Happy New Year, darling!

-"Happy New Year...Norma".

-"Happy New Year...darling!"

The Perfect Year

Bring out the old, bring in the new

A midnight wish to share with you

Your lips are warm, my head is light

Were we alive before tonight?

I don't need a crowded ballroom

Everything I want is here

If you're with me, next year will be

The perfect year

No need to hear the music play

Our eyes say all there is to say

The clock has struck

The die is cast, let's take a chance

Forget the past

I don't need a crowded ballroom

Everything I want is here

If you're with me, next year will be

The perfect year
I don't need a crowded ballroom

Everything I want is here

If you're with me, next year will be

The perfect year

It's New Year's Eve, and hopes are high

Dance one year in, kiss one good-bye

Another chance, another start

So many dreams to tease the heart

We don't need a crowded ballroom

Everything we want is here

And face to face, we will embrace

The perfect year

We don't need a crowded ballroom

Everything we want is here

And face to face, we shall embrace

The perfect year

Nα έχετε ΟΛΟΙ μια υπέροχη χρονιά!

Ο Νανάκος

Κι εκεί που όλα πάνε στραβά...

γυρίζεις και με ρωτάς:

"Ποιός μου έκλεψε την Άγια Νύχτα;"

Ο φιόγκος στο λαιμό έγινε κόμπος. Κι άντε τώρα να τον κόψεις.

"Σημασία δεν έχει ποιός την έκλεψε αλλά ποιός θα τη φέρει πίσω" σου είπα.

Σχεδόν ψέμματα σου είπα χρονιάρες μέρες.

Σχεδόν.

Home

Χθες βράδυ... κουβέντες ατελείωτες. Εκεί που λες πως επιτέλους ήρθε το πνεύμα των Χριστουγέννων και θα ανάψει για λίγο τα λαμπιόνια της διάθεσης σου ξαφνικά πέφτει η τάση. Και συνειδητοποιείς πως δίπλα σου υπάρχουν άνθρωποι που το φετινό τους δώρο ήταν μια αναπάντεχα κακή ανατροπή της ζωής τους.
Χθες βράδυ, η διάθεση μου άλλαξε και μέχρι αυτή την ώρα δεν έχω βρει το κέφι μου. Είχα σκοπό να 'ανεβάσω' χριστουγεννιάτικα τραγούδια αντί να γράφω αυτό το πόστ (που είναι ούτως ή άλλως εκτός του πνεύματος του μπλογκ μου) αλλά για την ώρα δεν μπορώ.
Δεν μπορώ γιατί ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που φέτος τα Χριστούγεννα αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα. Όχι λεφτά, ούτε γκομενικά, ή επαγγελματικά. Πραγματικά προβλήματα. Φίλοι που η πραγματικότητα τους άλλαξε και πλέον αμφιβάλλουν γι' αυτούς που αγαπούσαν μια ζωή. Φίλοι που ξύπνησαν ένα πρωί και ξαφνικά η ζωή στο σπίτι τους είχε μετατραπεί σε ριάλιτι χειρίστης ποιότητας. Σιωπή, ψέμματα και χυδαιότητα. Και όλα όσα ακολουθούν.

Φέτος τα Χριστούγεννα δεν θέλω να πάω πουθενά. Θέλω να μείνω σπίτι με την οικογένεια μου. Σκέφτομαι ακόμα και να κοινηθώ στο πατρικό μου. Να μαγειρεύουμε, να γελάμε, να καυγαδίζουμε, να φτιάχνουμε καφέ και να χαριεντιζόμαστε με τον Λέννυ. Να τους κοιτάζω και να τους ευγνωμονώ που κοντεύω τα 30 και στις δύσκολες στιγμές μου ακόμα ψιθυρίζω πως "θέλω τη μαμά μου". Να τους ευχαριστώ που όλοι τους κοιτιούνται κατάματα χωρίς ενοχές, χωρίς ντροπή, χωρίς μυστικά. Να χαίρομαι που οι γονείς μου ακόμα δεν κάνουν βήμα ο ένας χωρίς τον άλλον, που κοιμούνται ακόμα στο ίδιο κρεβάτι αγκαλιά. Τι κι αν ακόμα πολλές φορές με αντιμετωπίζουν σαν 12χρονο; Σημασία έχει πως γι' αυτούς το πρώτο τους ραντεβού δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Σημασία έχει ότι ξέρω πως όταν είναι μαζί, είναι μια χαρά και δεν βυθίζονται σε απελπιστκά δυστυχισμένες σιωπές.
Σημασία έχει πως στη ζωή τους δεν αισθάνονται πως θυσίασαν τη παραμικρή προσωπική τους επιθυμία αφού η μοναδική τους ανάγκη ήταν να αγαπιούνται και να αγαπούν τα παιδιά τους.
Σημασία έχει πως μ' έμαθαν πως το σπίτι είναι καταφύγιο και όχι ναρκοπέδιο.
Σημασία έχει πως πέρα από κόντρες και αντιπαραθέσεις κάθε φορά που τους κοιτάζω γεμίζω περηφάνια.
Και είμαι περήφανος που ποτέ δεν σκέφτηκα να ρίξω μαύρη πέτρα και να τους ξεχάσω. Είμαι περήφανος που ποτέ δεν τους είπα να κόψουν το λαιμό τους - δεν μ' ενδιαφέρουν. Είμαι περήφανος όχι γιατί δεν το είπα αλλά γιατί εκείνοι δεν με ανάγκασαν ποτέ να το διανοηθώ.
Στη ζωή μου ξέρω πως θα χάσω πολλές μάχες. Ξέρω όμως πως αν ποτέ σκεφτώ πως δεν έχω καμία ανάγκη την οικογένεια μου θα έχω χάσει τον πόλεμο. Και μπορώ να σας υπογράψω πως όσοι το λένε με ελαφρυά καρδιά και χωρίς δεύτερη σκέψη -δείγμα δήθεν δύναμης κι ανόητου ενήλικου απογαλακτισμού- εύχονται να ήταν αλλιώς τα πράγματα.
Φέτος τα Χριστούγεννα θέλω, όπως πάντα, να τα περάσω με τους γονείς μου. Γιατί μ' έμαθαν να λέω "σ' αγαπώ" και να κοιτώ κατάματα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Aπόψε λέω να σε πάω βόλτα με το ποδήλατο μου...

Αυτό είναι το Χριστουγεννιάτικο Νo 1 της Βρετανίας για φέτος και είναι υπέροχο. Ακούστε το.


JCB by Nizlopi

Πείτε ένα ευχαριστώ

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

θέλω να σ' ευχαριστήσω γιατί το 2005 μου έφερες πολλά απ' όσα σου ζήτησα.
Έφερες υγεία σε όλους τους ανθρώπους που αγαπάω. Έφερες χαρά και πολύ γέλιο. Κράτησες την υπόσχεση για ξενοιασιά και παιχνίδι. Έφερες ωραίες νότες, ωραίες εικόνες, ωραιές λέξεις. Όλα τα δύσκολα ξεπεράστηκαν εύκολα. Μου έφερες τον Lenny. Kαινούριους φίλους. Καλούς φίλους. Μεγάλους έρωτες δεν έφερες αλλά μένουν άλλες 12 μέρες οπότε, αισιοδοξώ! Σ' ευχαριστώ που και φέτος τα βράδυα ξυπνούσα μόνο για να ανοίξω το ψυγείο και όχι από τύψεις ή ενοχές. Σ' ευχαριστώ που τελειώνει η χρονιά χωρίς να γίνω πικρόχολος ή κυνικός.
Σ' ευχαριστώ πολύ και γι' αυτό δεν θα σου ζητήσω τίποτε καινούριο για τον επόμενο χρόνο. Μια από τα ίδια μου φτάνει και περισσεύει.

Καλό ταξίδι, Νανάκος.

Με αφορμή τον Manifesto

Ο κυρ Μανιφέστος σήμερα δεν έχει πολλά κέφια. Σίγουρα δεν είναι ο μόνος! Λοιπόν διαβάστε και διαλέχτε:
1) Βάλτε για 5 λεπτά 'Μελωδία FM': αυτόματα καταλαβαίνετε πως η κατατονία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και 'σεις από τους τυχερούς που δεν είναι δεμένοι σε μια καρέκλα φορώντας ακουστικά με μόνη συντροφιά το πρόγραμμα του σταθμού!
2) Καθαρίστε τα ντουλάπια της κουζίνας: η μελαγχολία θα μετατραπεί σε εκνευρισμό ("Θεέ μου τι αχούρι!"), ο εκνευρισμός σε πείσμα ("θα το καθαρίσω το αχούρι") και το πείσμα σε χαμόγελο και περηφάνια ("παλατάκι το 'κανα το αχούρι!")
3) Ανέβα στη ταράτσα και πέτα μπαλόνια φουσκωμένα με νερό: το απόλυτο αντίδοτο!
4) Κάτσε έξω από μια τράπεζα, κάνε πως μιλάς στο κινητό και φώναζε πως σου έκοψαν το ΕΚΑΣ. Σήμερα λόγω συντάξεων οι τράπεζες είναι γεμάτες. Αν δεν το βρεις αστείο, δεν πειράζει! Ούτε και οι παπούδες θα το εκτιμήσουν!
5) Δες στο dvd το " Showgirls"!
6) Βάλε στη διαπασών τραγούδια με "λαλαλα/ νανανα/ ταμτουρου κλπ κλπ" ! Προσοχή: ΜΟΝΟ τέτοια τραγούδια. Ας είναι ηλίθια. Θα σε κάνουν να χαμογελάσεις!
7) Θυμήσου ευχάριστα πράγματα: την ΄Εφη Θώδη ντυμένη πάνκ, την κυρία Πατσιούρα να αφηγείται το βιασμό της ("το μόνο που θυμάμαι....εεεεε...λοιπόν, γύρω-γύρω μπάααανιο!"), τις δηλώσεις του Αντώναρου :-)
8) Σκέψου σύντομα ανέκδοτα: "διεθνής καριέρα", "η ΝΔ θα ξανακερδίσει τις εκλογές", "η Κανέλλη έκοψε το κάπνισμα" κλπ
9) Πέσε για ύπνο! Όταν ξυπνήσεις όλα θα είναι καλύτερα ΚΑΙ θα έχει αρχίσει η "Βέρα στο Δεξί".
10) Τηλεφώνησε ΜΟΝΟ σε αυτόν/ην που θα σε κάνει να χαμογελάσεις!
11) "Παρ'τη κούκλα σου και γέλα / η ζωή είναι μια τρέλλα".
Περαστικά σε όλους (μας!) :-) :-)

Singles' Christmas Behaviour

Έξι κουβέντες που δεν θα ξεστομίσουμε οι singles φέτος τα Χριστούγεννα:
(1) "Όχι ρε πούστη μου! Που πήγαν όλα τα μελομακάρονα;"
Για τους singles τα Χριστούγεννα ΟΛΑ τα γλυκά μας ανήκουν!!!
(2) "Τι θα κάνουμε την Παραμονή;"
Όσο οι άλλοι θα τσακώνονται για το αν θα πάνε "στους γονείς μου/ στους γονείς σου" για να καταλήξουν "της μαμάς σου/ της δικιά σου" εμείς ανέμελοι θα μπορούμε να πάμε όπου μας αρέσει, να μείνουμε όσο μας αρέσει και να φύγουμε όταν μας αρέσει (για να πάμε κάπου αλλού).
(3) "Έχω βρει ένα δώρο για τον/την Χ. Είναι βέβαια λιγάκι ακριβό αλλά δεν πειράζει. Για μένα θα ψωνίσω στις εκπτώσεις!"
Το συναίσθημα να ψωνίζουμε ένα δώρο για τον αγαπημένο μας μπορεί να είναι ανεκτίμητο. Όπως επίσης και το κάνουμε δώρο το iPod Nano στον εαυτό μας!
(4) "Καλά μωρό μου, σου έχω κάρτα αλλαγής αφού δε σου αρέσει!"
Μετά από αυτή τη δήλωση ακολουθούν οι γνωστοί καυγάδες και τα μούτρα που εκτυλίσσονται καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς - σε Χριστουγεννιάτικο remix (aka " μου μαύρισες τη ψυχή χρονιάρα μέρα / εγώ ο μαλάκας φταίω που στόλιζα και δένδρο / να με πάρουν τα καλλικάντζαρα να γλιτώσω πια από 'σένα κλπ κλπ"
(5) "Καλή μας χρονιά αγάπη μου!"
"Ελπίζω φέτος αγάπη μου: να μην λάβω ανώνυμο φάκελο με φωτογραφίες σου σε ενσταντανέ με τον Πολύκαρπο/ Μαρία κλπ / να μην πιούμε καφέ στα πλατό του Μικρούτσικου/ να μην βρεθείς στο χώμα κι εγώ στη Βραζιλία / να μην καταλάβεις πόσο πολύ δεν σου μοιάζει το παιδί μας κ.ο.κ.")
(6) "Αγάπη μου θα το ξεστολίσεις επιτέλους το δένδρο; Καθαρή Δευτέρα αύριο!"
Οι singles επειδή συνήθως θέλουμε να αφήσουμε γρήγορα πίσω τις γιορτές που ήμασταν εμμμμ... singles, ξεστολίζουμε με τη δύση του ηλίου ανήμερα του Αι Γιάννη.
XO XO XO XO XO XO

Βlog Meeting!

Mε την Πωλινίτσα & τον Αλεξούλη εδώ και καρό κουβεντιάζαμε αν υπάρχει κανένας λόγος να συναντιούνται οι bloggers μεταξύ τους και να γνωρίζονται. Εγώ υπέρ, εκείνοι κατά με την αιτιολογία ότι μπορεί κάποιος να γράφει υπέροχα αλλά δεν ξέρεις σε τι τρελλό θα πέσεις και πώς μπορεί να σε ξεκατινιάσει από blog σε blog. Μέχρι πρόσφατα ήμουν υπέρ του να γνωρίζεις αυτούς που αγαπάς να διαβάζεις. Μετά από πρόσφατη γύρα σε ΠΟΛΛΑ blogs δεν είμαι και πολύ σίγουρος πλέον.
Φέτος ο Άγιος Βασίλης πρέπει να φέρει 'world peace' στη blogoσφαιρα. Or not...whatever!

8 παρά το πρωί

07.44 το πρωί
Ο Λένυ με ξυπνάει.
- Σήκω! Αυτή (η γιαγιά) εδώ και 10 λεπτά έχει μαγκώσει στο ματάκι της πόρτας και δεν μπορώ να την ξεκολλήσω.

07.46 το πρωί
Ο Λένυ είχε δίκιο. Η γιαγιά έχει πράγματι βεντουζάρει στη πόρτα. Δεν ξέρω καν αν αναπνέει.
-Γιαγιά τι κάνεις εκεί?

07.47 το πρωί
Μετά από μικρή παύση γυρίζει και με κοιτά.
- Φέτος, έχουμε Πάσχα στις 23 Απριλίου. Τζάμπα τα χαλιά που στρώσαμε. Σε λίγο θα βγάλουμε τα καλοκαιρινά.

07.47 και μπόλικα δευτερόλεπτα
Γυρίσαμε στις δουλειές μας. Ο Λένυ στο κόκκαλο, εγώ στο πάπλωμα όπου θα μείνω μέχρι νεωτέρας και η γιαγιά στο ματάκι της πόρτας να περιμένει το Πάσχα.

Toolbox Murder

Κυριακή απογευματάκι. Έχω γυρίσει χαρούμενος στο σπίτι από τη Χαλκίδα. Ο Λένυ ξαπλώνει στο κρεββατάκι του -χωρίς να χάσει το ύφος "Κόκκαλο??!" κι εγώ χαίρομαι που άλλη μια φορά επέστρεψα και τα βρήκα όλα στη θέση τους. Γενικά έχω μια ανασφάλεια πως κάποια μέρα θα γυρίσω σπίτι και θα βρω μόνο τη κλειδαριά της εξώπορτας. Η γιαγιά κάτι χαρχάλευε στη κουζίνα αλλά δεν δίνω και πολλή σημασία. Κάνω ένα ντουζάκι κι ετοιμάζομαι για την βραδυνή έξοδο. Μια φωνή από το υπερπέραν -και συγκεκριμένα από τα βάθη της κουζίνας- με αποσπά από τη σταυροφορία για την ανάκτηση των κλειδιών μου από το στόμα του λύκου (στο ρόλο του λύκου ο Λένυ) "Νανάκο, έρχεσαι να με βοηθήσεις μισό λεπτό;"

Η αποστολή:Να κόψω το λάχανο με το καινούριο μαντολίνο (ένα είδος τρίφτη) της γιαγιάς που το αγόρασε κοψωχρονιά από τη Βασιλική (Ξαδέλφη Α) έναντι 3 ευρώ.

Σε λιγότερο από 2 λεπτά είχα, φυσικά, χάσει την αποστολή και τον μισό μου δείκτη ο οποίος κρεμόταν περήφανα και οριακά σαν τον "Σχεδόν Ακέφαλο Νικ". Η κουζίνα είχε μετατραπεί σε λουτρό...αίματος. Έβαλα γρήγορα τη πληγή κάτω από τη βρύση αλλά μάλλον το αίμα έτρεχε πιο γρήγορα από το νερό. Και σα να μην έφτανε αυτό...
Νανάκος: Γιαγιά, μου φέρνεις λίγο πάγο;
Γιαγιά: Αχ, παιδάκι μου σου 'κανα απόψυξη στο ψυγείο και τα δωσα τα παγάκια στην αδελφή σου γιατί είναι στο σπίτι με τη Βίκυ και πίνουνε σέηκ. Πω, πω καλέ εσύ κόπηκες πολύ! Πωπω! Θα γεμίσει ο βόθρος από το αίμα!
Νανάκος: Πόσες φορές θα το πούμε ρε γιαγιά; Δεν έχουμε βόθρο, αποχέτευση έχουμε.
Γιαγιά: Και ποιός την αδειάζει;
Νανάκος: Κανείς. Στη θάλασσα πάνε όλα.
Γιαγιά: Στης Χρυσούλας από κάτω;! Μετά μου λες ωραίο σπίτι με θέα. Τι να το κάνεις άμα έχεις τη κουράδα κάτω από τη μύτη;
Νανάκος: ΓΙΑΓΙΑ!! Φέρε μου σε παρακαλώ λίγο Μπεταντίν από το μπάνιο.
Γιαγιά: "Λέεεενυ, Λέεεενυ που 'ναι η μάνα σου η Ελένη που δεν είναι παντρεμένη;!"
Νανάκος: Ρε γιαγιά δεν ακούς;;;
Γιαγιά: Σ' ακούω αγόρι μου αλλά το μπεταντίν μου 'σωσε προχτές που καθαρίζαμε τους κάλλους της Στέλλας (στο ρόλο της Στέλλας, η διπλανή). Βάλε λίγο καφέ τούρκικο να σταματήσει το αίμα αλλά μη βουτήξεις το δάχτυλο στο βαζάκι γιατί μετά θα σιχαίνομαι.
(Άρχισα να νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν και το στομάχι μου ν' ανακατεύεται)
Γιαγιά: Πωπω παιδάκι μου τι έπαθες! Δε σταματάει το αίμα! Μωρέ μπα κι έχεις αυτό το χτικιό που'χει και η ξαδέρφη σου η φαρφούρα και δε πήζει το αίμα της;
Νανάκος: Όχι ρε γιαγιά! Απλά είναι πολύ βαθύ το κόψιμο.
Γιαγιά: Να...Στάσου θα τη πάρω τώρα τη Βασιλική που μου δωσε αυτό το παλιόπραμα και θα τη στολίσω. Το πλήρωσα και 3 ευρώ!
Νανάκος: Άστη τώρα τη Βασιλική και φέρε μου ένα λάστιχο να το δέσω.
Γιαγιά: (κοιτιέται με το Λένυ) τι λάστιχο?
Νανάκος: Ποδηλάτου! Τι λάστιχο ρε γιαγιά! Ένα μικρό λαστιχάκι.
Γιαγιά: Από αυτά που μου δένουν τη φέτα στο 'Τυροτρό';
Νανάκος: Ναι από αυτά
(Η γιαγιά ανοίγει το ψυγείο. Ο Λένυ τη σκουντάει με το χέρι (στο ρόλο του χεριού το μπροστινό δεξί του πόδι) κι αφήνει το κλαψούρισμα με γενικό τίτλο "Μαντάμ, τη μορταδέλα μου μη ξεχάσεις!" Μόλις η γιαγιά ταίζει το Λένυ -ξεκαρδισμένη στα γέλια- και λίγο πριν ξεψυχήσω εκεί δα στο νεροχύτη μιας Κυριακής απόγεμα, μου δίνει το λάστιχο και δένω το δάχτυλο μου).
Γιαγιά: Εσύ έχεις γίνει άσπρος σα τη χαρτοπετσέτα. Να σου στίψω μια πορτοκαλάδα; ¨εχω και κλεμεντίνες.
Νανάκος: Όχι, να ξαπλώσω δυο λεπτά θέλω και μετά να πάω στο φαρμακείο.
Γιαγιά: Να σου βάλω ένα κομμάτι μουσακά να στεριώσεις;
Λένυ: Μουσακά; Όπως λέμε 'κόκκαλο' ;!

Ξάπλωσα για λίγα λεπτά και αισθάνθηκα καλύτερα. Η γιαγιά μέσα είχε ήδη τηλεφωνήσει στη Κατερίνα (Ξαδέλφη Β) και σιχτίριζε τη Βασιλική (Ξαδέλφη Α) για το μαντολίνο "... να δεις που το 'χε διαβασμένο η μάγισσα η κακούργα... αλλά μια ζωή έτσι ήταν..." Ο Λένυ είχε ξαπλώσει στα πόδια της κι έκανε τον κοιμισμένο. Έφαγα ένα κομματάκι μουσακά με το αριστερό χέρι σαν τον κουλό και πήγα στο φαρμακείο.
Ο φαρμακοποιός έπινε μπυρίτσες-ουζάκια με δυο φίλους του και μόλις είδε τη πληγή -με τον ξεραμένο καφέ- μου είπε να πάω στο νοσοκομείο για αντιτετανικό και πιθανά ράμματα. Βέβαια, ο ένας φίλος του είπε πως μάλλον δεν θα χρειαστώ αντιτετανικό καθώς "...το μικρόβιο του τετάνου δεν ζει 30 εκατοστά πάνω από το έδαφος (;!)".
Εν τέλει, ούτε ράμματα, ούτε αντιτετανικό έκανα. Ο γιατρός είπε να καθαρίσω τη πληγή με οξυζενέ, να βάλω μπεταντίν και να τη δέσω και "...αν είσαι τυχερός μπορεί και να ξανακολλήσει!"
Ευτυχώς που η καλή εβδομάδα πιάνεται από τη Δευτέρα το πρωί!
Καλή μας εβδομάδα!

Caution!!

To whom it may concern.

Αυτό το Δεκέμβρη - τουλάχιστον μέχρι να φουρνίσω τη γαλοπούλα - θα ήθελα:

- να μην μου τηλεφωνήσει κανένας που να θέλει να κουβεντιάσει θέματα όπως : "με κυνηγούν οι κάρτες μου", "έχω δεσμό με τον περιπτερά, τον κουνιάδο του, τους αναπληρωματικούς του Πανιωνίου αλλά κάτι μου λείπει", "μόλις χώρισα και θέλω έναν ώμο να κλάψω", "είμαι 52 κιλά και μέχρι το ρεβεγιόν πρέπει να χάσω άλλα 5".
- απογορεύω οποιαδήποτε αναφορά σε ονόματα όπως Ορφέας Περίδης, Μελίνα Σκατά, MC Κλαίει-O-Xάρος-Τα-Στερνά-Του κλπ κλπ.
- απορρίπτω εκ προοιμίου οποιαδήποτε σε βραδυές ποίησης, πχιοτικού κινηματογράφου. θεματικές συνευρέσεις και γενικά βραδυές δυσεντερίας.
- όποιος μου ξανατηλεφωνήσει κλαίγοντας θα του κλείνω αυτόματα το τηλέφωνο.
- το αυτό ισχύει και για τους πρώην.
Όσοι δεν συμμορφωθούν θα αντιμετωπίζονται με το δέοντα κυνισμό που αυτές τις ημέρες λόγω γενικότερης γκαντίφλας μου περισσεύει. Θέλω να ηρεμήσω και να γελάσω. Ένα διάλειμμα από τα "Καθημερινά". Όπως όλοι μας. Τα κατατονικά θέματα θα περιμένουν για λίγο. Ήρθε η ώρα της μπουρδολογίας.

Μερικά τραγούδια για ν'αγαπήσετε τη βροχή, το φθινόπωρο, το χαμόγελο σας, όποιον κοιμάται πλάι σας, ξανά και ξανά και ξανά...

Wuthering Heights - Kate Bush

Quand elle rit aux eclats - Vaya Con Dios

So in love with you - Mario Frangoulis & Lara Fabian

Mandy - Barry Manilow

Stickwitu - The Pussycat Dolls

Put me in your mix - Barry White

Sigh no more ladies - Emma Thompson

Safe in these arms - Jimmy Sommervile

Home - Michael Buble

To mother you - Sinead O' Connor

Les valses de Vienne - Francois Feldman

What if - Kate Winslet

The closest thing to crazy - Katie Melua

Photograph - Nickelback

Hold me now - Johnny Logan

Πάμε στο Παρίσι να γίνουμε ερωτευμένοι??

ΣΣςςςςςςς!!!!

Έρχονται στιγμές που ξυπνάω το πρωί και ο μόνος ήχος που θέλω ν' ακούσω είναι ο ήχος που κάνει το καπάκι της μαρμελάδας. Αλλά εσύ μιλάς. Μιλάς, μιλάς! Για τα ανοιχτά ντουλάπια, για τη διπλανή, για το ΕΚΑΣ.
Έρχονται στγμές που θέλω να συγκεντρωθώ για να δουλέψω αλλά εσύ μου τηλεφωνείς και μου μιλάς. Μιλάς, μιλάς, μιλάς! Για τη πλήξη σου, τις τρίχες της Βίσση(ς), τα βαρετά σου ραντεβού.
Έρχονται στιγμές που θέλω να κοιμηθώ ήσυχος αλλά εσύ με ξυπνάς και μου μιλάς, μιλάς, μιλάς! Για το σουβλάκι μου που δεν μοιράστηκα μαζί σου, για τους φίλους σου που σηκώνουν το πόδι όταν κατουράνε, για τα παιχνίδια σου που είναι κάτω από τον καναπέ και δεν τα φτάνεις.
Έρχονται στγμές που θέλω να απολαύσω τη στιγμή που κάνω σεξ αλλά εσύ μιλάς, μιλάς, μιλάς! Για το ποιός είμαι εγώ, ποιός είσαι εσύ, τι κάνουμε, που βαδίζει η κοινωνία τούτη.
Έρχονται στιγμές που θέλω να σου πω μόνο μια λέξη: Σκάσε! (για τραγουδάκι πρόκειται!)
*αν δεν το πεις, τουλάχιστον θα το χορέψεις!*

(Αφιερωμένο στη γιαγιά, το φίλο, το σκύλο, τον άγνωστο γκόμενο και σε όποιον αξίζουν αυτά τα 5 γραμματάκια!)

Beauty & the Freak!

H Τερέζα γνώρισε τον Άγγελο από το Internet. H Tερέζα ήταν τότε σε διακοπές στη Χαλκίδα. Αυτή 28, αυτός 38. Αντάλλαξαν -θολές- φωτογραφίες, μίλησαν από το τηλέχωνο (που λέει και ο Ρον) και κανόνισαν να συναντηθούν όταν θα επέστρεφε από τη Χαλκίδα. Σε δυο μέρες, δηλαδή.

Δυο μέρες μετά ο Άγγελος μετρούσε αντίστροφα τα λεπτά. Μεγάλος ενθουσιασμός! Στο κινητό της Τερέζας άρχισαν να φτάνουν τα μηνύματα σωρόν σωρηδόν. Ένα δεν απαντούσε, τρια μηνύματα "Που είσαι? ανησυχώ!!!!!!!!!!!!" ακολουθούσαν. Μοιραίο λάθος πρώτο: του είπε πως έφτανε το βράδυ κατά τις 9 στην Αθήνα. Μοιραίο λάθος δεύτερο: του έκλεισε ραντεβού κατά τις 10 στο σπίτι της! Είχε αποδώσει τα υπεράριθμα μηνύματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες που ξεκινούσαν την άλλη εβδομάδα και είχαν εξιτάρει πολύ κόσμο.

Το Τερεζουλίνι έφτασε στο σπιτάκι της στις 9.10 το βραδάκι. Πλησιάζοντας την πόρτα άκουσε μια φωνή. Παραθέτουμε την έκβαση της βραδυάς αυτούσια και χωρίς επεμβάσεις!

(Στην είσοδο της πολυκατοικίας)
- Τερέζα?
- Ναι?
- Ο Άγγελος είμαι!
- Καλησπέρα...Εεεεμμ, λίγο νωρίς δεν ήρθες?
-Ναι. Είμαι εδώ από τις 8.30. Ανυπομονούσα!!
Πιθανότητες να είναι ο παρανοικός δολοφόνος με το κατσαβίδι της Κυψέλης: άσε δεν θέλω να ξέρω!
- Οκ, έλα πάνω.

(Στο ασανσέρ)
- Είσαι πολύ όμορφη!
Η Τερέζα χαμογέλασε αμήχανα αναθεματίζοντας την ώρα που πήγε κι έμεινε στον τέταρτο όροφο!
-Λοιπόν? Εγώ πως σου φαίνομαι? Σου αρέσω?
Για Δελαπατρίδης καλός είσαι.
-Τι να σου πω βρε Άγγελε? Δεν σε είδα και καλά. Ας ανέβουμε σπίτι να πιούμε ένα ρημαδομαρτίνι να σε δω καλύτερα.
- Μμμμμ!

(Στο σαλόνι)
- Κάθησε όπου θες. Δώσε μου μόνο δυο λεπτά να ανοίξω λιγάκι το σπίτι και να ποτίσω τα λουλούδια. Να καλέσω τον μπόγια, την αστυνομία, να βρω που έχω κρύψει τη διαθήκη μου και να τηλεφωνήσω στη μαμά μου να την αποχαιρετήσω και να με σχωρέσει.
-Ναι, ναι κάνε δουλειά σου. Μου αρέσει να σε βλέπω να κάνεις δουλειές.
Ότι μ' έβλεπες και χτες να χλωρινιάζω τα μπαλκόνια και με θαύμασες. Χριστέ μου, ας με πυροβολήσει τουλάχιστον να πάω γρήγορα.
Όση ώρα η Τερέζα πηγαινοερχόταν πανικόβλητη, ο Άγγελος μιλούσε χωρίς τελεία και κυρίως χωρίς θέμα. Η Τερέζα πήγε στο μπάνιο μήπως βρει ένα όπλο για να μην πάει σαν το σκυλί στ' αμπέλι. Βρήκε ένα μεγάλο νυχοκόπτη. Μέχρι και το νύχι του T-REX κόβεις με τούτο! Το 'βαλε στη τσέπη της κι έκατσε μαζί με τον Χάνιμπαλ στο σαλόνι.

(Στο σαλόνι μέρος δεύτερο)
-Τι κάνεις την άλλη Παρασκεύη Τερέζα?
- Αν υπολογίζω σωστά θα παρακολουθώ από ένα σύννεφο τα εννιάμερα μου. Την άλλη Παρασκεύη είναι η έναρξη των Ολυμπιακών.
- Γι αυτό σου λέω. Έχω δυο προσκλήσεις και θα ήθελα να έρθεις. Ξέρεις, θα πάρω κι εγώ μέρος.
-Είσαι αθλητής?
- Όχι. Θα παίξω στο πιάνο 2 κομμάτια που έγραψα για τους Ολυμπιακούς. Είναι πολύ φίλος μου ο Βαγγέλης και μου το πρότεινε.
-Ποιός Βαγγέλης?
- Ο Παπαθανασίου!
-Αααα!! Ο Vangelis!!
- Eίσαι μουσικός?
- Ήμουν πιλότος στην Αμερικάνικη Αεροπορία, μετά δούλεψα στη British και τώρα δουλεύω σε τράπεζα. Αλλά σπίτι μου έχω ένα πιάνο με ουρά και τέσσερα κομπιούτερ και γράφω μουσική.
-Σαν τον Φοίβο ένα πράμα.
-Όχι βέβαια. Εγώ γράφω μουσική για αγγέλους!
-Σωστό και αυτό. Ο Φοίβος είναι συνθέτης πίστας. Ώστε συνθέτης?
-Ναι και έχω γράψει και τη μουσική για το νέο σίριαλ του Φώσκολου. Θα κάνει και τρίτο με τίτλο "Λαβύρινθος" και του έγραψα τα τραγούδια. Θα βγει και σε cd.
-Θα το πάρω! H Madonna θα έρθει τελικά στην έναρξη?
- Κανονικά δεν πρέπει να πω αλλά ναι! Θα έρθει και αυτή και πάρα πολλοί άλλοι πιο διάσημοι από τη Madonna. Είναι πολύ καλή μου φίλη ξέρεις.
- Πιο διάσημος από τη Μαντόνα είναι μόνον ο Ε.Τ. Αλλά θα μου πεις, τι σου λέω κι εσένα, κακομοίρα?!
- Κοντά είσαι!
-Μάλιστα! Να σου φέρω κάτι να πιείς? Τσάι, ένα ποτό? Μην πάρεις τα χάπια ξεροσφύρι και σε πειράξουν.
-Όχι τίποτε. Θα ήθελα πολύ να έρθεις στη Έναρξη. Θέλω να ψάχνω το χαμόγελο σου την ώρα που θα παίζω.
- Με τόσο κόσμο θα τελειώσουν οι Ολυμπιακοί του Πεκίνου κι εσύ θα ψάχνεις ακόμα. Εξάλλου φαντάζομαι πως θα προτιμούσες να δώσεις τα εισιτήρια σε κάποιον φίλο σου παρά σε κάποια που γνώρισες πριν 10 λεπτά.
-Έχεις πολύ ωραία μάτια! Γεμάτα ελπίδα!
Είναι η ελπίδα πως θα μου φτουρήσει ο νυχοκόπτης. Και τότε ο Άγγελος άπλωσε το κουλό του στο μπούτι της Τερέζας. Εκείνη τραβήχτηκε διακριτικά.Σοκ!
-Δεν σου αρέσω?
-Κοίτα Άγγελε. Φαίνεσαι πολύ καλό παιδί αλλά δε νομίζω πως ταιριάζουμε.
-Γιατί?
Η Τερέζα σκέφτηκε να απαντήσει: Γιατί δεν συνηθίζω να βγαίνω με τύπους που παίρνουν πάνω από 4 ηρεμιστικά χάπια την ημέρα. Γιατί προτιμώ να στέλνω εγώ τους άνδρες στο Δαφνί και όχι να τους παίρνω ετοιμοπαράδοτους με το κλειδί στο χέρι. Γιατί δεν χωνεύω τον Guy Ritchie. Γιατί νομίζω πως έχεις αρθρίτιδα στα δάχτυλα και προγναθισμό που προσωπικά με φρικάρει και είναι σα να μιλάω με τον Γκμόχ. Γιατί αν συνεχίσω μάλλον δεν θα προλάβεις να κουρδίσεις τη πιανόλα για την Έναρξη.
Η Τερέζα όμως απάντησε: Δεν υπάρχει γιατί. Απλά δε νομίζω πως ταιριάζουμε. Είσαι ωραίος τύπος αλλά όχι ακριβώς ο τύπος μου.
-Μάλιστα. Κρίμα. Κι εγώ έκανα τόσα όνειρα.
Το ξέρω πως είναι οδυνηρό να σου γκρεμίζω τα όνειρα που έκανες εδώ και 20 λεπτά αλλά...!
Ακολούθησε μια δίλεπτη σιωπή. Η Τερέζα σκέφτηκε πως ήταν μια ζωή φλύαρη και τα τελευταία της δευτερόλεπτα τα περνάει στην απόλυτη μουγγαμάρα.
-Νομίζω πως είναι ώρα να πηγαίνω.
Ε, να μη σε κρατάμε. Σε λίγο θα βγάλει έκτακτο το Δρομοκαίτειο.

(Στην εξώπορτα)
-Καληνύχτα λοιπόν.(Δραματική παύση) Καλύτερα θα ήταν να μην ξαναμιλήσουμε.
-Όπως νομίζεις Άγγελε. Δεν θέλω να πληγώνεσαι.
-Καληνύχτα.
-Καληνύχτα και φιλιά στη Φωλιά του Κούκου.
Η πόρτα έκλεισε και η Τερέζα δεν πίστευε στη καλή της τύχη! Έβαλε το νυχοκόπτη στο ντουλαπάκι του μπάνιου και ξάπλωσε.

SmS1: Mε πλήγωσες πάρα πολύ!
(Η Τερέζα δεν απάντησε)
SmS2: Είμαι ένας υπέροχος άνθρωπος και κάποια μέρα θα κλαις και θα βασανίζεσαι που με έδιωξες. Δεν σου αξίζω. Καλή τύχη στο μοντέλο που ψάχνεις. Άγγελος
(Η Τερέζα δεν τόλμησε να απαντήσει)
SmS3: Μην τολμήσεις να με πάρεις για τα εισιτήρια!!
(Η Τερέζα χέστηκε)

(Το επόμενο πρωί η Τερέζα βρήκε ένα μήνυμα στον υπολογιστή της σταλμένο το προηγούμενο βράδυ)
Email: Είμαι ο Άγγελος. Σου ζητώ συγγνώμη για τα χτεσινά μηνύματα. Ήμουν πολύ θυμωμένος και λυπημένος. Τώρα τα βλέπω όλα πιο θετικά. Από χτες το βράδυ μετά από εσένα βρήκα τον έρωτα της ζωής μου. Μια κοπέλα που θα την αγαπάω και θα με αγαπάει για πάντα. Σε συγχωρώ. Αν θες μπορούμε να μείνουμε φίλοι. Σου στέλνω τα τηλέφωνα μου. Πάρε με για να βγούμε. Άγγελος

Message Deleted.

Το Χέρι της Ελπίδας

"H εικόνα του χεριού ενός εμβρύου, που έχει διαγνωστεί με δισχιδή ράχη, αγκαλιάζει το δάχτυλο του χειρουργού αμέσως μετά το πέρας της επέμβασης στην ανοικτή μήτρα...
Το περιοδικό Τime φωτογράφησε μία επέμβαση, που έμελλε να φέρει στον κόσμο την "Εικόνα της Χρονιάς 2003". Το χέρι ενός εμβρύου 20 εβδομάδων με μία ζωή μπροστά του!
Το χέρι ενός βρέφους αγκαλιάζει το δάκτυλο του χειρουργού κατά τη διάρκεια επέμβασης.Μία εικόνα άρχισε να διακινείται γύρω στο Νοέμβρη του 2003. Η εικόνα αυτή θα έπρεπε να είναι η Εικόνα της Χρονιάς, ή ακόμα, η Εικόνα της Δεκαετίας. Εξαιρουμένης της περίπτωσης να λάβατε ένα αντίγραφο του Αμερικανικού περιοδικού που τη δημοσίευσε, ίσως να μην την έχετε δει ποτέ.Η εικόνα είναι ενός είκοσι ενός εβδομάδων αγέννητου μωρού, ονόματι Samuel Alexander Armas, που υποβάλλεται σε εγχείρηση από τον ιατρό Joseph Bruner. Το μωρό είχε διαγνωστεί με spina bifida (δισχιδής ράχη) και δεν θα μπορούσε να επιζήσει αν απομακρύνονταν από την κοιλιά της μητέρας του.Η μητέρα του αγέννητου μωρού, Julie Armas, εργάζεται ως μαία στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Γνώριζε για την αξιοθαύμαστη πρακτική του Dr. Bruner, στο ιατρικό κέντρο του Πανεπιστημίου Vanderbilt στο Nashville, όπου εφαρμόζει αυτές τις ειδικού τύπου επεμβάσεις ενόσω το έμβρυο βρίσκεται ακόμα στην κοιλιά της μητέρας του. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο ιατρός αφαιρεί τη μήτρα με μια τομή σχήματος ημισφαιρίου (σαν C) και κάνει μία μικρή τρύπα προκειμένου να εγχειρήσει το έμβρυο.
Καθώς ο Dr. Bruner ολοκλήρωνε την επέμβαση στο έμβρυο, ο μικρός Samuel έβγαλε το μικρό του χεράκι, που ήταν πλήρως σχηματισμένο, μέσα από την τομή και με δύναμη έπιασε το χέρι του χειρουργού. Στο περιοδικό Time Europe ένα άρθρο σχετικό με εικόνες από την περίοδο της εγκυμοσύνης που καταδεικνύουν το σχηματισμό των βασικών οργάνων και άλλων σημαντικών ευρημάτων για τη δημιουργία της ανθρώπινης ζωής μερικές μέρες μετά τη σύλληψη, ο Dr. Bruner δήλωσε ότι όταν το έμβρυο έπιασε το δάχτυλό του, ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής του και ότι εκείνη τη στιγμή κατά τη διάρκεια της επέμβασης πάγωσε και δεν μπορούσε να κουνηθεί.
Ο φακός συνέλαβε το γεγονός με απόλυτη καθαρότητα. Οι εκδότες του περιοδικού τιτλοφόρησαν την εικόνα "To χέρι της ελπίδας" ("Ηand of hope"). Το κείμενο του περιοδικού, που σχολιάζει την εικόνα ξεκινά ως εξής: "Το μικρό χεράκι του είκοσι ενός εβδομάδων εμβρύου Samuel Alexander Armas αναδύεται από τη μήτρα της μητέρας του για να πιάσει το δάχτυλο του Dr. Joseph Bruner σας να ευχαριστεί τον γιατρό για το δώρο της ζωής". Ο Samuel γεννήθηκε υγιής, η εγχείρηση ήταν απόλυτα επιτυχής. Η μητέρα του μικρού Samuel είπε, ότι έκλαιγαν για μέρες όταν είδαν την εικόνα. Δήλωσε, ότι η φωτογραφία υπενθυμίζει, ότι η εγκυμοσύνη δεν αφορά την αναπηρία ή την ασθένεια, αλλά ένα μικρό άνθρωπο. "

Σημείωση: Για τη φωτογραφία αυτή μου μίλησε ένας φίλος μου και μετά έλαβα το παραπάνω κείμενο. Η φωτογραφία αυτή μπορεί και να είναι προιόν photoshop. Ίσως. Ακόμα κι έτσι όμως δεν παύει να είναι είναι μια σύλληψη υπερβατική για κάθε ανθρώπινο μέτρο. Δε νομίζετε?!

Το Συμβούλιο

Προχτές το βράδυ είχαμε συμβούλιο στη πολυκατοικία. Για τη κακή μου τύχη, εκείνη την ώρα επέστρεφα από τη βόλτα με το Λένυ. Στην είσοδο ήταν περίπου 15 άτομα. Με μέσο όρο ηλικίας τα 400 φαντάζεστε τις αντιδράσεις μόλις αντίκρυσαν το Λένυ.
- Να αυτός μου έφαγε το πατάκι της πόρτας, είπε ο παπούς του 6ου και μ' έδειξε.
- Εμένα μου 'φαγε δυο τομάτες που μου 'πεσαν από το καρότσι της λαικής, είπε η κυρία Φράγκου.
- Εμένα μου πήρε 20 ευρώ από τη σύνταξη, είπε μια μαντάμ που πρώτη φορά έβλεπα.
Χριστέ μου! Σκυλί μεγαλώνω ή τον 50Cent?!
- Κύριοι, σας διαβεβαιώ πως ο σκύλος μου δεν τρώει ούτε πατάκια, ούτε λαχανικά και σίγουρα δεν κλέβει συντάξεις.
- Και ποιός μου πήρε τα λεφτά μου??????
- Και ποιός μου έφαγε τις τομάτες? Μετρημένες τις είχα για να φτιάξω γεμιστά.
- Με το καλοριφέρ τι θα γίνει? Χτες το βράδυ νόμιζα πως ήμουν στη Κοριτσά.
- Το καλοριφέρ θα ανάβει 8-10 το πρωί και 10-11 το βράδυ.
- Λίγο είναι. Μέχρι ν'αρχίσει ο Ευαγγελάτος έχει ξυλιάσει το σπίτι.
- Το παπού είναι γέρο. Το βράντυ μελανιάζει από κρύο.
- Το πετρέλαιο είναι ακριβό φέτος. Πρέπει να κάνουμε οικονομία.
- Να φτιάξουμε και την κεντρική κεραία. Δεν το πιάνω καθόλου το Alter.
- Να βάλουμε και θυρωρό. Κάποιος μου κλέβει τα "Χιώτικα Νέα" από το γραμματοκιβώτιο μου. Κι εγώ το σκύλο υποπτεύομαι.
- Nα διώξουμε το σκύλο και τον λοχία του ισογείου. Έχει γιομίσει τρίχες το ασανσέρ.
- Ο λοχίας?
- Ο λοχίας μαγειρεύει συνέχει όσπρια και βρωμοκοπά η πολυκατοικία.
- Το καλοριφέρ θα ανάβει 8-10 το πρωί και 8-10 το βράδυ. Τη Κυριακή θα το ανάβουμε μισή ώρα παραπάνω.
- Μα θα πεθάνουμε από το κρύο.
- Να πάρετε σόμπες.
- Απαπαπα! θα μας κάψει τα χαλιά!
- Της κυρίας Οικονόμου ο παπαγάλος πέρυσι έκατσε πάνω στη σόμπα και λαμπάδιασε το καυμένο.
- Μα πως βρέθηκε ο παπαγάλος πάνω στη σόμπα?
- Δε ξέρω. Να φύγει ο σκύλος από τη πολυκατοικία!
- Ο Λένυ δεν έχει να πάει πουθενά. Κι αν δεν κάτσετε καλά θα τον βάλω να σς κλέβει ΚΑΙ το επικουρικό. Πάμε Λένυ, είπα και κάναμε ηρωική έξοδο από τον Πύργο της Βαβέλ με τη σκέψη πως σε λίγες ώρες κανένας από τους ηλικιωμένους δεν θα θυμόταν το παραμικρό από αυτή την Εθνοσυνέλευση.

Δοκιμάστε ξανά!!!

Νομίζω πως τα κατάφερα - συνεπικούρησε και ο Κέρβερος! Ελπίζω να μπορείτε να τα ακούσετε τώρα! Enjoy!!
Sous le ciel de Paris: Part1, Part 2, Part 3

Aυτό για να φτιάξει λιγάκι το κέφι μέρα που 'ναι! Όλοι για το happy end δεν προσευχόμαστε?!

ΒLUE

Αν διάλεγα ένα τραγούδι απόψε θα ήταν μοναχικό και θλιμμένο. Αλλά έχω αρχίσει να σ' αγαπάω και δε θέλω να σε στεναχωρήσω. Προτιμώ να σου στείλω ένα φιλί για καληνύχτα. Αύριο αλλιώς...

Στο μπαρ

- Ξέρεις ποιός μου αρέσει?
- Ξέρω... Αυτός εκεί ο χοντρός.
- Δεν είναι χοντρός!!
- Καλά...αυτός εκεί ο βαρυκόκκαλος! Και το '99 σου άρεσε!
- Πρώτη φορά τον βλέπω...
- Δεύτερη... και το '99 τον είχες ξαναδεί και σου τρέχαν τα σάλια. Σκουλήκι!
- Να πάω να του μιλήσω? Το '99 του'χα μιλήσει?
- Ε, που να θυμάμαι?! Αλλά μάλλον όχι γιατί κάνεις και ντροπές. Τσούλα!
- Όλο γυρισμένη πλάτη έχει... πρέπει να τον κάνουμε να γυρίσει. Να του κάνω "ψίτ"?
- Δεν είναι γατομάνα.
- Να του κάνω "μπου"?
- Δεν έχει λόξυγγα.
- Να του πετάξω χαλίκια?
- Που κυλιόσουν μωρή καναβατσότριχα κι έχεις χαλίκια μαζί σου?
- Μπήκα να κατουρήσω σε μια οικοδομή και μου μπήκαν...
- Άστο κατάλαβα. Όχι να μη του πετάξεις χαλίκια!
- Να του πετάξω τα κλειδιά μου και να πω ότι το 'κανες εσύ?
- Γιατί εγώ?
- Γιατί αν πω ότι τα πέταξα εγώ θα με περάσει για καθυστερημένο ενώ αν πούμε πως τα πέταξες εσύ...
- Θα περάσει εμένα για καθυστερημένο!
- ΝΑΙ! Και θα πάω να ζητήσω συγνώμη και θα πιάσουμε κουβέντα!
- Θα με αναγκάσεις να ξανακαλέσω την αστυνομία...Ωπα! Νάτος γυρίζει προς τα 'δω!
- Κούκλος είναι!
- Σα τρία καρό είναι...γιατί κοιτάζει τα ντουβάρια?
- Αρχιτέκτονας θα'ναι!
- Κι εδώ χάμου ήρθε να κάνει μελέτη για τα σοβατεπί?
- Σκάσε... άσε με να τον χαζέψω και να φανταστώ το γάμο μας! Να το κεράσω ποτό? Όλη τη νύχτα με ένα περιέ την πέρασε.
- Κέρνα τον αλλά γρήγορα γιατί πήγε 4.

- Θα τα μπέρδεψε το ηλίθιο το γκαρσόνι και θα το πήγε σε άλλον. Και σου'πα μην το παραγγείλεις σ' αυτόν που μοιάζει με τη Χρονοπούλου! Α! Σώπα του το πήγε...
- Τι γίνεται, τι γίνεται?
- Γυρίζει προς τα 'δω και κοιτάζει προς τα 'σενα. Γύρνα να χαιρετήσεις ηλίθια!
- Ευχαριστώ!!!
- Τι 'ευχαριστώ' βρε ζώον, στην υγειά σου λέει ο κόσμος!
- Μπερδεύτηκα! Τι κάνει τώρα?
- Γύρισε και συνεχίζει να μιλάει με τους φίλους του!
- Λες να μη γουστάρει?
- Πως σου πέρασε αυτό???
- Τώρα τι κάνω?
- Δε του στέλνεις κι ένα σουβλάκι?
- Λες?
- Πάρε μωρή τα ρούτια σου και σήκω να φύγουμε. Δε σου φτάνει τόση ταπείνωση?
- Να μην περιμένουμε λίγο?
- Τι να περιμένουμε? Να κυκλοφορήσουν τη χυλόπιτα σε dvd?
- Καλά λες. Πάμε. Το μαλάκα! Α! Πλήρωσε το ποτό που τον κέρασα γιατί δεν έχω ψιλά.

Αυτό το Νοέμβριο όλα αλλάζουν!!!!

Dedication

Ίσως να είναι λίγο θλιμμένο. Ίσως λίγο 'βαρύ. Ίσως ακόμα και λίγο σκοτεινό. Δεν παύει όμως να έχει αυτούς τους υπέροχους στίχους του Γκάτσου μοναδικά τραγουδισμένους με τη φωνή Της. Στο αφιερώνω. Φύλαξε το!

Το Πρακτορείο-Δήμητρα Γαλάνη

Ακούω Φωνές

Για να ακούς και να θυμάσαι!


Φωνές - Σαμπρίνα

Update: Σε αυτό το σημείο η εκπομπή μας θα ήθελε να ευχαριστεί τον αξιότιμο γείτονα Vague Tourist για τη συνεισφορά του και τις οδηγίες του για τα λίνκς και ελπίζουμε να πραγματοοιήσει την υπόσχεση του για τις οδηγίες κατασκευής της ατομικής βόμπας!

Μενού και ψύλλοι

Σήμερα έφαγα για πρωινό μια φρυγανιά. Δηλαδή δυο. Τρεις με βούτυρο και μαρμελάδα. Ήπια κι ένα γάλα. Όχι light, κανονικό. Με μέλι του κυρ Γιώργου του Παφίλη.
Δεκατιανό δεν έφαγα. Ήπια έναν καφέ με πέντε ζάχαρες (κουταλιές, όχι ζαχαρίνες).
Για μεσημέρι έφαγα μια γαβάθα πατάτες τηγανιτές κομμένες σε ροδέλες με τυρί και μάραθο και τομάτα. Μια φτερούγα κοτόπουλο και μερικά παίδάκια. Μια coca cola. Mια δεύτερη coca cola που δεν τη ζήτησα αλλά την ήπια. Και μια γκοφρέτα γιατί, με είχε πιάσει πλήξη στο μετρό και τη φημερίδα όλη την είχα διαβάσει.
Για απόγευμα τσίμπησα λίγη αθερίνα. Και λίγο μπρόκολο στο φούρνο. Και μια μπανανά. Και ένα καταίφι από τον κυρ Παντελή - αλλά δεν μου άρεσε γιατί είχε πολλά μαλλιά και λίγα ξηροκάρπια.
Για βράδυ τρώω ένα γιαούρτι με ζάχαρη και ψωμί. Σε λίγο θα δούμε με το Λένυ το "Finding Nemo" και θα φτιάξω ποπ κορν. Με μπόλικο βούτυρο. Για το ξημέρωμα θα φάω λίγο παριζάκι με ανθότυρο. Το πρωί θα ζυγιστώ κι ελπίζω να έχω πάρει τα 300 γραμμάρια που επιθυμώ!

Υ.Γ. Χάσαμε το άσπρο περιλαίμιο του Λένυ για τα τσιμπούρια και τους ψύλλους. Αν το βρείτε γράψτε μου.
Υ.Γ.2 Αν διαβάζει η αδύνατη κυρία που μοιάζει εκπληκτικά με την Μαριέττα Κουτσίκου και πήρε σήμερα το μεσημέρι το μετρό από Αμπελόκηπους, γύρω στις 15.30, να περάσει να της βάλω μια βαλβίδα, να τη φουσκώσω και να τη στείλω στη ξαδέλφη της.

Ο Εφιάλτης της Σούζυ

Η Σούζυ Γραμματικού τις τελευταίες βραδυές βλέπει το ίδιο όνειρο. Είναι, λέει, πρωί και πάει στο κοτέτσι να μαζέψει φρέσκα αυγουλάκια να τηγανίσει γιατί, ο Λάζαρος δουλεύει το ματσακόνι στα ναυπηγεία και το πρωινό το θέλει κομπλέ να τον στηλώσει. Σηκώνεται λοιπόν, αξημέρωτα το Σουζάκι κι ανηφορίζει στο κοτέτσι. Ησυχία παντού. Οι κότες -που θα έπρεπε να έχουν ξυπνήσει γιατί εξ ορισμού κοιμούνται νωρίς, δηλαδή "με τις κότες"- κοιμούνται ακόμα. Μπαίνει η Σούζυ στο κοτέτσι βγαίνει το κοκκόρι αλαφιασμένο. "Άσε Σούζυ μου τι πάθαμε. Χαλασμός! Ήρθε ένας φλαμίγκος το βράδυ ίσαμε κι απάνω που 'χε τη μούρη της Πέπυς της Τσεσμελής. Κι άρχισε να χορεύεται και να τινάζει τα μαλλιά τ' και να γεμίζει κοτόψειρες και κοτομπουκιές τις κότες. Κι ύστερα πέταξε μέχρι το πατητήρι του κυρ Θανάση και μπήκε σ'ενα αυτοκίνητο κι έφυγε. Ήτανε κι αυτά τα ρωσάκια, οι T.A.T.U., μαζί του: η μια οδηγούσε και η άλληνε ήτανε στουμπωμένη στο πορτ ντε μπαγκάζ! Και μετά οι κότες μας ξεράθηκαν στο πυρετό και πάρτες κάτω μια μια και 'σχωρέθηκαν όλες". "Και που είναι τα πτώματα, κυρ κόκκορα" ρώτησε η Σούζυ που είχε αρχίσει να πανικοβλήνεται. "Έστειλα τα σκυλιά να 'νοίξουν ένα λάκκο να τα κάψουν τα ψοφίμια, στο αγροτεμάχιο της φουρνάρισας". "Πωπω, κακό που με χτύπησε! Πάν οι κότες, πάν κι οι γαλοπούλες! Τρεις μέρες μου πήρε να τους ράψω τα θερμόμετρα! Τόσες κότες κι ούτε πίπουλο δεν έμεινε! Έπρεπε να τις είχα μαδήσει και να φτιάξω μαξιλάρες για τον τριθέσιο! Να τα τώρα!" είπε το Σουζάκι κι έγυρε αποκαμωμένο το κεφάλι στο δοκάρι του κοτετσιού. "Λέω να μην φέρεις άλλες κότες και να κάνουμε το κοτέτσι studio να γράφω τα "κικιρίκου" μου γιατί πολύ βαριέμαι να ξυπνάω από το μαύρο χάραμα" είπε ο κόκορας "να μας φτουρίσει κιόλας...τι λες κι εσύ; ε; Κυρά Σουζ; Σούζ;..." "Σούζυ ξύπνα! Μεσημέριασε...5.30 η ώρα! Ξύπνα να μου φτιάξεις την ομελέττα μου και δυό ντόναλντς να τα πάρω κοντά να καρδαμώσω τ' απομεσήμερο" ακούστηκε η φωνή του Λάζαρου κι επανέφερε τη Σούζυ μας στη πραγματικότητα.
Δυο τσιμπιδάκια στα μαλλιά και βγήκε στο κοτέτσι. Τα σκυλιά κοιμόσανται ακόμα. Ο κόκκορας στη στέγη και οι κότες... "Ουφ! Όλες εδώ είναι! Δόξα σοι!" ανακουφίστηκε το Σουζάκι "Να φέρω και σουσάμι γιατί μαζευτήκανε περιστέρια. Ψυχούλες είναι κι αυτά" σκέφτηκε όπως έβαζε τ' αυγουλάκια στη ποδιά της.

GET (ΣΙΧΑ) ΜΑΡΑ!

Χτες το βράδυ με τη Πωλινίτσα παίξαμε το παιχνίδι του δημοσιογράφου που παίρνει συνέντευξη από ένα πρόσωπο της επικαιρότητας. Συνήθως συνεντευξιάζουμε ο ένας τον άλλον, αλλά χτες είπαμε να το κάνουμε πιο πικάντικο. Μετά από έρευνα (βιβλίο, συνεντύξεις, σίριαλ, site κλπ) η Πωλινίτσα υποδήθηκε τη Μάγισσα της Σμύρνης, Μάρα Μ.

- Ποιές είναι οι εντυπώσεις σας από τη τηλεοπτική μεταφορά του best seller σας?
- Δεν ξέρω, δεν το βλέπω.
- Τρια επεισόδια και δεν είδατε κανένα?
- Φρίκη είναι. Είδα λίγο στην αρχή αλλά βαρέθηκα και έβαλα στο dvd τον Σεφερλή. "Σεφερλυθείτε στα γέλια". Μα είναι υπέροχος ο ζεβζέκης!
- Τι δεν σας άρεσε?
- Καταρχάς δεν παίζω εγώ. Κάθε μεσημέρι με τσιμεντώνουν 7 πλαστικοί για να είμαι το πρωί φρέσκια και παντανέα και ούτε ένα πλάνο. Ύστερα, εγώ έγραψα ένα άρλεκιν με πολύ σεξ και ούτε φτέρνα δεν έχει δείξει ο σκηνοθέτης. Είδα και μια ατάλαντη να τρομάζει συνέχεια και να σκιάζεται κι έφριξα. Είδα όμως του Μανουσάκη που παίζεται την ίδια ώρα και πολύ μου άρεσε.
- Από νούμερα όμως πάει καλά.
- Ναι, μου το'χε πει η DESTE.
- H καφετζού σας?
- Η τράπουλα, ζώο! Κάθε πρωί μέχρι να στεγνώσει ο γύψος και να ξεκαλουπώσω το λαιμό μου ρίχνω τη τράπουλα και μου λέει τα μελλούμενα.
- Τι σας λέει δηλαδή?
- Μου λέει τον καιρό, την κίνηση στους δρόμους της Αθήνας - μου έχει χαλάσει το τρανζιστοράκι της Κατίνας και το 'χω πάει στο μάστορα - τι να φορέσω, αν θα μου αρπάξει το τσουκάλι και άλλα πολλά σκοτεινά.
- Μάλιστα. Πείτε μας δυο λόγια για το site σας.
-Α, μα είναι υπέροχο. Θα βρείτε φωτογραφίες μου καμμένες από το photoshop, κάτι μουσεία που δεν ξέρω και δεν τα έβαλα εγώ και πολλά πραματάκια για τη σύγχρονη γυναίκα.
- Όπως?
- Βραχιολάκια, τράπουλες, ερωτικά φίλτρα, σκόνες για το κακό και τ' άδικο και άλλα τέτοια που τα ψωνίζουν οι επισκέπτες και τα βάζουν στο μπαουλάκι τους.
- Τι φίλτρα?
- Ερωτικά για να τα πάρει καμιά κακομοίρα και να καμωθεί πως ομόρφυνε κι αρέσει.
- Τα πληρώνουν αυτά?
- Ε, βέβαια πασά μου! Τα φίλτρα κάνουν έως και 150 ευρώ - ελληνικά όχι σμυρνέικα!
- Και ποιός τα φτιάχνει αυτά τα φίλτρα?
- Η υπερέτρια μου, η Σαριμπίντα που την έχω 'σωτερική. Εγώ όπως ξέρετε βγαίνω και στον Πρωινό Καφέ και δεν προκάμω να μαγειρεύω κιόλας.
- Και πιάνουν αυτά τα φίλτρα?
-Έχεις δει καμιά ασχημομούρα να καλοπαντρεύεται?
- Τελευταία, ομολογώ πως όχι.
- Που σημαίνει πως η Σαριμπίντα τσιγκουνεύεται το κάρυ!
- Μάλιστα.Τι να πω? Σας ευχαριστώ πολύ
- Τη καλημέρα μου και της ευχή της Μάνας Αττάρτης.
- Ποιάς?
- Μιας, δεν τη ξέρεις...Ούτε κι εγώ τη ξέρω δηλαδή από κάτι 'μερολόγια την ξεπατίκωσα. Κι ας είναι καλά η συγχωρεμένη, γιατί έβαλα και πισίνα στο εξοχικό. Αν πουλήσουν και τα φίλτρα θα πάρω και ρινόκερο!

Αν γύριζες τον χρόνο πίσω...

... θα άναβες ξανά το πρώτο σου τσιγάρο?
... θα έλεγες πιο συχνά πως τον/την αγαπάς?
... θα είχες αλλάξει κρυφά το δικό σου χαλασμένο τηλεκατευθυνόμενο με το γρήγορο κι αστραφτερό του ξάδελφου σου?
... θα είχες κρατήσει τα ματάκια σου ανοιχτά στη "Θυσία" του Ταρκόφσκι?
... θα πέταγες πέτρες σ' αυτόν που αγαπάς?
... θα αγόραζες τον ίδιο πρώτο σου δίσκο?
... θα πήγαινες ξανά στο σχολείο ντυμένος σαν τον Boy George?
... θα έβαζες ξανά το κόκκινο πουλόβερ μαζί με τα ασπρόρουχα στο πρώτο σου πλυντήριο?
... θα ξαναπήγαινες στην υποδοχή των Ολυμπιονικών του '96 φορώντας καρό πυτζάμα?
... θα έτρωγες ξανά κουραμπιέδες στη πρώτη μεγάλη ομιλία του Σαμαρά?
... θα χώριζες πιο ανώδυνα?
... θα διάβαζες μέχρι το τέλος τις "Μάγισσες της Σμύρνης"?
... θα ξανάτηλεφωνούσες σε 090?
... θα υιοθετούσες ξανά εκείνον το ρινόκερο στο Λονδίνο που τον ονόμασες Θωμά και ποτέ δεν σου έστειλαν τα χαρτιά της υιοθεσίας?
... θα έδινες τα τελευταία λεφτά της εβδομάδας για να πάρεις ένα δίσκο?
... θα αγόραζες το ίδιο ποδήλατο?
... θα ξαναφήφιζες ... γενικά?
... θα ξανακλωτσούσες τη γάτα που σε αγριοκοιτάζει 10 χρόνια?
... θα έτρωγες τόσα παγωτά?
... θα μοίραζες τον θυμό σου?
... θα μοίραζες περισσότερο το χαμόγελο σου?
... θα μοίραζες στα ίδια πρόσωπα την αγάπη σου?
... θα διάλεγες ξανά τη γενναιότητα αντί της σοφίας?

Αν γύρναγες το χρόνο πίσω θα ήθελες να φτάσεις στο σήμερα χωρίς ερωτήσεις?

Τι με έμαθε ο πυρετός

Δέκα πράγματα που έμαθα όσο ήμουν άρρωστος:

1. Επιτέλους τελειώσαμε με μπάσκετ, ποδόσφαιρα και λοιπά βαρετά και μπορούμε να επιστρέψουμε σε αγαπημένα συνθήματα: "Είσαι κοντά μου... σ'αγαπώ...σε σέβομαι... είμαι αυθεντικός...θα δώσω τον αρνητικό μου ψήφο στον/ην..."
2.Μαζί με την Άντζελα και τον Παπανώτα τώρα και η Μάρα ' Λέγε με Μάνα Μαγιολικατζού' Μειμαρίδη πρόσθεσε άλλα 28 δόντια στην οδοντοστοιχία της! Και είναι όλα φρονιμήτες!
3.Η Ρούλα έχει αφήσει την κατάρα της στην πρωινή ζώνη: τα παιδάκια! Όλη την προηγούμενη εβδομάδα - και φοβάμαι πως και όλες οι επόμενες- η Ελενίτσα είχε παιδάκια που τσίριζαν σα να κοπάναγες ένα σακί με ξελαρυγγιασμένες γάτες στο τοίχο. Ο Λένυ θορυβήθηκε τόσο που άρχισε να κυνηγάει την τηλεόραση! Μετά τα παιδάκια σειρά έχει ένα πρωινό στο Star και μετά ο παροπλισμός της φρεγάτας.
4. Ένας κούκος δεν αρκεί για να φέρει την άνοιξη αλλά, μια στρίπερ πνιγμένη στα υγρά της αρκεί για να απαλλάξει τον κύριο Ρέβη από το περοκίνι του.
5. Ό,τι ώρα και να γυρίσω στον ΑΝΤ1, θα πέσω πάνω στον Έρωτα!
6. Ό,τι ώρα και να γυρίσω στην ΕΤ3, θα μάθω τον καιρό από τον έτερο Αρναούτογλου!
7. "Στο "Μωβ/Ροζ" η μόνη αρρώστια που δεν παίζει ακόμα είναι η γρίπη της κότας"! (Νατάσσα)
8. Είχα πάρει κι εγώ τηλέφωνο να πω πως "στη δεξιά φωτογραφία το ράφι είναι πιο σφιχτά βιδωμένο απ' ότι στην αριστερή...νομίζω...όχι???"
9. H Έλλη Κοκκίνου άλλαξε κουπ και ελπίζει να διεκδικήσει με επιτυχία τον ρόλο της Έλενα Μπόναμ Κάρτερ στο σίκουελ του 'Πλανήτη των πιθήκων'.
10. Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν ό,τι ακριβώς περιέγραφε το τραγούδι της Ευσταθίας που ήρθε και τρίτο: "ειδύλιο του κώλου...με χαμηλά λιπαρά"

Cats & Dogs according to Iain!

Dear Dogs and Cats,

The dishes with the paw print are yours and contain your food. The otherdishes are mine and contain my food. Please note, placing a paw print in themiddle of my plate and food does not stake a claim for it becoming your foodand dish, nor do I find that aesthetically pleasing in the slightest. The stairway was not designed by NASCAR and is not a racetrack. Beating me to the bottom is not the object. Tripping me doesn't help because I fall faster than you can run. I cannot buy anything bigger than a king sized bed. I am very sorry about this. Do not think I will continue sleeping on the couch to ensure your comfort. Dogs and cats can actually curl up in a ball when they sleep. It is not necessary to sleep perpendicular to each other stretched out to the fullest extent possible. I also know that sticking tails straight out and having tongues hanging out the other end to maximize space is nothing but sarcasm. For the last time, there is not a secret exit from the bathroom. If by some miracle I beat you there and manage to get the door shut, it is not necessary to claw, whine, meow, try to turn the knob or get your paw under the edge and try to pull the door open. I must exit through the same door I entered. Also, I have been using the bathroom for years - canine or feline attendance is not mandatory. The proper order is kiss me, then go smell the other dog or cat's butt. I cannot stress this enough! *****************************
To pacify you, my dear pets, I have posted the following message on our front door:
*Rules for Non-Pet Owners Who Visit and Like to Complain About Our Pets:
*1. They live here. You don't.
2. If you don't want their hair on your clothes, stay off the furniture.(That's why they call it "fur"niture.)
3. I like my pets a lot better than I like most people.
4. To you, it's an animal. To me, he/she is an adopted son/daughter who isshort, hairy, walks on all fours and doesn't speak clearly.

Dogs and cats are better than kids....they eat less, don't ask for money all the time, are easier to train, usually come when called, never drive your car, don't hang out with drug-using friends, don't smoke or drink, don't worry about having to buy the latest fashions, don't wear your clothes, and don't need a gazillion dollars for college - and if they get pregnant, you can sell the child.

Νομίζω πως πεθαίνω!!!

Η αμυγδαλιά μου πρησμένη σα πεπόνι! Δε μπορώ να μιλήσω ούτε για τα βασικά: να παραγγείλω μια πίτσα, να ψηφίσω στο Big Mother, να ζητήσω στο Λένυ να μου φέρει μια βιταμίνα... Ο (πυρε)τούλης με επισκέφτεται αργά τη νύχτα και μου θυμίζει πώς έβγαινα από τη θάλασσα τον Αύγουστο. Τα κόκκαλα μου με σβίγγουν και να καπνίσω δεν μπορώ! Βοήθεια! Τρεις μέρες είμαι έτσι! Άσε δε το άλλο... άσε να μην το πω καλύτερα! Μπόρα είναι θα περάσει!

Ευτυχισμένες Μέρες...Vol. I

Ξύπνησα κατά τις 4 το χάραμα. Τα σκυλιά είxαν δαιμονιστεί και είχα μια καούρα - άσχετη με τα σκυλιά. Το βράδυ είχα φάει ένα παγωτό, 2 σάντουιτς με λουκάνικο και 1 cheeseburger. Ήπια λιγάκι νερό κι έφαγα άλλο ένα cheese. Δε βαριέσαι? Έχω άλλα 2 καβάντζα και ένα κοκ στο ψυγείο. Αργούσα να κοιμηθώ και άρχισα να σκέφτομαι χαρούμενα πράγματα. Και γύρισα πίσω στα ευτυχισμένα σχολικά μου χρόνια.

1. Μια μέρα στη πρώτη Δημοτικού, είχα υποκριθεί πως έχω ζαλάδες γιατί έπρεπε να γυρίσω οπωσδήποτε σπίτι και να παίξω με τα καινούρια παιχνίδια που μου είχε φέρει ο μπαμπάς μου από την Γιαπωνία. Με πήγε η κυρία στο γραφείο του διευθυντή, του κυρίου Πλαφουτζή. Εκείνος έγραφε, εγώ κοίταζα το ταβάνι. Κάποια στιγμή, θυμάμαι, πήγε να πάρει ο ύπνος και ο διευθυντής νόμιζε πως μου 'βγαινε η ψυχή. Τινάχτηκε από το γραφείο του να με συνεφέρει, τινάζομαι κι εγώ από την τρομάρα. Τι μου είπε δεν θυμάμαι. Θυμάμαι μόνο πως επειδή είχα μυριστεί πως μάλλον θα περνούσα τη μέρα κλεισμένος σ' ένα γραφείο με τα πιο βαρετά μουστάκια του κόσμου άρχισα να κλαίω και να λέω πως ¨Θέλω τη μαμά μου!!!!¨. Σε 10 λεπτά είχε έρθει ο μπαμπάς μου να με πάρει, πέρασα όλο το μεσημέρι παρέα με τα καινούρια μου ρομποτάκια και ένα αγοράκι που δε θυμάμαι πια το όνομα του κατσαδιάστηκε την άλλη μέρα γιατί, είπα πως αυτός με είχε χτυπήσει και ζαλιζόμουν.
2. Στη δευτέρα Δημοτικού, κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος είχα μείνει στη τάξη μαζί με άλλο ένα κοριτσάκι που τις Απόκριες ντυνόταν Ολλανδέζα, και κλέβαμε πλαστελίνες. Όταν βγήκα για να δω αν ερχόταν κανείς η πόρτα έκλεισε με τόση δύναμη που το τζάμι έφυγε και έσπασε στο κεφάλι μου. Το τζάμι ήταν πλαστικό και ούτε που το κατάλαβα αλλά ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να με ξαναπιάσουν ζαλάδες!!!
3. Στη πέμπτη Δημοτικού, την ώρα της προσευχής κλώτσαγα τον Βαγγέλη το Σούρσο γιατί μου είχε καταστρέψει ένα ζευγάρι παπουτσάκια με κλακέτες. Από το κυλικείο όμως μας παρακολουθούσε η κυρά Άννα, κυλικειώτισσα και θεία του Βαγγέλη. Όταν μπήκαμε στη τάξη, τρούπωσε μαζί μας και η κυρά Άννα, 2 μέτρα τρολ με πρόσωπο πλισέ και σκουλαρίκια κρίκους, και μου έδωσε το δυνατότερο χαστούκι της ζωής μου! Για πρώτη φορά στα σχολικά μου χρονικά είχα πραγματικές ζαλάδες!!
4. Στη Α' Γυμνασίου, μια θλιμμένη Παρασκεύη η ιστορικού μας ανακοίνωσε τους βαθμούς στο διαγώνισμα. Γενικός βαθμός : 06,5 (με άριστα το 20, φυσικά!) Ο βαθμός σημειώθηκε στο καρνέ που έπρεπε να υπογράψουν οι γονείς (Μαύρο Σαββατοκύριακο ερχόταν!). Η καθηγήτηρα προκειμένου να με βοηθήσει να διορθώσω το βαθμό μου, με σήκωσε να πω μάθημα. Εγώ προκειμένου να τονίσω πως πως στο σπίτι έχω πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω από το να διαβάσω ιστορία, δήλωσα αδιάβαστος! Δεύτερη σημείωση στο καρνέ σε λιγότερο από 15 λεπτά της διδακτικής ώρας (Μαύρο Σαββατοκύριακο ερχόταν και χωρίς βιντεοταινίες!). Μόλις έφτασα στο σπίτι είχα αλλάξει τόσα χρώματα στο πρόσωπο που η μαμά με πέρασε για δειγματολόγιο της REVLON. Άρπαξα την ευκαιρία και όλο το Σαββατοκύριακο έκανα τον Άγγλο Ασθενή. Ήταν τότε που η αδελφή μου μπερδεύτηκε κι αντί να μου φέρει την Οδύσσεια του Διαστήματος με τα κινούμενα σχέδια, μου έφερε εκείνη του Κιούμπρικ. Τη Δευτέρα το πρωί πήγα από τον παπού να μου δώσει το εβδομαδιαίο εικοσάρικο για το Σπαιντερμαν και μου υπέγραψε και το καρνέ - σχεδόν - χωρίς αντιστάσεις!
5. Στη Β' Γυμνασίου, άρχισαν "Οι Τρείς Χάριτες" τα βράδυα της Δευτέρας και επειδή δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτό σαν δικαιολογία τις Τρίτες που με έπιαναν αδιάβαστο, άρχισα να λέω πως έχουμε οικογενειακά προβλήματα. Η δικαιολογία αυτή φορέθηκε πάρα πολύ κατά τα σχολικά μου χρόνια με αποτέλεσμα να φοβάμαι μήπως μπω κανένα μεσημέρι στο σπίτι και βρω τη μητέρα να πίνει καφέ με εντεταλμένη κοινωνική λειτουργό.
6. Στη Β' Γυμνασίου, ο παππούς μου πέθανε για δεύτερη φορά χάριν διαγωνίσματος στα Μαθηματικά. Όταν ο κος Λιγνός απόρησε με το κίτρινο πουκάμισο που φορούσα του απάντησα πως πέθανε αργά το βράδυ και ήταν κλειστό το Μινιόν. Ο παππούς πέθαινε σταθερά μια φορά τον χρόνο μέχρι να τελειώσω το σχολείο, δυο φορές στο Πανεπιστήμιο, δυο στο στρατό - με bonus διήμερη άδεια για μνημόσυνο στο Γαλαξείδι - και, άλλη μια για να αποφύγω ένα πολύ πιεστικό και εξαιρετικά πληκτικό ραντεβού!
7. Στη Γ' Γυμνασίου, ο ιστορικός μ' έπιασε να γράφω ένα χαρτί που τον αποκαλούσα 'κουραμπιέ' επειδή ήταν ντυμένος στ' άσπρα. Μου είπε πως τον έχουν αποκαλέσει και μαξιλαροθήκη και με χτύπησε με το βιβλίο της Ιστορίας (147 σελίδες με το γραμματόσημο του Υπουργείου).
8. Στη Α' Λυκείου, ένας υποδιευθυντής την ώρα των Γαλλικών με είδε από το τζάμι της πόρτας που είχα ανέβει στο θρανίο και φώναζα "Πέθανε ο Μολιέρος. πέθανε ο Μολιέρος!". Αντί να κάνει παρατήρηση στη καθηγήτρια για το ατίθασο τμήμα της, άνοιξε την πόρτα και με πήρε ευγενικά στο γραφείο του. Εκεί με λιγότερο ευγενικό τρόπο μέτρησα 22 χαστούκια, 4 κλωτσιές, 3 "Πτού σου" και αμέτρητες φορές την ερώτηση "Θα το ξανακάνεις?"
9. Στη Β' Λυκείου, ο χημικός δεν εκτίμησε ιδιαίτερα την αναπαράσταση από τους "Δαίμονες" που παίζαμε εγώ κι ο Παναγιώτης την ώρα του μαθήματος: ο Παναγιώτης κρατούσε ένα μικρό μπαλτά και προσπαθούσε να μου κόψει το χέρι για να μου βγάλει το χτικιό, όσο εγώ έλεγα "Δαίιαιαιαιμονες, Δαιαιαιαιαιαίμονες". Μας πέταξε κλωτσηδόν από την τάξη, ο μπαλτάς κατασχέθηκε και άλλο ένα κουλουράκι προστέθηκε στη βαθμολογία μας.

10. Στη Γ' Λυκείου, στην ώρα των Θρησκευτικών είχαμε διαγωνισμό τραγουδιού στα δύο τελευταία θρανία.Δυστυχώς ο θρησκευτικός το πήρε είδηση όταν ήταν η σειρά μου. Με σήκωσε στο πίνακα κι μ' έβαλε να τραγουδήσω το κομμάτι με το οποίο διαγωνιζόμουν: " Κυκλοφόρησε/ η φήμη σου αγόρι μου προχώρησε/ κυκλοφόρησε / βουίζει όλη η Ελλάδα/ κυκλοφόρησε" της Πωλίνας. Μόλις τελείωσα μου είπε απλά " Πάρα πολύ ωραία. Τώρα πήγαινε να το τραγουδήσεις και στον Λυκειάρχη"!

Στα σχολικά χρόνια υπάρχουν και κατηγορίες "Εξευτελισμοί", "Διακρίσεις", "Χαρούμενες αποβολές", "Κοπάνες" κλπ κλπ αλλά η σχολική χρονιά μόλις άρχισε κι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα!! Όλοι μας!

Εσύ, αλήθεια, ποιόν περιμένεις να σε σώσει?????

Κι όλα αυτά, επειδή η αγάπη μας πρέπει κάπου να χωράει...!

TA MΠΟΤΑΚΙΑ

Ακόμα θυμάμαι εκείνο το Νοέμβριο του '98, όταν χτύπησε το τηλέφωνο στις 02.00 τα ξημερώματα (ώρα Αγγλίας) και από την άλλη άκρη της γραμμής, ο Θύμιος με τη Ναυσικά σ'ένα θάλαμο κοντά στο "ΗοοK StorieS Club" μου περιέγραφαν πως μέσα στο κλάμπ ήταν το Μποτινάκι (δηλ. η Φαίη) αγκαλιά μ'ένα νεαρό με αραιά μαλλιά και φιλιόσαντο!Ήταν το απίστευτο! Φαντάζομαι πως κάπως έτσι θα ένιωσε η Νέα Δημοκρατία όταν κέρδισε τις εκλογές! Απίστευτο όχι γιατί συνέβαινε αλλά, γιατί συνέβαινε στο Μποτίνι! Και όλοι πιστεύουμε πως οι φίλοι μας θα παραμείνουν έτσι (τουλάχιστον μέχρι ν' αποκατασταθούμε εμείς πρώτοι!!)
Η θυελλώδης βραδυά, εξελίχθηκε σε θυελλώδη έρωτα! Η διαφορά με άλλα ζευγάρια ήταν πως το Μποτίνι δεν εξαφανίστηκε από τις ζωές μας, όπως συνηθίζεται μ' έναν καινούριο έρωτα. Αντίθετα, οι δημόσιες εμφανίσεις της γίνονταν πλέον μαζί με τον Σιδεράκο. Το απίθανο ήταν πως το αξιολάτρευτο Μποτίνι είχε καταφέρει να βρει έναν εξίσου αξιολάτρευτο άνθρωπο που, όχι μόνο δεν φερίταν σαν ξένο σώμα στη κάθε παρέα αλλά, σου ήταν αδύνατο να μην τον συμπαθήσεις. Το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος ζωγράφιζε συνεχώς ένα χαμόγελο ευτυχίας στα Μποτόχειλα, μας έκανε όλους να τον αγαπάμε ακόμα πιο πολύ. Και τα μάτια του όταν κοιτάζει το Μποτάκι... Και τα μάτια της όταν τον κοιτάζει...
Τώρα έχουν περάσει χρόνια και τα Μποτάκια παντρεύτηκαν και ζουν ευτυχισμένα. Αληθινά ευτυχισμένα! Και όλα αυτά τα γράφω γιατί μια φίλη μου που χώρισε πρόσφατα με ρώτησε κυνικά αν γνωρίζω έστω και ένα ευτυχισμένο ζευγάρι. Ξέρω περισσότερα από ένα. Τα Μποτάκια όμως είναι το ζευγάρι που σκέφτομαι όταν αναρωτιέμαι πως είναι να παντρεύεσαι: ευτυχία! Μεγάλη ευτυχία!

Zητούν Σπίτι

Zητούν ζεστό σπιτικό και παρήγορη αγκαλιά 50 VHS και 8 Dvds της σειράς "Friends". Περιέχονται όλα τα επεισόδια από το 1ο του πρώτου κύκλου έως το τελευταίο του 10ου και χαρίζεται μόνο ολόκληρη. Τα VHS δεν έχουν υπότιτλους! Msg me!

Σεπτέμβρης

10 πράγματα που πρέπει να κάνεις πριν τελειώσει ο Σεπτέμβρης:

1) Να αγοράσεις καινούρια σκουλικά είδη για να πάει καλά η σκουλική σεζόν.
2) Να πας για αναβάθμιση το μνημονικό σου και να σβήσεις ό,τι σε ταλαιπώρησε.
3) Να φτιάξεις 2 playlists: ένα για να τραγουδάς χαρούμενα το πρωί κι ένα για να σκεπάζεις την καρδούλα σου τα δροσερά 'πογέματα (αυτό ίσως και να μου έχει κολλήσει από κάποιο βλιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη)!
4) Να αγοράσεις το πολυδιαφημισμένο στις εθνικές οδούς cd της Χαράς Βέρα με γενικό τίτλο "Θα κάνω ζημιά". Περιέχει την επιτυχία "Στραβοτιμονιές" .
5) Να μη δεις καμία καινούρια τηλεοπτική εκπομπή/σίριαλ γιατί μπορεί κάτι από δαύτα να σου αρέσει, να κοπεί στο πρώτο διαφημιστικό και μετά να λυπηθείς.
6) Nα αποχαιρετήσεις τις καλοκαιρινές τομάτες με ένα τεράστιο ταψί γεμιστά (η γιαγιά μου, βέβαια, μαγειρεύει όλο το χρόνο γεμιστά οπότε ακόμα και μες τον Φλεβάρη βρίσκουμε τη ευκαιρία να φορέσουμε τα μαγιά μας και να κουβεντιάσουμε για τη μέρα μας στη παραλία).
7) Να παίρνεις και καμιά λιζέζ μαζί σου τα βράδυα γιατί δρόσισε.
8) Να γραφτείς σε μια καινούρια σχολή/εργαστήρι/γυμναστήριο και να κάνεις 'διπλανό' σου αυτόν που διαβάζει λιγότερο αλλά είναι δυνατός στη 'Κρεμάλα' και την 'Τρίλιζα'.
9) Το καλοκαίρι πέρασε, τέλειωσε , πάει. Άντε και του χρόνου! Αρκετά με την κλάψα και τα μνημόσυνα των διακοπών!
10) Οι έρωτες του φθινοπώρου κρύβουν τα καλύτερα φιλιά! Κανονίσου!

New York Vs Μεσολόγγι

Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή: Ρωμιός συνάντησε Ρωμιά σε θερινό παραθαλάσσιο μπαρ, Αύγουστο μήνα στην Αθήνα. Προσπερνόντας τα κουραστικά κλισέ ("έχεις φωτιά?" / "να σε κεράσω άλλη μια Batida de CoCo?" / "έχει υγρασία απόψε" κλπ) με ταχύτητα Τσικλητηρείων Αγώνων, κατέληξαν στο άνευ κλιματιστικού σπίτι του νεαρού για μια φλογερή βραδυά! Λογικό, αφού στις μέρες μας φαίνεται πως ο πιο σίγουρος τρόπος για να σπάσει ο πάγος σε μια νέα γνωριμία είναι το σεξ!
Την επόμενη μέρα, ορίστηκε το δεύτερο (κατ' ουσίαν πρώτο) ραντεβού. Στη ανακαινισμένη ταράτσα της κλασσικής "Μεγάλης Βρετανίας". Αθηναίος της Νέας Υόρκης αυτός, Μεσολογγίτισα της Αθήνας εκείνη. Δημοσιογράφος της καταστροφής και 3,5 Καρδιναλίων αυτός, δικηγόρος του χαρτόσημου αυτή. Ο δεύτερος γύρος κουραστικών κλισέ για το 'One Night Stud'της προηγούμενης ("το χτεσινό ήταν μια έκπληξη για 'μένα" / "δεν είμαι η κοπέλα της μιας βραδυάς" / "δε συνηθίζω να φέρνω γυναίκες στο σπίτι, αλλά εσύ κάτι μου έκανες" κλπ) 'έτρεξε' εξίσου γρήγορα με τον πρώτο.Στ0 17 λεπτό είχαν ήδη πιεί το δεύτερο κοκτέηλ ("όπως Αμερική") και λίγο πριν παραγγείλουν το τρίτο συνειδητοποιούν πως πέρα από το σεξ μάλλον δεν είχαν και πολλά κοινά. Η ζωή είναι μικρή, ο χρόνος χρήμα πλήρωσαν και έφυγαν.
Βγαίνοντας στη Πανεπιστημίου τους πλησιάζει ένας πλανόδιος αλλοδαπός πουλώντας μολύβια. Δεν ζητιάνευε, πουλούσε μολύβια. Πριν η κοπέλα προλάβει να κουνήσει το κεφάλι εννοώντας "όχι, ευχαριστώ", ο νεαρός πρόλαβε και του έριξε μια κλωτσιά λέγοντας μια βρισιά σε βλάχικα αγγλικά. Ο αλλοδαπός εξεπλάγη τόσο ώστε να μην καταφέρει να αρθρώσει συλλαβή. Η κοπέλα αποσβολωμένη ξαναπρόβαλε στην οθόνη του μυαλού της τα τελευταία 5 δευτερόλεπτα μπας και καταφέρει να πιστέψει τι είχαν δει τα μυωπικά της μάτια. "Τι έπαθες?" ρώτησε ο καβαλιέρος. Εκείνη σιώπησε. Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που όλες οι βρισιές του κόσμου σου φαίνονται απογοητευτικά λίγες. "Α! Εμείς στη Νέα Υόρκη δεν τους χωνεύουμε τους ξένους. Ούτε τους ζητιάνους." της είπε. "Άντε προχώρα." Το ότι το έλεγε αυτό ένας άνθρωπος για μια ομάδα άλλων ανθρώπων ακούστηκε θλιβερό. Το ότι το έλεγε ένας Έλληνας που μένει 13 μήνες στη Νέα Υόρκη, μετέτρεπε το θλιβερό σε τραγικό. "Μόλις θυμήθηκα πως έχω μια επείγουσα δουλειά", είπε η αποσβολωμένη. "Έλα και θα σε κάνω να την ξεχάσεις" είπε κλείνοντας το μάτι ο επιβήτορας. "Η δουλεία μου είναι να μην κάνω εμετό. Μετά απ' αυτό που είδα μάλλον δεν θα τα καταφέρεις" είπε και κατέβηκε βιαστικά τα σκαλιά του μετρό.

Συμπέρασμα: Πιθανότατα να μην φταίει η Νέα Υόρκη. Ίσως και να ήταν η διακιολογία. Πόσο μπορεί μια πόλη να αλλάξει έναν αξιοπρεπή άνθρωπο? Η καφρίλα είναι μάλλον γενετικό γνώρισμα. Παντού είσαι κάφρος και σωβινιστής. Απλά ένα αεροπορικό εισιτήριο σε αλλάζει σε κάφρο με διαβατήριο.
(Η οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απόλυτα εσκεμμένη και καθόλου, μα καθόλου σας ορκίζομαι, τυχαία).

Καλές διακοπές σε όλους!

ExTerminaTe

Ό,τι κι αν γράφεται, ό,τι κι αν λέγεται είναι ένα τεράστιο κυβερνητικό ψέμα! Τα μικρά παιδιά είναι ΕΔΩ! Πιο κλαψιάρικα από ποτέ, πιο απαιτητικά από ποτέ, αποφασισμένα να καταστρέψουν όχι μόνο τις διακοπές σου αλλά να εξαφανίσουν και κάθε επιθυμία σου για ζωή πάνω από την επιφάνεια της Γης. Οι μανάδες τους λες και θέλουν να εκδικηθούν το σύμπαν για την κακιά τους τύχη και είμαι σχεδόν βέβαιος πως τη στιγμή που τα αμολάνε στη παραλία τους ψιθυρίζουν : " SEEK AND DESTROY"! Φυσικά τα παιδάκια δεν φταίνε. Μάλλον φταίνε οι γονείς που πριν ξεκινήσουν για διακοπές τα σημάδεψαν με τον αριθμό 666 στο τριχωτό της κεφαλής για να τα ξεχωρίζουν ανάμεσα στα αλλοδαπά παιδάκια που, αντίθετα από τα ελληνόπουλα, είναι σα να μην υπάρχουν.
Ένα παράδειγμα: To παιδάκι της Ανθούλας!
Κοριτσάκι καστανόξανθο, περίπου 5-6 χρονών από τα παιδιά που μόλις τα δεις θες να τα κλέψεις και να τα βάλεις στη βιτρίνα της τραπεζαρίας. Όλα αυτά φυσικά μέχρι να πάρει την απόχη στα χέρια του και να νομίζει πως βλέπει καβουράκια σε κάθε κεφάλι της παραλίας. Θα το βρεις χαριτωμένο...για λίγο. Όταν όμως θα στροβιλίζεται σαν τον "Έμιλυ" παρασέρνοντας πετσέτες, αντηλιακά, βατραχοπέδιλα και τα πακέτα της μπιρίμπας δε μπορεί... άνθρωπος είσαι... θα σπάσεις! Εξάλλου, όλοι κρύβουμε μέσα μας μια Μις Χάννιγκαν!
Η Ανθούλα ατάραχη! Το παιδί να σπέρνει τον όλεθρο κι εκείνη να διαβάζει το Downtown μου (το οποίο φυσικά κάποια αποφράδα στιγμή βρέθηκε στο πάτο της θαλάσσης). Τη στιγμή που τελείωνα το λάκο που αριστοτεχνικά έφτιαχνα για να θάψω μάνα και κόρη, εμφανίστηκαν τρεις φιλενάδες της Ανθούλας με τα δικά τους βλαστάρια και τη φονική ατάκα: "Άντε να παίξετε κι αφήστε μας λιγάκι να πιούμε ένα καφέ" που μεταφράζεται σε "WREAK HAVOC".
Είναι απίστευτο τη καταστροφή που μπορούν να προκαλέσουν 4 μικρά παιδιά! Από τη συμπεριφορά τους καταλαβαίνεις ότι στο σπίτι τους: δίνει ο ένας στον άλλο καρπαζιές δίχως λόγο και αιτία, κρύβουν ο ένας τις σαγιονάρες και τα παπούτσια του άλλου, δαγκώνουν οτιδήποτε φαγώσιμο εμφανιστεί σε ακτίνα 300 μέτρων και, ο μόνος τρόπος συζήτησης είναι οι κραυγές (κατά προτίμηση προιστορικές και άναρθρες για να σηκώνεται και η γειτονιά στο ποδάρι).
Προσωπικά λατρεύω τα παιδιά. Δεν βρίσκω όμως καθόλου χαριτωμένο ένα παιδάκι 4 χρονών που μόλις σε δει σου λέει: "Ωραίο σουτιέν!". Και πέρα από την παραλία: είναι λογικό μικρά παιδιά να ξενυχτάνε μέχρι τις 3 το πρωί??? Και γιατί οι γονείς τους βάζουν αλκαλικές μπαταρίες??? Μια χαρά έχω κι εγώ το καλοκαίρι: να φάω ένα γαμωπαγωτό στη παραλία! Είναι ανάγκη να έχω το Ντέμιαν πάνω από το κεφάλι μου να δαιμονίζεται και να κυνηγάει κουνούπια???
Τα παιδιά πρέπει να κάνουν κι αυτά διακοπές γιατί, ομολογουμένως η Δευτέρα είναι η δυσκολότερη τάξη του Δημοτικού! Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί ένας σκύλος 7 μηνών να αντιλαμβάνεται περισσότερα από ένα παιδί 7 χρονών? Πως γίνεται να με δαγκώνει το κοριτσάκι όταν ο Λένυ κάθεται ήσυχος στα πόδια μου?

Πρόσκληση σε γεύμα

Ok!!! Έχω υποσχεθεί στη DiS εδώ και πολύ καιρό έναν κουβά κεφτέδες! Τώρα ζητά και παστίτσιο (προφανώς γιατί ο Νίκος εκθείασε τη τελευταία μου προσπάθεια!). Ο Vague Tourist θέλει παγωτό (ελπίζω παρφέ γιατί αυτό φτιάχνω καλύτερα!). Δεσμεύομαι λοιπόν μετά τις διακοπές να κάνουμε ένα μεγάλο blogger-τσιμπούσι στο σπίτι, να ταίσω και την αγάπημένη μου Κουρούνα Συριανά 'λοκάνικα'!! Η πρόσκληση ανοιχτή και δεχόμαστε παραγγελιές!
Το μενού καθώς και λοιπές λεπτομέρειες θα αναρτηθούν στο παρόν b-log!

Sing away, Catherine...

Ένα από τα ωραιότερα δώρα που φέρνει ο έρωτας είναι η αλλαγή στο προσωπικό playlist. Ξαφνικά αρχίζεις να ακούς όλα εκείνα τα τραγούδια που έχουν έχουν μέσα "lalala...shalala... shoopshoop...bebop etc"! Aπαραιτήτως! Όλα τα τραγούδια που σε κάνουν να χαμογελάς και να κάνεις άχαρες μικρές φιγούρες όταν ντύνεσαι, όταν πας το σκύλο βόλτα, όταν μαγειρεύεις, όσο μιλάς στο τηλέφωνο...Σιγοτραγουδάς μόνο χαρούμενες και τρυφερές μελωδίες και αν είναι να διαλέξεις κάτι πιο αργό το πολύ πολύ να πεις ένα "the way you look tonight", ένα "Endless love", άντε κι ένα "Your song". Κάτι χαμογελαστό! Ανασύρεις από τη δισκοθήκη σου κομμάτια που έσωνες για τέτοιες στιγμές μόνο και μόνο για να φτιάξεις το soundtrack της νέας εποχής που μόλις ξεκίνησε. Είναι ωραία να ανακαλύπτεις ξανά από την αρχή τους Air Supply, τον Frankie, τον Rod Stewart, τον Burt Bacharach, το Moon River! Όταν ερωτευόμαστε είμαστε ικανοί για όλα. Υποθέτω πως αυτό το οφείλουμε στα τραγούδια. Όταν ο Jim Steinman έγραφε "everything I own means nothing till I get it to you", ήταν σα να σε 'καταδίκαζε' σε απόλυτη παντοδυναμία. Είναι οι στιγμές που νιώθεις πως ο κόσμος φτιάχτηκε μόνο για σένα, το χαμόγελο του άλλου, το κλειδί του Σολ και δυο παγωτά ξυλάκια!

Ξέρω πως είναι θέμα προτιμήσεων (και ας σημειωθεί πως είμαι mainstream στις μουσικές μου επιλογές σε βαθμό κακουργήματος) αλλά, ποτέ δεν κατάλαβα πως ο κόσμος ερωτεύεται με τον Ρέμο, τη Βανδή, τον Ιωαννίδη, τον Moby, ή τη PJ Harvey και όχι με το "Air that I breathe" των Hollies. Μήπως γι αυτό οι σχέσεις σήμερα λήγουν σύντομα και άδοξα? Μήπως φταίνε τα λάθος τραγούδια που επιλέγουμε πολλές φορές? Γιατί κακά τα ψέμματα: όταν έρχεται η στιγμή να ψιθυρίσουμε λόγια ερωτικά στον άλλο συνήθως καταφεύγουμε σε κάποιο τραγούδι που αγαπάμε (εκτός κι αν είσαι η Λίνα Νικολακοπούλου που θα πεις κάτι αυτοσχέδιο αλλά θα πάει στο βρόντο). Μήπως θα ήταν προτιμότερο εκείνη τη στιγμή να πούμε γλυκά "Ηave I told you lately that I love you" αντί για "Σ' αγαπάω, πάω, πάω όπου κι αν πάω"? Αισθάνεσαι άραγε το ίδιο για τον άλλο όταν σου τον θυμίζει το "Υour love is king" της Sade και το ίδιο όταν σου τοv θυμίζει το "Chiculata"? Μήπως έτσι κάπου βαθειά μέσα μας ένα εφήμερο σουξέ προδικάζει την εξέλιξη της σχέσης μας? Μήπως πρέπει να κατεβούμε από τα τραπέζια των νυχτερινών κέντρων και ν' ανοίξουμε διάπλατα τη μπαλκονόπορτα να μπει ο ήλιος και να χυθούν οι μελωδίες του Gershwin στο δρόμο και τη γειτονιά?
Και κάτι ακόμα: Αν η καρδιά σας λιώνει όπως η φωνή του Elton John όταν τραγουδάει το "Something about the way you look tonight" , τότε βρίσκεστε σε πολύ καλό δρόμο.
O Nανάκος πάντως αυτό τον καιρό ακούει:
1/ My side of the bed - Susannah Hoffs
2/ I get a kick out of you - Frank Sinatra
3/ Can't take that away from me - Lisa Stansfield
4/ Makin love out of nothing at all - Air Supply
5/ Air that I breathe - Simply Red
6/ Wrapped - Gloria Estefan
7/ Someone like you - Van Morisson
8/ Hold me, thrill me, kiss me - Mel Carter
9/ Baby, it's you - The Shirelles
10/ Put a little love in your hand - Al Green & Annie Lennox
11/ This Old heart of mine - Rod Stewart
12/When tomorrow comes - Eurythmics
13/ A thousand miles - Vanessa Carlton
14/ We belong together - Mariah Carey
15/ Moon River - Morrissey
(Bonus track: You don't have to go home tonight - The Triplets)

Λ Ε Ν Υ

Σήμερα είπα να κοιμηθώ νωρίς! Ενοχλώ????

Ερωτήσεις ενός ζαλισμένου Gay

1. Τι κάνει 500 gay να συνωστίζονται στα 8 x 6 τετραγωνικά του 'Sodade' κάθε Σαββατοκύριακο?
Ο ευσεβής πόθος ότι μέχρι το γλυκοχάραμα θα έχουν βρεθεί στα 4 x 4

2. Τι κάνει έναν gay να πηγαίνει με σαγιονάρα σε κοσμοβριθές club όπου ξέρει ότι σίγουρα θα τον ξενυχιάσουν?
H Nτέλλα Ρούνικ! Τι κι αν έχει σφαδάξει σαν αρνί του Πάσχα από τα νυστέρια? Δεν είναι μια κούκλα?! Μπρος στα κάλλη ωχριά ο πόνος.

3. Τι κάνει έναν gay να φοράει γυαλιά-μάσκα ακόμα και όταν δεν κάνει ψαροντούφεκο?
Προπονείται για reality.

4. Τι κάνει έναν gay να ξεπουπουλιάζει τα φρύδια του?
O ίδιος λόγος που τον κάνει να ξεπουπουλιάζει και στήθος/πόδια/μασχάλες: οι ήδη ξεπουπουλιασμένες κολλητές του!

5. Τι κάνει έναν gay να βάζει Κυριακή πρωί, χαρά Θεού, το εμετικό "Μαμά Γερνάω" της Τσανακλ(αψομουν)ίδου?
Δυο λόγοι: α) Γέρασε και μάνα ακόμα δεν έγινε και, β) έλιωσε το cd με τη Μαρινέλλα που "σήμερα (εν έτει 1912) πρωτοαντίκρυσε την πρώτη της ρυτίδα".

6. Γιατί όλοι οι gay στο 'gaydar' ψάχνουν "κάτι ανάλογο" με τους ίδιους και δεν τα φτιάχνουν απλά με τον εαυτό τους?
Για να έχουν το άλλοθι της απόρριψης με soundtrack το "Σαν και μένα καμιά".

7. Γιατί όλοι στο chat ρωτούν "περιοχή"? αυτοί θα μου φέρουν τα πιτόγυρα που έχω παραγγείλει?
Μετά τις τελευταίες βομβιστικές επιθέσεις αποφεύγουν να μπούν στο μετρό, πιθανότατα για να μην εξαφανιστεί το είδος.

8. Τι σημαίνει "εχεμύθεια και διακριτικότητα" που ζητούν οι έλληνες?
Σημαίνει "δεν πιστεύω να με καλιαρντέψεις στις φιλενάδες σου μόλις μπω στο ασανσέρ" όπως επίσης και "να μην μου έλθεις στο ραντεβού σαν τη Μάρθα Καραγιάννη στο "Κάτι να καίει".

9. Τι κουβαλάνε μαζί τους οι gay και χρειάζονται πάντα τσαντάκια?
Διαβασμένες φωτογραφίες του πρώην, lip gloss, μάσκα μαλλιών, την Athens Voice, 2 κοκκαλάκια, ένα αρκουδάκι, ψιλά για το ταξί και ένα μπλοκάκι για να σημειώσουν καμιά νέα δίαιτα για ανορεξικούς.

10. Γιατί κάθε gay που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να φορά ένα ή περισσότερα από τα charity βραχιολάκια?
Γιατί υπάρχει ζωή και πέρα από τον γάμο της Άντζελας - ish!

11. Ο Χριστόδουλος είναι τελικά η Μπέμπα, η Σάσα ή η Μπουμπού?
Aς πάψει πια η μπουρδολογία: Ο Χριστόδουλος είναι η Νταίζυ (αν και θα μπορούσε να λέγεται και Χρύστα - μια και της κάνει συνέχεια πλάκα ο Θεός).

12. Αφού όλοι είναι str8-looking και acting και τελικά straight, πως γίνεται και στο chat μαλλιοτραβιούνται πάνω από το προαιώνιο ερώτημα "Βίσση ή Βανδή"? (όταν όλοι ξέρουμε πως η απάντηση είναι "Madonna")
Φαντάζομαι πως η αντίστοιχη διαμάχη θα ξέσπασε και στην Αμερική όταν εμφανίστηκε η Mariah Carey: Mariah ή Whitney Houston? Και εδώ αποδεικνύεται περίτρανα καυμένη μου Μαρίτσα, πως όλες μια μέρα από το κακό το μάτι θα πάνε.

13. Γιατί οι gay όταν βγαίνουν ξεχνούν να βάλουν κάτι ΠΑΝΩ από το φανελάκι για το οποίο κορόιδευαν τον μπαμπά τους όταν εκείνος το φορούσε?
Γιατί "κάτι η ζέστη, κάτι τα λόγια του παπά" ξεχαστήκανε μωρέ...!

14. Πως λέγεται ο 'GAY' στα ελληνικά? (απάντηση: straight-acting top bisexual)
Εκτός από συνθήκες έντονων καιρικών φαινομένων που ακολουθείται Plan B: She-male bottom walking and acting.

15. Πόσες ώρες και πόσους τόνους gel χρειάζεται ένας gay για να πετύχει το trendy μαλλί του κάθε πρωί?
Πρόσφατα Exit Polls έδειξαν 2 ώρες και 38 λεπτά (το πρωί) και 3 ώρες και 22 λεπτά το βράδυ. Το κακό είναι ότι το μαλλί μπορεί να καταστραφεί σε λιγότερο από ''53 -σύμφωνα με μετρήσεις- γιατί ως γνωστό, όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.

(Oι παραπάνω ερωτήσεις είναι μια προσφορά του ex_ef_ex [www.gaydar.co.uk/ex_ef_ex] , αναρτήθηκαν κατόπιν αδείας κι ελπίζουμε να βοηθήσαμε τις υπαρξιακές του αναζητήσεις)

ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ : ΔΙΑΒΑΖΩ HARRY POTTER!!!

H ιστορία της DiS

Μερικά πράγματα στη ζωή μας είναι τόσο δυσάρεστα που όταν τελειώσουν ορκιζόμαστε να μην τα αναλογιστούμε ποτέ ξανά, να τα σβήσουμε με μια τοπική λοβοτομη. Στην ανωτέρω κατηγορία εμπίπτει και ο γάμος μου με την DiS. Oρκιστήκαμε να μην αναφερθούμε ποτέ σ' αυτόν. Όμως η DiS δεν κράτησε το λόγο της και μίλησε για το θλιβερό κοινό μας παρελθόν στο blog του συμπαθέστατου Κου Φόλιου. Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ακολουθεί η ιστορία ακριβώς όπως συνέβη.

"Τη γνώρισα στα 17 μου χρόνια...παιδί σχεδόν, αμύριστη κολώνια". Ήμουν εγώ στα 17 κι η DiS 45... Εγώ ήμουν στην αρχή κι αυτή στο παρά πέντε. Πήγαινα στη Β' Λυκείου σε σχολείο με καλόγερους κι εκείνη ήταν η επιστάτρια της καντίνας. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν τις λέγαμε επιστάτριες αλλά 'κυρούλες'. Όλο το Β1 ήταν ερωτευμένο μαζί της! Δεν την έκανες μέρα πάνω από 44. Έμοιαζε με ψηλό νάνο, με κοντά χυτά μαλλιά (τίναζε δηλαδή το κοντοκουρεμένο της κεφάλι σα σεληνιασμένη λες και η κόμη της έφτανε στη σπάλα). Μύριζε πάντα φρεσκοζυμωμένη κουρού, με χείλη τουμπανιασμένα από τα αλατισμένα πατατάκια και με στόμα μυροβόλο σαν την πρώτη παρτούζα του Απρίλη. Τα ντεκωλοτέ της αβυσσαλέα. Τα αυτιά της σαν του καλλικάντζαρου για να προφταίνουν όλα τα σχολικά κουτσομπολιά.

Συχνάζαμε με τον διπλανό μου και 2-3 άλλους στο καμαράκι της πολύ συχνά στα διαλείμματα για να προβάρουμε την πρόζα της επόμενης ώρας: "Δεν πρόφτασα να μελετήσω κυρία γιατί... οι γονείς μου χωρίσανε χτες το μεσημέρι / ξεθάψαμε τον παππού και δεν είχαν λιώσει τα κόκκαλα του και το σοκ πολύ μεγάλο, καταλαβαίνετε / δεν πέτυχε η ευθανασία της εξαδέλφης μου και την τρέχαμε στο Αγλαία Κυριακού μέχρι τις 5 το πρωί...κλπ κλπ". Με κοίταζε πάντα και χαμογελούσε. Μάλλον πονηρά.
Μια μέρα, την ώρα της γυμναστικής εγώ διάβαζα αγγλικά γιατί θα έδινα για Proficiency σε λίγο καιρό, με πλησίασε μ΄ένα λαχταριστό λουκουμά και μου ψιθύρισε: "Δεν έρχεσαι μετά το σχόλασμα να με βοηθήσεις να καθαρίσουμε τα ταψιά και τα φουρνάκια?". "Το λουκουμά θα τον πάρω αλλά, δεν μπορώ να έρθω" της απάντησα, "η μαμά μου έχει φτιάξει μπακαλιάρο πλακί". Η πλανεύτρα Dis όμως, ήξερε πολύ καλά τη γλώσσα του σώματος. Ειδικά όταν αυτό ήταν εφηβικό και στρουμπουλό. "Έλα να με βοηθήσεις και θα σου τηγανίσω πατάτες". Και έφυγε.
Ακύρωσα το ραντεβού με τους κολλητούς μου για την πρόβα στο χορευτικό των Milli Vanilli, πήρα τη μαμά μου και της είπα ότι ο "Λύκος" με είχε βάλει τιμωρία να καθαρίσω όλους τους πίνακες του σχολείου και να μην ξεχάσει να γράψει στο βίντεο τη "Σάντα Μπάρμπαρα". (Ήταν το επεισόδιο που η Σοφία θα έφευγε από την έπαυλη των Κάπγουελ, μετά από μια πλεκτάνη της σατανικής Αυγούστα).
Όταν έφτασα στο καμαράκι της, η πόρτα ήταν ανοιχτή. Χτύπησα και απάντηση δεν πήρα. Την άνοιξα διστακτικά και κατευθύνθηκα στο κυλικείο. "Μικρέ, τα ταψιά είναι στη γούρνα. Άρχισε κι έρχομαι", ακούστηκε η φωνή της. Βρήκα τα ταψιά και καμώθηκα ν' αρχίσω το τρίψιμο. Πατάτες δεν μου μύριζαν! Άκουσα τη πόρτα να κλειδώνει πίσω μου και γύρισα. Στη κάσα της πόρτας στεκόταν εκείνη! Φορώντας μόνο ένα ζευγάρι επιγονατίδες και μια κοντή ποδιά με λίγδες από πίτσες και πιροσκί. Δε μίλησε. Μόνο πάτησε το κουμπί στο κασετόφωνο και άρχισε να παίζει το Carma Chameleon - αναδρομικά σκέφτομαι ότι ήταν από τις φορές που το σύμπαν συνομώτησε με επιτυχία ενάντια στο straight κάρμα μου. Αυτό που ακολούθησε έχει χαθεί κάπου στα βάθη του ασυνείδητου μου. Θυμάμαι όμως τη σκέψη που έκανα καθώς έβλεπα τη DiS χαιδεύεται με τις μπομπονέλες: "Τώρα πρόκειται να γίνω άνδρας???" Την ίδια σκέψη έκανα μερικά χρόνια αργότερα όταν έλαβα την κλήση για να παρουσιαστώ στο στρατό.
DiS - Μαμά Πατρίδα: x

Έτσι ξεκίνησε ένα ειδύλιο που θα έγραφε τη δική του ιστορία, ειδικά στον ιατρικό φάκελλο της μαμάς. Με την DiS έμαθα τον έρωτα και την αξία του όρκου παρθενίας. Επίσης, έμαθα να πλένω, να σβουγγαρίζω, να ξελιγδώνω φούρνους, να ανοίγω φύλλο σφολιάτας και να βάζω μόνο μια φέτα πεπερόνι ανά κομμάτι πίτσας. Βρισκόμασταν μετά το σχολείο κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκεύη. Δεν βγαίναμε ποτέ μαζί γιατί η μόνη έξοδος που μου επιτρεπόταν ήταν το Σάββατο για σινεμά και bacon mushroom melt στα Wendy's. Τα Σάββατα DiS έριχνε τα χαρτιά σε μανάδες μαθητών τις Γ' Λυκείου και δήθεν τους έλεγε θέματα των Πανελληνίων - εκτός από την 4 Δέσμη που τη θεωρούσε παρακατιανή. Τα καλοκαίρια χωρίζαμε και σε κάθε αγιασμό της πήγαινα μαρμελάδες και γλυκό μύγδαλο από το Γαλαξείδι. Ο καιρός περνούσε. Ο Πανταζής έκανε 'Ταραχή', η Βίσση ανέβασε τους "Δαίμονες", η Πατουλίδου είδε να αποδίδουν τα εντατικά μαθήματα μαύρης μαγείας και η "Ωραία Τυροπιτού" έμεινε έγκυος λίγο μετά τη δευτερη φορά που έδινα πανελλήνιες. "Θα παντρευτούμε", μου είπε. Από το σπίτι μου είχα μάθει πως ο λόγος της μάνας, προς πάσα κατεύθυνση, ήταν διαταγή. Ο λόγος της δικής μου μάνας δεν πρόλαβε ν' ακουστεί γιατί μόλις της είπα τα καθέκαστα συνοδεύοντας τα από μια φωτογραφία της εγκυμονούσας, της ήρθε ένα πλαγιομετωπικό και νοσηλεύτηκε μέχρι τα Χριστούγεννα του '95. Ο μπαμπάς το πήρε καλύτερα. Τα βρίσκανε και με την DiS στο τάβλι και στις μπύρες, οπότε δε δυσκολεύτηκε να το καταπιεί.

Παντρευτήκαμε σε δυο μήνες. Κουμπάροι ήταν ο "Λύκος" και η φιλόλογος των Λατινικών. Η τελετή έγινε σε στενό κύκλο. Η DiS έφερε μόνο μια φίλη της μαυροντυμένη σαν Κουρούνα. Μας είχε πει πως η οικογένεια της είχε ξεκληριστεί στους Μακεδονικούς. Εγώ μόνο το διπλανό μου στο σχολείο και τον μπαμπά μου που καμάρωνε τη νύφη. Η τελετή σεμνή, η νύφη όχι. Όλο το βράδυ έκανε ματάκια με τον πρώην διπλανό μου. Από τη ζήλεια μου πράγματι έφαγα 2 ορόφους τούρτα γλασσαρισμένη με σος από άνιθο που, σημειωτέον, είχε παραγγείλει η ίδια η νύφη. Είχα θιχτεί γιατί ήταν η μάνα του παιδιού μου. Το ίδιο βράδυ, έχασα τις αισθήσεις μου πάνω στη νυφιάτικη καριόλα πριν ακόμα λύσω τα κορδόνια από τα λουστρίνια μου.

Οι γιατροί είπαν αλλεργικό σοκ στα 4 κουτιά βαρβιτουρικά που είχε μέσα το γλάσσο. Όταν ξύπνησα, το Φλεβάρη του 1997 η Βανδή είχε ήδη βγάλει το δεύτερο της δίσκο, το ΠΑΣΟΚ ήταν ακόμα κυβέρνηση, τα κοτλέ σακάκια είχαν επιστρέψει στη μόδα και η DiS ζούσε στη μαγευτική Λειβαδιά με τον πρώην διπλανό μου, που είχε γίνει μέχρι τότε σύμβουλος γάμου. Παιδί δεν είχε αποκτήσει ποτέ - "θα διάβασα ανάποδα το predictor" είπε στη ξαδέλφη μου τη Στέλλα που πήγε να της ζητήσει το λόγο και να διασώσει όποια ψίγματα οικογενειακής αξιοπρέπειας - αλλά μας είχε ήδη φάει ένα οικοπεδάκι στο Δίστομο. Το διαζύγιο βγήκε γρήγορα γιατί ο Παναγιώτης βιαζόταν να την παντρευτεί. Ορκιστήκαμε να μην ξανασυνατηθούμε.
Κάποια στιγμή έμαθα πως χώρισε τον Παναγιώτη για τα μάτια ενός πλαστικού χειρούργου που την αναστήλωσε και την κουτρουβάλιασε πίσω στην Αθήνα. Κι από τότε ζει ανάμεσα μας. Armed and Dangerous.

Το Λεμόνι Που Δεν Ονειρεύεται

Ίσως το καλύτερο blog που έχω διαβάσει! Απλό, άμεσο, καθόλου διακριτικό, φρέσκο. Πράγματα που όλοι σκεφτόμαστε, που σε όλους έχουν συμβεί γραμμένα με χιούμορ ανεπιτήδευτο. Ίσως το μοναδικό blog που γράφεται χωρίς να θέλει να πει κάτι και γι' αυτό λέει τόσα πολλά. Στα + + + ότι μας ενημερώνει για τα τραγουδάκια που ακούει ο blogger! Η απόδειξη πως η πραγματικότητα έχει περισσότερο χιούμορ από τη φαντασία. Διαβάστε το!!! Όπωσδήποτε!!!

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ...

...που θα μου ματιάσεις το σκύλο θα σε κουρέψω σα τη Sinnead O' Connor! Σαββατογεννημένη μαυροφίδα, μου το 'σκασες το ζωντανό!

"Μη μου μιλάς για καλοκαίρια"

Στη γη τούτη που ζούμε, κάθε 4 λεπτά χωρίζει και ένα ζευγάρι. Αλήθεια ή μύθος? Δεν ξέρω. Από το μυαλό μου το 'βγαλα. Ήρθε όμως η ώρα να μιλήσουμε ειλικρινά για το θέμα του χωρισμού γιατί, πως να το κάνουμε, καλοκαίρι ήρθε και παραπάνω από τους μισούς από εσάς θα χωρίσετε λίγο μετά το Δεκαπενταύγουστο. Με μεγαλύτερη επιτυχία δε, θα χωρίσετε όσοι πάτε στη Μήλο aka, The Divorce Island! Πολλοί από εσάς θα ερωτευτείτε αυτό το καλοκαίρι! Δεν θέλω ν' ακουστώ δυσοίωνος αλλά θα τραγουδάτε την επιτυχία "Γιατί να τύχει αυτό σε 'μένα?" πολύ πριν τον αγιασμό των σχολείων.

Η συμβουλή μια, παλιά και απλή: Don't believe the hype!

Θα ακούσεις πολλά, πάρα πολλά λόγια. Αν είσαι σε μη ειδυλλιακό μέρος, ενδέχεται να ακούσεις περισσότερα - γιατί κάπως πρέπει να σωθεί η κατάσταση κι ας κάνουμε τα πικρά - γλυκά! Επικίνδυνες ατάκες (σ.σ. επικίνδυνες γιατί η πρώτη και λογική αντίδραση είναι "Τι λες ρε μαλάκα?" αλλά εσύ πιθανότατα να μουγκρίσεις φιλήδονα) :

- "Σου πάει το καλοκαίρι", που σημαίνει πως μόλις σε ραντίσουν τα πρωτοβρόχια μάλλον μοιάζεις με τον Κατσουλίνο.
- "Σου αρέσει η Σοφία Αρβανίτη?", να σου κάνω δώρο το "Μη μου μιλάς για καλοκαίρια" από Σεπτέμβρη σε περίπτωση που λιώσει το δικό σου?
- "Δεν πίστευα πως θα γνώριζα ένα τόσο ενδιαφέροντα άνθρωπο σ' αυτό το νησί", δηλ. δεν πίστευα πως οι φίλοι μου θα πηδάνε από το πρωί μέχρι τη δύση της μπιρίμπας κι εγώ θα κάθομαι να μιλάω για της μάνας σου...τη δράση στη Χούντα.
- "Τα μάτια σου μοιάζουν με κοράλια", ο Γκουσγκούνης έλεγε : "Βγάλε τα γυαλιά σου να δω τι ματάκια θα πετάξω έξω σήμερις".
- "Αυτό που νοιώθω για σένα δεν είναι καλοκαιρινός ενθουσιασμός", φυσικά και δεν είναι αφού σαβουρογαμώ και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου.
- "Θέλω να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε και στην Αθήνα", αν κι εγώ μένω στο Καρακόλιθο αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.
- "Είσαι πολύ όμορφη...απόψε", γιατί το πρωί ήσουν λες και η Μαγδα Τσαγγάνη έκλεψε το body lotion της Μάρως.
- "Έχεις δεσμό στην Αθήνα?", γιατί θα είναι κρίμα να χωρίσεις 2 φορές σε 15 μέρες.
- "Πρώτη φορά νιώθω έτσι", δηλαδή χαρούμενος αφού συνήθως χρειάζεται να πω την ιστορία με τους αρμαδίλλους που έφαγαν τη μικρή μου αδελφή μήπως και με λυπηθεί καμιά κακομοίρα και μου τριφτεί.
- "Μου βγάζεις κάτι πολύ τρυφερό", γι' αυτό θα το εκτιμούσα πολύ αν πριν φύγεις μου έπλενες ένα χεράκι το παρεό γιατί η αλμύρα αφήνει λεκέ.

Η συνέχεια γνωστή: θα γυρίσεις μες τον ενθουσιασμό από τις διακοπές και θα μιλάς με τα καλύτερα λόγια στις κολλητές σου. Τη πρώτη μέρα που το νούμερο που θα καλείς δεν θ' αναγνωρίζεται θα σε ζώσουν τα φίδια, τη δεύτερη θ' ανησυχήσεις, τη τρίτη θα κλάψεις και θα χτυπηθείς σα χταπόδα, τη τέταρτη το όνομα του/της θα έχει την κατάληξη -όπανο. Εκεί ακριβώς θα ζήσεις το δράμα σε όλο του το μεγαλείο. Θα ντυθείς, θα φτιαχτείς, θα πιείς και θ' ακούσεις Λίτσα Γιαγκούση, που είναι και επίσημη χορηγός των απανταχού χωρισμένων. "Και τώρα μάλιστα, μάλιστα, μάλιστα εγώ στην ίδια τάξη κι εσύ περνάς με άριστα" - που κάνει και μνεία στη επερχόμενη σχολική σεζόν. Μη ντραπείς! Στο χωρισμό και στο σκράμπλ όλα επιτρέπονται. Ούτως ή άλλως, τα κλισέ γι' αυτό υπάρχουν: για να μη χρειάζεται να σκεφτείς όταν δεν μπορείς. Τι να πρωτοθυμηθείς από μια τέτοια αγάπη? Τις πατητές που σου 'κανε? Τα ηλιοβασιλέματα που δε βλέπατε γιατί είχε συγκαεί κι έπρεπε να βρει φαρμακείο για τάλκ? Ή τους όρκους πως 'όταν προσευχότανε στη Παναγιά ευχήθηκε να παντρευτείτε σ' αυτό εδώ το ξωκλήσι' σαν τη Βουγιουκλάκη με το Παπαμιχαήλ? Θα περιφέρεσαι σαν τον μοναδικό άνθρωπο στο κόσμο που εξαπατήθηκε γιατί ως γνωστόν 'άλλη καμιά δεν χώρισε, μόνο η Λενιώ το Γιάννη' και θα υποσχεθείς πως την επόμενη χρονιά θα ταμπουρωθείς στο απαρτεμάν σου αγκαλιά με το κλιματιστικό κι ένα άρλεκιν για να ξεχνιέσαι. Ε, μετά κάτι η Μενεγάκη, κάτι τα καινούρια ριάλιτι, κάτι τα Ημισκούμπρια θα ΄βρεις ν' απασχοληθείς. Έρχονται και Χριστούγεννα και θα πρέπει να βρεις άλλο βάτραχο να φιλήσεις κάτω από το γκι. Άντε και καλό καλοκαίρι!