Πέμπτη, Οκτωβρίου 22, 2009

Μεταβολισμός χαρακτήρα.

Από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ χάμου έχουν συμβεί πολλά κι αδιάφορα.

* Μετακόμισα στο καινούριο μου σπίτι που είναι πραγματικά υπέροχο! Έχει αληθινή κουζίνα, αληθινό μπάνιο με κανονική μπανιέρα, κρεββατοκάμαρα, γραφείο, μεγάλο χωλ που έχω μετατρέψει σε lounge μπαρ (κάθομαι σ' ένα σκαμπό και πίνω νερό με διπλό πάγο κάτω από μια πλαφονιέρα που δεν υπάρχει) και ένα τεράστιο σαλόνι που το κρατώ επίτηδες άδειο για να μου χρησιμεύει ως ballroom και τα σαββατόβραδα χορεύω βαλς με μιά γλάστρα. Stop!
** Η Μπουλού απέχει μόλις δυό πορτοκαλιές ρίγες και μιά σειρήνα από το να γίνει η ναυαρχίδα των σκουπιδιαρέων. Βιβλία, cds, ρούχα, αφίσες, ράφια, παιχνίδια της Φρόσως, παιχνίδια του Λέννυ, χαρτιά, χαρτιά, χαρτιά και ούτε ένα φαγώσιμο για τις δύσκολες ώρες. Stop!
*** Στη δουλειά έχω γράψει με μεγάλα γράμματα στον πίνακα του γραφείου "έρχεται το κάθε τσόλι και ρωτάει σ' αυτή την πόλη πώς θα γίνει αφεντικό". Το βλέπω, το ξαναβλέπω και καθημερινά απορώ πώς γίνεται οι άνθρωποι να χτίζουν καριέρες την ώρα που λείπουν από το λεξιλόγιο τους οι λέξεις "ευχαριστώ" και "παρακαλώ". Γι' αυτό και πλέον δεν απορώ που οι ελέφαντες ζωγραφίζουν: υπάρχουν και δίποδα ζώα που ασχολούνται με την Τέχνη. Stop!
**** Η Φρόσω έχει γίνει η καλύτερη φίλη του αστυνομικού τμήματος Εξαρχείων. Όταν δε περνάμε απέξω την πιάνει σκοτοδίνη και ξαπλώνει φαρδυά πλατυά στο πεζοδρόμιο για να σε αναγκάσει να την πάρεις αγκαλιά. Άντε τώρα εσύ να κάνεις το σκυλί σφουγγαρίστρα μπροστά σε τόσα γκλόμπς. Την βλέπουν τα ΜΑΤ έτσι χοντροκαμωμένη και δοντού και λιγώνονται. Kαι όταν έχουν βάρδια έξω από το θέατρο μας χτυπάνε την πόρτα για να την δουν. Αυτή τη στιγμή είναι ξαπλωμένη αγκαλιά με τον φίλο της τον πυροσβεστήρα. Stop!
***** Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε μιά δηλητηρίαση, τριπλό μπαταριακό crush της Μπουλούς εν τω μέσω κατακλυσμού, έναν μπαμπά που αποφάσισε πως το Metropolitan είναι το νέο hot spot των συνταξιούχων, ένα βαφτιστήρι που έκλεισε μήνα κι ακόμα δεν έχω καταφέρει να δω και πολλά άλλα που αν αρχίσω να τα γράφω θα είναι σαν να εξομοιώνομαι με τη γκρίνια που μας κεραυνοβολεί εσχάτως. Stop!
****** Αλλά έρχονται καλύτερες μέρες! Είμαι βέβαιος! Stop!