Σάββατο, Ιουνίου 25, 2005

Αθρώποι, Κορκόδειλοι και Φρατζόλες του κιλού!

Πέντε και δέκα το πρωί... Στο τηλέφωνο με το Νίκο. Με τέτοιες αυπνίες μάλλον με την Αννίτα θα έπρεπε να μιλούσαμε αλλά, κάπου ξεβούλωνε τον Κατέλη και δεν ήταν εύκαιρη. Τι λένε δυο άνθρωποι ευχάριστα κουρασμένοι μέσα στο άγριο χάραμα??? Πολλές ερωτήσεις!
-- Το 'χεις κάνει με τη Γιάννα?
-- Το 'χεις κάνει με τη Πωλίνα?
-- Να τραβήξω μαλακία στο σκύλο με το γάντι της κουζίνας?
-- Τι αποσμητικό να βάλω στη λεκάνη?
-- Γιατί πρέπει το δονητή να τον μουλιάζεις στο ξύδι?
-- Πότε θα πάμε στο Λονδίνο?
-- "Στις 8.00 έχω μάθημα οδήγησης. Στις 8.15 θα έχω τρακάρει. Να μου φέρεις στο νοσοκομείο περοδικά, βυσσινάδα και όχι πορτοκαλάδα και τσιγάρα να τα πουλήσω για προστασία"
-"?????"
-"Ναι...σβήστο το τελευταίο...αυτό ισχύει στη φυλακή".
-- Βαρέθηκα τους αθρώποι, τους κορκόδειλοι και τις φρατζόλες του κιλού.
-- Θέλω να κάνω σεξ και μετά να κοιμάμαι μόνος στο κρεββάτι. Μπορώ?
-- Τι τρώς?
-- "Χτες βρήκα σουσάμι μέσα στο βρακί μου".
- "Εγώ δεν φοράω κι έχω βρει την ησυχία μου".
-- "Το 'ξερες πως οι στραβές ψωλές λέγονται και 'βυζαντινές'?
-- "Θα 'ρθεις αύριο να σου κάνω παστίτσιο?"
- "Δε μπορώ. Αύριο θα νοσηλεύομαι".
-- " Ο πιτσιρίκος δεν είναι ο Πανόπουλος".
- " Χέστηκα και για το Πιτσιρίκο και για τη Βανδή και για τα χταπόδια που κρέμονται".
- " Που κρέμονται?"
- " Στα δέντρα".
- " Δένδρα!"
- " Δένδρα - Καλομοίρα, 1-0".

Υ.Γ. Εγώ δεν κοιμήθηκα ούτε στο σπίτι κι ευτυχώς ούτε πάνω στο τιμόνι!

Τρίτη, Ιουνίου 21, 2005

ΘΕΑ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΕΡΑΤΕΙΝΗ!

Σάββατο βράδυ στην ερωτική Ερατεινή. Κόσμος πολύς στη "Γιορτή της Tράτας". Βέβαια, εκτός από σαρδέλες δεν είδα κανένα άλλο ψαρικό οπότε και την μετονομάζω σε "Γιορτή της Σαρδέλας (στα κάρβουνα) 2005". Το σύνθημα ένα: "Δώστε στο λαό τη σαρδέλα του". Πολλή σαρδέλα, βρε παιδί μου. Και είναι και πολύ τζαναμπέτικο ψάρι στο ψήσιμο: 25 λεπτά περίμενα στην ουρά για να πάρω 3 κομματάκια. Βέβαια, επειδή είμαι και μαλάκας παραχωρούσα και τη σειρά μου σε άλλους που βιάζονταν: "Μπορώ να πάρω πρώτος γιατί έχω άρρωστο στο αυτοκίνητο με κλειστά παράθυρα?" (Τι να κάνω? Να τον αφήσω να τουμπανιάσει τον άνθρωπο?), "Να πάρω λίγο για τη γυναίκα μου που της μύρισε?" (Έγκυος υπέθεσα. Σε πλάνη έπεσα. Ο άνθρωπος κυριολεκτούσε. Απλά της είχε μυρίσει και ήθελε να φάει α μ έ σ ω ς!). Η τρίτη όμως κυρία ήταν και άτυχη:"Να πάρω πρώτη γιατί είμαι στο χορευτικό του Πολιτιστικού και είμαι με ένα παξιμάδι από το πρωί?" "Ε, τότε μαντάμ να φάτε μετά το χορευτικούλι σας γιατί θα λαδώσετε τη στολή σας και ο λεκές από σαρδέλα βάφει". Με τούτα και μ' εκείνα έφαγα τελικά σουβλάκια. Τρία καλαμάκια δηλαδή που ούτε στο δόντι δε μου 'φτασαν. Και βγαίνει ο δήμαρχος. Κι αρχίζει ο λόγος. Εκεί χάζεψα λιγάκι γιατί αφού είχαμε φτιαχτεί όλοι από τα παραδοσιακά χορευτικά του Τολοφώνα, ο Mr. Mayor άρχισε να λέει ότι αγαπάει, σέβεται και εκτιμά όλους τους Ευρωπαίους αλλά τι ξέρουν αυτοί από σαρδέλα?! Εγώ νόμιζα πως όλες οι προτάσεις που αρχίζουν "Αγαπώ, σέβομαι κι εκτιμώ..." τελειώνουν "...αλλά δυστυχώς του δίνω την αρνητική μου ψήφο γιατί δεν είμαστε κοντά". Όσο ζω μαθαίνω! Είπε κι άλλα ο δήμαρχος αλλά για κάποιο περίεργο λόγο όλα συνοψίζονταν στο ότι οι Ευρωπαίοι δεν ξέρουν από καλή σαρδέλα! Μετά κύρηξε την έναρξη της γιορτής, όπως το ακούς καλή μου Βασιλικούλα με τη στραβή μυτούλα, και σβήνουν τα φώτα του λιμανιού. Σκοτάδι μαύρο κι έρεβος. Να φωνάζουν οι γριές "Παναγιά μου Δέσποινα, σώθηκε το λάδι μου", να φωνάζουν στις υπαίθριες ψηστιέρες "Φέρτη πίσω μωρή λιγούρα περιπτερού τη σαρδέλα μου", να με ρωτάει η μάνα μου "Ωραίο τραγούδι αυτό το Τσικουλάτα. Ποιός το λέει?". Κι αρχίζουν τα βεγγαλικά. Πολύ εντυπωσιακά και λαμπερά, που θα ΄λεγε και η Κορομηλά. Για περίπου 20 λεπτά σκάγανε στον ουρανό με υπόκρουση εκείνο το τραγούδι του Σπανουδάκη που έπαιζε σε μια διαφήμιση με μια κοπέλα που άνοιγε το ψυγείο για να πάρει μια γιαούρτη και την έπαιρνε ο ανεμοστρόβιλος. Αυτό! Για 20 λεπτά στη λούπα. Ο κόσμος να παραληρεί. Να νομίζουμε πως ξαναζούμε την έναρξη των Ολυμπιακών και να περιμένουμε πότε θα ανάψει το φουγάρο με τη φλόγα που λόγω περίστασης θα ήταν σε σχήμα σαρδέλας φυσικά. Φουγάρο δεν άναψε, σαρδέλα δεν κάηκε μόνο τ' απομεινάρι ενός βαρελώτου έπεσε μπροστά στη Νάντια Καραγιάννη (αοιδό της βραδυάς) και τρόμαξε η καλλιτέχνιδα και παρολίγο να της βουλώσει το ηχοσύστημα. Όταν μετά από μισή ώρα περίπου άναψαν τα φώτα, το σκουπιδιάρικο μάζωχνε τα πτώματα όσων τους είχε έρθει λιγοθυμιά μετά από τόση σαρδέλα - δεν φυσούσε και όλη η κάπνα του ψητού ψαριού σου έκανε στενό μαρκάρισμα όλη τη νύχτα. Ευτυχώς, η γιαγιά βαρέθηκε γρήγορα και οι γονείς έφυγαν με μια στεναχώρια γιατί δεν τους άφησα να πάρουν το cd του Τσικουλάτα Τσικιντάν αλλά, και γιατί δεν βρήκαν τίποτε στο πανηγύρι που θα άρεσε στο Λένυ. Τα Μποτάκια δεν τα συνάντησα αλλά, έμαθα ότι ο Μπότος κόντεψε να φάει ένα καίκι σαρδέλες μοναχός του. Όπως φεύγαμε από την ερωτική (κι ευωδιάζουσα) Ερατεινή ακούγαμε τη Νάντια Καραγιάννη να τραγουδά "Μια σου και μια μου θα το μετανοιώσεις". Ίσως και να φύγαμε πάνω που θα άναβε το κέφι αλλά, ο Λένυ μας περίμενε με μούτρα.

Τετάρτη, Ιουνίου 15, 2005

Χ Χ Χ

(Η παρακάτω συζήτηση συνέβη χτες αργά το απόγευμα στο msn.messenger...)

Αγόρι: Γειά σου. Με λένε Νότη. Είμαι 14 χρονών, 1.95 ύψος, 53 κιλά, ενεργητικό...μπά! παθητικό αγόρι.

Χήρα: Είμαι η Τέττα, 39 χρονών, 1.52 ύψος, 84 κιλά, χήρα.

Αγόρι: Kααααύλααααα! Που είναι τώρα ο άντρας σου?

Χήρα: ......zdoup.......!

Aγόρι: Είσαι 'κει?

Χήρα: Nαι...εσύ είσαι μόνος στο σπίτι?

Αγόρι: Όχι...είναι εδώ ο παππούς μου, δυο φίλοι του, η Φιλιπινέζα μας η Σαριμπίντα, 3 γειτόνισσες και μια μάινα.

Χήρα: H Φιλιπινέζα είναι κοντή σα πινέζα?

Αγόρι: Είναι 1,84 με χυτά πόδια, θεληματικό πηγούνι και, 267 μπούκλες extensions από τα Aggelos Top Hair. Ο παππούς μου της τα πλήρωσε με το επικουρικό του Φεβρουαρίου.

Χήρα: Δός μου να της μιλήσω.

Αγόρι: Δεν μπορεί. Μαγειρεύει fajitas για το βράδυ.

Χήρα: Δός μου τον παππού σου.

Αγόρι: Δεν μπορεί. Πήρε την αναπηρική σύνταξη σήμερα και την παίζει στη πρέφα.

Χήρα: Kαλά...δός μου μια γειτόνισα.

Αγόρι: Δεν μπορούν. Βλέπουν "Βέρα στο δεξί" και σηχτηρίζουν το Στράτο. Τα βυζιά στη φωτογραφία δικά σου είναι ή καμιάς κολλητής? Σα γκανόνια είναι.

Χήρα: Δικά μου είναι. Τι γουστάρεις?

Αγόρι: Nα έρθω από εκεί να κάνουμε ένα τρίο με τον άντρα σου?

Χήρα: Mη λες τέτοια βρε αγοράκι μου... θα ξανακάνω "zdoup"!

Aγόρι: Τι είπα?

Χήρα: Χέστο! Θες να έρθεις να τριφτούμε?????

Αγόρι: Kααααύλαααααα!!!!! Έχεις και "βιδωτό'' να βάλεις?

Χήρα: Και βιδωτό και κουμπωτό και τρυπητό. Κι αν είσαι άτακτος θα στις βρέξω στα πισινά με το αντικολλητικό.

Αγόρι: Μη μου κάνεις όμως σημάδι γιατί δε θέλω αύριο στη γυμναστική να γράφει ο κώλος μου "Τefal".

Xήρα: Tι μουσική σε φτιάχνει?

Αγόρι: Progressive trance και death metal.

Χήρα: Δε πειράζει...σήμερα θ' ακούσεις Άγγελο Διονυσίου.

Αγόρι: Kααααύλααααα!!!!

Χήρα: ???!!!

Αγόρι: Είσαι τριχωτή?

Χήρα: Σα κοάλα. Θα είναι η πρώτη σου φορά?

Αγόρι: Όχι...το έχω ξανακάνει άλλη μια φορά. Με πήγε ο παππούς σε μια πόρνη, την Ισιδώρα. Ήταν πολύ καλά. Είχε πολύ μικρό πουλί και δεν πόνεσα καθόλου. Τον κολλητό μου, τον Σπυράκο, τον πόνεσε πολύ ο γυμνασιάρχης κι επειδή φώναζε έφαγε και 5 μέρες αποβολή. Οπότε "Δόξα τω Θεώ", να μην είμαι και αχάριστος.

Χήρα: Ti ώρα θα έρθεις?

Αγόρι: Nα ταίσω τη μάινα και θα'ρθω. Τι ώρα γυρίζει ο άντρας σου?

Χήρα: .... Ο άντρας μου είναι γυμνασιάρχης, λέω να μην είναι παρόν.

Αγόρι: ΟΚ! Καλύτερα! Που να' ρθω???

Χήρα: ....126, στη Κηφισιά. Πως θα 'ρθεις?

Αγόρι: Θα με φέρει η Σαριμπίντα. Τι γουστάρεις να σου φέρω?

Χήρα: Tίποτε μωρό μου.... α! αν βρεις ανοιχτό το μπακαλικάκι κάτω από το σπίτι, πες στον Τάσο να σου βάλει μισό κιλό Γερμανίας για τρίψιμο και θα σου τα δώσω τα λεφτά.

Αγόρι: Ok! Έρχομαι σε καμιά ώρα. Γεια

Χήρα: Bιάσου γιατί καίγομαι!!!

Αγόρι: Kααααύλαααα!

Τρίτη, Ιουνίου 14, 2005

MICHAEL JACKSON: NOT GUILTY

Και τώρα μπορούμε όλοι να ξαναβάλουμε τα άσπρα σοσονάκια μας και να ξαναχορέψουμε το Smooth Criminal!! Το Thriller του βασιλιά της ποπ τελείωσε! Άντε, να αποτοξινωθεί και η Whitney από τα ναρκωτικά. το ποτό και το ξύλοφόρτωμα και θα μπορούμε τότε όλοι να ξαναγραφτούμε στη Δευτέρα Γυμνασίου και να είμαστε πολύ ευτυχισμένοι!

THE TRUTH OUT THERE

Ήρθε η ώρα να δώσω ένα τέλος στους ψιθύρους και τη παραφιλολογία. Ε, ναι λοιπόν ήμουν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην ερωτική Θεσσαλονίκη. Ναι, έμεινα σε ένα super χλιδάτο ξενοδοχείο και έλιωσα στις πισίνες και στα υδρομασάζ. Έφαγα πολύ και κοιμήθηκα περισσότερο. Έκανα μπάνιο και μαύρισα. Με τόση γρουσουζιά που με συνόδεψε θα ήταν απίθανο να έκανα όσο σεξ ήθελα. Αγόρασα τσουρέκια από τον Τερκενλή κι έφαγα milk shake από το Plaisir. Εκεί η ευγενέστατη πωλήτρια με κέρασε πολλά μπατό σαλέ και ένα παγωτίνι με γεύση φράουλα - μάλλον γιατί είχα πάρει ένα μπουκάλι νερό και τραγουδούσα το Moon River αρκετά δυνατά. Όχι λοιπόν δεν ήμουν σε ειρηνευτική αποστολή στη Καμπότζη, ούτε γράφτηκα στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Ένας απλός σεξουαλικός μετανάστης είμαι κι εγώ όπως και τόσοι άλλοι στην πλάση τούτη με ελπίδες για το καλύτερο και προετοιμασμένοι πάντα για το χειρότερο!

Παρασκευή, Ιουνίου 10, 2005

HAPPY EVER AFTER

Αγαπημένοι μου....

σήμερα που παντρεύεστε, τι δώρο να σας κάνω??! Είμαι σίγουρος πως αυτές τις τελευταίες στιγμές της εργένικης ζωής σας τις περνάτε με αγγουράκια, πατάτες και λοιπά ζαρζαβατικά κάτω από των ματιών σας τις σακούλες. Σε λίγο θα έρθουν οι μακιγιέζ, οι κομμώτριες, οι πιστολατρίς (a.k.a. οι βοηθοί πιστολάκι) και, οι φίλοι singles που άλλοι θα θέλουν να ξυρίσουν τον γαμβρό - ωχ! ρε μαλάκα σου πήρα λίγο το αυτί αλλά, χαλάλι σου παντρεύεσαι σήμερα!- και, εκείνες που θα θέλουν να βεβαιωθούν πως η νυφούλα δεν θα γράψει τα ονόματα τους στο τακούνι με blanco για να μην σβήνει ούτε αν το ξύσεις με καλέμι. Εγώ δεν έχω παντρευτεί και οδηγίες για τον έγγαμο βίο δεν έχω να σας δώσω. Όμως είναι μερικά πράγματα που πρέπει να ξέρετε:
--- Αν κάποιος την ώρα που ντύνεστε αρχίσει να τραγουδάει "Τώρα νυφούλα μου χρυσή που βγαίνεις απ' το σπίτι σου..." να ξέρετε πως ο τελευταίος γάμος όπου ακούστηκε αυτό το τραγούδι ήταν "ματωμένος" κι αίσιο τέλος δεν είχε.
--- Αν θελήσει κάποιος να διορθώσει κάτι με βελόνα και κλωστή πάνω σας, για να μην πιάσει γρουσουζιά πρέπει να σας ρωτάει "Τι ράβω?" και να απαντάτε "Το σάβανο σου καρικώνεις".
--- Αν τελευταία στιγμή σας πιάσει αυτό που λένε "cold feet" και αρχίσετε να αναρωτιέστε "Θεέ μου, τι παω να κάνω?... Εγώ είμαι μια πεντάμορφη, τι το παντρεύομαι το γατοκούραδο? ... Ούτε ένα μπριάμ δεν ξέρει να φτιάχνει η κατσίκα, σαν τον τσίρο θα γίνω από τη πείνα...κλπ κλπ" να θυμάστε πως τα δώρα σε γάμους που ο χωρός του Ησαία δεν παίχτηκε μέχρι το δεύτερο encore, επιστράφηκαν!
--- Αν εμφανιστούν πρώην γκόμενοι/ες στην εκκλησιά να ξέρετε πως δεν τους έφερα εγώ
--- Να πείτε στο catering να μην μαζέψουν τα φαγητά αν δεν φύγω και ο τελευταίος καλεσμένος.
--- Σε περίπτωση ατυχήματος που ο γαμβρός εμφανιστεί με ξεκούμπωτο φερμουάρ, φανεί η νυφιάτικη κυλόττα, πλακωθούν τα σόγια για τα προγαμιαία κλπ να δείξετε ψυχραιμία και να θυμάστε πως αυτά θα (μας) μείνουν από τη μεγάλη τούτη μέρα!
--- Να θυμάστε πως πάντα θα είναι κοντά σας κάποιος που σας καταριέται και θα προσπαθεί να σας καταστρέψει τη μέρα. Μην ανησυχείτε! Είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που θα ανυπομονούν να παντρευτείτε για να πάνε στη δεξίωση.
Βίον Ανθόσπαρτον!!