Τρίτη, Ιουνίου 30, 2009

Το τελευταίο μου τσιγάρο / Και χορεύω, χορεύω

Το παρακάτω βίντεο είναι αφιερωμένο στα τελευταία μου τσιγάρα που θα καπνίσω σήμερα. Φυσικά και θα συνεχίσω να καπνίζω αλλά από αύριο θα είμαι ένας παράνομος, ένας άνθρωπος του περιθωρίου, μια κουφάλα της κοινωνικής οδοντοστοιχίας. Για να τα αντιμετωπίσω όλα αυτά έχω σκοπό από αυρίο ν' αρχίσω και το πιοτί! Ναι, καλά ακούσατε! Τέρμα οι κόκα κόλες και τα μαρτίνι με σπράιτ. Από αύριο θα αναστενάξουν οι τεκίλες. Θα πίνω campari και θα καταπίνω γουλιά γουλιά την πίκρα του κατεστημένου.Θα πίνω από το πρωί για να έχω ένα χαρούμενο buzz όλη την ημέρα και το βράδυ θα χαλαρώνω στον καναπέ με τζιν και ρέγγα που θα έχω κάψει στη βότκα.
Κάθε μέρα κι ένας νέος αγώνας. Τσιγάρα. Μπουκάλια. Και γίνομαι χάλια! Εμπρός της γης οι καπνισμένοι!




P.S. Την Πέμπτη θα διεξαχθούν οι Πανελλήνιες Εξετάσεις. Ετοιμάσου να πατώσεις!

Δευτέρα, Ιουνίου 29, 2009

Αγαπημένη μου Γιάννα,

συγγνώμη που καθυστέρησα να σου απαντήσω στο τελευταίο σου μήνυμα αλλά δεν άδειασα. Ετοιμάζομαι, βλέπεις, για διακοπές και όλη μέρα δοκιμάζω αναπνευστήρες και συνδυασμούς φρούτο - καπέλο.
Ομολογώ πως αρχικά δεν καταλάβα το σιβυλλικό σου sms: "Νανάκο μου είμαι στο Αβγανιστάν με τη Δέσπηνα και χαζέβουμε μπιτζάρ. Πλήτο. Θα το κλείσο το μπορντέλλο. Φιλιά στη γιαγιά".
Απόρησα. Καταρχάς γιατί είχες τουλάχιστον 4 σωστά ορθογραφημένα λέξεις. Ανησύχησα. Και κυρίως προβληματίστηκα γιατί πριν λίγες μέρες είδα στον χασάπη την Τζελιμπίνα και μου είπε πως οι δουλειές στο 'σπίτι' πήγαιναν πολύ καλά. Τους έβαλες και κλιματισμό, έμαθα. Ανοιχτοχέρα όπως πάντα. Δεν τα λυπάσαι τα ευρώ.
Την επομένη,βέβαια, έμαθα για την εφημερίδα και τον σταθμό και κατάλαβα τί εννοούσες. Καλά έκανες και τα έκλεισες και σε συγχαίρω για την απόφαση σου. Τί την ήθελες την εφημερίδα? Αφού οι νυχάρες σου είναι σαν του κοάλα και δεν μπόρεσες ποτέ να την ξεφυλλίσεις. Ακόμα κι όταν έγραφαν για σένα, έβαζες την Πιπί και στα διάβαζε - δεν είναι φοβερό πως κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα πως δεν έβγαλες ούτε το Δημοτικό?! Θυμάμαι που βλέπαμε το "Φάλκον Κρεστ" και ζητούσες από τον Θόδωρο να σου διαβάζει τους υπότιτλους γιατί 'ξέχασες' τα γυαλιά σου - μόνο εσύ και η θεία μου η Ντίνα είστε τόσο πειστικές όταν το λέτε. Από οικονομικά δεν σκαμπάζεις γιατί είσαι δυσλεκτικιά και μπερδεύεις τους δεκαδικούς, ραδιόφωνο δεν ακούς γιατί είσαι θεόκουφη και στο ιντερνέτ δεν μπαίνεις γιατί, όπως πολύ σοφά λες, όταν ήσουν παρούσα στα εγκαίνια του τηλέγραφου τί να σου πει το διαδίκτυο.
Εδώ γενικά το κλίμα δεν είναι και πολύ υπέρ σου. Κάτι για εργαζομένους που έμειναν χωρίς δουλειά λέγανε, κάτι για την ιστορική εφημερίδα, δεν κατάλαβα για να είμαι ειλικρινής. Οι άνθρωποι είναι τόσο κοντόφθαλμοι. Αντί να σ' ευγνωμονούν που ακούστηκε η Ελλάδα στο εξωτερικό, για άλλη μιά φορά, χάρη σ' εσένα σε κατηγορούν κι από πάνω. Εγώ καταλαβαίνω πως μετά τους Ολυμπιακούς ήθελες να ξανακάνεις σαματά. Είχες απόλυτο δίκιο - ειδικά η τελευταία φήμη πως έκανες παζάρια για ν' αγοράσεις εκείνη τη φάλαινα για την πισίνα σου
στη Φαλούν με είχε κάνει έξαλλο. Μέχρι άκαρδη σε είπαν. Βάντα σε ανέβαζαν, Βέηντερ σε κατέβαζαν. Από τους Έλληνες λείπει το όραμα. Γι' αυτό κυβερνάει ακόμα το Χοντρό.
Ήσουν όμως και άτυχη. Εκεί που όλοι σε σκατοψυχάγανε, πέθανε ο Μάικλ Τζάκσον και το κοινό έπαθε μετατόπιση ενδιαφέροντος. Προσπάθησα να διαρρεύσω την φήμη πως τον ξέκανες γιατί είχε αρχίσει να σου μοιάζει υπερβολικά αλλά δεν έπιασε.
Εγώ σε στηρίζω και σ' αγαπώ γι' αυτό που είσαι και κυρίως για την υπόσχεση σου να μου κάνεις δώρο τις Pussycat dolls στα επόμενα γενέθλια μου. Οι υπόλοιποι εδώ βέβαια δεν έχουν τα ίδια αισθήματα και απειλούν πως αν σε πετύχουν στα Selfridges' θα σε πάρουν με τα βιολογικά. Ευκαιρία να δεις αν άξιζε τα λεφτά του το ατσαλόπλεγμα που έντυσες το κρανίο σου. Αν συνεχιστεί τούτη η βαρυθυμία στο ανέκφραστο πρόσωπο σου προτείνω να πάρεις ένα αέτωμα από το Βρετανικό Μουσείο στη πλάτη και να έλθεις στην πατρίδα κολυμπώντας. Ή με μονόροδη μπισικλέτα. Ούτε εκλογές δεν θα κάνουμε, κατευθείαν στο Μαξίμου να πας και να ξεβιδώσεις τα ποδάρια σου στον καναπέ.
Να προσέχεις την ουλίτιδα και να μου στείλεις εκείνο το μπακιρένιο τάσι που βούτηξε ο Θόδωρας από το σπίτι γιατί η γιαγιά ακόμα το κλαίει.

Τα φιλιά μου.

Παρασκευή, Ιουνίου 26, 2009

Πέμπτη, Ιουνίου 18, 2009

A series of unfortunate events: Νούμερο 'βαρέθηκα να μετράω'

Θυμάστε που πριν μερικούς μήνες σας έγραφα για την εμπειρία της τραπεζικής ληστείας? Και μετά από λίγο πώς μας διέρρηξαν στη δουλειά? Και πριν λίγες μέρες πώς μου έσπασαν το αυτοκίνητο? Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε για το πώς μου άνοιξαν το (καινούριο) σπίτι!
Μπαίνω σπίτι που λες σήμερα (για την ακρίβεια πριν μία ωρα) και μου μένει η κλειδαριά στο χέρι. "Ψευτοπράγματα" λέω από μέσα μου - γιατί ποτέ δεν πάει ο νους μου στο κακό. Πάω κατευθείαν στη κουζίνα γιατί λύσσαγα για μιά λεμονίτα. Το πλυντήριο ανοιχτό και όλα τα ρούχα στο πάτωμα. Άπλυτα! Τα ντουλάπια ορθάνοιχτα. Αμέσως σκέφτηκα πως είχε έρθει η γιαγιά (επειδή έχει μιά εμμονή με τ' ανοιχτά ντουλάπια) αλλά μετά σκέφτηκα πως ήμουν χθες όλη τη μέρα με τη γιαγιά οπότε είχε ακλόνητο άλλοθι. Η δεύτερη σκέψη ήταν πως μπήκαν κλέφτες. Μπαίνοντας στη κρεββατοκάμαρα, μου έδωσα εσωτερικά συγχαρητήρια για το αστυνομικό μου δαιμόνιο!
Όλο το περιεχόμενο της ντουλάπας είχε προσγειωθεί στο κρεββάτι. ΌΛΟ! Ρούχα, παπούτσια, σεντόνια, εσώρουχα, το φωτόσπαθο, ένα αυτόγραφο της Ρουσλάνας και δυό πακέτα pizza mexicana (που τα κρύβω στη περίπτωση πολέμου). Όλα αναποδογυρισμένα και όλα εκεί. Γενικά δεν έλειπε τίποτε από το σπίτι. Για μιά στιγμή μ' έπιασε ένας παράλογος φόβος πως είχαν κλέψει την κουρτίνα του μπάνιου αλλά ευτυχώς τίποτα τέτοιο δεν είχε συμβει.
Ήπια τη λεμονίτα μου, έκανα ένα τσίγαρο και κάθισα να σας γράψω ενώ στη Θρασκιά η Βάνα μας λέει ότι "κυνηγάει τους άνδρες και τα δίνει όλα". Αυτός που μπήκε στο σπίτι μου πρέπει να ήταν άνδρας γιατί θέλει δύναμη να κατεβάσεις τις αποθηκευτικές τσάντες με τα ρούχα. Πρέπει να ήταν κοντός γιατί οι πάνω-πάνω ήταν στη θέση τους. Σίγουρα ήταν αδύνατος και με απίθανα χαμηλή αίσθηση του γούστου γιατί δεν μου έλειπε κανένα απολύτως ρούχο. Πιθανολογώ πως πρόκειται για υποχόνδρια αδερφή γιατί ό,τι δεν τον αφορούσε δεν το πείραξε. Τα περισσότερα ρούχα ήταν βγαλμένα από τις τσάντες αλλά τα είχε αφήσει διπλωμένα με τις λεβάντες τους. Πρέπει να ήταν νεαρός γιατί οι ηλικίες από 30 και πάνω έχουν περασμένα στο dna τους τα Star Wars οπότε θα έπαιρνε το φωτόσπαθο. Προφανώς έψαχνε μπιζού και χρήματα. Μπιζού δεν φοράω γιατί με πιάνουν ημικρανίες και αν είχα λεφτά θα έτρωγα παγωτό με τέσσερις μπάλες κι όχι με τρεις.
Τέλος πάντων, κλείνω τώρα γιατί πρέπει να ταχτοποιήσω, να φάω γεμιστά και να λουστραριστώ γιατί το βράδυ εχω σκοπό να τραγουδήσω με την Ελένη Δήμου (seriously). Kαι θα σκέφτομαι πως όποιος έψαχνε, έψαχνε για κάτι πιο απαγορευμένο από λεφτά. Τη φιλοσοφική λίθο φερ' ειπείν.
Cheerios!

Δευτέρα, Ιουνίου 15, 2009

To πάθος χιλιάδες φορές

"Τα πολύ παλιά τα χρόνια, στο ξεκίνημα των καιρών και στο μακρινότερο σημείο της γης ήταν μια πόρτα.
Μια κλειδωμένη πόρτα.
Aπό όλες τις μεριές του κόσμου ταξίδευαν άντρες και γυναίκες με κλειδιά στο χέρι για να ανοίξουνε την πόρτα.
Μα η πόρτα δεν άνοιγε με τίποτα."



Σε λίγες μέρες.
Επιτέλους!

Κυριακή, Ιουνίου 14, 2009

Παρασκευή, Ιουνίου 12, 2009

Tην εβδομάδα που πέρασε

* Το προηγούμενο σαββατοκύριακο, έφερα τον Λέννυ για πρώτη φορά στο καινούριο μου σπίτι. Τα Εξάρχεια γενικά του αρέσουν γιατί είναι μια περιοχή με πολλές γάτες κι έτσι περνάει τις ώρες του ξαπλωμένος κάτω από ένα δένδρο με ανοιχτό το στόμα περιμένοντας κάποια μιά λάθος κίνηση. Μόλις άνοιξα την πόρτα του ασανσέρ, κοντοστάθηκε και μετά με κοίταξε (κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι το ασανσέρ της πολυκατοικίας είναι τόσο τρομακτικά μικρό που μετά βίας χωράει η Τάμτα). Θα μπορούσα να ορκιστώ πως στο βλέμμα του Λέννυ είδα την Queen Latifah να μου λέει "Ain't gonna happen, you fruit!". Moυ γύρισε την πλάτη κι άρχισε ν'ανεβαίνει τα σκαλιά. Δυό μέρες δεν κατάφερα να τον βάλω μέσα. Όταν τον έπιασα αγκαλιά για να τον τραβήξω στο λιλιπούτειο κουτάκι, έκανε μιά χειρονομία που έμοιαζε περισσότερο με χαστούκι και λιγότερο με σπρωξιά. Τα παράτησα και τον άφησα ν' ανεβοκατεβαίνει με τις σκάλες.

** Την προηγούμενη Πέμπτη, είδα τη 'Φαίδρα' του Ρίτσου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη με την Καραμπέτη. Ήταν τόσο κακό που μου ερχόταν να πάρω την αποχαυνωμένη διπλανή μου και να την πετάξω στη σκηνή. Ήταν επίσης τόσο εκχυδαισμένα γκέι στημένο που ντρεπόσουν να κοιτάς. Στα ατελείωτα 50' της παράστασης μόνο ένα πράγμα σκεφτόμουν "Αχ, καυμένη Καριοφυλιά!"

*** Στις εκλογές δεν πρόλαβα να ψηφίσω: πήγα σινεμά με σκοπό να ψηφίσω στην επιστροφή και ξέχασα να πάρω μαζί την ταυτότητα μου. Και είπα ψέμματα στη γιαγιά που με είχε σταυρώσει να σταυρώσω τον Γιωργάκη. Γι' ανταμοιβή μου είχε φτιάξει διπλή ομελέτα με πατάτες και λουκάνικα. Σσσσσ! It's a secret!

**** Aπό το δημοφιλές συγκρότημα 'Φίλοι για πάντα' έχει αποχωρήσει εδώ και καιρό ο Λορέντζος κι έχουν απομείνει μόνο τα δυό αδέλφια. Είναι λιγάκι περίεργο αλλά κανονικά δεν θα έπρεπε να μετονομαστούν σε 'Αδέλφια για πάντα'?

***** Η Ζανέτ Καπούγια είναι και ζωγράφος! Σε μια decadent εξαρχιώτικη κουμπότρυπα που τραβήχτηκα την Τετάρτη ανακάλυψα μιά ασυνάρτητη τοιχογραφία που έφερε την υπογραφή της. Δεσμεύομαι τις επόμενες μέρες να πάω και να το φωτογραφίσω. Μιά που το έφερε η κουβέντα, μην μου στέλνετε παρακαλώ άλλα μηνύματα για το cd της Ζανέτας γιατί εκλάπει από το αυτοκίνητο μαζί με το player. Ευχαριστώ!

****** Το απόγευμα θα επιστρέψω δυναμικά στα βασανιστικά χώματα της Σαλαμίνας όπου υπερέτησα το κομμάτι της παραμεθορίου θητείας μου. 11 κιλά είχα πάρει! Νιώθω μιά συγκίνηση που θα ξαναδώ από κοντά την Μπακαουκία - έτσι την έλεγαν, μην με ρωτήσεις. Περισσότερα για την τουρνέ από αύριο.

******* Χάλασε ο θερμοστάτης και έχω ιδρώσει από τις 08:30!

Α μπιεντό!

Δευτέρα, Ιουνίου 01, 2009

Το ρομαντικό καλοκαίρι της κυρίας Κορτέση

Προχθές το βράδυ, αφού τελείωσα το skate στο Σύνταγμα με τον Πάτρικ, την Πένυ και τη Φιλιώ, γύρισα σπίτι να δω την αγαπημένη μου εκπομπή. Εκεί εμφανίστηκε η (ακόμα πιο αγαπημένη) κυρία Κορτέση με πάρα πολλά θέματα.
Η κυρία Κορτέση, που λες, διατηρούσε σεισμό με νεαρότερο άνδρα (23 χρονών) τους τελευταίους 5 μήνες. Ζούσαν αγαπημένοι στην οικία της στην Πολιτεία, μαγειρεύοντας, συζητώντας και βλέποντας dvd. Ο νεαρός μιά μέρα παράτησε στα κρύα του λουτρού την κυρία Κορτέση (ετών 38) για μιά 'γριά πενηντάρα'. Στην πορεία αποκαλύφθηκε πως ο νεαρός είχε προβλήματα στύσης - γι' αυτό και δεν είχαν προχωρήσει την σχέση στο απροχωρητήριο. Μετά η κυρία Κορτέση -που έκλαιγε, έκλαιγε και στεναχωριόταν - είπε πως ο νεαρός (σεκιούριτι στο επάγγελμα) τα'φτιαξε με την πενηντάρα για να προσεγγίσει την θετή της κόρη που είναι αληθινή κόρη μιάς κυρίας από το πάνελ της εκπομπής. Όπως καταλαβαίνεις, η συζήτηση οδηγήθηκε σε τέτοιο σημείο ώστε βγήκε η κυρία Βασιλάκη και τραγούδησε το σουξέ της "Που 'σαι αστυνομία?!"
Και σκεφτόμουν μετά: γιατί την κυρία Κορτέση δεν την έχει προσεγγίσει ακόμα το ΛΑ.Ο.Σ! Τα έχει Ο.Λ.Α.
Kαταρχάς, αυτό το μυστηριώδες που σου αφήνει η εμφάνιση της: είναι/δεν είναι/από ποιόν πλανήτη κουτρουβαλιάστηκε?
Γιατί βλέπει τους ανθρώπους γυμνούς? (seriously! έχει χάρισμα λέμε!))
Είναι εκκλησιομανής και το σεξ το αναφέρει μονάχα ως συνουσία ή έρωτα και φυσικά, δεν πρέπει ποτέ να ενοχλούνται οι γείτονες.
Θαυμάζει τον Ανδρέα Ευαγγελόπουλο και τον αποκαλεί 'Άδωνη" γιατί είναι πανέμορφος, καμπυλωτός και το κορμί του θα το ήθελαν όλες οι γυναίκες.
Σεμνή, ταπεινή, καλοχτενισμένη, γλυκόλαλη, πρόσχαρη, μια αληθινή λαίδη!
Ψηφίζω δαγκώτο lady Κορτέση!


υγ.
Τελείωσαμε επιτέλους με την παγωμένη άνοιξη! Εγώ, ο Κέν και η Μπέλλα σας ευχόμαστε καλό μήνα και καλό καλοκαίρι!