Σάββατο, Δεκεμβρίου 31, 2005

Happy New Year, darling!



-"Happy New Year...Norma".

-"Happy New Year...darling!"















Bring out the old, bring in the new
A midnight wish to share with you
Your lips are warm, my head is light
Were we alive before tonight?

I don't need a crowded ballroom
Everything I want is here
If you're with me, next year will be
The perfect year

No need to hear the music play
Our eyes say all there is to say
The clock has struck
The die is cast, let's take a chance
Forget the past
I don't need a crowded ballroom
Everything I want is here
If you're with me, next year will be
The perfect year
I don't need a crowded ballroom
Everything I want is here
If you're with me, next year will be
The perfect year
It's New Year's Eve, and hopes are high
Dance one year in, kiss one good-bye
Another chance, another start
So many dreams to tease the heart
We don't need a crowded ballroom
Everything we want is here
And face to face, we will embrace
The perfect year
We don't need a crowded ballroom
Everything we want is here
And face to face, we shall embrace
The perfect year
Nα έχετε ΟΛΟΙ μια υπέροχη χρονιά!
Ο Νανάκος

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 29, 2005

Κι εκεί που όλα πάνε στραβά...


γυρίζεις και με ρωτάς:

"Ποιός μου έκλεψε την Άγια Νύχτα;"

Ο φιόγκος στο λαιμό έγινε κόμπος. Κι άντε τώρα να τον κόψεις.

"Σημασία δεν έχει ποιός την έκλεψε αλλά ποιός θα τη φέρει πίσω" σου είπα.

Σχεδόν ψέμματα σου είπα χρονιάρες μέρες.

Σχεδόν.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005

Home


Χθες βράδυ... κουβέντες ατελείωτες. Εκεί που λες πως επιτέλους ήρθε το πνεύμα των Χριστουγέννων και θα ανάψει για λίγο τα λαμπιόνια της διάθεσης σου ξαφνικά πέφτει η τάση. Και συνειδητοποιείς πως δίπλα σου υπάρχουν άνθρωποι που το φετινό τους δώρο ήταν μια αναπάντεχα κακή ανατροπή της ζωής τους.
Χθες βράδυ, η διάθεση μου άλλαξε και μέχρι αυτή την ώρα δεν έχω βρει το κέφι μου. Είχα σκοπό να 'ανεβάσω' χριστουγεννιάτικα τραγούδια αντί να γράφω αυτό το πόστ (που είναι ούτως ή άλλως εκτός του πνεύματος του μπλογκ μου) αλλά για την ώρα δεν μπορώ.
Δεν μπορώ γιατί ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που φέτος τα Χριστούγεννα αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα. Όχι λεφτά, ούτε γκομενικά, ή επαγγελματικά. Πραγματικά προβλήματα. Φίλοι που η πραγματικότητα τους άλλαξε και πλέον αμφιβάλλουν γι' αυτούς που αγαπούσαν μια ζωή. Φίλοι που ξύπνησαν ένα πρωί και ξαφνικά η ζωή στο σπίτι τους είχε μετατραπεί σε ριάλιτι χειρίστης ποιότητας. Σιωπή, ψέμματα και χυδαιότητα. Και όλα όσα ακολουθούν.

Φέτος τα Χριστούγεννα δεν θέλω να πάω πουθενά. Θέλω να μείνω σπίτι με την οικογένεια μου. Σκέφτομαι ακόμα και να κοινηθώ στο πατρικό μου. Να μαγειρεύουμε, να γελάμε, να καυγαδίζουμε, να φτιάχνουμε καφέ και να χαριεντιζόμαστε με τον Λέννυ. Να τους κοιτάζω και να τους ευγνωμονώ που κοντεύω τα 30 και στις δύσκολες στιγμές μου ακόμα ψιθυρίζω πως "θέλω τη μαμά μου". Να τους ευχαριστώ που όλοι τους κοιτιούνται κατάματα χωρίς ενοχές, χωρίς ντροπή, χωρίς μυστικά. Να χαίρομαι που οι γονείς μου ακόμα δεν κάνουν βήμα ο ένας χωρίς τον άλλον, που κοιμούνται ακόμα στο ίδιο κρεβάτι αγκαλιά. Τι κι αν ακόμα πολλές φορές με αντιμετωπίζουν σαν 12χρονο; Σημασία έχει πως γι' αυτούς το πρώτο τους ραντεβού δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Σημασία έχει ότι ξέρω πως όταν είναι μαζί, είναι μια χαρά και δεν βυθίζονται σε απελπιστκά δυστυχισμένες σιωπές.
Σημασία έχει πως στη ζωή τους δεν αισθάνονται πως θυσίασαν τη παραμικρή προσωπική τους επιθυμία αφού η μοναδική τους ανάγκη ήταν να αγαπιούνται και να αγαπούν τα παιδιά τους.
Σημασία έχει πως μ' έμαθαν πως το σπίτι είναι καταφύγιο και όχι ναρκοπέδιο.
Σημασία έχει πως πέρα από κόντρες και αντιπαραθέσεις κάθε φορά που τους κοιτάζω γεμίζω περηφάνια.
Και είμαι περήφανος που ποτέ δεν σκέφτηκα να ρίξω μαύρη πέτρα και να τους ξεχάσω. Είμαι περήφανος που ποτέ δεν τους είπα να κόψουν το λαιμό τους - δεν μ' ενδιαφέρουν. Είμαι περήφανος όχι γιατί δεν το είπα αλλά γιατί εκείνοι δεν με ανάγκασαν ποτέ να το διανοηθώ.
Στη ζωή μου ξέρω πως θα χάσω πολλές μάχες. Ξέρω όμως πως αν ποτέ σκεφτώ πως δεν έχω καμία ανάγκη την οικογένεια μου θα έχω χάσει τον πόλεμο. Και μπορώ να σας υπογράψω πως όσοι το λένε με ελαφρυά καρδιά και χωρίς δεύτερη σκέψη -δείγμα δήθεν δύναμης κι ανόητου ενήλικου απογαλακτισμού- εύχονται να ήταν αλλιώς τα πράγματα.
Φέτος τα Χριστούγεννα θέλω, όπως πάντα, να τα περάσω με τους γονείς μου. Γιατί μ' έμαθαν να λέω "σ' αγαπώ" και να κοιτώ κατάματα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Τρίτη, Δεκεμβρίου 20, 2005

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2005

Πείτε ένα ευχαριστώ


Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

θέλω να σ' ευχαριστήσω γιατί το 2005 μου έφερες πολλά απ' όσα σου ζήτησα.
Έφερες υγεία σε όλους τους ανθρώπους που αγαπάω. Έφερες χαρά και πολύ γέλιο. Κράτησες την υπόσχεση για ξενοιασιά και παιχνίδι. Έφερες ωραίες νότες, ωραίες εικόνες, ωραιές λέξεις. Όλα τα δύσκολα ξεπεράστηκαν εύκολα. Μου έφερες τον Lenny. Kαινούριους φίλους. Καλούς φίλους. Μεγάλους έρωτες δεν έφερες αλλά μένουν άλλες 12 μέρες οπότε, αισιοδοξώ! Σ' ευχαριστώ που και φέτος τα βράδυα ξυπνούσα μόνο για να ανοίξω το ψυγείο και όχι από τύψεις ή ενοχές. Σ' ευχαριστώ που τελειώνει η χρονιά χωρίς να γίνω πικρόχολος ή κυνικός.
Σ' ευχαριστώ πολύ και γι' αυτό δεν θα σου ζητήσω τίποτε καινούριο για τον επόμενο χρόνο. Μια από τα ίδια μου φτάνει και περισσεύει.

Καλό ταξίδι, Νανάκος.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 16, 2005

Με αφορμή τον Manifesto


Ο κυρ Μανιφέστος σήμερα δεν έχει πολλά κέφια. Σίγουρα δεν είναι ο μόνος! Λοιπόν διαβάστε και διαλέχτε:
1) Βάλτε για 5 λεπτά 'Μελωδία FM': αυτόματα καταλαβαίνετε πως η κατατονία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και 'σεις από τους τυχερούς που δεν είναι δεμένοι σε μια καρέκλα φορώντας ακουστικά με μόνη συντροφιά το πρόγραμμα του σταθμού!
2) Καθαρίστε τα ντουλάπια της κουζίνας: η μελαγχολία θα μετατραπεί σε εκνευρισμό ("Θεέ μου τι αχούρι!"), ο εκνευρισμός σε πείσμα ("θα το καθαρίσω το αχούρι") και το πείσμα σε χαμόγελο και περηφάνια ("παλατάκι το 'κανα το αχούρι!")
3) Ανέβα στη ταράτσα και πέτα μπαλόνια φουσκωμένα με νερό: το απόλυτο αντίδοτο!
4) Κάτσε έξω από μια τράπεζα, κάνε πως μιλάς στο κινητό και φώναζε πως σου έκοψαν το ΕΚΑΣ. Σήμερα λόγω συντάξεων οι τράπεζες είναι γεμάτες. Αν δεν το βρεις αστείο, δεν πειράζει! Ούτε και οι παπούδες θα το εκτιμήσουν!
5) Δες στο dvd το " Showgirls"!
6) Βάλε στη διαπασών τραγούδια με "λαλαλα/ νανανα/ ταμτουρου κλπ κλπ" ! Προσοχή: ΜΟΝΟ τέτοια τραγούδια. Ας είναι ηλίθια. Θα σε κάνουν να χαμογελάσεις!
7) Θυμήσου ευχάριστα πράγματα: την ΄Εφη Θώδη ντυμένη πάνκ, την κυρία Πατσιούρα να αφηγείται το βιασμό της ("το μόνο που θυμάμαι....εεεεε...λοιπόν, γύρω-γύρω μπάααανιο!"), τις δηλώσεις του Αντώναρου :-)
8) Σκέψου σύντομα ανέκδοτα: "διεθνής καριέρα", "η ΝΔ θα ξανακερδίσει τις εκλογές", "η Κανέλλη έκοψε το κάπνισμα" κλπ
9) Πέσε για ύπνο! Όταν ξυπνήσεις όλα θα είναι καλύτερα ΚΑΙ θα έχει αρχίσει η "Βέρα στο Δεξί".
10) Τηλεφώνησε ΜΟΝΟ σε αυτόν/ην που θα σε κάνει να χαμογελάσεις!
11) "Παρ'τη κούκλα σου και γέλα / η ζωή είναι μια τρέλλα".
Περαστικά σε όλους (μας!) :-) :-)

Singles' Christmas Behaviour


Έξι κουβέντες που δεν θα ξεστομίσουμε οι singles φέτος τα Χριστούγεννα:
(1) "Όχι ρε πούστη μου! Που πήγαν όλα τα μελομακάρονα;"
Για τους singles τα Χριστούγεννα ΟΛΑ τα γλυκά μας ανήκουν!!!
(2) "Τι θα κάνουμε την Παραμονή;"
Όσο οι άλλοι θα τσακώνονται για το αν θα πάνε "στους γονείς μου/ στους γονείς σου" για να καταλήξουν "της μαμάς σου/ της δικιά σου" εμείς ανέμελοι θα μπορούμε να πάμε όπου μας αρέσει, να μείνουμε όσο μας αρέσει και να φύγουμε όταν μας αρέσει (για να πάμε κάπου αλλού).
(3) "Έχω βρει ένα δώρο για τον/την Χ. Είναι βέβαια λιγάκι ακριβό αλλά δεν πειράζει. Για μένα θα ψωνίσω στις εκπτώσεις!"
Το συναίσθημα να ψωνίζουμε ένα δώρο για τον αγαπημένο μας μπορεί να είναι ανεκτίμητο. Όπως επίσης και το κάνουμε δώρο το iPod Nano στον εαυτό μας!
(4) "Καλά μωρό μου, σου έχω κάρτα αλλαγής αφού δε σου αρέσει!"
Μετά από αυτή τη δήλωση ακολουθούν οι γνωστοί καυγάδες και τα μούτρα που εκτυλίσσονται καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς - σε Χριστουγεννιάτικο remix (aka " μου μαύρισες τη ψυχή χρονιάρα μέρα / εγώ ο μαλάκας φταίω που στόλιζα και δένδρο / να με πάρουν τα καλλικάντζαρα να γλιτώσω πια από 'σένα κλπ κλπ"
(5) "Καλή μας χρονιά αγάπη μου!"
"Ελπίζω φέτος αγάπη μου: να μην λάβω ανώνυμο φάκελο με φωτογραφίες σου σε ενσταντανέ με τον Πολύκαρπο/ Μαρία κλπ / να μην πιούμε καφέ στα πλατό του Μικρούτσικου/ να μην βρεθείς στο χώμα κι εγώ στη Βραζιλία / να μην καταλάβεις πόσο πολύ δεν σου μοιάζει το παιδί μας κ.ο.κ.")
(6) "Αγάπη μου θα το ξεστολίσεις επιτέλους το δένδρο; Καθαρή Δευτέρα αύριο!"
Οι singles επειδή συνήθως θέλουμε να αφήσουμε γρήγορα πίσω τις γιορτές που ήμασταν εμμμμ... singles, ξεστολίζουμε με τη δύση του ηλίου ανήμερα του Αι Γιάννη.
XO XO XO XO XO XO

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2005

Βlog Meeting!


Mε την Πωλινίτσα & τον Αλεξούλη εδώ και καρό κουβεντιάζαμε αν υπάρχει κανένας λόγος να συναντιούνται οι bloggers μεταξύ τους και να γνωρίζονται. Εγώ υπέρ, εκείνοι κατά με την αιτιολογία ότι μπορεί κάποιος να γράφει υπέροχα αλλά δεν ξέρεις σε τι τρελλό θα πέσεις και πώς μπορεί να σε ξεκατινιάσει από blog σε blog. Μέχρι πρόσφατα ήμουν υπέρ του να γνωρίζεις αυτούς που αγαπάς να διαβάζεις. Μετά από πρόσφατη γύρα σε ΠΟΛΛΑ blogs δεν είμαι και πολύ σίγουρος πλέον.
Φέτος ο Άγιος Βασίλης πρέπει να φέρει 'world peace' στη blogoσφαιρα. Or not...whatever!

Σάββατο, Δεκεμβρίου 10, 2005

8 παρά το πρωί


07.44 το πρωί
Ο Λένυ με ξυπνάει.
- Σήκω! Αυτή (η γιαγιά) εδώ και 10 λεπτά έχει μαγκώσει στο ματάκι της πόρτας και δεν μπορώ να την ξεκολλήσω.

07.46 το πρωί
Ο Λένυ είχε δίκιο. Η γιαγιά έχει πράγματι βεντουζάρει στη πόρτα. Δεν ξέρω καν αν αναπνέει.
-Γιαγιά τι κάνεις εκεί?

07.47 το πρωί
Μετά από μικρή παύση γυρίζει και με κοιτά.
- Φέτος, έχουμε Πάσχα στις 23 Απριλίου. Τζάμπα τα χαλιά που στρώσαμε. Σε λίγο θα βγάλουμε τα καλοκαιρινά.

07.47 και μπόλικα δευτερόλεπτα
Γυρίσαμε στις δουλειές μας. Ο Λένυ στο κόκκαλο, εγώ στο πάπλωμα όπου θα μείνω μέχρι νεωτέρας και η γιαγιά στο ματάκι της πόρτας να περιμένει το Πάσχα.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 05, 2005

Toolbox Murder


Κυριακή απογευματάκι. Έχω γυρίσει χαρούμενος στο σπίτι από τη Χαλκίδα. Ο Λένυ ξαπλώνει στο κρεββατάκι του -χωρίς να χάσει το ύφος "Κόκκαλο??!" κι εγώ χαίρομαι που άλλη μια φορά επέστρεψα και τα βρήκα όλα στη θέση τους. Γενικά έχω μια ανασφάλεια πως κάποια μέρα θα γυρίσω σπίτι και θα βρω μόνο τη κλειδαριά της εξώπορτας. Η γιαγιά κάτι χαρχάλευε στη κουζίνα αλλά δεν δίνω και πολλή σημασία. Κάνω ένα ντουζάκι κι ετοιμάζομαι για την βραδυνή έξοδο. Μια φωνή από το υπερπέραν -και συγκεκριμένα από τα βάθη της κουζίνας- με αποσπά από τη σταυροφορία για την ανάκτηση των κλειδιών μου από το στόμα του λύκου (στο ρόλο του λύκου ο Λένυ) "Νανάκο, έρχεσαι να με βοηθήσεις μισό λεπτό;"

Η αποστολή:Να κόψω το λάχανο με το καινούριο μαντολίνο (ένα είδος τρίφτη) της γιαγιάς που το αγόρασε κοψωχρονιά από τη Βασιλική (Ξαδέλφη Α) έναντι 3 ευρώ.

Σε λιγότερο από 2 λεπτά είχα, φυσικά, χάσει την αποστολή και τον μισό μου δείκτη ο οποίος κρεμόταν περήφανα και οριακά σαν τον "Σχεδόν Ακέφαλο Νικ". Η κουζίνα είχε μετατραπεί σε λουτρό...αίματος. Έβαλα γρήγορα τη πληγή κάτω από τη βρύση αλλά μάλλον το αίμα έτρεχε πιο γρήγορα από το νερό. Και σα να μην έφτανε αυτό...
Νανάκος: Γιαγιά, μου φέρνεις λίγο πάγο;
Γιαγιά: Αχ, παιδάκι μου σου 'κανα απόψυξη στο ψυγείο και τα δωσα τα παγάκια στην αδελφή σου γιατί είναι στο σπίτι με τη Βίκυ και πίνουνε σέηκ. Πω, πω καλέ εσύ κόπηκες πολύ! Πωπω! Θα γεμίσει ο βόθρος από το αίμα!
Νανάκος: Πόσες φορές θα το πούμε ρε γιαγιά; Δεν έχουμε βόθρο, αποχέτευση έχουμε.
Γιαγιά: Και ποιός την αδειάζει;
Νανάκος: Κανείς. Στη θάλασσα πάνε όλα.
Γιαγιά: Στης Χρυσούλας από κάτω;! Μετά μου λες ωραίο σπίτι με θέα. Τι να το κάνεις άμα έχεις τη κουράδα κάτω από τη μύτη;
Νανάκος: ΓΙΑΓΙΑ!! Φέρε μου σε παρακαλώ λίγο Μπεταντίν από το μπάνιο.
Γιαγιά: "Λέεεενυ, Λέεεενυ που 'ναι η μάνα σου η Ελένη που δεν είναι παντρεμένη;!"
Νανάκος: Ρε γιαγιά δεν ακούς;;;
Γιαγιά: Σ' ακούω αγόρι μου αλλά το μπεταντίν μου 'σωσε προχτές που καθαρίζαμε τους κάλλους της Στέλλας (στο ρόλο της Στέλλας, η διπλανή). Βάλε λίγο καφέ τούρκικο να σταματήσει το αίμα αλλά μη βουτήξεις το δάχτυλο στο βαζάκι γιατί μετά θα σιχαίνομαι.
(Άρχισα να νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν και το στομάχι μου ν' ανακατεύεται)
Γιαγιά: Πωπω παιδάκι μου τι έπαθες! Δε σταματάει το αίμα! Μωρέ μπα κι έχεις αυτό το χτικιό που'χει και η ξαδέρφη σου η φαρφούρα και δε πήζει το αίμα της;
Νανάκος: Όχι ρε γιαγιά! Απλά είναι πολύ βαθύ το κόψιμο.
Γιαγιά: Να...Στάσου θα τη πάρω τώρα τη Βασιλική που μου δωσε αυτό το παλιόπραμα και θα τη στολίσω. Το πλήρωσα και 3 ευρώ!
Νανάκος: Άστη τώρα τη Βασιλική και φέρε μου ένα λάστιχο να το δέσω.
Γιαγιά: (κοιτιέται με το Λένυ) τι λάστιχο?
Νανάκος: Ποδηλάτου! Τι λάστιχο ρε γιαγιά! Ένα μικρό λαστιχάκι.
Γιαγιά: Από αυτά που μου δένουν τη φέτα στο 'Τυροτρό';
Νανάκος: Ναι από αυτά
(Η γιαγιά ανοίγει το ψυγείο. Ο Λένυ τη σκουντάει με το χέρι (στο ρόλο του χεριού το μπροστινό δεξί του πόδι) κι αφήνει το κλαψούρισμα με γενικό τίτλο "Μαντάμ, τη μορταδέλα μου μη ξεχάσεις!" Μόλις η γιαγιά ταίζει το Λένυ -ξεκαρδισμένη στα γέλια- και λίγο πριν ξεψυχήσω εκεί δα στο νεροχύτη μιας Κυριακής απόγεμα, μου δίνει το λάστιχο και δένω το δάχτυλο μου).
Γιαγιά: Εσύ έχεις γίνει άσπρος σα τη χαρτοπετσέτα. Να σου στίψω μια πορτοκαλάδα; ¨εχω και κλεμεντίνες.
Νανάκος: Όχι, να ξαπλώσω δυο λεπτά θέλω και μετά να πάω στο φαρμακείο.
Γιαγιά: Να σου βάλω ένα κομμάτι μουσακά να στεριώσεις;
Λένυ: Μουσακά; Όπως λέμε 'κόκκαλο' ;!

Ξάπλωσα για λίγα λεπτά και αισθάνθηκα καλύτερα. Η γιαγιά μέσα είχε ήδη τηλεφωνήσει στη Κατερίνα (Ξαδέλφη Β) και σιχτίριζε τη Βασιλική (Ξαδέλφη Α) για το μαντολίνο "... να δεις που το 'χε διαβασμένο η μάγισσα η κακούργα... αλλά μια ζωή έτσι ήταν..." Ο Λένυ είχε ξαπλώσει στα πόδια της κι έκανε τον κοιμισμένο. Έφαγα ένα κομματάκι μουσακά με το αριστερό χέρι σαν τον κουλό και πήγα στο φαρμακείο.
Ο φαρμακοποιός έπινε μπυρίτσες-ουζάκια με δυο φίλους του και μόλις είδε τη πληγή -με τον ξεραμένο καφέ- μου είπε να πάω στο νοσοκομείο για αντιτετανικό και πιθανά ράμματα. Βέβαια, ο ένας φίλος του είπε πως μάλλον δεν θα χρειαστώ αντιτετανικό καθώς "...το μικρόβιο του τετάνου δεν ζει 30 εκατοστά πάνω από το έδαφος (;!)".
Εν τέλει, ούτε ράμματα, ούτε αντιτετανικό έκανα. Ο γιατρός είπε να καθαρίσω τη πληγή με οξυζενέ, να βάλω μπεταντίν και να τη δέσω και "...αν είσαι τυχερός μπορεί και να ξανακολλήσει!"
Ευτυχώς που η καλή εβδομάδα πιάνεται από τη Δευτέρα το πρωί!
Καλή μας εβδομάδα!

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 01, 2005

Caution!!


To whom it may concern.

Αυτό το Δεκέμβρη - τουλάχιστον μέχρι να φουρνίσω τη γαλοπούλα - θα ήθελα:

- να μην μου τηλεφωνήσει κανένας που να θέλει να κουβεντιάσει θέματα όπως : "με κυνηγούν οι κάρτες μου", "έχω δεσμό με τον περιπτερά, τον κουνιάδο του, τους αναπληρωματικούς του Πανιωνίου αλλά κάτι μου λείπει", "μόλις χώρισα και θέλω έναν ώμο να κλάψω", "είμαι 52 κιλά και μέχρι το ρεβεγιόν πρέπει να χάσω άλλα 5".
- απογορεύω οποιαδήποτε αναφορά σε ονόματα όπως Ορφέας Περίδης, Μελίνα Σκατά, MC Κλαίει-O-Xάρος-Τα-Στερνά-Του κλπ κλπ.
- απορρίπτω εκ προοιμίου οποιαδήποτε σε βραδυές ποίησης, πχιοτικού κινηματογράφου. θεματικές συνευρέσεις και γενικά βραδυές δυσεντερίας.
- όποιος μου ξανατηλεφωνήσει κλαίγοντας θα του κλείνω αυτόματα το τηλέφωνο.
- το αυτό ισχύει και για τους πρώην.
Όσοι δεν συμμορφωθούν θα αντιμετωπίζονται με το δέοντα κυνισμό που αυτές τις ημέρες λόγω γενικότερης γκαντίφλας μου περισσεύει. Θέλω να ηρεμήσω και να γελάσω. Ένα διάλειμμα από τα "Καθημερινά". Όπως όλοι μας. Τα κατατονικά θέματα θα περιμένουν για λίγο. Ήρθε η ώρα της μπουρδολογίας.