Pushing Daisies

Σου δίνω το λόγο μου πως μόλις τελειώσει το επεισόδιο, θα έχεις ένα σούπερ πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο σου - εκτός κι αν είσαι σκληροπυρηνικός φαν της Ντόμινικ Ντέβερο, οπότε και μάλλον θα το καταραστείς. Αν αφεθείς όμως σε αυτή την ιδιαίτερη αισθητική που θυμίζει τόσο έντονα το 'Big Fish' του Μπάρτον, στο απίθανο λαβ-στόρυ, στα πρόσωπα, τα χρώματα, τη μουσική, οι εικόνες και οι σκηνές του θα στριφογυρίζουν στο μυαλό σου για πολύ καιρό. Ο μόνος λόγος για να μην αγαπήσεις το "Pushing Daisies" είναι μόνο η φυσική αποστροφή που μερικοί άνθρωποι έχουν προς τα παραμύθια ή οτιδήποτε ακολουθεί την αφηγηματική τους φόρμα. Πέρα από αυτό όμως , θα γνωρίσεις έναν κόσμο όπου το δράμα και η ελπίδα είναι τόσο τρυφερά ακαθόριστα που ό,τι κι αν διαλέξεις μοιάζει λυτρωτικό. Αν δεις μια τηλεοπτική σειρά αυτή τη σεζόν, πρέπει οπωσδήποτε να είναι αυτή. Γιατί αποδεικνύει πως η τηλεόραση δεν υπάρχει μόνο για να μας καίει τα εγκεφαλικά κύτταρα. Κι αυτό με τον πιο ευχάριστο τρόπο.



Η σειρά προβάλλεται στην Αμερική κάθε Τετάρτη βράδυ και μερικές ώρες μετά μπορείς να την παρακολουθήσεις (όχι να την κατεβάσεις, you download junkie!) από το www.tv-links.co.uk (εκεί θα βρεις και δεκάδες άλλες). Την υπόθεση θα σε αφήσω να την παρακολουθήσεις από το επίσημο τρέηλερ γιατί αν σου την αφηγηθώ εγώ, μάλλον κακό θα της κάνω! Enjoy!