Life is a box of chocolates

Υπάρχουν συνάνθρωποι που ξυπνάνε κάποιο πρωί και συνειδητοποιούν πως τα χρόνια πέρασαν, οι πίκρες έσκαψαν ρυτίδες και δεν θυμούνται πότε έκαναν την τελευταία τους ευχή. Άνθρωποι που θυμουνται τους εφιάλτες της νύχτας που πέρασε και διαπιστώνουν πως θυμούνται και τους εφιάλτες πολλών, πολλών, πολλών άλλων βραδιών. Και ξεκινάνε τη μέρα τους σε μια ζωή που δεν τους χωράει.

Με πολύ μικρές αλλαγές αυτή είναι η ζωή μου. Ξύπνησα προχτές το πρωί και η ζυγαριά μ' έδειξε 95 κιλά (και μη φανταστείς πως είμαι και κανένας Μητσιμπόνας, 1,78 άνθρωπος είμαι). Πως πέρασε το Σαββατοκύριακο; Πόσο έφαγα πια; Που πήγαν οι ηρωικές μέρες που το πρώτο ψηφίο της ζυγαριάς ήταν το 8; Οι αναμνήσεις με χαστουκίζουν αδυσώπητα!
Σάββατο βράδυ, 02:30: τρία μεγάλα κομμάτια λαζάνια, 16 κεφτέδες, φέτα φέτα φέτα, δυο κομμάτια κέικ σοκολάτας και λίγο ψωμί - γιατί η γιαγιά μου λέει πως αν δεν φας ψωμί είναι σα να μην έκατσες στο τραπέζι. Μέχρι να ξημερώσει ο Θεός τη μέρα του, είχα ένα φούσκωμα και όλο το βράδυ έβλεπα πως ήμουν σε μια βάρκα που ταξίδευε και όλοι οι παίκτες από το ριάλιτι μου κουνούσαν το μαντήλι από τη προβλήτα. Τα βλήτα!
Χρειάστηκε μια κόκα κόλα, ένας καφές, ένα ποτήρι φρεσκοστιμμένο λεμόνι, λίγο αρνί, μερικές πατάτες φούρνου και μια γαβάθα τζατζίκι για να χωνέψω - αργά το απόγευμα της Κυριακής.
Πιθανότητες να ανήκω στην κατηγορία όσων παχαίνουν ακόμα και με τον αέρα: μάλλον καμία!
Πριν 15 μέρες, είχα πει σε φίλους μου ότι πάσχω από μια σπάνια αρρώστια και πρέπει να τρώω ένα cheeseburger ανά 2 ώρες αλλιώς θα πεθάνω. They nearly bought it!
Xτες το πρωί λοιπόν, ξύπνησα και είπα πως από σήμερα θα μειώσω το φαγητό γιατί σε λίγο δεν θα χωράω στις κάλτσες μου και η ζυγαριά αντί για νούμερο θα γράφει "... to be continued".
Ήπια, λοιπόν, δυο ποτήρια νερό κι έφυγα από το σπίτι (για τη δουλειά, όχι για μετανάστης).
Στο σταθμό με έπιασε μια λιγούρα κι έφαγα μια λουκανικόπιτα (το πρωί είμαι ελεύθερος να φάω ό,τι θέλω).
Κατά τις 12 ήθελα κάτι γλυκό και έφαγα μια μπανάνα. Και γλυκό και φρούτο - και βουνό και θάλασσα. Μόλις την έφαγα εξακολουθούσα να θέλω γλυκό κι έφαγα 2 "Κουκουρούκου" που είχα στη τσάντα για ώρα ανάγκης.
Για μεσημέρι έφαγα ένα σάντουιτς πολύ βιαστικά - σα να μην το έφαγα δηλαδή.
Κατά τις 6 το απόγευμα πέρασα από τη μαμά μου που είχα να δω καιρό και μαζί με τον καφέ μου έβγαλε μια μεγάλη μαρουλοσαλάτα (με τυρί) και δυο κομμάτια σπανακόπιττα νηστίσιμη. Και δυο μπιφτέκια με πίτα, ντομάτα και κρεμμύδι - που αν θυμάμαι καλά έχει αρνητικές θερμίδες. Για γλυκό δοκίμασα λίγο περγαμόντο που μόλις είχε βράσει.
Μετά ξαναέφαγα μετά τις 12 το βράδυ (12:02) αλλά δεν πιάνεται γιατί : α) η Τετάρτη είχε τελειώσει και, β) το φαγητό που τρως μετά από έξοδο -και δη έντεχνα μποζούκια- δεν καταγράφεται από τον οργανισμό.
Σήμερα είμαι από το πρωί -εδώ και 2 ώρες- με ένα μπολ δημητριακά που δεν μου άρεσαν και να θυμηθώ να τα αλλάξω με "CocoPops". To μεσημέρι θα φάω μακαρόνια άκαυτα και το βράδυ πάλι δημητριακά. Μέχρι την άλλη εβδομάδα έχω σκοπό να χάσω 4 κιλά. Ή μήπως να φτάσω πρώτα 100 κιλά και μετά να ψωμολυσσάξω;! Αυτό θα ήταν μια πρόκληση!

Κατά τα άλλα, αγαπημένοι μου, πέρα από το φόβο μη μου έρθει καμιά χελώνα στο κεφάλι όλα είναι μια χαρά! Το αυτό επιθυμώ και δι' υμάς και πολύ καλή σας μέρα! Και σε περίπτωση που κάτι είναι λιγάκι στραβό, κάντε ένα διάλειμμα, ακούστε το Felicita με τον Αlbano και τη Romina -ούτε κι εγώ δεν ξέρω πως το θυμήθηκα σήμερα- και μετά όλα θα σας φανούν αλλιώς! Αν πάλι όχι, πάρτε με τηλέφωνο να κάνουμε ανωριμότητες! :-)