Σήμερα βαριέμαι τόσο πολύ που είναι σα να έχει μπεί το πνεύμα του κυρίου Βαρετού μέσα μου. Εγώ είμαι τεμπέλης από άποψη, γιατί πρέπει να πάω να δουλέψω όταν έχει έρθει η άνοιξη κι ανθίζουν οι παπαρουνίτσες; Θα τηλεφωνήσω στη Μύριαμ & τον Τζόσουα να μου βρούνε μια καλή δικαιολογία για να μην πάω στη δουλειά. Χοχοχο!!
Με τούτα και μ΄ εκείνα χτες μπήκαμε κι επίσημα σε καλοκαιρινούς ρυθμούς και ετούτος δω ο μαχαλάς γιόρτασε ένα χρόνο ζωής. Κι επειδή cyber καριόκες δεν βρήκα, είπα να ξαναβάλω το πρώτο πρώτο πόστ μου:
Αγαπημένη μου Πωλινίτσα
Αγαπημένη μου Πωλινίτσα,απόψε έβλεπα στον ύπνο μου πως έτρωγα κουκιά ογκρατέν παρέα με τη Ναταλία Γερμανού, που ήταν ντυμένη νίντζα και μόλις είχε κερδίσει το Big Brother 1. Δεν θυμάμαι τι μου έλεγε αλλά, θυμάμαι πως είχε μούτρα και κάποια στιγμή μου έβαλε τις φωνές γιατί δεν είχα επιστρέψει τα dvds και γιατί οι αλλοδαπές μας παίρνουν τους άνδρες - ίσως να είπε και κάτι για τις συντάξεις αλλά δεν ορκίζομαι. Μετά ήρθε και η Beyonce και παρήγγειλε κοτόσουπα και μετά ξύπνησα....Ουουφφφφφ! Τι να σημαίνουν όλα αυτά? Τι μήνυμα μου στέλνει η μοίρα? Αφού ούτε κουκιά τρώω, ούτε είχα νοικιάσει ταινίες! Σε παρακαλώ, ρώτα την ψυχοθεραπεύτρια σου γι αυτά γιατί η δική μου με απείλησε πως αν ξαναπάω θα με βάλει σε group therapy, κι αυτό ούτε ξέρω τι είναι και στο κάτω κάτω δεν με νοιάζει. Σε κλείνω τώρα για να βγάλω το ποδήλατο μου βόλτα. Ζά σου.
Ένα χρόνο μετά και συνεχίζω να γράφω μηνυματάκια στη Πωλινίτσα μου, να έχω εμμονή με τους Νίντζα -αν και η τεχνική μου έχει βελτιωθεί σε συγκλονιστικό βαθμό- εξακολουθώ να καθυστερώ τις ταινίες. Η μοίρα βέβαια το έφερε να ασχολούμαι με ό,τι και η Ναταλία αλλά αυτό λέγεται κουλεμανσόν και όχι ατυχία.
Το μπλογκάκι μου το αγάπησα. Πολύ το αγάπησα. Και τα κείμενα και τα σχόλια και τους επισκέπτες και τα μπλογκάκια των επισκεπτών και μερικούς επισκέπτες όταν τους συνάντησα στον πραγματικό κόσμο. Και ο Λένυ τα αγάπησε όλα αυτά. Γιατί και οιδυο πιστεύουμε πως όλοι γράφουμε για ένα σκοπό. Ακόμα και ο Νίκος Δήμου γράφει με σκοπό να μας εξοντώσει. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Σκεφτείτε μόνο πόσο κόσμο έχει γλιτώσει από τα ηρεμιστικά χάπια. Το θέμα είναι να αναγνωρίσουμε σε κάθε μπλόγκ τον σκοπό του και να τον σεβαστούμε. Και να μην κρίνουμε απαραίτητα αυτόν που γράφει. Μερικοί ίσως και να μην είναι αυτό που γράφουν. Και αυτό όμως είναι δεκτό. Και νομίζω πως σιγά σιγά όλοι αρχίζουμε να δεχόμαστε τις ιδιαιτερότητες των άλλων.Κι έτσι να αγαπάμε όλο και πιο πολύ αυτά που γράφουμε και μοιραζόμαστε. Η αλήθεια άλλωστε είναι κάτι που άλλοτε μας αφορά και άλλοτε μας απειλεί. Και κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκονται τα blogs. Τα blogs ΜΑΣ.
(Σας αφιερώνω αυτό το τραγουδάκι που είναι ό,τι πρέπει για άνοιξη και για λιακάδα: Save the last dance for me/ Bruce Willis)
12 σχόλια:
Νανάκο μου σε ευχαριστώ για τον υπέροχο αυτό χρόνο!ένα χρόνο με ημερολόγια
χωρισμένων, ιστορίες της "Θεάς" γιαγιάς, υπέροχα τραγούδια και τοοοοοσα άλλα!
Έχεις καταφέρει να κάνεις μια γυναίκα (εμένα συγκεκριμένα) πολύ χαρούμενη! Keep going! :)
Αν και πολύ κοντά στα γενέθλιά σου, και πάλι να τα εκατοστήσεις (όχι βέβαια τα blog αλλά τα χρόνια σου μέσα σ'αυτά). Με χαρά (κυρίως) αλλά και με όποιο άλλο συναίσθημα σου βγαίνει και θέλεις να μοιραζόμαστε μαζί σου, νάσαι πάντα καλά.
χαχαχαχα μ αρεσε αυτό με τη Δήμου
Να τα εκατοστήσεις αγαπητέ
Νανάκιε,
είσαι καλός :)
καλά ποσταρίσματα γλυκό πλάσμα. να τα εκατοστήσεις στην μπλογκόσφαιρα ;)
Άντε βρε κουτό, και του χρόνου να ξαναγράψεις... (αστειεύομαι μη τολμήσεις - να ξαναγράψεις εννοώ)
Νανάκε, τι θα γίνει; Σε κάθε post θα γιορτάζουμε κι άλλη επέτειο; Τη μία γενέθλια, την άλλη blogoγενέθλια, την επομένη η επέτειος του '21, τα 30 χρόνια απουσίας της Μαριάννας Τόλη από την Ελληνική tv...
Δώσε στο λαό γιαγιά!
P.S. Και χρόνια πολλά. Α, σε περίπτωση που δεν έχεις περάσει τα 100 posts αλλά σκέφτεσαι να τα γιορτάσεις ΚΑΝ' ΤΟ ΤΩΡΑ!
:p
Ρε παιδιά δεν θα σχολιάσει κανένας; κουκιά ο γκρατέν? Μα… κουκιά ο γκρατέν???? ΕΛΕΟΣ? Ο μοντιε… ζε βε βομιρ* Τώρα καταλαβαίνω γιατί η ψυχοθεραπεύτρια δεν θέλει ούτε να σε δει! :)
*κοινός θέλω να ξεράσω!
εγω θα προσπερασω τα κουκια ωγκρατεν τρεχοντας και θα σταματησω στη -συγκλονιστικα- βελτιωμενη τεχνικη των Νιντζα...οταν λες βελτιωμενη, πως το εννοεις, οτι καταφερες να γυρισεις πλευρο;;;
Whassup Loucretia????? You want a piece o'me? huh? huh?
Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.
Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).
Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):
- Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).
- Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;
- Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).
- Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.
- Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
- (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.
- Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.
Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.
Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!
Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...
Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.
Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".
Δημοσίευση σχολίου