Ημερολόγια Χωρισμένων Μέρος Ζ: Creepy Family Values

Mε τον Ηλία βγαίναμε περίπου 10 μέρες. Ήταν πολύ καλό παιδί. Δυό-τρία χρόνια μεγαλύτερος μου, ευγενής και έντιμος. Πολλά κοινά ενδιαφέροντα δεν είχαμε αλλά, είχε χιούμορ και καλή διάθεση. Νομίζω πως βασικά ελαττώματα δεν είχε. Αν εξαιρέσω το περίεργα πράσινο κράνος του

και την αφύσικα μεγάλη μύτη του.

Η μύτη όμως δεν ήταν πρόβλημα. Εξάλλου, ποτέ μια μύτη δεν στάθηκε εμπόδιο σε μια μεγάλη αγάπη.

Ένα μεσημέρι με κάλεσε στο σπίτι του για φαγητό. Έμενε σε ένα υπόγειο στο Σχιστό. Έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας ήταν παρκαρισμένο ένα ταξί που έπαιζε στη διαπασών Άντζυ Σαμίου.

Το σπίτι έμοιαζε με σκουπιδότοπο. Σα σκηνικό ταινίας επιστημονικής φαντασίας, μετά την ολική καταστροφή που συνέβη έπειτα από δεκαετή απεργία των σκουπιδιαρέων.

Για μια στιγμή νόμισα πως βρίσκομαι σε θάλαμο αερίων.

Μόλις συνήλθα κατάλαβα πως η μπόχα δεν θα ήταν το μόνο μου πρόβλημα. Στο τραπέζι του σαλονιού καθόταν η ξαδέρφη του Ηλία και ο αρραβωνιαστικός της.
Η ξαδέρφη μου θύμισε μια κοπέλα που είχα δει στη τηλεόραση, τόσο στο χαρατήρα όσο και στο ντύσιμο.

Ο άντρας της και ιδιοκτήτης του ταξί που ήταν παρκαρισμένο απ’ έξω έμοιαζε καταπληκτικά με έναν γλυκούλη ήρωα από τον Πόλεμο των Άστρων.

Ήταν σα να ήμουν καλεσμένος της οικογένειας "Leatherface" στο Τέξας. Απευθύνονταν ο ένας στον άλλον με το κοσμητικό «μωρή σουμπρέτα», έκλαναν, ρεύονταν και τραγουδούσαν κάτι λαικά τραγούδια που ούτε εγώ δεν ήξερα.

Ο Ηλίας έπαιζε με τη γάτα του και φαινόταν πολύ χαρούμενος.

Λίγο αργότερα ήρθε η μαμά του Ηλία (και θεία της ξαδέρφης). Σούλα την έλεγαν. Ήταν οικιακή βοηθός και δυο φορές την εβδομάδα παρέδιδε μαθήματα αερόμπικ στα ΚΑΠΗ Σχιστού.

Όταν η μαμά άρχισε να κάνει χορευτικά με τον υπέρβαρο αρραβωνιαστικό της ξαδέλφης κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα να φύγω.

Ο Ηλίας με ξεπροβόδισε από τη χωματερή. Kάτι μου φώναζε για το βράδυ αλλά είχα κόντρα τον αέρα κι έκανα πως σεν άκουσα.