Kαι να σας πω και κάτι; Η ώρα άλλαξε. Μαζί της άλλαξε και η εποχή και το χρώμα στα φύλλα. Λιώνουν τα χιόνια, ξυπνάνε οι αρκούδες, σηκώνουμε τα χαλιά. Σήμερα το πρωί, παρ' όλη την κούραση ξύπνησα νωρίς για να πάω βόλτα το παιδί που τώρα τελευταία νιώθει παραμελημένο.Πήγαμε βόλτα στη παραλία. Παντού άνοιξη. Ακόμα και η θάλασσα έχει την ηρεμία της εποχής. Όσο ο Λένυ έπαιζε με τα μανταρίνια του και τσαλαβουτούσε στο νερό σκεφτόμουν... Σκεφτόμουν τα κλισέ. Τις κλισέ εικόνες που έχουμε για την άνοιξη. Βόλτες ερωτευμένων τις Κυριακές, ανεμελιά στη παραλία, να περνάς κάμποσα λεπτά της ημέρας μπροστά από ένα ψυγείο με παγωτά προσπαθώντας να αποφασίσεις πιο λαχταρά περισσότερο. Βασικά όταν ακούμε άνοιξη σκεφτόμαστε λουλούδια (εξαιρούνται οι μανιοκαταθλιπτικοί που όταν ακούνε άνοιξη σκέφτονται κλειστά πατζούρια). Για ανθρώπους σαν εμένα, των οποίων η ροπή προς το κλισέ αναγράφεται στη ταυτότητα, άνοιξη θα πει συντροφιά, λιακάδα και ένα τραγούδι της Nina Simone. Νομίζω πως μετά από 2 χρόνια ίσως και να βαρέθηκα λίγο να βγάζω μόνος βόλτα τον Λένυ. Και η άνοιξη είναι ένα καλό πρόσχημα για να θυμηθώ πως επιλέγοντας πολλές φορές τη μοναξιά τελικά την συνηθίζουμε και ίσως, βουλιάζουμε στην έπαρση της απόλυτης αυτάρκειας. Νομίζω πως πέρασε αρκετός καιρός για 'μένα αλλά δε ντρέπομαι να ομολογήσω πως δεν ανήκω στη κατηγορία εκείνων που τα καταφέρνουν "μια χαρά μόνοι τους":
Καταρχάς, δεν μπορώ να δέσω μόνος μου τα δερμάτινα κορδόνια. Χρειάζομαι κάποιον να με διορθώνει όταν φωνάζω "Ε, Λένυ!" γιατί όλοι μπερδεύονται και νομίζουν πως το σκύλο μου τον βάφτισα "Ελένη". Χρειάζομαι κάποιον να μου κόβει τις πατάτες και να ξέρει πότε να με σταματήσει όταν παραγγέλνω φαγητό. Είναι τόσα πολλά αυτά που δεν μπορώ να κάνω μόνος. Και μου πήρε λίγο καιρό αλλά τελικά κατάλαβα πως δεν είναι οτι δεν μπορώ να τα κάνω μόνος. Απλά έτσι δεν έχει ουσία. Και δεν έχω λόγο να υποκρίνομαι το αντίθετο. Αποφάσισα πως δεν έχει νόημα να περιφρονώ τις αδυναμίες μου. Ο ήλιος πλέον ζέστανε τις μέρες και ίσως αυτό να είναι το πραγματικό νόημα της άνοιξης: να ζεσταίνει τις άνασες μας. Και να μας θυμίζει πως ο χρόνος τρέχει. Δεν υπάρχει λόγος να τον σπαταλάμε προσπαθώντας να γίνουμε κάτι που δεν λιώνει.
Με πολλή αγάπη, "Αν μου τηλεφωνούσες/ Δώδεκα"
14 σχόλια:
Απαντώντας με άλλο (σχεδόν)στίχο:
"Θα βγω να το ΦΩΝΑΞΩ να το πω, πως είμαι αμαρτωλός που σ'αγαπώ"
- τις πατάτες σου τις θέλεις χοντρομμένες ή ψιλές;
Aaaa εσύ είσαι ο ΔΩΔΕΚΑ. Τι μου κάνεις. Έχω τόσο καιρό να σε δώ, σχεδόν από τότε που ήσουν ΤΡΙΑ...
Να πω ότι δεν φαινότανε; ψέμματα θα πω. σου εύχομαι καλόν έρωτα νανάκιε :-)
ξέρεις με, έχω ξεχάσει πια να είμαι σοβαρός... αλλά αυτό που θα σου πω το εννοώ:
ζήτα και θα σου δοθεί...
μπε μπεεεε
Μύρισε άνοιξη, μύρισε έρωτας!
Θα σου τηλεφωνήσει...να είσαι εκεί!
ειμαι on-line και σε ακουσα.
Είσαι υπέροχος.
Τι να πώ και γω που το σκύλο μου το μικρό το λένε Ι-όλη και νομίζουν ότι λέω ιιιιιιι(βλ. ζουμπουλία) όλοι! και γύριζουν??? Μου χουν φωνάξει και "ή τίποτα" !!
Λαμπρούκο κατουρήθηκα από το σχόλιο σου!
Εύχομαι ολόψυχα nanako μου να βρεις αυτό το κάτι που θα σε σταματάει την ώρα που παραγγέλνεις φαγητό. Αν και… δεν μας συμφέρει να είναι και πολύ μεγάλη επιτυχία η καινούργια σου σχέση διότι δεν θα έχουμε να διαβάσουμε ένα ακόμη επιτυχημένο ημερολόγιο χωρισμένων! :)
και που να ακούσεις την Nina Simone να τραγουδάει Ne me quitte pas !
Ena apo ta kalitera post pou exeis kanei twra teleftaia!Well done and good luck!
το κείμενο σου είναι η φωνή μου.όλα όσα δεν μπορώ να πω εγώ , με έναν μαγικό τρόπο τα περιγραφεις εσύ.
αϊ στο καλό! με συγκίνησες πάλι!
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, είτε είσαι μαζί είτε μόνος...
είσαι πολύ γλυκός και σίγουρα, ό,τι εύχεσαι θα σου συμβεί!
ΧΧΧ
Ωραιο post .Το τραγουδι τις Nina Simone τέλειο!Ένα απο τα αγαπημένα μου!
Δημοσίευση σχολίου