Δευτέρα, Ιουλίου 16, 2007

Σκηνές και πόζες από ένα Σαββατοκύριακο

Σκηνή Πρώτη
("κυκλοφορώ κι αδιαφορώ κι αν υποφέρω κι αν ανοίγω σα φτερό...")

Στο δρόμο για το Γαλαξείδι, οι γονείς μου επέμεναν να περάσουμε από το σημείο που τράκαρα πριν μερικούς μήνες. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το ντιμπέητ για τη διαδρομή πρέπει να είχε ξεκινήσει λίγα λεπτά πριν συνειδητοποιήσω τί έλεγαν καθώς δεν πρόσεχα καθόλου τί κουβέντιαζαν. Αυτό συνέβη γιατί πριν ακόμα ξεκινήσουμε το ταξίδι μου δήλωσαν πως ήταν ακόμα πολύ θυμωμένοι από προχτές που τους δήλωσα πως δεν έχω σκοπό να κάνω σεξ μαζί τους! Όπως καταλαβαίνεις, όση ώρα οδηγούσα εκτυλισσόταν μια σούπερ κουλεμανσόν συζήτηση που απ’ ό,τι έπιασε τ’ αυτί μου αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, στην ηθική (μου), το χιούμορ (μου), τη Ντέπυ Γκολεμά, τον Γιάννη Τάσσιο και τη φίλη της γιαγιάς, Γεωργία. Οι γονείς και η αδελφή μου, προσπαθούσαν να με πείσουν πως έπρεπε να περάσω από τον ίδιο δρόμο για να ξεπεράσω το σοκ. Στη προσπάθεια μου να τους εξηγήσω πως για μένα το ατύχημα σαν γεγονός είχε τελειώσει τη στιγμή που βγήκα από το μπουρδουκλωμένο αυτοκίνητο, ξεκίνησε μια κουβέντα με θέμα την ‘άρνηση’. Η κουβέντα συνδέθηκε με την κακή διαχείρηση των οικονομικών μου και κατέληξαμε να τραγουδάμε όλοι μαζί το ‘Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ’. Από το σημείο που τράκαρα περάσαμε αλλά κανείς μας δεν το πρόσεξε.
Σκηνή Δεύτερη
("τα ποδήλατα μας, όπως τα όνειρα μας ξέρουν από ανηφοριές")

Tο ποβήλατο μου! Το ωραιότερο ποβήλατο στον κόσμο! Το αγόρασα πριν δέκα χρόνια στην Αγγλία. Το είδα σε μια βιτρίνα: υπερυψωμένο, γυαλιστερό και πανέμορφο! Ήταν από εκείνες τις στιγμές που βλέπεις κάτι και νιώθεις πως όποιος κατασκεύασε αυτό το αριστούργημα, το έφτιαχνε αποκλειστικά και μόνο για σένα. όχι για τον οποιοδήποτε αγοραστή αλλά μόνο για εσένα.
Το ζαχάρωνα περίπου ένα μήνα. Καθόμουν μπροστά στη βιτρίνα και με φανταζόμουν να οργώνω τα κατσάβραχα του Γαλαξιδιού και τους δρόμους του Σαουθάμπτον φορώντας τεράστια ακουστικά κι ακούγοντας Bittersweet Symphony των Verve. Το κοίταζα και έλιωνα σαν την Αμελί, κάθε φορά που έμπαινε ο Νίνο στους ‘Δύο ανεμόμυλους’.
Ήταν, όμως, πολύ ακριβό – για φοιτητικά δεδομένα. Έκανε περίπου 500 σημερινά ευρώ, ίσως και παραπάνω. Και να φανταστείς, δεν έχει ούτε μία έξτρα ταχύτητα. Ούτε καν καλαθάκι. Ήταν όμως τόσο πολύ ‘εγώ’ αυτό το ποδήλατο που θα το αγόραζα ακόμα κι αν κόστιζε όλα τα λεφτά του κόσμου. Γιατί δεν ήταν ένα απλό αντικείμενο. Ήταν κάτι τόσο πολύ παραπάνω που ακόμα δεν έχω καταφέρει να ορίσω.
Το πλήρωσα με τα λεφτά του ενοικίου και των λογαριασμών. Με τα λίγα λεφτά που μου απέμειναν (θα μου ήταν εύκολο να το πληρώσω αν δεν ξημεροβραδιαζόμασταν εκείνη την εποχή στο καζίνο) έτρωγα για 2 ολόκληρες εβδομάδες κεφτέδες με ρύζι. Κεφτέδες κονσέρβα. Υπάρχει μια πολύ μικρή πιθανότητα αυτοί οι κεφτέδες να ήταν σκυλοτροφή γιατί είχαν τη φωτογραφία ενός σκύλου που του έτρεχαν τα σάλια! Δεν είχε όμως σημασία! Το ποδήλατο ήταν πλέον δικό μου!
Σηκωνόμουν τα βράδια και κοίταζα στην αυλή. Δεν φοβόμουν να μου το κλέψουν: ήξερα πως δεν θα το έχανα ποτέ. Το κοίταζα και το καμάρωνα! Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα πολλά χιλιόμετρα, τόσες ανηφόρες, τόσες λακκούβες, τόσες δύσκολες στροφές και τόσα σκασμένα λάστιχα κάθε φορά που το βλέπω νιώθω να μου γεμίζει η καρδιά με τον ίδιο θαυμασμό που ένοιωσα το απόγευμα που το πρωτοαντίκρυσα. Φορούσα μια καταγάλανη μπλούζα και πήγαινα να δω την ‘Παγοθύελλα’ του Ανγκ Λι.


Σκηνή Τρίτη
("Πες μου μιά λέξη, αυτή τη μόνη λέξη...")

Λέννυ: Σκέφτομαι να κάνω ένα τατουάζ. Τι να γράψω?
Νανάκος: Το καλαζάρ σε τράϊμπαλ πώς σου φαίνεται?
Λέννυ: Όχι, όχι... άλλο?
Νανάκος: “Λέννυ + Μόρβα = L.F.E.”
Λέννυ: Ούτε, ούτε! Ξέρεις όμως τι με απασχολεί?
Νανάκος: Για πες...
Λέννυ: Αν χτυπήσω τατουάζ και δεν πετύχει θα με ξυρίσουν και μετά θα μελανιάσει το σημείο που το έκανα.
Νανάκος: Τι είναι αυτά που λες? Πάλι έπινες νερό από τη λεκάνη?
Λέννυ: Ρε παιδί μου... ο Φίλιππος είναι τόπους - τόπους καραφλός γιατί ό,τι τατουάζ έκανε δεν του πέτυχε.
Νανάκος: Ο Φίλιππος, βρε ζώον, έχει δερματικά και του ξύρισαν τη γούνα.
Λέννυ: Αλήθεια?
Νανάκος: Να σε νεκροφιλήσω!
Λέννυ: Σάλαμα-μπίτς! Και μου πήρε και το τόπι μου!
Νανάκος: Το κίτρινο με τα καρούμπαλα που σου πήρα το Σάββατο??!
Λέννυ: Όχι, το πορτοκαλί! Το κίτρινο το έδωσα στη Φιλίτσα για να με αφήσει να της γλύψω...
Νανάκος: Μη συνεχίσεις, σε προειδοποιώ!
Λέννυ: ...τη σάλτσα από τα μουστάκια της!
Νανάκος: Για τιμωρία, τη λέξη 'αναμορφωτήριο' 100 φορές σε κάθε γλώσσ της Ε.Ε.
Λέννυ: Φακ, γιου μπίτς! "Πριν ή μετά το μπάνιο?



20 σχόλια:

Misirlou Oubliez είπε...

Δεν ξερω ποσο τυχαιες ηταν οι αναφορες σου στην Ντεπυ Γκολεμα και στον κουμπαρο του Πετρελη (Νινο), αλλα αυτο το χυδαιο name dropping χτυπησε κατευθειαν στο υποσυνειδητο μου και υπνωτισμενη παραδινονται στην αγκαλια του happy commenting.

YO!Reeka's είπε...

πωπωπω βλέπω κι εσύ το έριξες στις οικογενειακαί διακοπαί. άντε καλά κουράγια

nanakos είπε...

YO!Reeka, τί να κάνω? Έχω παιδί που ζει στη ξενιτιά! Αν δεν πηγαίνω τακτικά να το βλέπω θα μου πάρουν την κηδεμονία!

Μισιρλού μου αγαπημένη, δεν έγραψα πουθενά για τον Νίνο - που τον εκτιμώ και του συμπαρίσταμαι ιδιαίτερα στις κακοτυχίες της ζωής του! Μήπως από κάπου... 'επηρεάστηκες'?!

kanataki είπε...

Προς Λέννυ:

Ασε τον αχάριστο, και έλα σε μένα.
θα κοιμόμαστε αγκαλιά,θα βάφουμε τα μαλλιά μας σε φλούο χρώματα,θα σου γνωρίσω όλες μου τις φίλες και θα σε αποπαρασιτώσω με τα ίδια μου τα χέρια

Τι κάθεσαι και κάνεις ακόμη μαζί του?????

oni είπε...

Και μετά απ' όλα αυτά η δική μου ερώτηση: Σ' άρεσε η Παγοθύελλα;

Υ.Γ. Λέννυ μουυυ! (Τι γλυκός που είναι! Να τον χαίρεσαι :):):):):))

fevis είπε...

Καλωσήρθες.... Αυτό το παιδί σου όμως... Ίδιο... Ούτε να έφτυσες και να το ΄κανες...:-)

nanakos είπε...

Fevis, δεν είσαι η πρώτη που μου το λέει αυτό κι αρχίζω πλέον ν'ανησυχώ!!

Oni, μου άρεσε πάρα πολύ η Παγοθύελλα! Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που να έχει αντίθετη γνώμη!

Τάπερ-Ντόνα, δεν στέλνω το παιδί μου να το κάνεις σαν τα πρόβατα της μαντόνα σε παλ αποχρώσεις! Ούτως ή άλλως, δελεάζεται όνο με αλλαντικά!

Gogo είπε...

wx poli glika to skilaki pou kanei banio!

NY ANNA είπε...

Ποδήλατο ε;
Εγώ κάθε που πάω στους γονείς μου, με το ποδήλατό μου γυρίζω παντού. Ξεχνάω να κατέβω λέμε.
Δεν έχει φώτα, μου γκρινιάζουν, αλλά μ' αρέσει μιλάμε...
Αχχχχχχχχχ, πόσο σε καταλαβαίνω.
Επίσης, κΕφάλαιο 3ο.
All the mοney!
Φιλάκι στο μουσούδι

Idάκι είπε...

Τρανταχτό φιλί στο Δάσκαλο και το παιδί. Τι τέλειο σ/κ!!

Εμάς μας κλέψαν το Σεπτέμβριο τα (ολοκαίνουρια) ποδήλατα... την παραμονή που θα τα κλειδώναμε στο υπόγειο για το χειμώνα, δηλαδή την παραμονή των γενεθλίων του καλού μου. Ακόμη βουρκώνω όποτε βλέπω γαλάζια ποδήλατα αν και κανένα δεν ήταν σαν το δικό μου!! Μέχρι να αποκτήσω δικό μου εσωτερικό χώρο δεν ξαναπαίρνω, το υποσχέθηκα. Εξάλλου ένα μήνα τώρα βρέχει...

Περιμένω πώς και πώς το Σάββατο :)

Ανώνυμος είπε...

"Το καλαζάρ σε τράϊμπαλ πώς σου φαίνεται?"

wres wres se diavazw kai den pistevw afta pou grafeis...apla den ta pistevw!

spourgitaki είπε...

Μετά από ένα τέτοιο απίθανο Σαββατοκύριακο, σου εύχομαι και η εβδομάδα που ξεκίνησε να αποδειχθεί εξίσου... καταιγιστική!

Have a nice day!
Το σπουργίτι (που δεν είναι κλωτσοσκούφι):)

Grimdal είπε...

Πάρα πολύ ωραίο ποδήλατο, όντως, να το χαίρεσαι, καλοτάξιδο.

Υ.Γ. το καλαζάρ σε τράιμπαλ πως γράφεται; :-))
Υ.Γ.2 ο γιος σου είναι όλα τα λεφτά!

g for george είπε...

Λατρεμένος Λέννυ!

Cinestef είπε...

Σέλω κι εγώ ποβήλατο! Εδώ και καιρό σκέφτομαι να πάρω, αλλά πού να κάνω βόλτα σε αυτή τη γειτονιά που πάνε σαν τρελλοί την ανηφόρα οι γκαζάκηδες; Σνιφ

Ομολογώ ότι το Λεννάκι έχει όσο άτιτιουντ έχει και ο Φίγκστερ. Ο δικός μου δεν θέλει τατουάζ, θέλει δικό του μπλογκ. Αυτά τα καπρίτσια του! Ήθελε κινητό, του πήρα κινητό. {Μετά το χαρίσαμε στη γιαγιά) Ηθελε ημέηλ, του άνοιξα 2! Τα βαρέθηκε κι αυτά. Σιγά να μην τον αφήσω να ανοίξει και μπλογκ. Σε λίγο θα θέλει και δικό του λαπτόπ. Πολλά έξοδα αυτά τα παιδιά μας, Νανάκο μου. Πάρα πολλά.

BLUEPRINTS είπε...

αστ' τα ψώφια, ο Λέννυ είναι και γαμώ τα παιδιά (σκυλιά σόρρυ), εξάλλου κατά μάνα κλπ, (παγοθύελα από τις αγαπημένες μου ever ταινίες), το ποδηλατάκι καλά κρατεί όπως φαίνεται, όσο για το ταξίδι και πάλι φτηνά τη γλύτωσες

Aurelia Aurita είπε...

Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που μ'έχουν φάει σ'αυτή τη ζωή-πως περιμένω να νοιώσω για όλα αυτά που χρειάζομαι(αυτοκίνητο,ρούχα,σπίτι κτλ.)αυτό που ένιωσες όταν πρωτοείδες το ποδήλατό σου!Εκείνη την ευλογημένη ώρα που ερωτεύεσαι...:)
Να περνάς καλά!

philos είπε...

Υποσυνείδητα το μυαλό μου πήγαινε συνέχεια στον τραγουδιστη των motorhead οταν άκουγα το όνομα Λέννυ ... τώρα όμως θα πηγαίνει σε έναν κούκλο!

Ανώνυμος είπε...

Με τους γονείς σου συζητάτε για σεξ; LOL...

PD είπε...

1) "Μικρή πιθανότητα"? Με σκύλο στην συσκευασία? Η σιγουριά πότε θα ερχόταν? Αν έδινε δώρο μπολ με πλαστικά κόκαλα?
2) Ξημεροβραδιαζόσασταν στο καζίνο? Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα νιάτα ακούω... Για λέγε, για λέγε...