Σκηνές και πόζες από ένα Σαββατοκύριακο

Σκηνή Πρώτη

("κυκλοφορώ κι αδιαφορώ κι αν υποφέρω κι αν ανοίγω σα φτερό...")

Στο δρόμο για το Γαλαξείδι, οι γονείς μου επέμεναν να περάσουμε από το σημείο που τράκαρα πριν μερικούς μήνες. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το ντιμπέητ για τη διαδρομή πρέπει να είχε ξεκινήσει λίγα λεπτά πριν συνειδητοποιήσω τί έλεγαν καθώς δεν πρόσεχα καθόλου τί κουβέντιαζαν. Αυτό συνέβη γιατί πριν ακόμα ξεκινήσουμε το ταξίδι μου δήλωσαν πως ήταν ακόμα πολύ θυμωμένοι από προχτές που τους δήλωσα πως δεν έχω σκοπό να κάνω σεξ μαζί τους! Όπως καταλαβαίνεις, όση ώρα οδηγούσα εκτυλισσόταν μια σούπερ κουλεμανσόν συζήτηση που απ’ ό,τι έπιασε τ’ αυτί μου αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, στην ηθική (μου), το χιούμορ (μου), τη Ντέπυ Γκολεμά, τον Γιάννη Τάσσιο και τη φίλη της γιαγιάς, Γεωργία. Οι γονείς και η αδελφή μου, προσπαθούσαν να με πείσουν πως έπρεπε να περάσω από τον ίδιο δρόμο για να ξεπεράσω το σοκ. Στη προσπάθεια μου να τους εξηγήσω πως για μένα το ατύχημα σαν γεγονός είχε τελειώσει τη στιγμή που βγήκα από το μπουρδουκλωμένο αυτοκίνητο, ξεκίνησε μια κουβέντα με θέμα την ‘άρνηση’. Η κουβέντα συνδέθηκε με την κακή διαχείρηση των οικονομικών μου και κατέληξαμε να τραγουδάμε όλοι μαζί το ‘Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ’. Από το σημείο που τράκαρα περάσαμε αλλά κανείς μας δεν το πρόσεξε.

Σκηνή Δεύτερη

("τα ποδήλατα μας, όπως τα όνειρα μας ξέρουν από ανηφοριές")

Tο ποβήλατο μου! Το ωραιότερο ποβήλατο στον κόσμο! Το αγόρασα πριν δέκα χρόνια στην Αγγλία. Το είδα σε μια βιτρίνα: υπερυψωμένο, γυαλιστερό και πανέμορφο! Ήταν από εκείνες τις στιγμές που βλέπεις κάτι και νιώθεις πως όποιος κατασκεύασε αυτό το αριστούργημα, το έφτιαχνε αποκλειστικά και μόνο για σένα. όχι για τον οποιοδήποτε αγοραστή αλλά μόνο για εσένα.
Το ζαχάρωνα περίπου ένα μήνα. Καθόμουν μπροστά στη βιτρίνα και με φανταζόμουν να οργώνω τα κατσάβραχα του Γαλαξιδιού και τους δρόμους του Σαουθάμπτον φορώντας τεράστια ακουστικά κι ακούγοντας Bittersweet Symphony των Verve. Το κοίταζα και έλιωνα σαν την Αμελί, κάθε φορά που έμπαινε ο Νίνο στους ‘Δύο ανεμόμυλους’.
Ήταν, όμως, πολύ ακριβό – για φοιτητικά δεδομένα. Έκανε περίπου 500 σημερινά ευρώ, ίσως και παραπάνω. Και να φανταστείς, δεν έχει ούτε μία έξτρα ταχύτητα. Ούτε καν καλαθάκι. Ήταν όμως τόσο πολύ ‘εγώ’ αυτό το ποδήλατο που θα το αγόραζα ακόμα κι αν κόστιζε όλα τα λεφτά του κόσμου. Γιατί δεν ήταν ένα απλό αντικείμενο. Ήταν κάτι τόσο πολύ παραπάνω που ακόμα δεν έχω καταφέρει να ορίσω.
Το πλήρωσα με τα λεφτά του ενοικίου και των λογαριασμών. Με τα λίγα λεφτά που μου απέμειναν (θα μου ήταν εύκολο να το πληρώσω αν δεν ξημεροβραδιαζόμασταν εκείνη την εποχή στο καζίνο) έτρωγα για 2 ολόκληρες εβδομάδες κεφτέδες με ρύζι. Κεφτέδες κονσέρβα. Υπάρχει μια πολύ μικρή πιθανότητα αυτοί οι κεφτέδες να ήταν σκυλοτροφή γιατί είχαν τη φωτογραφία ενός σκύλου που του έτρεχαν τα σάλια! Δεν είχε όμως σημασία! Το ποδήλατο ήταν πλέον δικό μου!
Σηκωνόμουν τα βράδια και κοίταζα στην αυλή. Δεν φοβόμουν να μου το κλέψουν: ήξερα πως δεν θα το έχανα ποτέ. Το κοίταζα και το καμάρωνα! Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα πολλά χιλιόμετρα, τόσες ανηφόρες, τόσες λακκούβες, τόσες δύσκολες στροφές και τόσα σκασμένα λάστιχα κάθε φορά που το βλέπω νιώθω να μου γεμίζει η καρδιά με τον ίδιο θαυμασμό που ένοιωσα το απόγευμα που το πρωτοαντίκρυσα. Φορούσα μια καταγάλανη μπλούζα και πήγαινα να δω την ‘Παγοθύελλα’ του Ανγκ Λι.

Σκηνή Τρίτη

("Πες μου μιά λέξη, αυτή τη μόνη λέξη...")

Λέννυ: Σκέφτομαι να κάνω ένα τατουάζ. Τι να γράψω?
Νανάκος: Το καλαζάρ σε τράϊμπαλ πώς σου φαίνεται?
Λέννυ: Όχι, όχι... άλλο?
Νανάκος: “Λέννυ + Μόρβα = L.F.E.”
Λέννυ: Ούτε, ούτε! Ξέρεις όμως τι με απασχολεί?
Νανάκος: Για πες...
Λέννυ: Αν χτυπήσω τατουάζ και δεν πετύχει θα με ξυρίσουν και μετά θα μελανιάσει το σημείο που το έκανα.
Νανάκος: Τι είναι αυτά που λες? Πάλι έπινες νερό από τη λεκάνη?
Λέννυ: Ρε παιδί μου... ο Φίλιππος είναι τόπους - τόπους καραφλός γιατί ό,τι τατουάζ έκανε δεν του πέτυχε.
Νανάκος: Ο Φίλιππος, βρε ζώον, έχει δερματικά και του ξύρισαν τη γούνα.
Λέννυ: Αλήθεια?
Νανάκος: Να σε νεκροφιλήσω!
Λέννυ: Σάλαμα-μπίτς! Και μου πήρε και το τόπι μου!
Νανάκος: Το κίτρινο με τα καρούμπαλα που σου πήρα το Σάββατο??!
Λέννυ: Όχι, το πορτοκαλί! Το κίτρινο το έδωσα στη Φιλίτσα για να με αφήσει να της γλύψω...
Νανάκος: Μη συνεχίσεις, σε προειδοποιώ!
Λέννυ: ...τη σάλτσα από τα μουστάκια της!

Νανάκος: Για τιμωρία, τη λέξη 'αναμορφωτήριο' 100 φορές σε κάθε γλώσσ της Ε.Ε.

Λέννυ: Φακ, γιου μπίτς! "Πριν ή μετά το μπάνιο?