Ημερολόγια χωρισμένων Μέρος Ε': "Life is a drag"

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό μόλις είδα τον Ανδρέα ήταν ένα κρουασάν: αφράτο, στρόγγυλο και ξεροψημένο. Έτσι ήταν κι εκείνος: αφράτος, γεματούλης και με σταρένιο δέρμα


Εξαιρετικά ευγενής, γελαστός και μ' ένα ελαφρύ τσέβδισμα στη λέξη «σουσουράδα».

Μου μίλησε για τον εαυτό του και μου έδειξε μια τεράστια ουλή που είχε στο σώμα. «Από καρχαρία στα Κουφονήσια» μου είπε.

Η ουλή άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές μου κι αποφάσισα να 'τα φτιάξουμε'

Περνούσαμε αρκετά ευχάριστα. Δεν είχαμε μεγάλη διαφορά ηλικίας και έτσι υπέκυπτε εύκολα σε τρόπους διασκέδασης που δεν είχε συνηθίσει.

Ένα βράδυ με πήγε σε ένα μπαράκι που είχε σαν στέκι για πολλά χρόνια. Μόλις άνοιξε η πόρτα και μπήκαμε, ρίξαμε τον μέσο όρο ηλικίας στα 74.

Ήταν μια πολύ δυσάρεστη βραδιά και είχαμε κι έναν υπέργηρο, δικαστικό στο επάγγελμα, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο με θεώρησε ιδανικό target group για να μου διηγηθεί τις νυχτερινές περιπέτειες του στον Εθνικό Κήπο.

Λίγο πριν μου φύγει η ψυχή προφασίστηκα πως με είχε πειράξει το χιουνκάρ μπεγεντί και αποχωρήσαμε.

Στο αυτοκίνητο ο Ανδρέας μου εξήγησε πως δεν είναι φίλοι του αυτοί. Για μια στιγμή ηρέμησα. "Ο κολλητός μου είναι φοβερός τύπος. Έχει τέλειο χιούμορ. Μέχρι και τις κουμπάρες παίζουμε"!

«Μόλις πάμε σπίτι θα σου δείξω φωτογραφίες» με απείλησε. Το κακό ερχόταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Όταν φτάσαμε προσπάθησα με διάφορους τρόπους να τον αποτρέψω διακριτικά από το να μου δείξει φωτογραφίες των φίλων του.

Τίποτε όμως δεν μπορούσε να αναχαιτίσει τον ενθουσιασμό του. Κι έτσι άρχισε να μου δείχνει φωτογραφίες με τους φίλους του. Με τον Λαυρέντη τον ανθοκόμο...

τον Χαρίλαο τον προπονητή κλειστού στίβου...

τον Τέλη τον εκτιμητή κοσμημάτων...

τον Αναστάση τον φιλόλογο...


τον Βασίλη τον καθηγητή ωδείου και ...

μια οικογενειακή από τις Απόκριες.

Μετά από εκείνο το βράδυ ξανασυνάντησα τον Ανδρέα μια φορά στο δρόμο. Τυχαία. Όταν πάψαμε να βλεπόμαστε πήγε ένα ταξίδι για να ξεχάσει. Επέστρεψε φανερά ανανεωμένος