Καλύτερα να μιλάς παρά να πηδάς.

Xθες βράδυ στον Πειραιά φυσούσε ένα δροσερό αεράκι. Μετά από αρκετές μέρες τα κλιματιστικά σιώπησαν, οι μπαλκονόπορτες άνοιξαν και κοιμηθήκαμε με το χάδι της καλοκαιρινής αύρας να κόβει βόλτες στο κορμί μας. Αγκαλιάσαμε νωχελικά το μαξιλάρι κι ένα χαμόγελο ευδαιμονίας κι αφόρητης ευχαρίστησης ξέφυγε από τα χείλη κι έμεινε φύλακας στο δωμάτιο. Και κάπου εδώ σταματάει το (τύπου) λογοτεχνικό παραλήρημα.

Τέσσερις ώρες και δεκαπέντε λεπτά μετά το ποδαρικό του νέου μήνα τινάχτηκα από τον ύπνο μου. Δεν θυμάμαι τί όνειρο έβλεπα αλλά θυμάμαι πως έπαιζε η Κατερίνα Κούκα κι ένα ποδήλατο θαλάσσης. Δεν κατάλαβα τί με είχε ξυπνήσει. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν το φάντασμα του κυρ Σπύρου από πάνω που μ' επισκέφτεται κάποιες βραδυές και μουρμουράει για τα σώματα του καλοριφέρ. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης ησυχίας όμως κατάλαβα.

Οι απέναντι είχαν επιστρέψει στις καυτές τους προπονήσεις! With a vengeance! Αυτή τη φορά όμως, το επεισόδιο "Καυτοί γείτονες στις πυλοτές Νο6" ήταν αληθινά hardcore!

Καταρχάς, αυτή τη φορά υπήρχαν διάλογοι! Για την ακρίβεια, μονόλογοι! Για ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια, μια επαναλαμβανόμενη ατάκα: "Αααααχχχχ...μωροοοοό μουουουου!"

Της κοπέλας ήταν η ατάκα γιατί ως γνωστόν ο τύπος αφήνει τη λογοδιάρροια για την κουζίνα.

Εκτός όμως από πρόζα το έργο χτες ήταν υπερπαραγωγή. Αυτό στον κόσμο του 'γειτονικού σεξ' -δυστυχώς- σημαίνει ένα πράγμα: ηχητικά εφέ!

Οκ, είναι ένα θέμα ν'ακούς τους γείτονες να το κάνουν. Γίνεται όμως εύκολα ανάθεμα όταν ακούς τα χαστούκια να πέφτουν βροχή στα κωλομαγουλάκια - της κοπέλας υποθέτω. Υποθέτω,επίσης, πως η στάση που ήταν στα αισθησιακά bookmarks χθες βράδυ, ήταν η στάση "όπως το σκυλί σου, έτσι κι η κυρά σου". Είναι η πιο βολική στάση για τα μπατσάκια στα μαγουλάκια ... και όχι μόνο! Λίγο μετά άκουσα το ανήκουστο! Εγώ και όσοι είχαμε ξυπνήσει εκείνη την ώρα ακούσαμε αυτό το "φλαπ-φλαπ-φλαπ" που αντηχεί όταν ο πολιορκητικός κριός χτυπάει με μανία την πόρτα της Μίνας Τίριθ. Με άλλα λόγια, χθες βράδυ οι γείτονες ήταν σα να έκαναν σεξ ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου!

Μπορεί να γελάς εσύ που το διαβάζεις αλλά believe me δεν είναι καθόλου αστείο. Από ένα σημείο και μετά είχε πάψει να είναι χαριτωμένο και είχε περάσει στο στάδιο "Φώτη-συνέχισε-και-θα-το-κόψουμε-στο μοντάζ-το-ρέψιμο!"

Βγήκα λοιπόν στο μπαλκόνι.

Και είπα:

"Κοπελιά, θα κλείσεις είτε τα πόδια σου, είτε τη μπαλκονόπορτα!"

Και ξαναμπήκα μέσα.

Και σταμάτησαν τα βογκητά.

Κι ακούγεται μια αντρική φωνή να λέει:

"Ποιός πούστης το είπε αυτό?"

Και αν νομίζεις πως το κοσμητικό επίθετο θα με αναχαίτιζε και θα έμενα ξαπλωμένος στο κρεββάτι μου, γελιέσαι.

Και βγήκα στο μπαλκόνι φορώντας μόνο το τζίν - γιατί δεν είμαι και κανένας τιποτένιος να καυγαδίσω με το σώβρακο.

Και του απαντώ:

"Εγώ το είπα"

Αν δεν το έχεις ήδη καταλάβει η απόσταση των εσωτερικών μας μπαλκονιών είναι 3-4 μέτρα. Κατά συνέπεια τα κρεββάτια μας απέχουν 5-6 μέτρα.

Και με κοιτάει ο Μπόμπιτ με το ζλίπ.

Και απαντά:

"Α, εσύ είσαι...καλά...σόρρυ"

Και αποχώρησε κλείνοντας τη μπαλκονόπορτα.

Μη με ρωτάς, δεν ξέρω. Κι εγώ με την ίδια απορία έμεινα. Αρχικά θέλησα να βάλω μια φωνή "Γνωριζόμαστε και δεν το ξέρω?" αλλά μετά θυμήθηκα πόσο μονοεπίπεδος χαρακτήρας είμαι... και ξαναξάπλωσα. Η πόρτα είχε κλείσει. Mission accomplished!

y.g. Καλό μας μήνα! Μπορείτε να χαρείτε: ο Ιούνιος επιτέλους ξεκουμπίστηκε!