Αν ήταν καρτούν ο Χάρης θα ήταν η κατσίκα που είχε για pet η Χάιντι, η μικρούλα τω Άλπεων: ζουμπουρλή και χοροπηδηχτούλα.
Ο Πάρης θα ήταν η Πουπουλένια από το «Ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον»: ντροπαλή, σοβαρή αλλά τι να το κάνεις? Κότα με φαρδιά φτερά.
Ο Χάρης ‘την έπεσε’ στον Πάρη. Κυριολεκτικά, χοροπηδούσε όλο το βράδυ τόσο πολύ που έπεφτε διαρκώς πάνω του. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ο Πάρης γοητεύτηκε από τον κοντό που χόρευε σα τη Μαρία Ιωαννίδου.
Για έναν ακόμη πιο ανεξήγητο λόγο, γοητεύτηκε ακόμα περισσότερο όταν ο Χάρης ξεχνιόταν κι έκανε τον (τύπου) άνδρα: βαρύ ύφος, βλέμμα ‘να-χα-τώρα-δυο-μουνίτσες’ (να τους δείξω το καλτσόν μου) κλπ.
Ο Χάρης ήταν ηθοποιός aka drama queen αναγνωρισμένη από το κράτος (με ελαφγύ τσέυδισμα.
Ο Πάρης ήταν κομπιουτεράς αλλά αν σε άφηνε να μαντέψεις το πρώτο guess θα ήταν β’ βοηθός μεγαλοκομμώτριας, από αυτές που σκουπίζουν τις τρούχες και ρολάρουν τα μπεκοτί.
Ο Χάρης ήθελε γάμο, ο Πάρης ήθελε ψυχοθεραπευτή οπότε όπως καταλαβαίνετε ήταν αδύνατο να μην ‘τα φτιάξουν’.
Για περίπου τρεις εβδομάδες έζησαν έναν θυελλώδη έρωτα: ο Χάρης υποδυόταν τη Bette Midler στο “Wind beneath my wings” – είχε προαποφασίσει πως ο Πάρης ήταν ο έρωτας της ζωής του,
ο Πάρης του έραβε στολές για τις παραστάσεις στο (imaginary) θέατρο
και οι δυό μαζί τα απογεύματα χαζεύανε πατρόν στο ‘Τσαντίλη’ και κουρτίνες μπάνιου στου Χυτήρογλου.
Στο σεξ αρχικά μοιράζονταν το πάθος των τρελλά ερωτευμένων: φιλιά, φιλιά, φιλιά! Το πρόβλημα φάνηκε όταν θέλησαν να προχωρήσουν πέρα από τα φιλιά. Εκεί ανακάλυψαν πως είχαν περισσότερα κοινά ενδιαφέροντα απ’ όσα νόμιζαν.
Το συζήτησαν διεξοδικά το θέμα, πήγαν και σε σύμβουλο γάμου αλλά τη λύση την έδωσε τελικά η power lesbian αδερφή του Πάρη.
Με motto «από τα’ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα» συνέχισαν να είναι ερωτευμένοι. Ο Πάρης όμως αποφάσισε πως δεν ήθελε να περάσει το υπόλοιπον της ζωής του με τη Παναγιώταινα (μεταφορικά και κυριολεκτικά αφού τον πατέρα του Χάρη τον έλεγαν Παναγιώτη). Χώρισαν ένα βράδυ στο Φάληρο με τη θάλασσα στα 4 μποφόρ. Ο Χάρης έκλαψε, έκλαψε, έκλαψε. «Πάγε ένα κογχύλι να με θυμάσαι» είπε στον Πάρη.
«Δεν έχει τσέπες η γούνα μου» του απάντησε αυτός. «Πάγε ένα κογχύλι, γε μαλάκα» επέμεινε ο Χάρης γουρλώνοντας το μάτι – το δεξί. Ο Πάρης θυμάται πως η βελόνα κόλλησε σε αυτή τη φράση.
Άγχισε να τγέχει σα τγελλός καθώς ο Χάγης ούγλιαζε και πέταγε κογχύλια. Γumour has it πως ο Πάγης τγέχει ακόμα.
