"Ό,τι από 'σενα τώρα έχει μείνει
σε μιά φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σε 'κείνο το τοπίο της βροχής.
σε μιά φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σε 'κείνο το τοπίο της βροχής.
"Είτε είσαι δικαιοσύνη του Θεού, είτε καπρίτσιο, είτε αλήθεια, σε σένα πίστεψα. Όμως δεν ήθελα να είμαι ευτυχισμένη πάνω σε τούτη τη γη δίχως αγάπη, τη μόνη περιουσία που επιτρέπεται οι θνητοί φευγαλέα να δουν."
Όλα μου λεν' πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξεγνοιασιά της εκδρομής
εσύ όπου κι αν πας, σ' όποιο ταξίδι
σε λάθος στάση θα κατεβείς.
"Τα λόγια ηχούν ανόητα. Σε νιώθω τόσο κοντά, τόσο κοντά μου, άσε με να σε πλησιάσω κι εγώ. Και άσε με, σαν τον παλιό καιρό, άσε με να μείνω ο εαυτός μου για πάντα".
Χρόνια μετά και κάτω απ' τη μαρκίζα
σε βρήκα που ήρθες για να μην βραχείς
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα όπως πάντα δεν θα πεις.
"Τώρα που δεν υπάρχει πια ευτυχία και το σπίτι μου έχει χαθεί και δεν υπάρχει πια ούτε παρελθόν, ούτε συναίσθημα που να προσφέρει κάποια ανακούφιση, παρά μόνο τα δικά σου... τι κρίμα που συναντηθήκαμε έτσι τραχιά και παγωμένα, όταν κάποτε υπήρχε τόση τρυφερότητα μεταξύ μας, τόσα όνειρα. Το τραγούδι σου".
Μόναχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα,
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις
και συ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις".
"Όσο περνάει από το χέρι μου, δεν θα επιτρέψω να είναι η ζωή μου εγωιστική και διεφθαρμένη. Εμείς οι δυο δυστηχήσαμε μαζί... αλλά και ευτυχήσαμε. Δεν υπάρχει χώρος για μίσος... Η συγγραφή αυτού του γράμματος για το τέλος της σχέσης μας είναι ακόμα ένας τρόπος να μείνω, ενώ εγώ πρέπει να παραιτηθώ και να φύγω".
Χτες βράδυ όλες οι συζητήσεις κατέληγαν στο χωρισμό. Κάναμε πως γελάμε αλλά δεν γλιτώνεις έτσι απλά από το αδιέξοδο.
(To τραγούδι είναι το "Κάτω απ'τη μαρκίζα" , σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου και μουσική του Γιάννη Σπανού με τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού. Τα υπόλοιπα λόγια από το βιβλίο των εκδόσεων Μελάνι, "Γράμματα χωρισμού").
9 σχόλια:
Απίστευτος στιχος Νανακο μου....
μα εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα, δεν έχεις κάτι για να μου πεις....
Σκατά, σκατά, σκατά!!!!
τι υπέροχο τραγούδι
τι υπέροχος δίσκος
από τα πλέον "μισητά" αγαπημένα μου τραγούδια :/
Αχ Νανάκο μου...αχ....
ΧΧΧ
Nanako, gigada... Mi masas. Outan apili na katalavi to mialo sou...esy apla strepsou stin othoni, pata ta magika koubakia, www.blogger.com, kai edo eimaste. :) Ksero pos tha sou fani KOUFO, alla to super trouper to protoakousa otan to linkares apo to proigoumeno post. APISTEFTO, THEIKO tragoudaki, aporo pos mou ksefige... Xosto sto mp3 player sou kai xamogela. :)
Αν ναί το έχω διαβάσει, είναι αυτό που έχει γράψει ο κοκοβιός και μελωποιήθηκε σε μουσική Μαύρου γάτου έτσι δεν είναι?
Απλά δεν πίστευα στα μάτια μου και στ'αυτιά μου όταν το διάβασα, αυτό ακριβώς μου έτυχε χθές βράδυ, τι να πω, μερικά πράγματα είναι φαίνεται πέρα από λογική ή σύμπτωση, και το θέμα είναι: πως γλιτώνεις από το αδιέξοδο τελικά;
Y & nanako, δεν γλυτώνεις από το αδιέξοδο. Ή χαλαρώνεις και βλέπεις αν τα πράγματα είναι ουσιαστικά άσχημα ή δέχεσαι αυτό που συμβαίνει και προχωράς. Είναι πολύ λυπηρό, το ξέρω και το έχω περάσει.. Αλλά σκέψου ότι για να ζήσεις τις ωραίες στιγμές με το current άτομο, είχες βγεί κάποια στιγμή από ένα άλλο αδιέξοδο με άλλο άτομο. Μερικές φορές είναι πιο ανώδυνο να τα δούμε κάπως μοιρολατρικά (δεν ήταν γραφτό κλπ), για να προχωρήσουμε σε κάτι που θα μας ταιριάζει πιο πολύ. Τώρα αν μου ξανατύχει (που σίγουρα θα γίνει) και κυλιέμαι στα πατώματα.. θα προσπαθήσω κι εγώ να κρατηθώ από αυτή την σκέψη. Κουράγιο και keep smiling. :) (μια τρυφερή αγκαλίτσα και στους 2, ειδικά στον ομορφούλη nanako).
Δημοσίευση σχολίου