Τετάρτη, Ιουνίου 11, 2008

Πάνω από τον αυτοκινητόδρομο

Είναι πολύ παράξενο αλλά στα δωμάτια των νοσοκομείων οι επισκέπτες έχουν πάντα το ίδιο ύφος. Είτε όταν τα νέα είναι καλά και η αγωγή ή η εγχείρηση πέτυχε, είτε όταν τα αποτελέσματα των εξετάσεων είναι αποθαρρυντικά, πάντα όλοι έχουν το ίδιο ύφος: ο ασθενής κλείνει τα μάτια του και προσποιείται πως κοιμάται. Η οικογένεια και οι φίλοι του κοιτάζουν αμήχανα πότε αυτόν και πότε το παράθυρο. Ό,τι κι αν γίνει η έκφραση στα πρόσωπα όλων είναι η ίδια. Όλες τις ώρες της ημέρας, σε κάθε δωμάτιο.
Χθες όλο το βράδυ παρατηρούσα ασθενείς που εισάγονταν στο νοσοκομείο, ασθενείς που δεν μπορούσαν να κοιμηθούν, ασθενείς που άφηναν ανοιχτή την πόρτα στη διάρκεια της νύχτας. Λίγους συγγενείς που κάθονταν στον καναπέ του σαλονιού και παρακολουθούσαν ανέκφραστοι το ασανσέρ να ανεβοκατεβαίνει. Μια κοπέλα της οποίας ο φίλος είχε σπάσει το πόδι του και σήμερα θα έβγαινε. Ένας νεαρός του οποίου η μητέρα είχε καρκίνο αλλά η θεραπεία προχωρούσε καλά. Και οι δύο με την ίδια απελπισία στο πρόσωπο.
Ο κίνδυνος έρχεται, χτυπάει, φεύγει, περνάει. Αλλά φεύγοντας αφήνει πίσω του τον φόβο πως ίσως ξανάρθει. Πολλές φορές δεν θες να πιστέψεις στην τύχη σου. Δεν θες να πιστέψεις πως το χειρότερο πέρασε. Ούτε εσύ, ούτε οι δικοί σου άνθρωποι.
Είναι παράξενο αλλά πολλές φορές όταν όλα δείχνουν πως η τύχη σου αλλάζει προς το καλύτερο και η μπόρα πέρασε, το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να δεις είναι η ελπίδα. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται αυτό. Πέρασα όλο μου το βράδυ με την εντύπωση πως το να ξαναβγείς στο φως είναι, συχνά, η πιο ανίσχυρη ελπίδα.
Είμαι πολύ κουρασμένος. Αλλά ακόμα το σκέφτομαι.

17 σχόλια:

Ερμής είπε...

Περαστικά ρε γαμώτο...

Tanila είπε...

Η δική μου άποψη είναι ότι φταίει η πολύωρη αναμονή, η βαρεμάρα και η κούραση είναι αυτή που βλέπεις στα πρόσωπά τους. Διότι όσο πιο κοντά είσαι στον ασθενή, τόσο πιο πολύ δείχνεις ότι νοιάζεσαι. Με αποτέλεσμα να πηγαίνουν να ξημεροβραδιάζονται οι συγγενείς, χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Και η απελπισία του νοσοκομείου. "Αμαν τι θέλω εγώ εδω πότε θα φύγω".

Ανώνυμος είπε...

Ηope floats, Nanako!Hope floats!

tsok είπε...

Καλή δύναμη...
Διαφωνίες περί pride άλλη φορά..

Juan είπε...

Buena suerte amigo mio

patsiouri είπε...

Τι έγινε????

Έπρεπε να ήσουν πε΄ρισυ στο νοσοκομείο που έκατσα εγώ εικοσαήμερο!
Έσκουζα τόσο δυνατά που κανείς συγγενής δεν ήταν αμήχανος και κανείς δε μπόρεσε να κοιμηθεί!

Εκβίασα γιατρούς και νοσοκόμους για μια τζούρα μορφίνη, πήρα τηλέφωνο στη "Ζούγκλα" να έρθουν να με σώσουν, προσποιήθηκα πως θα κάνω απόπειρα αυτοκτονίας αν δε μου σταματήσουν τους πόνους...γενικά είχε πολύ σασπένς και όλοι εκτός από μένα έγιναν αδερφικοί φίλοι και πέρασαν γαμάτα!

kangerlussuaq είπε...

Υπομονή και περαστικά!

dokisisofi είπε...

ο τίτλος είναι τέλειος!

Από κάποιο παράθυρο θα χαζευες κι εσύ...

Ανώνυμος είπε...

αγαπγμένε μου νανακο,
τι έπαθες? εισαι καλα?
vassilis

Ανώνυμος είπε...

και για να μην το ξεχάσω, αν χρειαστεισ οτιδήποτε, μην διστασεις να το ζητήσεις!!!! οτιδήποτε όμως.
vassilis

kanataki είπε...

αχ ναι!

αν χρειαστείς ο,τιδήποτε μην διστάσεις να το ζητήσεις

απ τον vasili..

υγ ελπίζω να είσαι καλά αγαπημένε μου
υγ αν όχι θα τους πατάξω όλους

tsok είπε...

Το παράθυρο στον αυτοκινητόδρομο μου φέρνει στο νου ένα δωμάτιο στους πάνω ορόφους του "Υγεία", όπου η καλή μου πέρσι πέρασε δύσκολες ώρες (κι εγώ μαζί της), που έβλεπε στην Κηφησίας. Σου εύχομαι να μην περάσεις ούτε εσύ ούτε ο δικός σου άνθρωπος το ίδιο...

Siddhartha είπε...

Περαστικά και από μένα.

Δύσκολα μπορείς να δείς την ελπίδα, όταν δίπλα σου εξελίσονται ένα σωρό τραγωδίες. Μοιάζει περίπου με μια άθλια κωμωδία που βλέπεις στο σινεμά, όπου παρ'όλο που η σκηνή είναι τραγική, το γέλιο του κοινού σε παρασέρνει να γελάσεις και συ. Κάπως έτσι είναι και στο νοσοκομείο. Πιστεύω ότι θα αισθανθείς καλύτερα μόλις βγεις. Ψυχολογικά εννοώ. Η ουσία είναι να μην ξεχάσεις, αφού βγεις, να δείς την ελπίδα.

Την καλημέρα μου και καλώς σε βρήκα.

Loucretia είπε...

Αφου ξημερωσε κι ειναι ολα καλα, αστα πισω.

Δεν καταλαβα τι εγινε, αλλα ο,τι και ναναι, περαστικα.

BLUEPRINTS είπε...

φιλιά πολλά κι ελπίζω να μην πρόκειται για κάτι σοβαρό

YO!Reeka's είπε...

περαστικά! μάτι είναι μάτι ;)

Ανώνυμος είπε...

Κουράγιο. Ό,τι και να σου συνέβη, κουράγιο.