Πέμπτη, Ιουλίου 19, 2007

Αναπάντητα παιδάκια παντού!

To προηγούμενο Σαββατόβραδο έπεσα για ύπνο γύρω στις 02:30 γιατί έβλεπα στην αυλή το «Ηοw I met your mother» μέχρι να γλαρώσω γλυκά. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι από τη βραδιά ήταν ένα χασμουρητό ευχαρίστησης και μια σφιχτή αγκαλιά στο μαλακό μου μαξιλάρι.
Και ξαφνικά φωνές. Δυνατές, ακαταλαβίστικες φωνές. Άνοιξα τα μάτια μου και είχε ξημερώσει. Το ρολόι έλεγε εφτά παρά τέταρτο, Κυριακή πρωί. Τώρα οι φωνές έμοιαζαν πιο πολύ με γέλια. Και μια περίεργη μυρωδιά από καμμένο λάδι βασάνιζε τα ρουθούια μου. Κοίταξα από το παράθυρο και ακριβώς από κάτω είδα τρια παιδάκια. Αρχικά νόμισα πως ήταν τρία παιδάκια που φορούσαν μόνο το βρακί και τα παπούτσια τους. Λίγα δευτερόλεπτα μετά κατάλαβα πως φορούσαν μόνο το μπέϊμπιλίνο και τα παπούτσια τους. Ήταν έξω ακριβώς από την πόρτα της αυλής μου και πέταγαν πέτρες προσπαθώντας να ξυπνήσουν τον Λέννυ αλλά, ο σκύλος μου μάλλον πριν κοιμηθεί φρόντισε να φορέσει τις ωτασπίδες του.



Τα παιδάκια φώναζαν και γέλαγαν και η ώρα εξακολουθούσε να είναι 14 λεπτά πριν τις 7. Ένα λεπτό αργότερα, άνοιξε η πόρτα του σπιτιού απέναντι και βγήκε η γιαγιά μου με μια πιατέλα κεφτέδες – αυτή ήταν η μυρωδιά που μου είχε ξεκάνει τη μύτη. Η πρώτη αντίδραση μου ήταν να κατέβω, να τους δέσω όλους και να τους στείλω στην αστυνομία με την ένδειξη «Lost & Found». Μετά όμως σκέφτηκα πως μπορεί να κοιμόμουν ακόμα. Μπορεί όλο αυτό να ήταν δρώμενο από εφιάλτη. Ίσως να μιλούσα στα παιδάκια κι αυτά να μου τραγουδούσαν εν χορώ «1,2 ο Φρέντι είναι εδώ – 3,4 κλείδωσε τη πόρτα σου». Και σε ανύποπτο χρόνο, να εμφανίζονταν από το πουθενά οι γονείς τους με ριγέ μπλούζες, καβουράκι και λιμαρισμένα κουζινομάχαιρα για νύχια.
Κατέβηκα σιγά-σιγά και άνοιξα την πόρτα. Σκούντηξα τον Λέννυ που ροχάλιζε:
«Λέννυ, είναι κάτι παιδάκια εδώ χάμου και φωνάζουν» του είπα ψιθυριστά. «Δεν είναι δικά μου, μόνο με στειρωμένες πάω» μου είπε μέσα από τους κυνόδοντες του. «Τίνος είναι και γιατί τ’ αμόλησε στις ρούγες από το χάραμα?» τον ρώτησα. «Των διπλανών είναι. Να τα φάω?» με ρώτησε με γυαλισμένο μάτι. «Και γιατί δεν κοιμούνται τέτοια ώρα?» «Έννοια σου και σε δέκα λεπτά θα ξεραθούν από τους κεφτέδες μέχρι τις 11 τουλάχιστον».
Ανέβηκα ξανά στο κρεβάτι μου, έκλεισα τα παράθυρα και άνοιξα το κλιματιστικό. Από το παράθυρο έβλεπα τα παιδάκια ν’ αδειάζουν την πιατέλα με τους κεφτέδες. Πέρυσι, σκέφτηκα, είχαμε τα τρυπάνια από τις τριγύρω οικοδομές. Φέτος έχουμε τους γονείς που δεν μπορούν να μαντρώσουν τρία δίχρονα παιδάκια.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα ίδια παιδάκια αλώνιζαν στη παραλία, στη ταβέρνα και αρκετά αργότερα, στο παραλιακό μπαρ μέχρι τη μία το βράδυ.
Ίσως το καλοκαίρι να είναι η εποχή που οι νέοι γονείς, κουρασμένοι από τη σεζόν αποφασίζουν να περάσουν σε όλο τον κόσμο το δικό τους μήνυμα (δλδ το 666 δεν είναι δεισιδαιμονία) και γι’ αυτό να τ’αφήνουν ανεξέλεγκτα σαν τη κατάρα της παρθένας. Τ’ αγαπάω πολύ τα παιδιά και είμαι απόλυτα κάθετος στη λύση ‘λεκάνη-τσιμέντο στα πόδια- πάτος θάλασσας’. Αλλά πολλοί γονείς όταν λένε στα παιδιά τους «Άντε να παίξεις και άσε με ήσυχο/η» θα πρέπει να θυμούνται τους εαυτούς τους πριν μερικά καλοκαίρια που αναρωτιούνταν για τα παιδιά των άλλων «Μα δεν έχουν επιτέλους γονείς να τα βάλουνε στο mute?!»

Υ.Γ. Και μην ακούσω καμιά κουλαμάρα του στυλ: "Α! Οοοου! Μα τί είναι αυτά που λες? Τα παιδιά είναι ευλογία! Μακάρι ν είχαμε 5-6 να μας κατεδάφιζαν την κοινότητα!" γιατί θα πολύ θα εκνευριστώ και θα μοιάζω με πρωταγωνιστή του 'Ρετιρέ'!

33 σχόλια:

Tanila είπε...

http://lexotanila.blogspot.com/2007/03/blog-post_30.html
Αναπαύω την κάσα μου.

nanakos είπε...

Βρε Ντανίλα, είχα μια ιδέα! Γιατί δεν κάνεις ένα παιδάκι με τη 'Συλφίδα', να δούμε τί θα βγει??!

Ανώνυμος είπε...

Τ’ αγαπάω πολύ τα παιδιά και είμαι απόλυτα κάθετος στη λύση ‘λεκάνη-τσιμέντο στα πόδια- πάτος θάλασσας’.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ μλκ έλιωσα!
Δυστυχώς θα συμφωνήσω μαζί σου. τα παιδάκια είναι ο σατανάς προσωποποιημένος. move away from me little bitch!

Tanila είπε...

Παιδί χωρίς γάμο; Ζαμέ των ζαμών!
Αν ο Μπιλλης με νυμφευτεί με δόξα και τιμή, θα σου φυλάξω ένα κανελλί με βούλες από ό,τι κι αν βγει.

Cinestef είπε...

Υπάρχει και μια άλλη πολύ απλή λύση:

Κεφτεδάκια πασπαλισμένα με λεξοτανίλ!!!

oni είπε...

Πες τα Χρυσόστομε!

Πριν κανά μήνα συνέβη το εξής:

Η μαμά μου έχει μια φίλη η οποία έχει μια μικρή κόρη (γύρω στα 5) την οποία φέρνει μαζί της κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι μας να πιούνε καφέ στο μπαλκόνι με τη μάδερ. Το μικρό που λες, ευτυχώς σκάει δίνοντάς του ένα Game Boy ή ένα παζλ ή βάζοντάς του να δει μια κασέτα/ένα DVD και περιφρονώντας το. Εγώ, ο μαλάκας, το λυπήθηκα (οι αδελφές μου -ετών 13- το είχαν κλειδωθεί στο δωμάτιό τους κουτσομπολεύοντας με φίλες τους για διάφορα ανήλικα γκομενάκια.) Παρόλο που έδινα μάθημα την επόμενη και διάβαζα είπα να του κάνω λίγη παρέα (είχαν τελειώσει και οι μπαταρίες του Game Boy). Έβαλα να παίξουμε Wii. Τι το θελα;;; Αφού παίξαμε κανά τέταρτο, λύσσαξε να του αλλάξω παιχνίδι γιατί το βαρέθηκε. Αλλάξαμε 2. Δεν είχα κι άλλα. Πήγα στο δωμάτιο και μέσα σε 5 λεπτά γύρισα στο σαλόνι όπου τσίριζε (από χαρά) και ζητούσε να παίξει και Game Boy ένα παιχνίδι που ανακάλυψε, υπαγορεύοντάς μου πως "αν δε ψάξεις, δε θα βρεις" για τις μπαταρίες. Και έψαξα και δε βρήκα.

Κατέβασε επίσς όλη τη βιντεοθήκη με διαμάντια του Ντίσνευ εποχή 80ς, δεν ήθελε να δει καμία... Ήρθε στο δωμάτιό μου και ψαχούλευε μπας και βρει τίποτα άλλο ενδιαφέρον.

Τελικά, κλείδωσα την πόρτα, έκλεισα και το Wii λέγοντας πως καίγεται μετά από 1 ώρα και δεν κάνει να μένει ανοιχτό και προσπάθησα να συγκεντρωθώ στο διάβασμα. Το μούλικο έφυγε στις 12μιση!!! (μα καλά τι μάνες είναι αυτές!??) και γω πάτωσα.

Ηθικό δίδαγμα: Τα μικρά παιδάκια είναι πολύ καλά, για καμιά ώρα. Μετά πρέπει να απομακρύνεται κανείς πάραυτα...

nanakos είπε...

Oni, γιατί δεν έστελνες τη μαμά του για μπαταρίες στο ψιλικατζίδικο? Ή για καμιά ηρεμιστική ένεση στο φαρμακείο?

Ανώνυμος είπε...

δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλα παιδάκια στο περιβάλλον σου, ανήψια κλπ.

εγώ έχω, και μπορώ να δηλώσω με το χέρι στην καρδιά ότι το συναίσθημα να σε λέει το ανήψι σου "μαμά" γιατί σε αγαπάει τόσο πολύ είναι ανεκτίμητο.

γι'αυτό όταν θέλω να τα σκοτώσω σκέφτομαι μόνο ανώδυνους τρόπους.


irrelevant

patsiouri είπε...

Τα παιδάκια είναι εφιάλτης...
Βασικά όχι τα παιδάκια, οι μανάδες τους...ένα 80/100 θα έπρεπε να είχε στειρωθεί με πρωτοβουλία του κράτους...
Ξερω πως ακούγεται ρατσιστικό αλλά θα έπρεπε να υπάρχουν ξενοδοχεία και παραλίες που να απαγορεύονται ΕΚΕΙΝΑ ή τουλάχιστον οι μαμάδες τους...
Τα δικά μας παιδιά δηλαδή γιατί???
Μου θύμισες πως πρέπει να κάνω ένα πόστ για το Μαρινάκι μου, το βασανιστικό μου γειτονάκι...αυτό και η μάνα του κάνουν περισσότερη φασαρία από 20 γειτονιές μαζί...
Τις μισώ και τις δύο, λυπάμαι...
Είμαι στο τσάκ να φέρω τους μπάτσους τελικά...
Αγένεια, θράσσος και σεβασμός στο διπλανό μηδέν...
Και άν η μάνα χρειάζεται κάθε μέρα 10 καρτέλες λεξο, να τις πάρει και να πάει στο χωριό της, κι εδώ έτσι ξύνεται ούτως η άλλως, από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 τη νύχτα όλη η γειτονιά υπομένει μία σειρήνα που ορρύεται...ΜΑΡΙΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Ζούν σε τριάρι...
Και πάλι...τους μισώ...

YO!Reeka's είπε...

εσένα όταν σε κοιτά το παιδί σου (ο λέννυ) στα μάτια, τι σκέφτεσαι; άκαρδε πατέρα!

30aris είπε...

Tell me about it... Ηρώδης is my middle name...

Πρόταση βγαλμένη από ταινία του '50: Ρίξε μπουγαδόνερα και θα δεις αν θα τα ξανααφήσει η μάνα τους να βγούνε.

Μπορείς ακόμη να κρεμάσεις επιμελώς στο μπουγαδόσχοινο διαμελισμένες κούκλες με fake αίματα και βγαλμένα μάτια για σκιάχτρα!

Μπορείς επίσης να πετάξεις στην αυλή τους ανοιγμένα προφυλακτικά και πλαστικές σύριγγες (χωρίς τη βελόνα). Θα τα βρει η μάνα και θα μετακομίσει με όλη της τη φαμίλια ατάκα και επιτόπου!

Το καλύτερο: Τηλεφωνείς ανώνυμα στο "Χαμόγελο του Παιδιού", με μαντήλι πάνω από το ακουστικό και καταγγέλεις τη μάνα που δέρνει τα παιδιά της στην οδό τάδε, διαμέρισμα τάδε. Στην χειρότερη, θα βγάλουν το σκασμό. Στην καλύτερη θα της τα πάρει η Πρόνοια!!! (πολλά Law and Order έχω δει...)

Ανώνυμος είπε...

εγω απλα θα τα εσφαζα στο γονατο.......
κατι για φολα εχεις σκεφτη?
οχι για τον λεννυ!για τα σκατοπαιδα!!!!!

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ Νανάκιε,

Σέβομαι τας απόψεις σας και τις συμμερίζομαι κιόλας. Την επόμενη φορά ρίξατε καναβούριο στους κεφτέδες.

Θα χαρείτε ύπνο,
Σουσού

NY ANNA είπε...

Ένα καλοκαίρι πριν...
Έχω κάνει ολημερίς το μπανάκι μου σε κάτι καταγάλανα νερά και τώρα απολαμβάνω μαζί με παρεούλα κάτι ωραία ουζάκια by the sea. Είμαι κάλμα κι έχω "γίνει" ευχάριστα από τη΄θερινή ραστώνη, τα ούζα και το τρελό κολύμπι, λέμε και κουταμαρούλες και περνάμε φίνα. Τόσο που δεν δίνουμε καμία σημασία σε μια διπλανή άκρως θορυβώδη παρέα γονιών που θεωρούν ότι πρέπει ν' ακούμε όοοοολοι τις μαλακίες που φροντίζουν να φωνάζουν λες κι είναι μόνοι τους, μόνο και μόνο επειδή ένα βράδυ κατάφεραν να αναπαραχθούν με επιτυχία - αν και θα έπρεπε εγκαίρως να έχουν στειρωθεί.
Ώσπου γίνεται το εξής: ένα από τα παιδάκια της παρέας χέζεται από το πολύ φαϊ και η μαμά απτόητη, το αλλάζει μπροστά στα μάτια και τη μύτη μας. Με την ίδια μακαριότητα διπλώνει το γαμο-πάμπερς και το τοποθετεί με ευλάβεια στη βάση της καρέκλας της που ήταν μια αναπνοή από τη δική μας!!!!
Αδιάφορη, θεωρεί πως επειδή έκανε παιδιά κι είναι εξοικιωμένη, πρέπει σώνει και καλά να... πάθουμε κι εμείς το ίδιο.
Ειλικρινά, αν και ήμασταν στα πρόθυρα της σούρας, σκεφτήκαμε τι καλός άνθρωπος ήταν ο Ηρώδης.
Κι αν ήξερα το Λέννυ σου, θα σου ζήταγα την άδεια να τους φάει!!!
Όχι φυσικά τα παιδάκια.
ΠΟτέ τα παιδάκια. Αλλά τους άχρηστους βαρεμένους γονείς, που βαριούνται και τη ζωή τους.

Ανώνυμος είπε...

ΤΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;;;
Θες να βγουν αληθινες οι προφητειες;
Επισης τι σου εφταιξα και θα με ριξεις στο κρεββατι της τανιλας;
Επειδη ειπα οτι θες διαιτα και δεν σ' εγλυφα οπως οι υπολοιποι πρεπει να το πληρωσω τοσο ακριβα;
Αισχος!

Ανώνυμος είπε...

Ασε που το νουμερο, οπως βλεπεις, φορεσε κι ολας νυφικο!

fevis είπε...

Τα παιδιά είναι ευλογία... Τα δικά μας παιδιά... Των άλλων, συνήθως, είναι κατάρα...:-)

Ανώνυμος είπε...

νανακο αμα θες με ελαχιστο αντιτιμο τα καθαριζω εγω τους μικρους Δαιμονες!
ξερω πολλους και σαδιστικους τροπους!

Υ.Γ.
θα ηθελα να ειμαι Ηρωδης στην θεση του Ηρωδη............

BLUEPRINTS είπε...

προσυπογράφω: παιδί bill-tanillas, τύφλα να'χει ο αντίχριστος... φτου Κύριε, όσο για τη γενικότερη τάση - συμπεριφορά των παιδιών (ελληνόπαιδων για την ακρίβεια γιατί τα ευρώπαιδα γενικώς ούτε που τ'ακούς ή τα καταλαβαίνεις) όντως οι γονείς φταίνε

Sophia είπε...

Στη θέση σου θα δοκίμαζα μια δόση από τα κεφτεδάκια, προφανώς λειτουργούν σαν Duracell!! Επίσης, να μας ενημερώσεις όταν τα εν λόγω φτάσουν σε σχολική ηλικία για να τα αποφύγουμε αν γίνεται, (και κυρίως, φυσικά, τους γονείς τους, γιατί το παιδάκι σου όπως το μάθεις είναι...) Αυτό πάντως με το μπαρ, πολύ με εκνευρίζει...
;-D

nanakos είπε...

Ξέχασα φυσικά να σας πω ότι αυτ΄τα παιδάκια ΄δοκίμασαν 8 από τα κεφτεδάκια που θα έπαιρνα φεύγοντας από το Γαλαξείδι! Ποιό παιδάκι τρώει κεφτέδες στις 7 παρά το πρωί??

Tanila είπε...

ΕΓΩ!

philos είπε...

Ευτυχώς το δικό μας διαβολάκι - που οι φίλοι μου για κάποιοιν "ανεξήγητο" λόγο τον εχουν ονομάσει ΤΣΟΥΝΑΜΙ- γενικά ξυπνάει μετά τις 11!
Ευτυχώς και για μας και για τους γείτονες!
Και ευτυχώς που μας εκοψε και του αλλάξαμε ΑΜΕΣΑ τα drums που του φέρανε δώρομε ένα πιανάκι και αντί για τον drummer της Βίσση, τώρα απλά μιμείται τον Jerry Lee Lewis!

Ανώνυμος είπε...

Γενικά εγώ για τα μωρά αισθάνομαι ό,τι και ο Φρέντι Κρούγκερ για τους φοιτητές.

phoinix είπε...

ας αρχίσω λέγοντας οτι τα μωράκια τα λατρεύω.(γουτσου γουτσου)
το κακό είναι οτι μετά μεγαλώνουν τα άτιμα!
Έχω βγει αμέτρητες φορές στο μπαλκόνι να τους πω να βγάλουν το σκασμό και έχω περάσει εξεταστικές να διαβάζω ξημερώματα που όλα κοιμούνται.
Τα καταλαβαίνω και αυτά που είναι μαντρωμένα στις πολυκατοικίες όλη μέρα, αλλά έξω απ'το παράθυρό μου δεν είναι πάρκο...
Κάτι τέτοιες στιγμές δικαιολογώ τον Ηρώδη!!!

Υ.Γ:τα ανιψάκια μου είναι τα καλύτερα παιδιά του κόσμου, οχι δεν είναι διαφορετικά απο τα υπόλοιπα..απλά είναι τα ανιψάκια ΜΟΥ!!

alienlover είπε...

γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο να κάνω summon τον Ηρώδη; Εγώ ξέρεις αγαπώ τα παιδιά...

alienlover είπε...

μια πρόσκληση σε περιμένει μπέιμπι

Μαρκησία του Ο. είπε...

Τα παιδιά μπορουν να είναι χαριτωμένα, μπορουν να ειναι και διαβολια και τριβολια και αλίμονό μας!!

Αλλά τα παιδιά είναι παιδιά, όπως είμασταν κι εμείς κάποτε (το 1821).
Το ζήτημα είναι οι γονείς. Απο εκεί ξεκινάνε όλα. Μερικοί θεωρούν ότι επειδή έχουν κάνει σεξ μια φορά παραπάνω από τους υπόλοιπους από εμάς(αποδειξη το οτι αναπαρήχθησαν) πρέπει να τους θεωρούμε καλύτερους. Κι ότι εμείς που δεν καταλαβαίνουμε το θαύμα της ζωής είμαστε μουλάρια.
Αμ τι λες αγάπη μου! αν δεν μπορείς να μαζέψεις το παιδί σου, θα φωνάξουμε τον μπόγια να μαζέψει εσένα.

Άντε γιατί εκνευρίστηκα. Αυτη η μητρότητα και η παιδική αθωότητα έχουν γίνει καραμέλα ως επιχείρημα και δικαιολογία για πολλά άσχετα.

nanakos είπε...

Μαρκησία, είσαι πολύ γλωσσοκοπάνα και νευρασθενικιά! Είμαι περίεργος τί θα βγούνε τα δικά σου που ατί για περιοδικά στη τουαλέτα 8α τους έχεις να διαβάζουν Τσόμσκι!

Ανώνυμος είπε...

@irrelevant

LOL

Suspect είπε...

Management:
Η τέχνη του να κάνεις τους άλλους να κάνουν όλες τις δουλειές.

An-Lu είπε...

@ nanako
Όπως ειπώθηκε και άνωθεν...υπνοστεντόν στα κεφτεδάκια!

@ Λένι
Η προτίμησή σας καταγράφτηκε και διαθέτομεν (2) δύο υποψήφια γκομενάκια για την πάτη σας!

Ανώνυμος είπε...

Σκέφθηκες ποτέ πως εάν πήγαινες και τα μιλούσες και τους εξηγούσες πως & γιατί δεν κάνει να πειράζουμε ή να πληγώνουμε τα ζωάκια, αυτά στο μέλλον δε θα γυρίσουν να βασανίσουν ή να σκοτώσουν ένα από αυτά; Μπορεί να μη σε άκουγαν όλα ή μπορεί να σε αγνοούσαν, όμως εσύ θα είχες προσπαθήσει και πάνω από όλα, θα είχες κάνει το καθήκον σου ως ΆΝΘΡΩΠΟΣ.