Ο μόνος που ήταν απόλυτα χαρούμενος με την προχθεσινή χιονόπτωση, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, ήταν ο φίλος του Λέννυ, ο Ντόριαν. Μετά από πολύ καιρό έτρεχε χωρίς να βαριέται και κουνούσε ευτυχισμένος την ουρά του που κόντευε να μαραθεί από την αχρηστία. Βέβαια, όπως λένε και οι Νίντζα, όσο μεγαλύτερος είσαι τόσο πιο βαρυά θα πέσεις. Και ο καυμένος Ντόριαν από την πολλή χαρά, σβαρνίστηκε για λίγο στο οδόστρωμα – ίσα όμως που το ξέφυγε ένα βαριεστημένο, αργόσυρτο «Γουουφ!». Στη φωτό απεικονίζεται έξω από τον φούρνο της γειτονιάς ποζάροντας μαζί μ’ ένα Siberian girl που τελευταία στιγμή τρύπωσε στο κάδρο.
Ο Λέννυ από την άλλη αντιμετώπισε την κατάσταση με ανάμεικτα συναισθήματα.
Έτρεχε και στροβιλιζόταν σαν το τέρας της Τασ-μανίας αναποφάσιστος για το αν του αρέσει ή όχι το λευκό σεντόνι της μάνας φύσης (!). Σίγουρα δεν του άρεσε ο χιονοπόλεμος και σίγουρα δεν του άρεσε που βρεχόταν η κοιλιά του καθώς κάθε τρεις και λίγο προσπαθούσε ανεπιτυχώς να τινάξει από πάνω του τα χιόνια. Είναι βέβαια και λίγο καθυστερημένος γιατί πίστευε πως θα το πετύχει αν κυλιστεί μέσα στο χιόνι.
Ο δρόμος μας θύμιζε για πρώτη φορά το Μανχάτταν μετά την πτώση του Γκοτζίλα: κανένα αυτοκίνητο δεν κυκλοφορούσε και οι πεζοί κυκλοφορούσαν ανά ομάδες. Σε διάφορες στιγμές άκουγες στιγμιαία «Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχεεεεε!» που συνοδεύονταν από υπόκωφα και δροσερά «Γκτούπ! Ωωωωωχχχ!!». Έξι από αυτά τα επιφωνήματα βγήκαν από το δικό μου στόμα καθώς συνηθίζω να σκοντάφτω ακόμα και το Δεκαπεντάυγουστο, πόσο μάλλον όταν ο δρόμος έχει μετατραπεί σε πίστα καλλιτεχνικού πατινάζ.
Φυσικά κανείς δεν πάτησε στη δουλειά του. Το μέγεθος της αποχής μου έγινε αντιληπτό όταν πέρασα από το φωτογραφείο της γειτονιάς και συνειδητοποίησα πως οι τηλεοράσεις της βιτρίνας δεν έδειχναν τη Ζέτα Μακρυπούλια! Η Μακρυπούλια δεν διαφημίζει βέβαια το φωτογραφείο αλλά πριν 2 χρόνια έκανε το μοιραίο λάθος να βαφτίσει ένα μωρό. Την τελετή μαγνητοσκοπούσε ο γειτονικός μας φωτογράφος κι έτσι τα τελευταία 2 χρόνια, κάθε μέρα, με ήλιο ή βροχή, Πάσχα/ Χριστούγεννα/ της Μεταμορφώσεως, η Ζέτα είναι εκεί, στη λούπα να βαφτίζει και να ντύνει ένα μωρό φορώντας ένα εξαιρετικό σμαραγδί μεταξωτό φουστάνι. Χτες όμως, ακόμα και η Ζέτα πήρε ρεπό από το μαρτύριο του Σίσυφου.
Υ.Γ. Kαι όπως είπε και η γιαγιά μου χτες αντί για καληνύχτα "Και του χρόνου, να 'μαστε καλά!"
17 σχόλια:
Εγώ πάντως δίδαξα τα μυστικά του καλού καρσιλαμά κατεβαίνοντας από Υμηττό προς Μεσογείων για να βρω λεωφορείο (και να πάω στη δουλειά, γρμφ). Φανταστείτε να μη φορούσα τις πατάτες (διευκρίνηση για πολύ μικρότερους/μεγλύτερους των 30: aka τα κίτρινα χοντροπάπουτσα που μοιάζουν - αλλά δεν είναι - Timberland).
Και που να δεις το καλλιτεχνικό πατινάζ της 147 από Λιβανάτες για Αθήνα!!!!!!!
ΥΓ Εννοείται πως οι κοράκλες μου ήταν μες στην καλή χαρά!
Και του χρόνου να μαστε καλα!
;D
Tsok, πολύ μου άρεσαν οι πατάτες!!!LOL
πάντα τέτοια :)
Άσχετο με το ποστ αλλά σήμερα ο μήνας έχει 19. Που είναι τα αποτελέσματα του τεστ οέο? (Οκ, ξέρω ότι προφανώς κόπηκα πάλι αλλά θέλω να είναι επίσημο...)
As usual, εξαιρετική η ματιά σου.:-)
to xeirotero apo olo ayto itan o girismos apo aerodromio loutsa stin apokorifosi tou ftiarismatos!!!!
milame to amaji ekane zigk zagk apo mono tou!!!!
Super koulemanson oi peripeteies tis nonas Zetas!! lol
Το χοντρό Όνειρο ακόμη νομίζει πως το χιόνι είναι φαγητό...
εγώ χέστηκα για τα αποτελέσματα του Κουλεμανσόν
υγ οι αιματολογικές πάντα είχαν περισσότερο ενδιαφέρον
υγ να ξαναγίνει παντάξια η ζετα να αλλάξει τουλάχιστον φόρεμα
Στον Πειραια ειναι το φωτογραφειο; (Για να δωσω στεγνα τον φωτογραφο)
Το φωτογραφείο είανι στον Πειραιά - καρφί Billzouk- και τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν 8α τα ανακοινώσω γιατί σας πέρασα όλους με πολύ καλούς βαθμούς και δεν μου είναι και πολύ ευχάριστο αυτό!
ax perasame epitelous perasa kai se ena test!!!!
Μια και δεν συμμετείχα στο τεστ (η αλλοτριωμένη σάρωσε, δεν υπήρχε ελπίδα) είπα να προσφέρω κατόπιν εορτής το κάτωθι άσμα του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ καλλιτέχνη Τόλη Τσιμογιάννη. Τιτλοφορείται
"Πάμε για τεστ" και είναι courtesy of the blogger known as mourga. Μακάρι να έβρισκα και το ηχητικό ντοκουμέντο. Και ο στίχος, όμως, έχει δύναμη από μόνος του νομίζω...
Στη δεκαετία του 60-70
φιλάγαμε τα κορίτσια στο κρεβάτι ελεύθερα
σήμερα κορίτσι μου λυπάμαι που δεν μπορείς
να μ'απολαύσεις και να σ'απολαύσω φυσικά
να με αφήσεις και να σε αγγίξω γυμνά
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΕΣΤ
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΕΣΤ
ΘΕΛΩ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΟΤΑ ΣΕΞ(δις)
στη δεκαετία του 80-90
φιλάγαμε τα κορίτσια στο κρεβάτι φοβισμένα
σήμερα κορίτσι μου λυπάμαι που δεν μπορείς
να μ'απολαύσεις και να σ'απολαύσω γυμνά
να με αφήσεις και να σε αγγίξω γυμνά.
FIN.
Το Λεννάκι σαν να έχασε κανένα κιλό ή μου φαίνεται; Κουκλί. Και το δικό μου τεράστιο ζώο καταχάρηκε την κατάσταση, αλλά το καλύτερο ήταν που δεν ένιωθε το χιόνι που έπεφτε πάνω του για να το τινάζει, με αποτέλεσμα να τον αχνίζει ολόκληρο σαν κουραμπιέ και να μαζεύεται και πάνω στο δερμάτινο μυτάκι του σαν σαντιγί. Sweet!
Tess
Ναι, Τεσσάκι μου, έχει αδυνατίσει γιατί κάποια στιγμή έφτασε τα 52 κιλά και είπα 'Ημαρτον'. Αυτό που βλέπεις είναι το αποτέλεσμα σκληρής διατροφής κι εξουθενωτικής γυμναστικής (με την μπάλα!)
Δημοσίευση σχολίου