Ηard out here for a dad

Τις τελευταίες μέρες στο σπίτι επικρατεί ένα πολύ περίεργο κλίμα που μ' έχει φέρει σε μεγάλο αδιέξοδο.

Την Παρασκεύη που πέρασε, τηλεφώνησε η αδελφή μου και με διέταξε να σφουγγαρίσω και να ξεμαλλιάσω το Λέννυ το αργότερο μέχρι το βράδυ της Πέμπτης (07/02). "Μα τον έπλυνα χτες" της απάντησα "θα του φύγει η πέτσα από τα πολλά αφρόλουτρα". H αδελφή μου όμως ήταν ανένδοτη: "Πρέπει να είναι καθαρός για την Παρασκεύη".

And, it all comes down to this:

Την Παρασκεύη το μεσημέρι, η οικογενειακή κομμώτρια με το κωδικό όνομα "Βίκυ", θέλει να παραμασχαλιάσει το Λέννυ (που μεταξύ μας, μάλλον το αντίθετο θα γίνει) και θα τον εμφανίσει στην εκπομπή της καλής κυρίας Τατιάνας. Το θέμα της εκπομπής (φαντάζομαι πως) είναι "Οι φίλοι μας τα ζώα"/ "Χνουδωτοί εξορκισμοί"/"Δαιμονιστάν σε 4 πόδια" ή κάτι παρεμφερές.

Ο Λέννυ, όπως ήταν αναμενόμενο, ενθουσιάστηκε στην ιδέα για τους εξής λόγους:

(α) είναι φανάτικ φαν της καλής κυρίας Τατιάνας και όλων των μπανανοκοτσίδων της,
(β) είναι βέβαιος πως μέσα στον κακό χαμό του γυρίσματος, όλο και κάτι θα βρει να πηδήξει (τα επίπεδα αγαμίας έχουν φτάσει σε τέτοιο εξευτελιστικό σημείο ώστε σημασία πλέον δεν έχει 'τί' θα καβαλήσει αρκεί 'αυτό' να φέρει κάτι που να μοιάζει - έστω και remotely- με τρύπα) και
(γ) Ο μπουφές. Τελεία.

Η δική μου απάντηση στην πρόταση ήταν ένα κοφτό "όχι" - ήθελα να το κάνω πιο δραματικό και να ψιθυρίσω ένα σιγανό μακάβριο "πάνω από το πτώμα μου" στο χνουδωτό αυτί του αλλά είπα να μην πάρω ανόητα ρίσκα. Η συζήτηση συνεχίστηκε με μερικά "σου-μου-του" αλλά εκμεταλλέυτηκα στο έπακρο τη γονική μου κυριαρχία για να σαμποτάρω την καριέρα του παιδιού. Προσπάθησα να του εξηγήσω πως είναι μικρός για να διαχειριστεί τη δόξα της μαρκίζας, πως σε αυτή την ηλικία πρέπει να τρέξει και να χοροπηδήσει με τους φίλους του και τα νεράτζια, πως δεν είναι ούτε αξιοθέατο, ούτε ο Άδωνης Γεωργιάδης να πάρει σβάρνα τα talk-shows, και στο κάτω κάτω στη μόνη λέξη που ανταποκρίνεται είναι το όνομα του: και το πλυντήριο να φωνάζεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάποια στιγμή θα βαρεθεί, θα βγάλει πόδια και θα'ρθει να δει τί στα κομμάτια θες.
Κάποια στιγμή μάλιστα του έφερα ως παράδειγμα την Drew Barrymore που ξεκίνησε μικρή και μετά έπεσε με τα μούτρα στα ναρκωτικά και τις παρτούζες αλλά, δυστυχώς, η αναφορά σε μαζικές ερωτικές περιπτύξεις ήταν ιδιαίτερα ατυχής καθώς αντί να τον αναχαιτήσει τον έστειλε στο μπαλκόνι να ψαχουλέψει στο -μισητό μέχρι εκείνη τη στιγμή- ντουλάπι με τα μπανιερά και τις πετσέτες του.
Όλο το σαββατοκύριακο, εγώ το πέρασα στο κρεββάτι αγκαλιά με τον φίλο μου τον Μακάριο Πυρετουλάκη (που θα ήταν τραγική ειρωνεία να είναι υπαρκτό πρόσωπο και να διαβάζει το μπλόγκ η μητέρα των παιδιών του!), και ο Λέννυ στο σπίτι της αδελφής μου να πίνουν ντραμπούι με την Βίκυ βυσσοδομόντας ανελέητα εναντίον μου.
Τη Δευτέρα ο καλός Θεός με λυπήθηκε και επικοινώνησαν από την εκπομπή της καλής κυρίας Τατιάνας με τη Βίκυ και της είπαν κάτι του τύπου: "πάρτε το βουβαλόπαιδο και βάλτε το εκεί που ξέρετε, εμείς θα έχουμε καλεσμένα trimmed ζώα κάτω των 3 κιλών".
Όσο και να μην ήθελα να βγει το παιδί on camera, δεν μου άρεζε που τον έβλεπα έτσι κατσούφη και θλιμμένο. Προσπάθησα να του εξηγήσω πως δεν φταίει αυτός που είναι βαρυκόκκαλος και σαβουροπηδήκουλας αλλά η κοινωνία που προωθεί το μοντέλο του ανορεξικού και άτριχου ερμαφρόδιτου/ δεν μπορείς να συγκρίνεις τον Σον Κόνερυ με τον Μαρτάκη, τη Ζήνα με τη Τζίνα κλπ κλπ. Καμία όμως αλήθεια δεν ήταν παρηγοριά.
Από τη στεναχώρια κλείστηκε στον εαυτό του. Για δυό μέρες δεν μου μιλούσε και κυκλοφορούσε τυλιγμένος με μια πορτοκαλί πικέ κουβέρτα που τον έκανε να μοιάζει με πιροσκί. Βόλτα δεν ξέρω πότε έβγαινε αλλά είμαι βέβαιος πως θα πήγαινε στης αδελφής μου για βαρύ-γλυκό-και-όχι-με-μία-φουσκάλα και θα καταριόνταν από κοινού το σύστημα και τα συμφέροντα των απανταχού τερριέ.





Χτές το βράδυ όμως η αδυσώπητη κομμώτρια Βίκυ επικοινώνησε ξανά με την εκπομπή, αντιπρόσωπος της οποίας επιβεβαίωσε πως μπορεί το Λέννυ να παραβρεθεί στο γύρισμα. Προφανώς, τα περισσότερα πατσαβούρια θα μάζεψαν στο σιδέρωμα και το μόνο που θα'μεινε από δάυτα θα 'ναι τα κοτσίδια και οι φιόγκοι. Η καλή κυρία Τατιάνα, θα ρώτησε και τον σύζυγο, και θα αποφάσισε να μην μετατρέψει την εκπομπή σε έκθεση κομπολογιού και να κουβαλήσει και 2-3 ζώα που θα θυμίζουν αληθινά σκυλιά κι όχι pre-appetizer για πάνθηρες σε πρόγραμμα ρυθμιζόμενης διατροφής.
Να μην σας τα πολυλογώ, αυτή τη στιγμή έχω ένα σκύλο που δεν θέλει να με ξέρει και προβάρει ανάσες με κλειστό στόμα και τη γλώσσα ελαφρώς στο πλάι, σαν γριά σουρβάιβορ πλαγιομετωπικού εγκεφαλικού, γιατί η Βίκυ πιστεύει πως αυτό τον κάνει πιο χαριτωμένο. Επιχειρήματα τύπου "αν πας, θα πέσω στον υπόνομο/ αν περάσεις την πόρτα, τελειώσαμε/ αν πατήσεις στο πλατό, κομμένο το American Idol", έχουν όλα πέσει στο κενό.
Η τελευταία μου ελπίδα είναι να κοπεί η εκπομπή της καλής κυρίας Τατιάνας. Ή να βρεθεί τουμπανιασμένος ο Κολούμπο αύριο πρωί-πρωί. Ή να επιστρέψει ο Γιώργος Λεμπέσης στη δισκογραφία (οκ! αυτό το τελευταίο δεν θα βοηθήσει και πολύ την παρούσα κατάσταση αλλά ας σκεφτούμε και λίγο το παγκόσμιο καλό). Όσο πιο ήρεμα το σκέφτομαι, τόσο πιο αποδοτική μου φαίνεται η λύση κλείδωμα-στο-πλυσταριό-της -ταράτσας με μοναδική συντροφιά μια αφίσα με τη φωτογραφία μου και την αφιέρωση "Μια μέρα θα μ' ευγνωμονείς, με αγάπη, Γιώργος Καρατζαφέρης".

Και μετά αδιέξοδο!

Parenthood: Not for everyone!