Ό,τι κι αν γίνει τα ξημερώματα της Δευτέρας, το "Juno" θα είναι η πιο γλυκειά ταινία της χρονιάς. Από αυτές που σου ζεσταίνουν την καρδιά και σχεδόν σου κόβουν την ανάσα με την τρυφερότητα τους. Είναι όλα: το σενάριο, η σκηνοθεσία, οι ηθοποιοί. Όλα ταίριαξαν υπέροχα. Όσο συγκλονιστικές κι αν ήταν κάποιες από τις υπόλοιπες υποψήφιες ταινίες, το Juno ήταν αυτή που μ' έκανε ν' αναδιπλωθώ στη θέση μου και να νιώσω ζεστασιά. Και βγαίνοντας να το σκέφτομαι και να χαμογελάω.
Nα το δεις, οπωσδήποτε!
Essential listening: Anyone else but you - Michael Cera & Ellen Page
4 σχόλια:
Thanks for the suggestion!
Diablo Cody rules!!!!
To pire re su i thea.
Pantws ta fetina vraveia isws ta xeirotera ever paidia, proxeiroftiagmena, kakogrammena kai Jon Stewart ektos formas - mi sas pws ektos topou kai xronou.
Ahoy from the Argo! I didn't watch the Oscars (always boring) but I did watch Juno. Despite the really irritating middle American accent (speaking with the pebbles in their mouth) I have to say that the story line and the directions were really good. I'm amazed by the impact Amelie still has in the concept of many films. By the way, the populus interneticus expects the rest of the oscar winning songs oh great Nanake!
Mazi me to Falling Slowly, dyo teleia cinetragoudakia!
Δημοσίευση σχολίου