"Ψιτ...κοπελιά"

Το χειρότερο πράγμα από μιά 'screaming queen' που βάφεται και καλησπερίζει την κολλητή της λέγοντας "Μωρήηη, βυθίστηκε το Τζέλλα Δέλτα" είναι μιά 'screaming queen' που βάφεται, καλησπερίζει την κολλητή της λέγοντας "Μωρήηη, βυθίστηκε το Τζέλλα Δέλτα" και πετάει. Οκ! σβήστο αυτό γιατί σκεφτόμουν κάτι άλλο. Το χειρότερο είναι μιά 'screaming queen' που τα κάνει όλα αυτά και ταυτόχρονα κάνει και την άντρας. Follow me.
Πριν λίγο καιρό, ήρθε στη δουλειά ένας υποψήφιος εξωτερικός συνεργάτης που θα συναντούσαμε για πρώτη φορά. Για opening ατάκα είπε "αχ, να κάτσω λίγο, φιλενάδες, γιατί είμαι με μια αγγουροντομάτα από προχτές και μου'πεσε ο αιματοκρίτης". Όση ώρα μιλούσαμε για δουλειά, τον θυμήθηκαν όλοι οι φίλοι του τους οποίους απέφευγε κοιτώντας το κινητό και λέγοντας μας "Αχ, η Περικλής. Καλά θα την πάρω μετά." Για νωρίς το πρωί μας έπεσε λίγο απότομο το hyper hysteric mode του νεαρού αλλά μετά τον δεύτερο καφέ κι αφού κόψαμε κάθε κουβέντα που οδηγούσε στη Γιουροβίζιον, τα κολάν παντελόνια (που μας πληροφόρησε πως θα έχουν επιστρέψει μέχρι το Πάσχα) και τη μαμά του (η οποία όμως επέστρεφε σαν point of reference ανά 5 λεπτά) καταφέραμε να συζητήσουμε για δουλειά. Γενικά, ήταν πολύ συμπαθητικό παιδί και φαινόταν πολύ καλός στη δουλειά του.
Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τη στιγμή που κάπως μπήκε ο Λυκαβηττός στη κουβέντα μας. Κι εκεί λέει "...κι εγώ πηγαίνω πολύ συχνά με την κοπελιά μου!" Επειδή μιλούσε πολύ γρήγορα, νόμιζα πως δεν άκουσα καλά. Μετά από λίγο, επαναλαμβάνει "... το είχα δει με την πρώην κοπελιά μου". Γενικά, αυτή η κοπελιά πετάχτηκε άλλες 2-3 φορές άνευ λόγου κι αφορμής. Βέβαια, το ίδιο είχαν πεταχτεί και διά τηλεφώνου "η Αλέξανδρος" και "η Θανάσης".
Ομολογώ πως όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου μου έκανε πολύ κακή εντύπωση. Καταρχάς, γιατί θεωρώ αυτονόητο πως ένας 30+ άνθρωπος το 2008 δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να δικαιολογήσει σε κανέναν τις ερωτικές του επιλογές. Πόσο μάλλον σ' έναν επαγγελματικό του σύνδεσμο που δεν θα τον κρίνει με αυτό το κριτήριο. Πιο πολύ όμως με στεναχώρησε η υπερπροσπάθεια να χωρέσει στη συζήτηση μια 'κοπελιά' που μεταξύ της Περικλής, της μαμάς και της Καλομοίρας, η λέξη και μόνο ακουγόταν σαν ανέκδοτο με Γερμανό, Ιταλό και έλληνα.
Δεν κατάλαβα τον λόγο. Κι αισθάνθηκα και πολύ άβολα (για να μην πω προσβεβλημένα).
Κι εκεί που νομίζεις πως οι καιροί έχουν αλλάξει και οι άνθρωποι σήμερα ζουν ευτυχισμένοι, αποδεχομένοι με ειλικρίνεια κάθε κομμάτι του εαυτού τους, χωρίς ψέμματα, χωρίς υπεκφυγές, χωρίς χαμηλωμένα μάτια, χρειάζεται μόνο μια 'κοπελιά' από το πουθενά για να καταλάβεις πως μόνο οι καιροί τελικά αλλάζουν γρήγορα.

Aποκλειστικό

Κοίταξα τριγύρω στο γραφείο μου για ένα βίβλιο. Μολύβια, χαρτιά, φάκελλοι, ένα βαζάκι μερέντα, ένα μπόλ με πατατάκια με ρίγανη, το cd ‘Αποφασισμένη’ της Στέλλας Γεωργιάδου και ένα χειρόγραφο. Το ανοίγω στη σελίδα 123. Διαλέγω την πέμπτη αράδα και τις δυό επόμενες.

«Θέλω να μου τα φουσκώσεις πάρα πολύ, όπως ήταν εκείνη η κοκκινομάλλα στο ‘Παντρεμένοι με παιδιά’και πιο πολύ αν γίνεται. Θ’ αλλάξουμε τον χρόνο στης νυφάρας μου της καραφλής και μετά θα πάμε στης Βανδής με τους κουμπαρ... Ωχ! Διακοπή ρεύματος?»

Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το επερχόμενο βιβλίο μου «Σεσουάρ για νυχτερίδες» που αναφέρεται στην επιδρομή ενός σμήνους (εννοείται, μεταλλαγμένων!) νυχτερίδων σε ένα πολυκομμωτήριο το απογεύμα μιάς παραμονής πρωτοχρονιάς και τον αγώνα επιβίωσης πελατών, κομμωτών και πιστολατρίς.

Ευχαριστώ τον Mauvais garcon & τον Βlueprints και δίνω το βήμα στους: George the Beast, Jason Argonaut, Cantar de porcella, Φωτεινή ματιά, Άντα Φτυς

Ψυχραιμία

Όσο και να θες να πάρεις το μέρος των bloggers και να υπερασπιστείς το μέσο, όσο και να εξοργίζεσαι με την πολιτική παρέμβαση σε κάθε ελευθερία έκφρασης, όταν κάποιοι από τους ίδιους τους δημιουργούς του press.gr αρχίζουν τα:

"... δεν το έγραψα εγώ" / "... δεν ξέρω ποιοί άλλοι συμμετέχουν" / "... δεν φέρω ευθύνη για τα σχόλια που αφήνουν στο μπλογκ μου (!)" / "... ποιό μπλογκ?!" / "... γράφω στο μπλογκ αλλά δεν ανήκω στα μέλη του (!!)"

το μόνο που έρχεται στο δικό μου μυαλό είναι αυτό που έλεγε ο George Michael: "Sometimes the clothes do not make the man!"

Kaι μετά κλείνει η τηλεόραση, η εφημερίδα και ο υπολογιστής.

Τραγούδια για τις μέρες (με γαστρεντερίτιδα) # 19: Oscar season (part 5)

1994 Can you feel the love tonight? - Elton John from "The Lion King"

1995 Colours of the wind - Judy Kuhn (original) from "Pocahontas"

1996 You must love me - Madonna from "Evita"

1997 My heart will go on - Celine Dion from "Titanic"

1998 When you believe - Whitney Houston & Mariah Carey from "The Prince of Egypt"

1999 You'll be in my heart - Phil Collins from "Tarzan"

2000 Things have changed - Bob Dylan from "The wonder boys"

2001 If I didn't have you - Billy Crystal & John Goodman from "Monsters Inc."

2002 Lose yourself - Eminem from "8 Mile"

2003 Into the west - Annie Lennox from "Lord of the rings: Return of the king"

2004 Al otro lado del rio - Jorge Drexler from "The motorcycle diaries"

2005 It's hard out here for a pimp - DJay feat. Shug from "Hustle & flow"

2006 I need to wake up - Melissa Etheridge from "An inconvenient truth"

2007 Falling slowly - Glen Hansard & Marketa Irglova from "Once"



Κ α λ ή

ε β δ ο μ ά δ α!

Όλα τα μωρά στη πίστα

Ό,τι κι αν γίνει τα ξημερώματα της Δευτέρας, το "Juno" θα είναι η πιο γλυκειά ταινία της χρονιάς. Από αυτές που σου ζεσταίνουν την καρδιά και σχεδόν σου κόβουν την ανάσα με την τρυφερότητα τους. Είναι όλα: το σενάριο, η σκηνοθεσία, οι ηθοποιοί. Όλα ταίριαξαν υπέροχα. Όσο συγκλονιστικές κι αν ήταν κάποιες από τις υπόλοιπες υποψήφιες ταινίες, το Juno ήταν αυτή που μ' έκανε ν' αναδιπλωθώ στη θέση μου και να νιώσω ζεστασιά. Και βγαίνοντας να το σκέφτομαι και να χαμογελάω.
Nα το δεις, οπωσδήποτε!

Essential listening: Anyone else but you - Michael Cera & Ellen Page

Αποτελέσματα πρόσφατου διαγωνίσματος Κουλεμανσόν

Για να λυθεί κάθε απορία, και κυρίως της Fevis που ζει με την αγωνία να πάρει ένα Α τονούμενο, σας ενημερώνω πως στο διαγώνισμα Κουλεμανσόν της 1ης Φεβρουαρίου με θέμα "Φτιάξτε ένα προφίλ/αγγελία σε site/ δημοσίευμα γνωριμιών για τον εν λόγω κύριο (δες video)" προάγονται ΟΛΟΙ με βαθμό 'Άριστα'.
Special kudos επιδόσεως
- στην Ιφιμέδεια, για το τράσυ πετσί και τα μοναχικά Σαββατόβραδα που περνά παρακολουθώντας την κυρία Μαριάννα στο 'Τηλεφώς',
- στον Peosforo, για την πρωτότυπη και άκρως επιτυχημένη μετάφραση της φράσης κλειδί "μόνο σοβαρές προτάσεις" σε "only serious sentence",
- στον Ερμή τον σκύλο, για την επισήμανση, "όχι κλήσεις με απόκρυψη" και φυσικά,
- την απάντηση της Αλλοτριωμένης που αποδεικνύει περίτρανα πως οι διδαχές μου δεν πάνε χαμένες:

"ΑΡΣΕΝΙΚΟΣ Γκέκας Γιούρα λαγόσκυλο, τρίχρωμος, αυθεντικός, καθαρόαιμος (βλέπετε μάνα), εκθεσιακής μορφολογίας, πολύ καλά ξεκινημένος με κουνέλι, με κληρονομικότητα δεκαετιών στην ιχνηλασία, άριστη καταδίωξη και ξεφώλιασμα, γαυγίζει το ντορό, πολύ γρήγορο κόψιμο, με ηλεκτρονική ταυτοποίηση, european passport και εμβολιασμένος, πωλείται σε τιμή συζητήσιμη ή ανταλλάσσεται με θηλυκό καθαρόαιμο κουτάβι Σεγκούτσι. Τηλεφωνήσατε στο 22650 ΧΧΧΧΧ"


Πέραν τούτου, όλες οι απαντήσεις ήταν πέρα από ικανοποιητικές και έβγαλαν το φροντιστήριο από το τέλμα της αυτοαμφισβήτησης.
Και εις ανώτερα!
Ελπίζω να δούμε τα ίδια και το καλοκαίρι!

Let it snow, let it snow, let it snow!

Το μόνο που σκεφτόμουν είναι πως μέσα στην απόλυτη ησυχία της βραδυάς και του χιονιού, η εικόνα που έχεις για την πραγματικότητα σου μπορεί να αλλάξει μέσα σε 30 μόνο λεπτά. Ένα χιονισμένο απόγευμα ήταν αρκετό για να δούμε τους βρώμικους δρόμους με άλλο μάτι και να καταλάβουμε πως όλα μπορεί να αλλάξουν από τη μιά στιγμή στην άλλη. Αυτή ήταν μιά πολύ ευτυχισμένη σκέψη που έκανα βέβαια κλεισμένος στο ζεστό μου σπίτι, με τις εφημερίδες, τις ταινίες και 3 double cheeseburgers σε απόσταση αναπνοής. Ήταν από τις σκέψεις που σε κάνουν στιγμιαία να νιώσεις ο άρχοντας του κόσμου, έστω κι αν ξέρεις πως δεν είσαι. Αλλά προχτές το βράδυ, στο προσωπικό μου εγωκεντρικό σύμπαν, η ευτυχία ισοδυναμούσε με λίγους πόντους χιόνι πάνω στα κάγκελα του μπαλκονιού.

Ο μόνος που ήταν απόλυτα χαρούμενος με την προχθεσινή χιονόπτωση, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, ήταν ο φίλος του Λέννυ, ο Ντόριαν. Μετά από πολύ καιρό έτρεχε χωρίς να βαριέται και κουνούσε ευτυχισμένος την ουρά του που κόντευε να μαραθεί από την αχρηστία. Βέβαια, όπως λένε και οι Νίντζα, όσο μεγαλύτερος είσαι τόσο πιο βαρυά θα πέσεις. Και ο καυμένος Ντόριαν από την πολλή χαρά, σβαρνίστηκε για λίγο στο οδόστρωμα – ίσα όμως που το ξέφυγε ένα βαριεστημένο, αργόσυρτο «Γουουφ!». Στη φωτό απεικονίζεται έξω από τον φούρνο της γειτονιάς ποζάροντας μαζί μ’ ένα Siberian girl που τελευταία στιγμή τρύπωσε στο κάδρο.

Ο Λέννυ από την άλλη αντιμετώπισε την κατάσταση με ανάμεικτα συναισθήματα.


Έτρεχε και στροβιλιζόταν σαν το τέρας της Τασ-μανίας αναποφάσιστος για το αν του αρέσει ή όχι το λευκό σεντόνι της μάνας φύσης (!). Σίγουρα δεν του άρεσε ο χιονοπόλεμος και σίγουρα δεν του άρεσε που βρεχόταν η κοιλιά του καθώς κάθε τρεις και λίγο προσπαθούσε ανεπιτυχώς να τινάξει από πάνω του τα χιόνια. Είναι βέβαια και λίγο καθυστερημένος γιατί πίστευε πως θα το πετύχει αν κυλιστεί μέσα στο χιόνι.


Ο δρόμος μας θύμιζε για πρώτη φορά το Μανχάτταν μετά την πτώση του Γκοτζίλα: κανένα αυτοκίνητο δεν κυκλοφορούσε και οι πεζοί κυκλοφορούσαν ανά ομάδες. Σε διάφορες στιγμές άκουγες στιγμιαία «Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχεεεεε!» που συνοδεύονταν από υπόκωφα και δροσερά «Γκτούπ! Ωωωωωχχχ!!». Έξι από αυτά τα επιφωνήματα βγήκαν από το δικό μου στόμα καθώς συνηθίζω να σκοντάφτω ακόμα και το Δεκαπεντάυγουστο, πόσο μάλλον όταν ο δρόμος έχει μετατραπεί σε πίστα καλλιτεχνικού πατινάζ.

Φυσικά κανείς δεν πάτησε στη δουλειά του. Το μέγεθος της αποχής μου έγινε αντιληπτό όταν πέρασα από το φωτογραφείο της γειτονιάς και συνειδητοποίησα πως οι τηλεοράσεις της βιτρίνας δεν έδειχναν τη Ζέτα Μακρυπούλια! Η Μακρυπούλια δεν διαφημίζει βέβαια το φωτογραφείο αλλά πριν 2 χρόνια έκανε το μοιραίο λάθος να βαφτίσει ένα μωρό. Την τελετή μαγνητοσκοπούσε ο γειτονικός μας φωτογράφος κι έτσι τα τελευταία 2 χρόνια, κάθε μέρα, με ήλιο ή βροχή, Πάσχα/ Χριστούγεννα/ της Μεταμορφώσεως, η Ζέτα είναι εκεί, στη λούπα να βαφτίζει και να ντύνει ένα μωρό φορώντας ένα εξαιρετικό σμαραγδί μεταξωτό φουστάνι. Χτες όμως, ακόμα και η Ζέτα πήρε ρεπό από το μαρτύριο του Σίσυφου.

Υ.Γ. Kαι όπως είπε και η γιαγιά μου χτες αντί για καληνύχτα "Και του χρόνου, να 'μαστε καλά!"

Τραγούδια για τις (χιονισμένες) μέρες #18: Oscar season (part 4)

1979 It goes like it goes - Dusty Springfield from "Norma Rae"

1980 Fame (I wanna live forever) - Irene Cara from "Fame"

1981 Up where we belong - Joe Cocker & Jennifer Warnes from "An officer & a gentleman"

1982 Arthur's Theme (Best that you can do) - Christopher Cross from "Arthur"

1983 Flashdance...what a feeling - Irene Cara from "Flashdance"

1984 I just called to say 'I love you' - Stevie Wonder from "Woman in red"

1985 Say you, say me - Lionel Richie from "White nights"

1986 Take my breath away - Berlin from "Top Gun"

1987 I've had the time of my life - Bill Medley & Jennifer Warnes from "Dirty Dancing"

1988 Let the river run - Carly Simon from "Working girl"

1989 Under the sea - Movie cast from "The little mermaid"

1990 Sooner or later - Madonna from "Dick Tracy"

1991 Beauty & the beast - Angela Lansbury from "Beauty & the beast"

1992 A whole new world - Brad Kane & Lea Salonga (original) from "Aladdin"

1993 Streets of Philadelphia - Bruce Springsteen from "Philadelphia"



Κ α λ ή

Ε β δ ο μ ά δ α !

...

Η φυλή του Βαλεντίνου

Σήμερα που είναι τ' Αη-Βαλεντίνου και γιορτάζουν 'φορτωμένοι όλοι οι ερωτευμένοι σε μιά τσίγκινη σκεπή', καλό θα ήταν να θυμόμαστε πως υπάρχει μόνο ένα πράμα πιο θλιβερό από τους ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτή τη γιορτή αλλά είναι μόνοι τους: οι γυναικοπαρέες!
Αυτές οι supersad κοριτσοπαρέες με τις γεροντομπεμπέκες που βγαίνουν να γιορτάσουν μόνες τους γιατί ελεύθερες κι ωραίες και δεν έχουν ανάγκη κανένα αρσενικό γουρούνι. H γιορτή με θέμα "Βιμπραττόρε, αγάπη μου!" οργανώνεται εδώ και μέρες και απόψε θα κορυφωθεί. Αυτές οι γκόμενες που το βράδυ θα παστωθούν, θα φορέσουν ό,τι πιο προκλητικό έχει η γκαρνταρόμπα τους (για να αρέσουν στις φιλενάδες), θα χορέψουν σούπερ μπανάλ τσιφτετέλια (στην καλύτερη περίπτωση) και θα καταλήξουν με μακιγιάζ 'Τζόντι Φόστερ στους Κατηγορούμενους' σούπερ μεθυσμένες αγκαλιά με τον κουβά.
Αυτή η επέλαση θα γίνει απόψε γι' αυτό προσέξτε! Θα τις αναγνωρίσετε από τα πολύ δυνατά χάχανα, τουλάχιστον ένα φίλο γκέι που θα σέρνουν μαζί τους ως αξεσουάρ και μιά πινακίδα από νέον που θ' αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι τους με μεγάλα γράμματα "I need to get some! ΝΟW"

υγ Να περάσετε από την 'Βαλεντίνα' στην Καλλιθέα να ευχηθείτε 'χρόνια πολλά' στα
μπορς και σουβλάκι από αρνί!

Grammys

Και εύθυμη και χήρα. Και ξερό και χλωρό. Και κυρία και ταχυδακτυλουργός στην Αννίτα. Με σύνθημα "μάντεψε πόσους Κόπερφιλντ μπορώ να βγάλω από το καβουράκι μου", η Γιόκο αποφάσισε να μας αποδείξει πως εκτός από κουκλάκι που αν το ακουμπήσεις κουνάει ακαταπαύστα το μεγάλο του κεφάλι, μοιάζει και με κουκλάκι που αν το ακουμπήσεις κουνάει ακαταπαύστα το μεγάλο του κεφάλι.Με καπέλο. Το σύνθημα της βραδιάς ήταν: "Yoko Ohh-No!"

Ο Mika. Ή αλλιώς, "η μανούλα μ' έβαλε στο πρόγραμμα για τα μάλλινα και σούρωσα". Καταχειροκροτήθηκε από τα απανταχού μακαρόνια, τους δυσεντερικούς και όλες τις bonny assed/skinny bitches που ξεραίνονται όλοι μέρα με μιά γιαουρτοσαλάτα και το λιόγερμα την κάνουν εμετό γιατί τους έφερε καούρα. Έτσι όπως τον βλέπω, μπορεί να παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο γιατί έχει τα ποδαράκια 'κατουράω-εντός-παρενθέσεως' του σέντερ φορ.

"Έφαγα τον κόσμο να βρω κάτι που να με παχαίνει. Τηλεφώνησα στον Τραβόλτα να μου στείλει με Speedex τα βυζά που του κουτσάρανε στο Hairspray αλλά η σιδερώστρια έκαψε τη δεξιά ρώγα στη πρέσσα. Ευτυχώς, βρήκα τούτο το μπλέ της γρανίτας 'Blue sky' που μου κάνει και μπόλικο στα μπούτια. Kαι το καινούριο μαλλί, όνειρο. Ποιός να θυμάται πως μιαν εποχή τριγύρναγα στις ρούγες ξυπολητάν μόνο με το ταγαράκι μου!" Nelly Furtado


Εδώ έχουμε την κλασσική περίπτωση "είμαι 35 και δεν με κάνεις ούτε για 62". Με μούρη σαρωτή στα πρόθυρα σφουγγαρίσματος του red carpet, τσαντάκι καλκιουλέητορ και μεσούλα δαχτυλίδι από κουτάκι κόκα κόλας, η Fergalicious-so-capricious-Fergie αποδεικνύει πως η ζωή δεν σταματά στο νεκροτομείο.

Ό,τι και να πεις για την Φαντασία (Μπουρίτο) είναι λίγο! Πώς έπεσε από την κορυφή του American Idol στα χέρια της κουνιάδας-πρωτοετούς-φοιτήτριας- Αμάραντου- του Ψαλιδοχέρη, ούτε αυτή δεν θα το κατάλαβε. Το χειρότερο είναι πως αφού σηκώθηκε κασίδα από την ηλεκτρική καρέκλα του Παράβα, άφησε και τη ντουαλέτα για τις τρίχες με το σκράτς στο σβέρκο γιατί μόνο αυτή έδενε με το πείραμα.

"I'm 54 and I rock!" Cindy Lauper. "Βάστα τοίχε για' θα σμπρώξω" Γκουσγκούνης. Δεν ξέρω βέβαια που θα βρεθεί αν ξεκολλήσει από τον τοίχο που έγειρε για να ποζάρει αλλά και πάλι, "she bops"!.

"Για περάστε, για περάστε! Αγοράστε και θαυμάστε! Πέντε κρίκοι ένα τάληρο" Μην πυροβολείτε τον μπουφετζή του τσίρκου. Σε πλήρη αρμονία με τη Γιόκο Όνο και πάντα στους κόλπους του τσίρκου του εγκλήματος, ο Chris Brown ψάχνει τις τσέπες για να καλέσει το Πρώτων Βοηθειών από το καρτοκινητό του γιατί κάπου στο βάθος βλέπει σε slow-mo ένα καφάσι με gangsta τζιντζερόριζες να τον σημαδεύει.


Στην ερώτηση δημοσιογράφου "Καλά μαρέ, η γυναίκα σου δεν σε είδε να βγαίνεις στο γκαράζ?" ο Seal απάντησε "Η Χάιντι σκέφτηκε να με ντύσει έτσι για να είμαι σαν το γάλα μες στη μύγα. Η ιδία μου σίδερωσε και το πανταλόνι εξ'ου και η ενισχυμένη με διπλομπανέλα τσάκιση ".


Όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο, τη βραδιά έκλεψε για άλλη μια φορά ο Τάκης Ζαχαράτος που ντύθηκε Cher στο διάστημα. Σούπερ πετυχημένη η μπερούκα από διαβασμένες τρίχες διαβητικού λαμπραντόρ και η μπότα Jedi που τιμά το ομότιτλο τραγούδι της Πέππης Τσεσμελή. Special kudos για τη σκουπιδοσακκούλα που στο τέλος της βραδιάς θα φιλοξενήσει τα νερομπουκαλάκια του Auditorium και των επόμενων πολιτειών που θα επισκεφτεί η Χίλαρυ μέχρι να γιομίσει και να σταλεί στην ανακύκλωση.


To ποστ αυτό είναι, φυσικά, εντελώς εμπνευσμένο από τον Σάκο με τα Μπιφτέκια και, ως εκ τούτου, εξαιρετικά αφιερωμένος.