Όταν ξεκινάς, βάζεις μπρος χωρίς να ξέρεις. Ελπίζεις, εύχεσαι, κλείνεις τα μάτια, σταυρώνεις τα χέρια και δαγκώνεις ελαφρά τις άκρες των δαχτύλων σου. Υπολογίζεις τη ζωή και τους μήνες σου, τα βάζεις κάτω με χαρτί και θεωρητικό μολύβι και κάνεις τους λογαριασμούς σου. Ξεχνώντας πως μιά απίθανη στιγμή, σε μια απίθανη μέρα όλα αυτά που σημείωνες στο τεφτεράκι σου μπορεί να αλλάξουν.Περπατώντας στους δρόμους της Αμβέρσας το προηγούμενο Σάββατο σκεφτόμουν πως το ωραιότερο πράγμα στη ζωή είναι πως δεν μπορείς να παίρνεις τίποτα σαν δεδομένο. Ζούμε χωρίς δικλείδες, χωρίς ζώνες ασφαλείας παρ' όλο που πείθουμε τον μικρό μας εαυτό για το αντίθετο. Σε ξεκουνάει και σε αναστατώνει αυτή η σκέψη γιατί ο άνθρωπινος φόβος νικάει το πάθος της απρογραμμάτιστης συνέχειας. Τη μιά στιγμή είσαι εδώ, την επόμενη οι συγκυρίες σ' έχουν διακτινίσει σε νέες απίθανες προοπτικές. Δεν ξέρεις τί θα γίνει, δεν ξέρεις τί θα καταφέρεις, δεν ξέρεις πού θα σε βρει να γονατίζεις η επόμενη μέρα. Δεν ξέρεις απλά ελπίζεις. Ελπίζεις πως οι εικόνες της ζωής σου θα φανερωθούν σε μεγαλύτερη ανάλυση, οι μουσικές σου θ' ακουστούν απ' όλα τ' ανοιχτά παράθυρα του κόσμου και οι λέξεις που αγάπησες θα πλημμυρίσουν κάθε σελίδα που δεν σκέφτηκε κανείς να γεμίσει.
Τη στιγμή που νομίζεις πως κρατάς κάτι στην αγκαλιά σου καταλαβαίνεις πως αυτό το κάτι τελικά λέγεται κάτι παραπάνω. Και πατάς το restart.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα και το μόνο που βλέπω μπροστά μου είναι τα κόκκινα μαλλιά της Belinda Carlisle την ώρα που τραγουδάει 'Runaway horses'.
Σ' έναν γυαλιστερό μύλο λούνα πάρκ.
"Just like a book I read, I'm heading west".
4 σχόλια:
Restart Nanako mou! Megali ypo8esi kai anazwogonitikes oi skepseis sou gia emas.
Να περάσεις καλά νανάκε και φιλιά στη Μπελίντα. Είχαμε δεσμό παλιά, όταν ήμουν 12. Δεν με ξεπέρασε ποτέ...
Μπραβο Νανακο το ασυλο σου εκανε πολυ καλο γιατι τωρα μπορεις και εκφραζεσαι με σαφηνεια για τα προσωπικά σου καυτα θεματα ...αυτο που γονατιζεις την the day after με μπερδεψε λιγο και το "Just like a book I read, I'm heading west",αλλα ετσι ειναι οι μεγαλοι ποιητες θελουν να μπερδευουν τον αναγνωστη με συνθετα νοηματα.Τελικα μετα το restart πηρε μπροστα ο ματρακας? η τσαμπα πηγαν παλι οι συνεδριες στα εξωτερικα? Δημητρης κ.
Το έχει αυτό το περίεργο η Αμβέρσα. Σε βάζει σε πολύ ενδόμυχες σκέψεις -και νομίζω εν τέλει σε γόνιμα συμπεράσματα.
Σε νιώθω γιατί είμαι κι εγώ σε αυτή τη φάση re-start και έχω τους φόβους, την αγωνία, την περιέργεια να δω τι θα γίνει παρακάτω. Σκέφτομαι ότι αυτά που επιθύμησα μπορεί να μην ήταν αυτά που έπρεπε. Ή μπορεί να μην έχει νόημα όλη αυτή η προσπάθεια.
Τέλος πάντων, άνευ νοήματος το παραλήρημμά μου.
Να περνάς καλά κι αυτό να το εισπράττει το κοινό σου.
Δημοσίευση σχολίου