Παρασκευή, Δεκεμβρίου 07, 2007

Heroes


Έχω μιά φίλη. Μια πολύ καλή κι αγαπημένη φίλη. Παιδική.
Στα δικά μου μάτια, είναι η τέλεια γυναίκα: η τέλεια κόρη, η τέλεια αδελφή, η τέλεια σύζυγος, η τέλεια φίλη, η τέλεια συνεργάτης. Πάντα συνεπής, χαμογελαστή και γεμάτη αγάπη.
Το μόνο που έλειπε από αυτή την τέλεια ζωή ήταν ένα παιδί.
Πριν λίγο καιρό ήρθε η είδηση πως αυτό το κόμματι του παζλ που θα συμπλήρωνε την ευτυχία, ήταν καθ' οδόν.
Φαντάσου την χαρά μας. Φαντάσου την χαρά γιατί δυο υπέροχοι άνθρωποι θα μεγάλωναν ένα μπόμπιρα και θα του χάριζαν πόντους με ήθος, ευγένεια αλλά πάνω απ' όλα οικογενειακή και προσωπική αγάπη.
Ο μπόμπιρας όμως, πριν λίγες μέρες, χάθηκε στον δρόμο και θα καθυστερήσει λίγο.

Δεν ξέρω πόσες είναι οι γυναίκες που έρχονται σε αυτή τη δυσάρεστη θέση - ίσως το δυσάρεστη να μην πλησιάζει την πραγματικότητα. Φαντάζομαι όμως πως είναι πολλές, πάρα πολλές. Γιατί η τύχη είναι συχνά μια ζυγαριά που δεν ξέρεις προς τα πού θα γείρει. Και φυσικά δεν έχει κανένας ιδέα για το τί μπορεί να σημαίνει αυτή η απώλεια για μια γυναίκα.
Θα σου πω όμως κάτι για την φίλη μου που, ίσως, σου φανεί χρήσιμο.
Η φίλη μου ξαναστάθηκε στα πόδια της. Μαζί με τις ουλές της απογοήτευσης και τη αμέριστη συμπαράσταση του άνδρα της (αυτή η συμπαράσταση δεν είναι πάντα δεδομένη καθώς ένα τέτοιο συμβάν μπορεί να φέρει κραδασμούς και ζημιές ακόμα και σε μια ειδυλλιακή σχέση). Πάνω και πέρα όμως η φίλη μου κατάλαβε πως πρέπει να σηκωθεί από μόνη της. Δέχθηκε τον πόνο και τη θλίψη αλλά αποφάσισε πως τίποτε δεν χάθηκε και τίποτε δεν πρέπει να σταματήσει εκεί.
Γιατί ξέρει πως η ευτυχία δεν κερδίζεται σαν λαχνός αλλά κατακτάται. Όπως τα μετάλλια.
Και ξέρει πως ο θρήνος και η απελπισία είναι αναπόφευκτα αλλά με σύντομη ημερομηνία λήξης.
Η δύναμη μερικών ανθρώπων δεν συγκρίνεται με κανένα μεγαλείο.
Η φίλη μου ακόμα δεν είναι απολύτως καλά, όπως είναι φυσιολογικό. Θα γίνει όμως σύντομα γιατί τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ανάμεσα σε αυτή, τον άνδρα της και την ευτυχία. Τα εμπόδια είναι πάντα προσωρινά.
Όλα τα υπόλοιπα κρατούν για πάντα.

12 σχόλια:

vatraxokoritso είπε...

Μακάρι σύντομα η φίλη σου να αποκτήσει ένα πλασματάκι που θα την γεμίσει με χαρά και θα της απαλύνει τον πόνο από την απώλεια.
Η απώλεια ενός παιδιού ακόμη και αγέννητου σπάνια ξεχνιέται.

Psipsinel είπε...

tis efhome oti kalitero

Ανώνυμος είπε...

Θα συμπληρώσω στην άποψη του βατραχοκόριτσου πως ακόμη και η απώλεια ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης είναι ένα τραύμα που δύσκολα ξεχνιέται... Ακόμη κι όταν τελικά έρθουν τα -πλέον πολυπόθητα- πιτσιρίκια.

Εύχομαι κουράγιο και πείσμα στη φίλη σου..

kanataki είπε...

αν και δεν σου αξίζει τέτοια απίθανη φίλη και σαφώς και περνούσε καλύτερα μαζί μου,σας ζηλεύω

και να της πεις ότι αν θελει με το καλό, της το βαφτίζουμε μαζί το παιδάκι

η κουμπάρα σου

m00nchild είπε...

Από εδώ 3 αποβολές αλλά και δύο θησαυρούς. Άστε τη λίγο να "θρηνήσει" και θα ξανασηκωθεί. Και όλα θα πάνε καλά :)

TzinaVarotsi είπε...

Tη ζηλεύω τη φίλη σου...γιατί έχει τη δύναμη να στήνεται στα πόδια της και να προχωρά με αισιοδοξία μπροστά. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι ποτέ χαμένοι....ξέρουν να κερδίζουν :))

patsiouri είπε...

Το θυμάμαι το πόστ που είχες κάνει, κρίμα....
Το "υπάρχουν και χειρότερα" δεν το δηλώνω γιατί το ξέρουμε όλοι.
Πρέπει να περνάει δύσκολα το κορίτσι, ας κάνει κουράγιο.
Και το γαμημένο το 2007-ξαναλέμε- να πάει και να μην ξανάρθει!

tzo είπε...

Αν είχα λόγια και αν ήξερα πως δεν τα έχετε ξανά ακούσει θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά τώρα, μόνο λυπάμαι μπορώ να πω και κουράγιο!

snikolas είπε...

Μπράβο στα παιδιά. Αν κρατούσαν τέτοια στάση ζωής όλοι ο κόσμος θα ήταν ομορφότερος.

Dr_MAD είπε...

Καλή δύναμη στα παιδιά. Μακάρι σύντομα να συμπληρώσουν την ευτυχία τους με ένα μωρό, αν και ποτέ δε μπορεί να ξεχαστεί ένα τέτοιο γεγονός. Απλώς έτσι ήταν γραφτό. Καμία ενοχή στη μανούλα. Η ζωή συνεχίζεται...

Αποκλειστική συνέντευξη εφ' όλης της ύλης του Μιχάλη Οικονόμου της "Κατσαρίδας" στο βλόγι μου. Για περάστε...

http://my-greece.blogspot.com/2007/12/interview.html

Καλό Σαββατοκύριακοοοο

An-Lu είπε...

Η ζωή είναι μιά συνεχής πάλη, μόνο παλεύοντας την (επαν)εκτιμούμε...

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στη φίλη σου για τη δύναμη της. Για τη δύναμη που όλες οι γυναίκες οφείλουν να επιδεικνύουν όταν βρίσκονται αντιμέτωπες με τέτοιες περιστάσεις. Ξέρω πως είναι δύσκολο. Εξαιρετικά δύσκολο, ίσως. Αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος.