Πριν λίγες μέρες, μαζέψαμε τα κομμάτια μας και πήγαμε να φάμε στο El Pecado. Δεν είχα και πολύ καλή διάθεση και βγήκα με το ζόρι, μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσω αυτό που λένε: ότι δηλαδή αν είσαι χάλια, οφείλεις να βγεις για να σου φτιάξει το κέφι.
Πήγα, λοιπόν, να φάω μιά ρημαδομπουκιά, ν' ακούσω τους φίλους μου να μιλάνε και μετά να ξανατρυπώσω στο κονάκι μου. Στο El Pecado όμως με περίμενε ο εφιάλτης που λέγεται "Αδελφές Μαγγίρα".
Γενικά, τις συμπαθώ πολύ. Είναι έξυπνες, έχουν πολύ χιούμορ, ετοιμόλογες και πολύ αυτοσαρκασμό. Αλλά φαντάσου τώρα να θέλει ο λιχούδης ο άνθρωπος να ευχαριστηθεί την κατατονική του πιρουνιά και να έχει πάνω από το κεφάλι του τις δυό οδοντογλυφίδες να χοροπηδάνε σαν τα ανορεξικά easter bunnies. Καλή η δίαιτα κορίτσια αλλά κανονικά θα έπρεπε να μετονομαστεί στο "Η τρανς και η πατατράνς". Πολλά κόκκαλα και πολλά δόντια. Να τις βράσεις, ούτε δυό πιάτα κονσομέ δεν βγάζεις.
Το πρόγραμμα δε, μου φάνηκε τόσο απίθανα πληκτικό που ένιωθα εσωτερικές ενοχές για το "Je t' aime". Μπορεί βέβαια να είμαι κι εγώ ο ηλίθιος γιατί όλο το υπόλοιπο μαγαζί είχε κατουρηθεί στα γέλια. Nαι, έχει εναλλαγές. Ναι, είναι αεικίνητες και ταλαντούχες. Αλλά δεν έχει πλέον πλάκα να μιμήσαι τον Ψινάκη και τη Βάνα Μπάρμπα. Προσωπικά, δεν το θεωρώ αστείο αλλά κακόγουστο ακόμα κι όταν έχεις το πιο ευφάνταστο κείμενο. Και είχε ενδιαφέρον να κάνεις τον Μάικλ Τζάκσον το 1987, όχι 20 χρόνια μετά. Εκτός κι αν είσαι ο ίδιος ο Τζάκσον, μόνο που τότε είναι θλιβερό με μια πρέζα νοσταλγίας circa 'περασμένα ξεχασμένα'.
Και πάνω απ' όλα, δεν χρειάζεται να χορεύεις σαν την Σακίρα για να υποδυθείς τη Σακίρα. Απλά καλό είναι εκεί που έχει η Σακίρα τον κώλο της, να έχεις λίγο κρέας αντί για τ' απομεινάρια της δίαιτας με τη λαχανόσουπα. Λέμε τώρα.
14 σχόλια:
Είναι όντως γλυκύτατες και σπιρτόζες, αλλά όσο περνούν τα χρόνια θυμίζουν ολοένα και λιγότερο τα Καλουτάκια και ολοένα και περισσότερο τα Σκελετάκια. Δεν τις έχω δει live και δεν ξέρω, αλλά πιθανόν η κακή σου διάθεση να έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Θέλω να πω ότι αν ήσουν λίγο καλύτερα, μάλλον θα το θεωρούσες ένα "χλιαρό" βράδυ, όχι ένα "εφιαλτικό" βράδυ!
Η αλήθεια είναι πως ήμουν ψιλοχάλια. Κι όταν ξεκίνησε και ο Σκελετόβραχος ήρθα και απόγινα. Και μετά όμως που το σκεφτόμουν, πάλι μου φαινόταν κακόγουστο. Και αρκετά μπανάλ αν αναλογιστείς το ρεπερτόριο. Τα χρόνια περνάνε. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ακόμα αστεία η μίμηση της Μπάρμπα?
Τι να πω κι εγώ, δεν ξέρω. Ίσως για τον ίδιο λόγο που ο Δαλιανίδης θεωρούσε σύγχρονη ομιλία της νεολαίας το "Μας κούφανες ρε φάδερ" επί 30 χρόνια.
Αλήθεια, αυτό το μαραφέτι γιατί με βγάζει Anonymous?
η λέξη κονσομέ είναι μάλλον εξαιρετικά ρετρό, εγώ την έχω συναντήσει μονο σε τσελεμεντέδες της δεκαετίας 70, να 'σαι καλά που με τη θύμισες
εγω παντως με το κειμενο σου γελασα!αν τραγουδας κιολας θα κλαινε με μαυρο δακρυ οι μαγγιρες!
Στίλβη, τραγουδάω μόνο σε κατεδαφίσεις κτιρίων για να διώξω ποντίκια, κατσαρίδες, γάτες κρυμμένες, κουνάβια κλπ
τα σκελετάκια χα χα χα χα χα
μα καλά, τόοοσο πολύ;; :)
Νομίζω πως το "Η τρανς και η πατατράνς" μπορεί να γίνει instant classic!!
Eγώ νομίζω ότι αυτά τα λες από την πίκα σου που πάλι πήρες κιλά.
2 πιάτα κονσομέ;
ΠΟΛΛΑ ΛΕΣ!
20ml βγάζουν και με το ζόρι ;-)
αντί να γράψεις πάνω πάνω για την δίαιτα της λαχανόσουπας ,μας ψυχοβγάζεις τόση ώρα....
υγ πες μου ότι την πήρες....
Μπρρρρ..μου θύμισες μια βραδιά πέρισυ που με είχαν σούρει στο Ζουγανέλη και απορούσα γιατί γελάνε όλοι εκτός από μένα...
Eνδιαφέρον! Πριν λίγες μέρες διάβασα ενθουσιώδες ποστ για την ίδια παράσταση.
θα μου πεις..γούστα είναι αυτά,σωστά.
Όχι ότι ήταν στις προθέσεις μου να πάω....κουβέντα κάνω:))
δεν έχω δει την παράσταση αλλά γενικά μου αρέσουν τα Μαγγίρια..
αυτό που δεν αντέχω είναι που είναι πια παντού! οπου κανάλι και χαρά τα Μαγγιράκια πρώτα..
Δημοσίευση σχολίου