Based on true events.

Χτες το απόγευμα, με φώναξε η γιαγιά στο δωμάτιο επικοινωνίας να μιλήσουμε για τα προβλήματα της. «Πάρε ένα κάθισμα» μου λέει και πήρε βαθιά ανάσα:
« Ως γνωστόν, η Ρούλα περνάει κρίση».
«Η Ρούλα του θείου Βασίλη;» την ρωτάω απορημένος.
«Βασίλη τον λένε τον Γαλακτερό;»
«Για τη Κορομηλά μου μιλάς;»
«Για τη Κορομηλά φυσικά. Άκου παιδί μου και μη με διακόψεις. Xτές είχα πάει στη Νίκαια να δω την εκπομπή της από κοντά και ήταν τι ωραία. Δεν έπεφτε καρφίτσα στο γήπεδο. Βλέπω σήμερα τα νούμερα της AGB και η εκπομπή άφαντη. Σα να μην παίχτηκε. Θα ήθελα λοιπόν να σε παρακαλέσω, εσύ που ξέρεις τόσο κόσμο, να κάνεις κάτι να ξαναπάρει τα πάνω του το Ρουλάκι μας. Κρίμα κι άδικο είναι. Γκαστρώνονται και ξαναγκαστρώνονται όλες οι άλλες και η Ρούλα μόνο έχει μείνει άκληρη. Δεν είναι αμαρτία να της κόψουν και την εκπομπή;»
Πριν ακόμα βάλει τελεία η γιαγιά πετάγεται ο Λέννυ:
«Μια που το έθιξε η γιαγιά θέλω κι εγώ να ρωτήσω κάτι επ’ αυτού: μπορώ απόψε αντί για κροκέτες να φάω σουβλάκια;»
Στο ιατρικό ιστορικό μου τα δευτερόλεπτα που μόλις είχαν περάσει ήμουν βέβαιος πως θα γράφονταν ως ‘αρχή αυχενικού συνδρόμου’.
«Καταρχάς, γιαγιά την Κυριακή υποτίθεται πως ήσουν σε τσάι στο Μετροπόλιταν με τη Βασιλική. Πως βρέθηκες στη Νίκαια;»
«Βαρεθήκαμε με όλες τις γριές που τραγουδούσανε ‘Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες'…»
«…και πήγατε στη Ρούλα να τραγουδήσετε με τον Γονίδη»
«…ήταν και ο Διονύσης Μακρής!»
«Πες το μας κι αυτό! Τέλος πάντων, next question: που ξέρεις εσύ τα νούμερα της?»
«Τα είπε ο Πετιπόν στη Λαμπίρη. Τι νόμιζες; Πως ζω πίσω από τους ουραγκοτάγκους;»
«Μήπως εκτός από τα νούμερα της Ρούλας είπε τίποτε και για τα γιουβαρλάκια;»
«Τα δικά μου;»
«Τα γιουβαρλάκια γενικά. Σαν έννοια.»
«Δεν μαγειρεύουνε στης Λαμπίρη το κονάκι.»
«Κακώς. Γιατί αν βάζανε και κανένα τσουκάλι μπορεί και να έπεφτε στην αντίληψη σου πως ο τραχανάς δεν συνοδεύει ΟΛΑ τα φαγητά. Δεν είναι πανάκεια.»
«Τα πανάκια του Λέννυ θες; Κάτσε να στα φέρω»
«Κάτσε κάτω άλλο εννοούσα. Και φτάνουμε στην ερώτηση για το αυτοκίνητο: πως πιστεύεις ότι μπορώ εγώ να βοηθήσω την εκπομπή της Ρούλας;»
«Να βάλεις λίγο μπλάνκο και να τα διορθώσεις»
«Μα δεν δουλεύω στην AGB .»
«Ε, και; Στη τηλεόραση δουλεύεις. Όλοι ένα συναφή είναι. Θα βγούνε τα νούμερα, θα κάνεις μια μουτζουρίτσα και αντί για 10% θα γράψεις 80%.»
«80 δεν έκανε το Μουντιάλ, θα κάνει η Ρούλα;»
«Λέγε, λέγε το κοπέλι κάνει το παιδί να θέλει!»
«Γιαγιά για να τελειώνει η κουβέντα αυτό το πράγμα δεν γίνεται και φυσικά εγώ δεν έχω καμία σχέση με τα νούμερα κανενός.»
«Όταν σας έφερνε τον Ρίκι Μάρτιν ήταν καλή η Ρούλα.»
«Όταν μας έφερνε τον Ρίκι Μάρτιν ήταν καλός και ο Ρίκι.»
«Τον σαρκασμό κάτω από τη γλώσσα τον έχεις!»
«Ήθελα να’ ξερα που τις ακούς αυτές τις λέξεις και τις ξεπατικώνεις;»
«Εσύ να μην ασχολείσαι με τις δουλειές μου. Σε ποιόν να μιλήσω για το θέμα της Ρούλας;»
«Στην αντιτρομοκρατική. Αυτοί θα ξέρουν.»
«Έχεις το τηλέφωνο της;»
«Θα πάρεις το 131 και θα επαναλάβεις αυτά μου είπες χρησιμοποιώντας τις ίδιες ακριβώς λέξεις κι αυτοί θα σε συνδέσουν με το αρμόδιο τμήμα.»
Έκανα να σηκωθώ αλλά με σταμάτησε ο Λέννυ:
«Με το δικό μου θέμα τι θα γίνει;» μου γάβγισε.
«Για το δικό σου θέμα μια λέξη έχω μόνο: ‘ευθανασία’»
«Αύριο μήπως;»
«Αύριο Λέννυ θα σου έχω δυο λέξεις: ‘επώδυνη ευθανασία’. Αυτά και καληνύχτα».