Night shift

Η ώρα είναι 5:30 το πρωί. Είμαι στη δουλειά. Μέχρι της 9.
«Η πλήξη σήμερα, δεν έχει σύνορα». Τα παιδιά αφού μέχρι τις 3:00 διαγωνίστηκαν στις κλανιές, ψοφολόγησαν αποκαμωμένα. Κοιμήθηκαν; Λιποθύμησαν; Πέθαναν από ασφυξία; «Frankly my dear, I don’t give a flying fuck».

Αυτή τη στιγμή με απασχολεί πως θα ξεφορτωθώ τον ενοχλητικό ηχολήπτη που έχει μπαστακωθεί με τη φραπεδιά του παραδίπλα μου και μιλάει. Σε ‘μένα. Κάτι με ρωτάει για το σκληρό του λάπτοπ, κάτι για γκίγκα, κάτι για γιουεςμπί. Ό, τι και να σας πω θα είναι ψέμα. Προσπαθώ να του εξηγήσω πως τον μόνο Γκίγκα που ξέρω είναι εκείνον που μάνταρε τα καλτσόν της Παπαρίζου αλλά προφανώς δεν πτοήθηκε. Έχω κι αυτό το βλέμμα «κάνε-μου-τιουτόριαλ-διψάω-για-γνώση-κι-ας-είναι-γλυκοχάραμα» και που να σκεφτεί ο καημένος πως όσο μιλάει εγώ τον γράφω – στη κυριολεξία.Νυστάζω, νυστάζω, θα κοιμηθώ όρθιος!



Τι αποκόμισα από την αποψινή βάρδια:
(α) Τη Γιούλα, τη καθαρίστρια χρυσό κορίτσι τη λές. Επίσης, την λές και μπουρούχα σε επίπεδο πρωταθλητισμού όταν μαγκώσει το κλειδί της στη πόρτα και δεν μπορεί να μπει στην αποθηκούλα. Bonus info: η αγαπημένη της σφουγγαρίστρα είναι η μπλέ με το ξύλινο κοντάρι.
(β) Τα γάλατα στο ψυγείο μας ήταν ληγμένα και είχαν τη μορφή ‘κομμένης’ μπεσαμέλ. Βρήκα το εσωτερικό νούμερο του Ευαγγελάτου και θα χαρώ πολύ να το χρησιμοποιήσω!
(γ) Έχω τη θλιβερή εντύπωση πως παίρνω τουλάχιστον 200 ευρώ λιγότερα από τους άλλους! Και είμαι και πιο σκαμπρόζικος! Πως εξηγείται τούτο;
(δ) Διάλογος: Η.: Τι θα κάνεις τη Καθαρή Δευτέρα;
Εγώ: Θα κοιμάμαι γιατί θα έχω ξενυχτήσει βλέποντας τα Όσκαρ.
Η.: Οι αδερφές τα βλέπουν αυτά!
Εγώ: Εσύ τι θα κάνεις;
Η.: Θα ντυθούμε με φίλους καμπόυδες και θα πάμε βόλτα στο Γκάζι. Είναι πολύ της μόδας τα καμπόικα φέτος.
Εγώ: Ναι, είναι. Αν είστε δε πολλοί, θα μοιάζετε με αδερφές φωτοτυπημένες.
(ε) Ο ηχολήπτης που κάθεται παραδίπλα μου και μιλάει μόλις με ρώτησε αν ξέρω σε ποιό κομμωτήριο δούλευε βοηθητικό πιστολάκι η Μαργέτη, η σατανίστρια. Φοβάμαι πως είναι μεταμφιεσμένη γριά σε προχωρημένο αλτσχάιμερ.

Ξημέρωσε. Ο ουρανός είναι κάτασπρος. Ο ηχολήπτης με ενημέρωσε πως ήρθε κι άλλη σκόνη από τη Σαχάρα. Δεν αντέχω άλλη ενημέρωση. Σα να πίνω καφέ με το Θοδωρή Δρακάκη. Κλείνω. Πάω να του φτιάξω καφέ με το ληγμένο γάλα και μετά να βγω στο γρασίδι να κυλιστώ με τα κουτάβια.
Κουλημέρα.

Ημερολόγια Χωρισμένων Ανδρών Μέρος Στ: Cook my bunny!

Εκείνη:
Την λένε Ναταλία. 37 χρονών, όμορφη όταν είναι μακιγιαρισμένη, με μεγάλα –ελαφρώς πεσμένα- βυζά, ντυμένη στην τελευταία αλλοπρόσαλλη λέξη της μόδας. Δουλεύει 18 ώρες την ημέρα σε μια δουλειά που προσπαθεί να φέρει τη ποιότητα και την ευτυχία στο κόσμο.

Στο ένδοξο παρελθόν της θα βρείτε εξώφυλλα στο Playboy και κυλόττες Victorias’ Secret κατά μήκος της Ασκληπιού.

Εκείνος:
Τον λένε Γιάννη. 35 χρονών, κοντός. Σα ψηλό χόμπιτ, με βλογιοκομμένο πρόσωπο, μαλλί κατσικίσιο – αυτό που όσα μακροβούτια κι αν κάνεις, η τούφα δεν πτοείται- και με 14.000 ρίζες ελιές στη πλάτη.

Ηθοποιός στο επάγγελμα. Από εκείνους που λένε πως το σανίδι είναι η ζωή τους και θα το υπηρετούν…για πάντα. Εξ ορισμού ατάλαντος γι’ αυτό και θα παίζει το ρόλο του πτώματος… για πάντα.


Γνωρίστηκαν ένα φθινοπωρινό βράδυ στην ερωτική Θεσσαλονίκη. Σε ένα μπάρ από αυτά που πήγαινε ο Στηβ Ντούζος με τον Πάνο Σουπιάδη και τη Βίνα Ασίκη. Ντάλα ‘80ς.

Αφού ξόδεψαν σε μπύρες τον προϋπολογισμό της Eurovision, μεταφέρθηκαν κάπου πιο ρομαντικά.



Τον παρέσυρε η Ναταλία σε ένα παγκάκι στη παραλία. Με θέα το Θερμαϊκό. Και όχι μόνο.

Όσο η γλώσσα του Γιάννη μετρούσε τις κουφάλες στο στόμα της Ναταλίας, το χέρι της είχε μετατραπεί σε JCB σε ανασκαφή στην άγονη γραμμή.

Προτού μετατρέψουν το παγκάκι σε στρώμα νερού του 3ΧΧΧ, εκείνος της είπε: «Ελπίζω το σεξ να μην επηρεάσει την επαγγελματική μας συνεργασία!»

Η Ναταλία μαζεύτηκε σαν το καλώδιο της ηλεκτρικής σκούπας όταν τελειώνει η φασίνα.

Ο Γιάννης σηκώθηκε και κοίταξε τα βρεγμένα από τη βροχή νερά του Θερμαϊκού. Δυο δελφίνια του 'γνεφαν.

Όταν γύρισε, η Ναταλία είχε εξαφανιστεί. Σα να μην υπήρξε ποτέ.


Ο Γιάννης επέστρεψε σπίτι στη γκόμενα του που τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες

και η Ναταλία στο ξενοδοχείο όπου μπήκε κατευθείαν στο ίντερνετ και ψώνισε 6 ζευγάρια παντόφλες.


Αποτέλεσμα: Ο Γιάννης ήθελε να γαμήσει αλλά όχι να ξεφτιλιστεί. Η Ναταλία δεν του ’κατσε και δεν της ξαναμίλησε ποτέ. "Δε γαμιέται;!" σκέφτηκε

Η Ναταλία για κάποιο ανεξήγητο λόγο τον ερωτεύτηκε σφόδρα. 4 μήνες μετά, δεν της απάντησε σε κανένα μήνυμα, σε κανένα τηλεφώνημα. Πιστεύει πως είναι ο άντρας της ζωής της αλλά (αυτός) δεν το ξέρει ακόμη.

Ζητείται Επειγόντως Νύφη

Με λένε Λένυ. Για την ακρίβεια, το βαφτιστικό μου είναι Lenny κατά το Lenny Kravitz γιατί την πρώτη μέρα που μπήκα στο σπίτι πήγαινα και μύριζα το στερεοφωνικό που έπαιζε ένα cd της Vanessa Paradis στον οποίο είχε κάνει τη παραγωγή ο Kravitz και πολύ μου άρεσε. Η αλήθεια είναι πως για ένα εφιαλτικό δεκάλεπτο, ο μπαμπάς μου συζητούσε να με βαφτίσει Βανέσα αλλά μετά , λέει, θα είχα κι ένα ελληνοαμερικάνικο επίθετο και θα με λέγανε 'Βανέσα Τοιούτος'. Δεν πολυκατάλαβα αλλά δεν έχει σημασία.
Γεννήθηκα ανήμερα Χριστουγέννων 2004. Είμαι καθαρόαιμο κανελί λαμπραντόρ και θέλω να κάνω οικογένεια. Ο μαλάκας ο μπαμπάς μου λέει πως είμαι ανώριμος ακόμα αλλά βασικά να γαμήσω θέλω, όχι να μου δώσουν τη διαχείριση της πολυκατοικίας. Ζητώ σκυλίτσα όμοιας ράτσας κατά προτίμηση ζουμπουρλή και όχι κοκκαλιάρα. Θα ήθελα να ήταν παρθένα αλλά ο μαλάκας ο μπαμπάς μου λέει πως τις παρθένες τις φυλάνε για τον Δράκουλα.
Γενικά σα σκύλος είμαι καλός και ήσυχος. Μοιάζω πολύ στο μαλάκα το μπαμπά μου: κοιμάμαι παντού και πολύ εύκολα, τρώω τα πάντα και μου αρέσουν oι Pussycat Dolls. Είμαι περίπου 45-50 κιλά, είμαι πολύ κοινωνικός και όλη η γειτονιά με αγαπάει. Μου αρέσει ο ήλιος και η θάλασσα και δεν λερώνομαι ποτέ. Τη σκύλα μου τη θέλω ναζιάρα, ανάφτρα, εμβολιασμένη και να ξέρει να δίνει το χέρι της (τουλάχιστον).
Αυτά τα ολίγα. Θα σας ήμουν υπόχρεος αν μου βρίσκατε νύφη (άμεσα) γιατί θα αναγκαστώ να πηδήξω τη Γιαννούλα του κυρ Αναστάση και δεν το θέλω γιατί είναι μπασμένο Τερριέ.

Α bientot,
Lenny

Υ.Γ. Η φωτό που διάλεξε ο μαλάκας ο μπαμπάς μου είναι τραβηγμένη το Σεπτέμβρη αλλά φαίνεται το υπέροχο χαμόγελο μου!

Πόσο θα 'θελα...

... να επέστρεφε εκείνη η μέρα που έκανα βόλτα στα blogs και δεν υπήρχαν μετρητές επισκέψεων, μετρητές σχολιαστών, μετρητές χοληστερίνης. Θα 'θελα να ξανάβρισκα τα blogs που απευθύνονται σε 'μένα τον τυχαίο και ασήμαντο Νανάκο και όχι σε κάποιον εκδότη/ ψαρρά τζάμπα κειμένων. Θα 'θελα να ξαναέβρισκα τις λέξεις που ο κάθε άγνωστος μου απευθύνει με σεβασμό, τις ερωτήσεις που με ευλάβεια ρωτούν άγνωστοι σε αγνώστους. Κι ας μην περιμένουν απάντηση. Θέλω να προσθέσω κι άλλα ονόματα στη λίστα των αγαπημένων μου blogs. Αντ' αυτού βλέπω τη λίστα μου να λιγοστεύει. Κι αυτό με θλίβει. Δεν θέλω να διαβάζω κείμενα που εκβιάζουν τη καλή μου πρόθεση. Θα 'θελα να ήξερα πως υπάρχουν περισσότεροι που αγαπούν όσο κι εγώ τις γραμματοσειρές που εμφανίζονται στην οθόνη τους. Θα 'θελα να ξαναέβρισκα τα blogs που λένε την αλήθεια. Και να ξεχάσω αυτά που, τελικά, με θεωρούν ηλίθιο.
Δεν έχω θυμώσει απλά, απογοητεύομαι όταν σκέφτομαι πως υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούν τις μύχιες σκέψεις τους για να κερδίσουν κάτι (γνωριμίες, φίλους, λεφτά κλπ). Απλά νομίζω πως θα έπρεπε να υπάρχει μια νοητή γραμμή που να χωρίζει αυτό που μοιραζόμαστε από αυτό που πουλάμε. Συμφωνεί και ο Λένυ.

Θέλω...

"... να με φιλάς και να σβήνω..."

Σα να μπαίνει η Άνοιξη...

Τρεις μέρες είχα πολύ δουλειά. Οκ! Είχα απλά δουλειά αλλά, μπορείτε να καταλάβετε πως αν βάλετε έναν τεμπέλη άνθρωπο να δουλεύει συνεχόμενα 12ωρα θα του κακοφανεί κάπως! Τες πάντων, το θέμα είναι πως περνάμε καλά και αυτό ως γνωστόν "το εισπράττει ο κόσμος". Η ζωή λοιπόν τις τελευταίες μέρες είχε ως εξής:

1) Την Κυριακή το βράδυ, είδα στο μετρό μια κυρία με τρεις imaginary friends! Δεν κατάλαβα πως τους έλεγαν πάντως κάθονταν αντικριστικά και της μιλούσαν και προφανώς της έλεγαν κάτι πολύ αστείο γιατί αυτή είχε κατουρηθεί στα γέλια.
2) Έμαθα (με πολύ αναλυτικό τρόπο, δυστυχώς!) πως όταν μια γυναίκα έχει περίοδο μπορεί να ασπρίσει σαν τη χαρτοπετσέτα (την απλή), να κάνει εμετό από τον πόνο ή να λιποθυμήσει. Βέβαια, αφού πάρει ένα χαπάκι (που δεν θυμάμαι πως το λένε) μπορεί να φάει 4 μπιφτέκια από delivery και μια σκάφη πατάτες τηγανιτές.
3) Έριξα μια ματιά στα μπλόγκς που αγαπάω να διαβάζω και παρατήρησα major κουλεμανσόν! Άλλοι φεύγουν, άλλοι κάνουν αποχή για να ξανασκεφτούν τη ζωή τους χωρίς το μπλόγκ (?), άλλοι αποχωρούν ως ένδειξη διαμαρτυρίας προς το Νίκο Δήμου (?). Μια μόνο συμβουλή : "Grow up Dorothy!"
4) Από τα μου και μετά από 7 εβδομάδες στη κορυφή η M.J. Blige με το "Be without you" βρίσκεται στο Νο.2. Το ολοκαίνουργιο Νο1 είναι το υπέροχα χορευτικό "Thunder in my heart again" των Meck feat. Leo Sayer ('πιπτόντως είναι Νο1 και στην Αγγλία) Θα σ' αρέσει!
5) Χτες ο Λένυ, είχε πάει βόλτα και έξω από την Εμπορική τράπεζα συνάντησε την Έφη που είχε πάει να πάρει τους τόκους από τα έντοκα. "Πώπω, τι παχουλό που σ' έχουν κάνει" είπε η Έφη. 10 λεπτά μετά ο Λένυ 'τράκαρε' με ένα Citroen. Eυτυχώς ο παπούλης που οδηγούσε πήγαινε με 5 χλμ την ώρα και ο Λένυ πράγματι είναι σαν τεθωρακισμένο. Το γεγονός στρέσαρε τον Λένυ αλλά και τη γιαγιά (που γενικά είναι της σχολής "Ε, και να πάθει κάτι θα πάρουμε άλλο"!) και γύρισαν άρον άρον στο σπίτι να μοιραστούν δυο χωριάτικα λουκάνικα και να ξορκίσουν το κακό μάτι της Έφης.
6) Τα "παιδιά" χτες έπαιζαν 'Όνομα/ Φυτό/ Ζώο κλπ'. Τι έμαθα: Χρώμα από Δ: δερματί (πχ δερματί κυλόττα), Χώρα/ πόλη από Η: Ηλιούπολη, Φυτό από Κ: Κλαδί (πχ κλαδί ελιάς), Επάγγελμα από Γ: Γκαραζιέρης (πχ άφησα το αμάξι στον γκαραζιέρη)
7) Στο λατρεμένο Μοσκάτο έχει ήδη φτάσει η τρελλή καρναβαλιά!
8) Η μέρα έχει μεγαλώσει και βραδιάζει λίγο αργότερα πλέον. Σήμερα το πρωί, είχε συννεφιά αλλά είμαι απόλυτα βέβαιος πως για μερικά λεπτά μου μύρισε άνοιξη :-)

Αύριο Παρασκεύη. Πάω να φτιάξω το νέο επεισόδιο για τα Ημερολόγια Χωρισμένων. Επίσης, είχα μια ιδέα που μου την έδωσαν βασικά ο Κοκοβιός και η Λουκρητία. Αν έχετε κάποια παράξενη ιστορία χωρισμού και θέλετε να την συμπεριλάβουμε μπορείτε να μου την στείλετε με mail κι εγώ να της προσθέσω τις φωτογραφίες που θα την αναδείξουν :-)
Καλή μέρα σε όλους!!

14 τραγούδια για την Γ' Γυμνασίου

Πριν 2-3 χρόνια, τέτοιες μέρες του Αι-Βαλεντίνου ήταν, ήθελα να φτιάξω ένα cd με τα τραγούδια που χορεύαμε στα πάρτυ του Γυμνασίου. Τότε χορεύαμε αγκαλιά και μυρίζαμε ο ένας τα μαλλιά του άλλου. Τότε ήμασταν 13-14 χρονών και χορεύαμε σφιχτά, μάλλον περισσότερο για να μην φανούμε ανίκανοι να ζητήσουμε μια κοπέλα για χορό. Εγώ ποτέ δεν αντιμετώπισα ποτέ τέτοια ανασφάλεια αλλά θυμάμαι πολλούς να τρέμουν την ώρα που ο dj θα άρχιζε να 'παίζει' blues. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί φοβόντουσαν τόσο. Τα κορίτσια το μόνο που ήθελαν ήταν να τις κρατήσεις ζεστά και την ώρα που χορεύετε να τους ψιθυρίζεις το τραγούδι απαλά στο αυτί.
Σ' εκείνη την ηλικία, καταλαβαίναμε τους στίχους αλλά όχι τις αισθηματικές αντιστοιχίες. Και να σου πω και κάτι; Καλύτερα έτσι. Καλύτερα να θυμάμαι το άρωμα που φορούσε η Δήμητρα πίσω από τ' αυτί της παρά, στιγμές απόλυτης απόγνωσης. Όχι γιατί δεν θέλω να θυμάμαι αλλά γιατί επιλέγω να θυμάμαι τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Θέλω να κουβαλάω στο μυαλό μου πάρτυ στην αίθουσα χορού του σχολείου, στα σπίτια και στις εκδρομές. Θέλω να μην ξεχνάω πως πριν ακόμα αγαπήσουμε (στο Λύκειο δηλαδή) αφιερώναμε στίχους και χορούς μεταξύ μας.
Ο Παναγιώτης, η Εύα, η Άννα, η Δήμητρα, η Μαρίνα, ο Ανδρέας, ο Αντώνης, οι Γιώργηδες, η Βιργινία, ο Βαγγέλης, ο Ηρακλής και πολλοί πολλοί άλλοι. Γυρίζω πίσω τον χρόνο και χορεύω. Πριν πολλά χρόνια σ' ένα πάρτυ που είχαμε οργανώσει στο σχολείο. Τυχαία τελείως στις 14 Φεβρουαρίου. 14 τραγούδια που σας έγραφα σε κασσέτες. Με πολλή αγάπη.

Especially for you - Kylie & Jason

Foolish beat - Debbie Gibson

She's like the wind - Patrick Swayze

Wind beneath my wings - Bette Midler

I'll be there for you - Bon Jovi

Don't know much - Linda Ronstadt & Aaron Neville

Show me heaven - Maria McKee

Eternal flame - Bangles

First time - Robin Beck

Nothing's gonna change my love for you - Glenn Medeiros

Listen to your heart - Roxette

Miss you like crazy - Natalie Cole

Words - Christians

How am I supposed to live without you - Michael Bolton

Υ.Γ. Το cd εκείνο που ετοίμαζα δεν κατάφερα ποτέ να το στείλω. Γι' αυτό και σκέφτηκα να χαρίσω αυτά τα τραγούδια στους νέους μου 'συμμαθητές' (στην έκθεση τουλάχιστον!)

3 x 3

Μια αναπάντεχα υπέροχη νύχτα. Αν και το 'αναπάντεχα' ίσως και να το λέω λίγο αδιάφορα φυσώντας το τσουλούφι μου προς πάσα κατεύθυνση. Πόσο αναπάντεχο μπορεί να είναι αυτό που υποψιάζεσαι; Καφές / μπύρα / σαλάτα (μην τρομάζετε, ουδείς αναμάρτητος!) Και λόγια. Πολλά λόγια. Και γέλια.
Και να σου πω και κάτι; Μη νομίζεις πως δεν πρόσεξα πως βούρκωσες μια στιγμή κι έγειρες το κεφάλι σου στον τοίχο. Δεν κατάλαβα γιατί το έκανες. Είχες ώμο δίπλα σου.
Όσο για 'σένα, μη νομίζεις πως δεν δώσαμε προσοχή σε όλα όσα δεν είπες. Και τα καταλάβαμε καλύτερα απ' αυτά που σχημάτισες με λέξεις. Έτσι κι αλλιώς γι' αυτά τα σιωπηλά βρεθήκαμε. Τα λόγια μάθαμε πια να τα μοιράζουμε. ;-)

Το τραγούδι που λαχταρούσες είναι άδικο να το περιμένεις γι'αυτό στο κερνάω απόψε.
La Solitudine / Laura Pausini

Τα συμπεράσματα μου από χτες; Ακούστε αυτό και θα τα καταλάβετε όλα. Sometimes u can't make it on your own / U2

Y.Γ. Σχεδόν 6 ώρες. Σου φαίνεται πολύ;! Εμένα καθόλου!

Ημερολόγια Χωρισμένων Μέροσ Δ: The Video Creep

Κυριακή βράδυ.

Με τον Γιάννη (;) γνωριστήκαμε στο dvd club. Δυο κουβέντες αντρικές και σταράτες.

- Ωραία ταινία είναι αυτή!

Όμορφη μέρα

Σήμερα ξύπνησα νωρίς. Πήγαμε μια μεγάαααλη βόλτα με το Λένυ στη θάλασσα και του πήρα και μια λουκανικόπιτα από τον φούρνο. Δεν μου κρατούσε μούτρα που τον απειλούσα χτες με τον πλάστη. Στη διαδρομή μου τηλεφώνησε η Αγγέλα και συνειδητοποίησα πως τελικά μπορώ να ροχαλίζω ακόμα και όταν περπατάω.
Μου τηλεφώνησα δυο φορές για να μου πω καλημέρα αλλά η γραμμή ήταν απασχολημένη. Που μιλούσα πρωί πρωί;
Η γιαγιά μου ζήτησε το τηλέφωνο της ΝΕΤ. Θα τους τηλεφωνήσει αργότερα και θα τους χέσει γιατί τα απογεύματα αντί για τα 'Ατίθασα Νιάτα' δείχνουν ποδόσφαιρο, υπογραμμίζοντας τους πως είναι το χειρότερο κανάλι και δεν τους αξίζει αυτό το σίριαλ. Εκκρεμεί κι ένα τηλεφώνημα στην εκπομπή του Μικρούτσικου για να βρίσει τους καλεσμένους που αντί να τα πουν από το τηλέφωνο πάνε στις ξένες εκπομπές και ξεφτιλίζονται. Της είπα να προφασιστεί πως είναι μια συγγενής που θέλει να παρέμβει σε μια ιστορία και να κάνει την καταγγελία της on air. Της άρεσε πολύ η ιδέα!
Σήμερα πρέπει να θυμηθώ: να περάσω από το ζαχαροπλαστείο να παραπονεθώ για τη χτεσινή τούρτα, ν' αγοράσω ένα cd του Julio Iglesias για τη μαμά μου, τα γάντια του μποξ που είδα στο περίπτερο και το καινούριο Downtown. Επίσης, πρέπει να μετρήσω τα δόντια μου γιατί νομίζω πως έχω βγάλει τρια καινούρια.
Επίσης πρέπει να αποφασίσω τις τρεις ευχές που θα ζητούσα από το τζίνι του λυχναριού να μου πραγματοποιήσει. Ξέρω ήδη πως η μια θα ήταν να έχω δική μου πιτσαρία. Για τις άλλες δυο δεν έχω ιδέα.
Όμορφη μέρα σήμερα... Καλημέρα !

Υ.Γ. Μόλις ανακάλυψα ένα σοκολατάκι μέσα στη κασετίνα μου! Things are looking up!

Με δουλεύεις;!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

στη νέα μου δουλειά είναι πολύ καλά και περνάμε τρέλλα. Όλες οι κοπέλες, είναι μεγαλοκοπέλες, φεμινίστριες και φοράνε όλες ανεξαιρέτως παντελόνι κάπρι με μπότες απόξω και στενά μπλοζάκια. Οι περισσότερες είναι χωρίς γκόμενο και κάποιες είναι και ελαφρώς νευρωτικές - στις ελαφρώς συμπεριλαμβάνεται και μια που όταν της υπέδειξα πως η "Αντιγόνη" θέλει -ο και -η αντί για -ω/-ει άρχισε να γδέρνει τη μούρη της από τα νεύρα. Δουλεύουν 18 ώρες την ημέρα και αλληλοσιχαίνονται.
Οι νεαροί είναι πιο χαλαροί. Μερικοί από αυτούς δε ζουν ακόμα στους, ούτως ή άλλως, χαλαρότερους ρυθμούς των '80ς. Μακρύ μαλλί, κολλητό τζιν και αθλητικά μποτάκια. Ο χρόνος δεν γιατρεύει τα πάντα, τελικά! Μεταξύ τους συνεννογιόνται με ρεψίματα και το "Ρε μαλάκα" apparently ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις γιατί, άλλη κουβέντα δεν άκουσα να ξεστομίζουν. Μερικοί έχουν γένια που γεμίζουν σάλτσες από τα σάντουιτς αλλά "τι είμαι ρε μαλάκα καμιά αδερφή να σκουπιέμαι με τη χαρτοπετσέτα;". Δουλεύουν λιγότερες ώρες, κάποιοι έχουν προσωπική ζωή (μπροστά από την οθόνη του pc) και άλλοι γυρνούν βιαστηκά σπίτι για να τηλεφωνήσουν στη κοπέλα τους. Ξέρεις αυτή που σπουδάζει στην Αγγλία!

Πάντως γενικά είναι ωραία! Δεν τους ενοχλεί που γελάω με όσα βλέπω και -σχεδόν- ενθουσιάστηκαν με την ιδέα να παίρνω και τον Λένυ μαζί μου να τον κάνουμε μωρό.
Τα κουλεμανσόν δεν έχουν αρχίσει ακόμα αλλά όλο και κάμποσα εξτένσιονς θα μαζέψουμε μέχρι το τέλος του μήνα.
Καληνύχτα αγαπημένο μου'μερολόγιο, αύριο θα φάμε κεφτέδες."

Hμερολόγια Χωρισμένων Μέρος Γ: Boy, Interrupted

Dear diary,

Απόψε επιτέλους βγήκα με τον Βασίλη.


Οι φωτογραφίες τον αδικούσαν. Ήταν πολύ ωραίος τύπος. Πήγαμε για φαγητό και παρήγγειλα μια κολυμπήθρα τηγανιτές πατάτες.

Δεν τον πείραξε που δεν τον άφησα να φάει ούτε μια από το πιάτο μου. Ήταν πολύ ευχάριστος, ευγενικός και είχε ωραίο χαμόγελο. Φαινόταν απόλυτα φυσιολογικός. Μέχρι που έκανα τη λάθος ερώτηση και τα πράγματα εκτροχιάστηκαν.

- Και δε μου λες, με τι ασχολείσαι;
- Έχω σπουδάσει ιατρική και ειδικεύτηκα στη πλαστική χειρουργική. Τα πρωινά δουλεύω σε μια κλινική. Τα μεσημέρια πάω στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Έχουμε μια εταιρεία με ασανσέρ. Παράλληλα, κάνω και φορολογικές δηλώσεις γιατί έχω τελειώσει και οικονομικά. Το απόγευμα διορθώνω τα γραπτά των μαθητών της αδερφής μου – είναι καθηγήτηρα αγγλικών και μετά βοηθάω τη μητέρα μου. Είναι ζωγράφος και της ανακατεύω τις λαδομπογιές. Τα βράδια δουλεύω στο Δήμο. Είμαι υπεύθυνος για τα λαμπιόνια στην Α’ Πειραιώς. Μετά πάω σπίτι και πλένω τα πιάτα που έχει αφήσει στο νεροχύτη η οικονόμος μου, η Μπεττίνα. Είναι ηλικιωμένη βλέπεις και την πονά η μέση της.

- Μάλιστα!!! Φαντάζομαι πως θα ξερένεσαι σα το παλιάλογο το βράδυ.
- Μπαα! Δεν κοιμάμαι πολύ, 1-2 ώρες το πολύ. Μεγάλη ανοησία ο ύπνος. Όταν γυρίσω σπίτι βγάζω βόλτα το σκύλο, κάνω ένα παγωμένο ντους και ξαπλώνω με το κεφάλι να κρέμεται και διαβάζω περιοδικά για τη διακόσμηση παρακολουθώντας Discovery Channel Εσύ κοιμάσαι πολύ;
- Εξαρτάται. Μια φορά πήρα έναν υπνάκο του Αι-Γιάννη πριν πάω σε μια επίσκεψη και ξύπνησα την τελευταία μέρα των εκπτώσεων. Κοιμάμαι κι εύκολα.

Αλλά ας μη μιλήσουμε ακόμα για ‘μένα. Τα σαββατοκύριακα που έχεις χρόνο τι κάνεις?
- Συνήθως πηγαίνω με φίλους στην Αράχοβα που έχω σπίτι, τους μαγειρεύω και κάνουμε σκι.

Αν τύχει και μείνω στην Αθήνα έχω πάρα πολλά πράγματα να κάνω.
- Shocking!
- Έχω κάνει πρωταθλητισμό στο καράτε, το τένις, την ιστιοπλοΐα και τις κορύνες Είμαι μέλος σε 2 λογοτεχνικές λέσχες και στη κλαδική του ΠΑΣΟΚ και έχω πολλές υποχρεώσεις σε αυτά. Είμαι επίσης μέλος στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα και στη Greenpeace και πολύ συχνά τους ακολουθώ σε ταξίδια. Τις Κυριακές μαζεύω γόπες από τον Εθνικό Κήπο και ταΐζω τα ζώα στο Αττικό Άλσος. Βγάζω βόλτα τα σκυλιά της γειτονιάς και αν αδειάσω τους πλένω και τ’ αυτοκίνητα. Γενικά δεν μου αρέσει να κάθομαι.
- Μου θυμίζεις μια φίλη μου. Emily Rose την έλεγαν. Κι αυτή δεν κοιμόταν πολύ και όταν δεν είχε να κάνει κάτι μάσαγε τα σοβατεπιά.

- Δεν την ξέρω την κοπέλα. Είμαι λιγάκι υπερκινητικός αλλά θα το συνηθίσεις γρήγορα.
- Δεν το βλέπω και ούτε το εύχομαι.
- Θα δεις θα περάσουμε υπέροχα. Μου βγάζεις κάτι πολύ θετικό. Δεν θέλω να φανώ βιαστικός αλλά θα μπορούσες να έρθεις να μείνουμε μαζί. Φέρε και το Λένυ.
- Μπα, δε νομίζω να δέχονται σκύλους εκεί που μένεις.
- Μα δε σου είπα σε ποια περιοχή μένω.
- Αν υπολογίζω σωστά μπορώ να σου πω και σε ποιόν όροφο ακριβώς μένεις.

Μ.J.

Η Mary J. Blige σας εύχεται Καλό Μήνα και σας ψιθυρίζει ένα υπέροχο τραγούδι. Be without you . Mε την ευχή κι εσείς να το αφιερώσετε κάπου αλλού με τη σειρά σας!