«Η πλήξη σήμερα, δεν έχει σύνορα». Τα παιδιά αφού μέχρι τις 3:00 διαγωνίστηκαν στις κλανιές, ψοφολόγησαν αποκαμωμένα. Κοιμήθηκαν; Λιποθύμησαν; Πέθαναν από ασφυξία; «Frankly my dear, I don’t give a flying fuck».
Αυτή τη στιγμή με απασχολεί πως θα ξεφορτωθώ τον ενοχλητικό ηχολήπτη που έχει μπαστακωθεί με τη φραπεδιά του παραδίπλα μου και μιλάει. Σε ‘μένα. Κάτι με ρωτάει για το σκληρό του λάπτοπ, κάτι για γκίγκα, κάτι για γιουεςμπί. Ό, τι και να σας πω θα είναι ψέμα. Προσπαθώ να του εξηγήσω πως τον μόνο Γκίγκα που ξέρω είναι εκείνον που μάνταρε τα καλτσόν της Παπαρίζου αλλά προφανώς δεν πτοήθηκε. Έχω κι αυτό το βλέμμα «κάνε-μου-τιουτόριαλ-διψάω-για-γνώση-κι-ας-είναι-γλυκοχάραμα» και που να σκεφτεί ο καημένος πως όσο μιλάει εγώ τον γράφω – στη κυριολεξία.Νυστάζω, νυστάζω, θα κοιμηθώ όρθιος!
Τι αποκόμισα από την αποψινή βάρδια:
(α) Τη Γιούλα, τη καθαρίστρια χρυσό κορίτσι τη λές. Επίσης, την λές και μπουρούχα σε επίπεδο πρωταθλητισμού όταν μαγκώσει το κλειδί της στη πόρτα και δεν μπορεί να μπει στην αποθηκούλα. Bonus info: η αγαπημένη της σφουγγαρίστρα είναι η μπλέ με το ξύλινο κοντάρι.
(β) Τα γάλατα στο ψυγείο μας ήταν ληγμένα και είχαν τη μορφή ‘κομμένης’ μπεσαμέλ. Βρήκα το εσωτερικό νούμερο του Ευαγγελάτου και θα χαρώ πολύ να το χρησιμοποιήσω!
(γ) Έχω τη θλιβερή εντύπωση πως παίρνω τουλάχιστον 200 ευρώ λιγότερα από τους άλλους! Και είμαι και πιο σκαμπρόζικος! Πως εξηγείται τούτο;
(δ) Διάλογος: Η.: Τι θα κάνεις τη Καθαρή Δευτέρα;
Εγώ: Θα κοιμάμαι γιατί θα έχω ξενυχτήσει βλέποντας τα Όσκαρ.
Η.: Οι αδερφές τα βλέπουν αυτά!
Εγώ: Εσύ τι θα κάνεις;
Η.: Θα ντυθούμε με φίλους καμπόυδες και θα πάμε βόλτα στο Γκάζι. Είναι πολύ της μόδας τα καμπόικα φέτος.
Εγώ: Ναι, είναι. Αν είστε δε πολλοί, θα μοιάζετε με αδερφές φωτοτυπημένες.
(ε) Ο ηχολήπτης που κάθεται παραδίπλα μου και μιλάει μόλις με ρώτησε αν ξέρω σε ποιό κομμωτήριο δούλευε βοηθητικό πιστολάκι η Μαργέτη, η σατανίστρια. Φοβάμαι πως είναι μεταμφιεσμένη γριά σε προχωρημένο αλτσχάιμερ.
Ξημέρωσε. Ο ουρανός είναι κάτασπρος. Ο ηχολήπτης με ενημέρωσε πως ήρθε κι άλλη σκόνη από τη Σαχάρα. Δεν αντέχω άλλη ενημέρωση. Σα να πίνω καφέ με το Θοδωρή Δρακάκη. Κλείνω. Πάω να του φτιάξω καφέ με το ληγμένο γάλα και μετά να βγω στο γρασίδι να κυλιστώ με τα κουτάβια.
Κουλημέρα.
6 σχόλια:
Θανουλι μου και στο Λαυριο γλυκοχαραζε σημερα. Τα Παληκαρια ειχαν ζαλωθει τους προβολεις και διασχιζανε την ξοδεμενη γη. Με το που ειπωθηκε η λεξη ΡΑΠ, ειχα πηδηξει μεσα στο αυτοκινητακι μου και τσουπ μιλουσα με τον αγαπημενο μου φιλο στο τηλεφωνο. Σε λιγες ωρες το εγκαταλελειμενο ρημαδι θα περιμενει παλι να μας δεχτει στην αδεια του αγκαλια...
Xeroxed αδερφές indeed...
Μ'αρέσουν τα ποστ που γράφονται με μισόκλειστα μάτια και τόνους αδρεναλίνης ;)
Ναι… είναι πολύ της μόδας οι καουμπόηδες φέτος λόγο του: Το Μυστικό του Brokeback Mountain! Αν οι αδελφές βλέπουν τα Όσκαρ, τότε φέτος και οι καουμπόηδες τι είναι;
Τρίζουν τα κόκαλα του καλού του κακού και του άσχημου μετά Το Μυστικό του Brokeback Mountain :)
Nanako μου, που δουλεύεις μέσα στη μαύρη νύχτα? Σε night club?
Κουράγιο! Μακριά από τα χαλασμένα γάλατα και γιαούρτια!!!
Xaχαχαχαχαχαχαχ πολυ ωραιο το post!!!Eυγε!!!
έχω και γω ακριβώς την ίδια φωτογραφία, με την ίδια πόζα!!!
φαίνεται πως ώρες ώρες μας συναρπάζει το ίδιο η δουλειά μας....
:) και καλό μήνα!
Δημοσίευση σχολίου