Τα τσακάλια

Όταν ήμασταν μικροί, μόλις τελείωναν οι καλοκαιρινές διακοπές ζούσαμε όλοι τον εφιάλτη του κλουβιού: επιστρέφαμε από την άπλα της εξοχής, από τις αλάνες και τις παραλίες πίσω στο διαμέρισμα. Θυμάμαι πως τις πρώτες μέρες ήμουν σαν αγρίμι: ήθελα να βγω να παίξω και να κυλιστώ στο δρόμο. Τότε βέβαια ήταν οι εποχές που τα παιδιά έπαιζαν ακόμη στους δρόμους αλλά επειδή από ένα σημείο και μετά κατέληγα, τουλάχιστον, με μαυρισμένο μάτι (σχεδόν σε καθημερινή βάση) απέφευγα να κατεβαίνω στη γειτονιά κι έτσι έπαιζα λάστιχο και μονόπολι στο μπαλκόνι με την αδελφή και τα ξαδέλφια μου (την Φαρφούρα και τον Γιώργο). Το θέμα συζήτησης στα τηλεφωνήματα μεταξύ μαμάδων ήταν βασικά το "Πώς θα τον μαζέψω τον αλήτη?" αλλά με τα χρόνια βρήκαν το κόλπο κι επιστρέφαμε μία μέρα πριν ανοίξουν τα σχολεία οπότε και πέφταμε με τα μούτρα στ' αντικαταθλιπτικά χωρίς περίοδο χάριτος. Τώρα το δράμα των μαμάδων έχει μετατοπιστεί σ' εμάς.

Χθες το βράδυ, γύρισε από τις διακοπές το Λέννυ. Τέρμα τα μπάνια (εύχομαι κι ελπίζω), τέρμα οι ανοιχτές πόρτες, τέρμα η ζητιανιά για ένα κομμάτι μπρεσάολα στα μπακάλικα, τέρμα το σκάψιμο για μιά δροσερή φωλιά στον κήπο. Η πρώτη νύχτα ήταν λίγο δύσκολη γιατί την πέρασε μπροστά στο ψυγείο προσπαθώντας να θυμηθεί πώς στα κομμάτια ανοίγει. Επειδή όμως έχουν γνώση οι φύλακες, είχα φροντίσει να σμπρώξω μιά βαριά πολυθρόνα μπροστά. Από τα χαράματα είχε αρχίσει να μoυρμουράει γιατί δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς είχε πάει 6 το πρωί κι εκείνος δεν ήταν στο πάρκο με τα κουκουνάρια να κουβαριάζεται και μετά να βουτάει στη θάλασσα. Με ξύπνησε, το συζητήσαμε, άκρη δεν βγάλαμε! Έχει γίνει δε τόσο αλήτης που στο Γαλαξείδι μπουνιδιαζόταν κάθε μέρα με τη νέμεση του, τον Παπουτσάκια, με αποτέλεσμα ο σβέρκος του να είναι γεμάτος ξεραμένες πληγές. Δεν τον λυπάμαι βέβαια, γιατί και το άλλο το καυμένο το σκυλάκι το είχα δει μιά μέρα με κατεβασμένη τη μούρη.
Πολύ φοβάμαι δε πως αν τελικά τον στείλω στο νυχτερινό θα μπλέξει με παλιοπαρέες και σε δυό χρόνια θα έχει τον δικό του στόλο από βαποράκια, πουτάνες, μπουζούκια και θα εμπορεύεται παράνομα και ληγμένα κόκκαλα. Λέω να τον βάλω από τώρα στο ίδρυμα για να έχω ήσυχο το κεφάλι μου.