Πέμπτη, Μαρτίου 06, 2008

Βίδες στον αστράγαλο

Χθες το βράδυ, πήρα το λεωφορείο για να γυρίσω σπίτι. Το σπίτι μου δεν είναι μακριά από τον σταθμό αλλά το απόγευμα είχε περάσει ο τυφώνας "Τάπερ-Ντόνα" από τη δουλειά και, όπως καταλαβαίνεις, είχα μπει από πολύ νωρίς στον αυτόματο.
Μπαίνω, κάθομαι, βγάζω και το Empire και βυθίζομαι. Δυό στάσεις μετά, ανοίγουν οι πόρτες και μπαίνει μια ορδή από γριές - bear. Οι γριές - bear διαφέρουν από τις κανονικές ως προς το ενδυματολογικό κυρίως: λόγω κάποιας πίτας/πάρτυ φιλόπτωχου/ μασκέ της ενορίας/ τσάι κάποιου (οποιουδήποτε) Συνδέσμου, έχουν σούπερ παστωθεί, έχουν κρεμάσει ό,τι χρυσαφικό επέζησε της Κατοχής, έχουν ρίξει ανέμελα πάνω τους όποιο ζώο βρέθηκε στουμπωμένο στο πατάρι κι έχουν πάρει τους δρόμους. Συνήθως συνοδεύονται από νεαρότερες κυρίες της πολυκατοικίας που ο άντρας τους βλέπει ποδόσφαιρο κι αυτές ξεφαντώνουν στις συνεστιάσεις των γηροκομείων.
Μου λέει λοιπόν μία από αυτές τις μικρότερες σε ηλικία με την καταπράσινη 'certified green' σκιά στο μάτι: "Νεαρέ μπορείς να σηκωθείς για να καθήσει η γιαγιά?" Στο ρόλο της γιαγιάς ετοιμόρροπο αρχοντικό της Τουρκοκρατίας με μιά τεράστια γούνα που μάζευε στην καμπούρα. Και της απαντώ: "Λυπάμαι πολύ αλλά είμαι στο πόδι από τις 6 κι έχω και 5 βίδες στον αστράγαλο". Μου είπαν περαστικά και μεάφησαν στην ησυχία μου.
Καταρχάς, μην φανταστείς πως είμαι τόσο ετοιμόλογος. Αυτή είναι η στάνταρντ απάντηση που χρησιμοποιώ από το 2001 σε ανάλογες περιπτώσεις. Ήταν εκείνες τις μέρες που όλες οι γριές σάρωναν την Επικράτεια μαζεύοντας υπογραφές για τις ταυτότητες. Θυμάμαι, γυρνούσα από τη δουλειά στο Μαρούσι και τα τρένα ήταν ασφυκτικά γεμάτα από γριές με σπορτέξ που δεν άφηναν μπουτίκ για κουρτινάδικο προκειμένου να συμμορφωθούν με τις επιταγές του Χριστόδουλου. Ξεκινούσαν από το χάραμα αφήνοντας το σπίτι χωρίς καν ένα μπριάμ στο φούρνο και γύρναγαν το βράδυ για να βγάλουν το ρεζουμέ της μέρας με το καλκιουλέητορ.
Από εκείνες τις μέρες, αποφάσισα να μην ξανασηκωθώ για καμία γριά σε κανένα μέσο μεταφοράς. Ακόμα κι αν μπει μέσα γριά που την έχει φάει ο κορκόδειλος από τη μέση και κάτω, δεν πρόκειται να σηκωθώ. Όχι γιατί δεν τις συμπονώ αλλά γιατί αν έχει περπατήσει η γριά από την Καισαριανή στο Μοσχάτο με τα πόδια (and back) τότε είναι απόλυτα βέβαιο πως μπορεί να κρατηθεί για 10 λεπτά και να σκεφτεί τί έκανε!

17 σχόλια:

fevis είπε...

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι..
υ.γ. μα να πάτε για καφέ με την Κανατάκη και να μην με πάρετε? Ποτέ δεν θα στο συγχωρήσω αυτό....

nanakos είπε...

Fvs μου, να σου εξηγήσω: δεν βγήκαμε για καφέ! Ήρθε και με βρήκε στη δουλειά σαν την κατάρα που επιστρέφει!

υγ. γιατί εσείς δεν βγήκατε το βράδυ για φαγητό?!

spirou είπε...

Σε πάω!(και μόλις συνειδητοποίησα ότι αυτό το είχε πει ο Χριστόδουλος...ατυχές σχόλιο :p)

Εγώ έχω όντως πρόβλημα με τα πόδια μου,αλλά το δικό σου "πέντε βίδες στον αστράγαλο" είναι φοβερό.Θα το χρησιμοποιώ κι εγώ,αν επιτρέπεται!

Tanila είπε...

Eγώ ευτυχώς δε χρειάζομαι δικαιολογίες.
Παίρνω το πιο ξινό μου ύφος, απαντάω ένα παγωμένο΄"Όχι", 20 φορές πιο αποφασιστικό από του Μεταξά, και αν ακούσω και γρίνια, πετάω και κανα μπινελίκι και βγάζουν το σκασμό.

Trilian είπε...

πες τα καλό μου, που έμπαινα στο λεωφορείο με το πόδι του ρομποκοπ και την πατερίτσα και καμιά τους ποτέ δεν φιλοτιμήθηκε!!

nanakos είπε...

Nτανίλα, μετά από αυτό το σκόλιο νομίζω πως μπορείς να τα π[αρατήσεις όλα και να ξεκινήσεις μια λαμπρή καριέρα στο babysitting. Τα παιδιά κοντά σου θα πάρουν όχι μόνο αρχές αλλά και ναρκωτικά!

An-Lu είπε...

Μ αρέσει η απάντησή σου! Θα την μεταφέρω στο έτερόν μου ήμισυ για αλτερνατίβα...

Tanila είπε...

:-)
Tέτοια μου λες και πάω να σ'ερωτευτώ....

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι που θα το πω αλλά εμένα με εκνεβρίζουν οι γριές στο σουπερμάρκετ. Τα καροτσάκια έχουν για αυτές διπλή χρήση, για τα ψώνια και ως Π! Πάνε και όλες μαζί για ψώνια για να θυμηθούν πως πήγαιναν μπουλουκιδόν ως κορασίδες και φρακάρουν όλοι οι διάδρομοι του Τέσκο. Μετά κάθονται όλες στην πλατεία και προσπαθούν να θυμιθούν ποια βγήκε Μις Μπανιερό 1926. Είναι σαν να βλέπεις πολλές νύφες του Τσάκι να κάθονται όλες μαζί. Φαίνεται κάνουν πρόβα για το ύστατο μακιγιάζ. Και κάτι άλλο που μου ήρθε στο μυαλό. Πριν από λίγες μέρες είμαι σε ένα μεγάλο κτήριο και γίνεται συναγερμός για φωτιά. Βγαίνουμαι έξω και βλέπω δίπλα μου μια σταφιδιασμένη κοπελιά, με βελόυδινο πράσινο ταγιέρ (όσα πήρε ο Άνεμος και σήκωσε), μάλλινο καλσόν, ψοφήμι στους ώμους που είχε να καθαριστεί από τότε που μόνο του το ζωντανό πλατσούριζε ανέμελα σε καμιά λιμνούλα, δύο σκουλαρίκια γκουμουτσέ μαϊμουδίζοντα διαμάντια λες και κληρονόμησε τον πολυέλαιο της γιαγιάς εξαδιαιρέτου, και πάνω από όλα αυτά...δίχτυ στο μαλλίε που άφηνε μόνο τους λοβούς τον αυτιών να ξεχυλώνονται λογω του βάρους των γκουμουτσών! Πάλι κακία έβγαλα! Κακή επιρροή ο Νανάκος! τσ τσ τσ

Tanila είπε...

Tυχερέ Αργοναύτη!
Γνήσια γιαγιά με φιλέ!
Έχω μια "ακόμα είμαι νέα και σπορτιφ" που κυκλοφορεί με φόρμες, αθλητικά και μακιγιάζ. Ανταλάσσουμε;

Ανώνυμος είπε...

Ανταλάσσουμε μόνο αν η φόρμα έχει ίχνη από το τρεχάμενο ιδρωτομακικιάζ και αν μαζί με την αθλητική ενδυμασία έχει πακετάκι χρυσές βέργες και διάφορα τιμαλφή! To deal or not to deal?

nanakos είπε...

Jason & Tanila, get a room and a good bargain!

Ανώνυμος είπε...

Ωστε βίδες ε;...χμμμμ ..καλό..πολύ καλό!

Ανώνυμος είπε...

Ξέρετε πόσες ώρες στέκονταν όρθιες για να προσκυνήσουν το Χριστόδουλο; Αδιαμαρτύρητα, εννοείται.

g for george είπε...

Μην τις βλέπετε έτσι αθώα και ανυπεράσπιστα ανθρωπάκια, δεν ξέρετε πόσο αντέχουν αυτές. Την γιαγιά μου να δείτε που πάτησε τα 80 και δεν μασάει μια.

tsok είπε...

Απορώ σύντροφοι που κανείς σας δεν αναφέρθηκε στο φαινόμενο "γιαγιά του πλοίου" που έχει και την υποκατηγορία (βαρέων-βαρών) "γιαγιά της Τήνου". Και δε μιλάω μόνο για την εξειδικευμένη περίπτωση "γιαγιά της Τήνου το 15αυγουστο", αλλά για πιο all around καταστάσεις. Βάρδα μην πηγαίνεις Μύκονο ή Άνδρο και σου σκάσουν οι καμικάζι με τα τσαμπέρια δίπλα σου. Αμ θα φας λαδερό (φάση να κολυμπάει στο λάδι όμως), αμ θα σου χώσουν στο χέρι τη σύνοψη, αμ θα σ' αγιοάσουν με το αγίασμα της Μεγαλόχαρης, αμ θα σου προξενέψουν ό,τι έχουν σε κουλό αγάμητο συγγενή. Είμαι παθούσα σας λέω...

patsiouri είπε...

Τσοκ...με είχε τάξει η μάνα μου στην Τήνο και αναγκάστηκα να πάω στις 16 Αυγούστου μετά την απειλή πως θα χάσω το τρίπατο στη Σουβάλα...
Στο καράβι και το νησί κυκλοφορούσαν ένα εκατομμύριο γριές και εγώ...
Δεν πίστευα παρ'όλα όσα άκουγα οτι υπάρχει τέτοιος κόσμος...
Τον έφαγα στη μάπα 2 εικοσιτετράωρα μαζεμένο.
Καλά που μου θύμησες να ανεβάσω σχετικό πόστ με τα βάσανά μου στο γαμώνησο...