Oι πιο αγαπημένες μουσικές (Νοs 5-1)

No 1 Sous le ciel de Paris / Yvette Horner

“Kάτω από τον παριζιάνικο ουρανό τριγυρίζει ένα τραγούδι που ξεπήδησε μόλις σήμερα μέσα από την καρδιά ενός αγοριού”.
Mέχρι σήμερα δεν έχω ακόμα αποφασίσει αν γεννήθηκε πρώτα το Παρίσι και μετά αυτή η μελωδία ή το αντίστροφο. Ακούγοντας το πάντα αναρωτιέμαι τι υπήρξε πρώτο: οι άνθρωποι ή η ευτυχία, το γέλιο ή η ζωή, η ελπίδα ή η ανάγκη της. Δεν θυμάμαι αν το άκουσα πρώτα από την Εντίθ Πιάφ ή τον Υβ Μοντάν όπως επίσης δεν θυμάμαι κάποια στιγμή της ζωής μου που να μην το ξέρω. Σε πολλές εκτελέσεις, σε πολλές ενορχηστρώσεις το θυμάμαι πάντα κάπου να παίζει στο πίσω μέρος της ζωής μου. Έχει ταιριάξει τις νότες του σε όλες τις στιγμές της μέρας, σε όλες τις αλλαγές της ζωής. Όσα χρόνια και αν έχουν περάσει η μελωδία του είναι πλημμυρισμένη από μια συγκινητική αισιοδοξία, γεμάτη τρυφερές εικόνες και φως. Αυτό είναι βασικά: ένα βαλσάκι γεμάτο φως και την ομορφιά του παντοτινού. Γι’ αυτό μάλλον θα το αγαπάω παντοτινά αυτό το τραγούδι: γιατί κάθε γύρισμα του σου θυμίζει πως τελικά στη ζωή μας τίποτε απ’ όσα αγαπάμε δεν τελειώνει. Όλα κρατάνε για πάντα. Και όλα θα τα χορεύουμε για πάντα. ( lyrics )

Best bit: "Leur bonheur se construit sur un air fait pour eux "


Νο 2 Save your love / Renee & Renato

Ποτέ μου δεν έχω ακούσει αυτό το τραγούδι κάπου εκτός από το σπίτι μου. Ποτέ. Ούτε σε ραδιόφωνο, ούτε σε δισκοπωλείο, ούτε το δρόμο πουθενά. Θυμάμαι μόνο τη μαμά μου να το τραγουδάει ξανά και ξανά και ξανά και να το χορεύει στη κουζίνα. Το είχε γράψει σε μια κασσέτα και το είχε στείλει στον μπαμπά μου και τη θυμάμαι να λέει πως αυτό είναι το αγαπημένο της τραγούδι γιατί μιλάει για εκείνη και τον μπαμπά μου. Δεν χρειάστηκε ποτέ να αναρωτηθώ για τα λόγια του τραγουδιού γιατί από το ύφος της μαμάς μου καταλάβαινα πως μιλάει για δυο ερωτευμένους ανθρώπους. Είναι μάλλον το τραγούδι που μου δίδαξε το πρώτο μάθημα της ζωής μου: οι γονείς, έστω κι αν περνούσαν πολύ χρόνο χωριστά, ήταν δυο πολύ ερωτευμένοι άνθρωποι. Τόσο ερωτευμένοι που είχαν και το προσωπικό τους ντουέτο – που τραγουδούσαν ακόμα και από το τηλέφωνο.
Με τα χρόνια συνειδητοποίησα πως δεν χρωστάω τίποτε στους γονείς μου. Καμία υποχρέωση για την ανατροφή, την άνετη ζωή μου, τις σπουδές μου, την αμέριστη βοήθεια τους όποτε τους χρειαζόμουν. Δεν ξέρω αν θα τους το πω κάποτε αλλά το μόνο που τους χρωστάω είναι η ευγνωμοσύνη μου που υπήρξα παιδί ενός πραγματικά μεγάλου έρωτα που μετά από 34 χρόνια ακριβώς εξακολουθεί να ψιθυρίζει αυτή τη σερενάτα. ( lyrics )

Best bit: "A serenade I long to sing you, the reddest rose I always bring you".


Νο 3 One / U2 & Mary J. Blige

Αρχές του 1992 και το One των U2 έπαιζε σαν μουσικό χαλί στον πρώτο μου έρωτα. Είναι ειρωνικό πως ένα τραγούδι που μιλάει κυρίως για την απώλεια και την καταστροφή μπορεί να γίνει το σάουντρακ μιας εφηβικής αγάπης. Δεν μπόρεσα ποτέ να το εξηγήσω αυτό. Ίσως γιατί η σαρωτική ορμή που έχει η πρώτη αγάπη αδιαφορεί για τα συντρίμμια και κάθε είδους κόστος. Και ήταν έτσι ακριβώς. Ο πρώτος έρωτας δεν είχε ίχνος λογικής και το μόνο που τον διέκρινε ήταν η λαχτάρα για τη στιγμή και την ίδια την αυτοκαταστροφή. Ο πρώτος μου έρωτας κράτησε περίπου 3 χρόνια και την επιλογή μου την εξαργύρωσα με ένα και μοναδικό φιλί. Και με την καταστροφή που περιγράφει ο Μπόνο. Αλλά αυτό μάλλον είναι η μαγεία της εφηβικής αγάπης: όσο και αν πόνεσες, όσο κι αν διαλύθηκες ίσως να είναι η μοναδική καταστροφή που θα θες να ξαναζήσεις κάνοντας ακριβώς τα ίδια λάθη. Love IS a higher law ! ( lyrics )

Best bit: "And I can't be holding on to what you got, when all you've got is hurt"


No 4 Home / Michael Buble

Το αγαπάω πολύ αυτό το τραγούδι! Αγαπάω την ησυχία του, το παράπονο του, τη μοναξιά που κρύβουν τα λόγια του. Περισσότερο όμως αγαπάω την ανάγκη που έχει για επιστροφή. Το αγαπάω γιατί μιλά με τον πιο όμορφο τρόπο για την ανάγκη που έχουμε όλοι να ανήκουμε κάπου. Και μέσα σε όλη τη θλίψη και την γλυκειά απόγνωση του, η ελπίδα. Η ελπίδα πως κάποιος πάντα υπάρχει κάπου και μας περιμένει να γυρίσουμε. Ακόμα και αν βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης, πάντα θα μας περιμένει. Και αυτή η σκέψη είναι αρκετή για να νικήσει όλη τη μοναξιά που αντέχει ο άνθρωπος. Το αγαπάω αυτό το τραγούδι γιατί τραγουδώντας τη μοναξιά καταφέρνει να τη σπάσει σε χίλια κομμάτια και να τα μετατρέψει σε σημάδια που δείχνουν το δρόμο για εκεί που ο καθένας μας ανήκει. ( lyrics )

Best bit: "Another summer dayHas come and gone awayIn Paris and RomeBut I wanna go home"


No 5 Wrapped / Gloria Estefan

Gloria! Πως είναι δυνατόν να μην αγαπάς μια γυναίκα που έχει αυτό το όνομα?! Γενικά πως είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν τη Gloria Estefan?! Τα τραγούδια της υπήρχαν πάντα στη ζωή μου: πάντα ήρεμα, χωρίς φανφάρες, γεμάτα τρυφερότητα και νόημα. Ίσως αυτό να αγαπώ περισσότερο στη Γκλόρια: κάθε της λέξη, σε κάθε της τραγούδι φτάνει στ’ αυτιά μου και νιώθω πόσο πολύ εννοεί αυτά που μου λέει. Οι μελωδίες της πάντα αισιόδοξες, γεμάτες δίψα για ζωή κι ευτυχία. Τη Γκλόρια την εμπιστεύομαι. Μου λέει πάντα την αλήθεια γι’ αυτό που νιώθω και γι’ αυτό που πρέπει να γίνω.
Το συγκεκριμένο τραγούδι, το θυμάμαι να παίζει στο σι ντι ένα ανοιξιάτικο απόγευμα που πήγαινα να συναντήσω την Πωλινίτσα και τον Τιτίνο. Μόλις είχα αγοράσει το cd και μόλις ξεκίνησε το κομμάτι αυτό, κάθισα σε ένα παγκάκι έξω από τον σταθμό του τρένου στον Πειραιά. Κλισέ, ξεκλισέ εκείνη τη στιγμή ένιωσα πραγματικά ο βασιλιάς του κόσμου: το απόγευμα, η Γκλόρια, τα υπέροχα λόγια της, οι φίλοι μου όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα αλλά αν δεν κάτσουμε σ’ ένα παγκάκι για τριάμιση λεπτά να τα ‘χωνέψουμε’ αλλάζουν από δεδομένα σε αδιάφορα. Kαι μπορεί να πέρασαν τα χρόνια αλλά, ευτυχώς, εκείνα τα 3,5 λεπτά δεν έχουν τελειώσει ακόμα. ( lyrics)

Βest bit: "I'm simply a coin in your fountain, lost like the seconds I'm counting till I am closer to you".