Θερινό ΤζουκΜπόξ

Αν κρίνω από τη συμμετοχή, οι περισσότεροι φαίνεται να έχουν συνδέσει τα καλοκαίρια τους με υπέροχες μελωδίες. Παραλίγο να κατεβείτε στα Προπύλαια με πλακάτ για το «Καλοκαίρι» του Σαββόπουλου αλλά ευτυχώς τελευταία στιγμή το σώσαμε. Είναι πιθανό να γίνονται updates, ok?! Ακολουθεί η λίστα που φτιάξατε και το καλοκαίρι που όλοι περιμένουμε!
Καλό μας Καλοκαίρι!

Y.Γ. Ελπίζω να δουλεύουν όλα τα λίνκς!!

Down Under / Men at work by Evelina z13

Summer of '69 / Bryan Adams by Streetspirit

Itsy bitsy teeny weeny yellow polka dot bikini / Bombalurina by Sadie

La plage de Saint-Tropez / Army of lovers & Casablanca / Bertie Higgins by Dj Kwstas

Footloose / Kenny Loggins & Right here waiting / Richard Marx by Vasvoe

Beautiful Maria of my soul / Los Lobos & Hopelessly devoted to you / by Olivia Newton John

by Nanakos

Τhe first time / Robin Beck & Summer Loving / Olivia Newton John by So-de-lovely

Vision of you / Belinda Carlisle by Ανώνυμος1

Endless summer nights / Richard Marx by Dj Kwstas

Club Tropicana / Wham & La isla Bonita Madonna by Enteka

Domino Dancing / Pet shop boys & Rio / Duran Duran by Προβατάκος

Βe my baby / The Ronettes by Xilaren

Lambada / Kaoma by Καλτσόβρακος

Summertime / A. Franklin & L. Armstrong & Summer son / Texas by Yannis

Boys don’t cry / The Cure by Sigmund 01

Aeroplane / Red hot chilli peppers by Μαρκησία του Ο

Summer wine / Nancy Sinatra & Lee Hazelwood & Red, red wine / UB40 by Archive

La vie en rose / Grace Jones by E-Lawyer

In the summertime / Mango Jerry, Summer in the city / Lovin spoonful,

Summertime blues / Eddie Cochran, Sweat (a-la-la-la-la-long) / Inner circle,

Mambo craze / De Phazz by Mirandolina

Boys of summer / Don Henley by Artfarted

Temptation / Diana Krall by Λαμπρούκος

Νοthing brings me down / Emiliana Torrini by Ανώνυμος2

Girls just wanna have fun / Cyndi Lauper by Sadie

It’s raining men / Geri Halliwell by Μικρή Ολλανδέζα

Turn your lights down low / Lauren Hill & Bob Marley by Streetspirit

This Kiss / Faith Hill,

Perfect / Faitground attraction, Lovefool / The Cardigans, Rio / M. Nesmith,

The shoop shoop song / Cher, I’m so excited / The Pointer sisters,

She’s a rainbow / Rolling Stones, Walking on sunshine / Katrina & the waves by

Loukoumaki

Cruel summer / Bananarama by NewManifesto

Batida de coco / Terra Samba by Vasvoe

Ανακοίνωση

Ποιό τραγούδι σου θυμίζει καλοκαίρι?

Πες το και τη Παρασκεύη να μαζέψουμε όσα πιο πολλά μπορούμε και να βάλουμε μπρος το καλοκαιρινό soundtrack στα blogs!! Έρχεται ο Γιούνης (a.k.a. Ιούνης) και δεν πρέπει να μας βρει έτσι!

Silly love songs

Τον τελευταίο καιρό ήμουν πολύ απασχολημένος με ένα project που μου ανέθεσα μια πολύ στεναχωρηματική μέρα: να μαζέψω όλα τα τραγούδια που έχουν φτάσει στην κορυφή του μουσικού καταλόγου της Αγγλίας και της Αμερικής, από τη πρώτη εβδομάδα του 1980 έως και την εβδομάδα που διανύουμε. Πολλλλλλά τραγούδια (ειδικά για την Αγγλία που τα Νο 1s αλλάζουν συχνά με φρενήρης ρυθμούς )!
Χτες βράδυ τελείωσε η συλλογή των κομματιών, η ταξινόμηση τους ανά χρονιά και χώρα και μένουν μόνο οι συμπληρωματικές πληροφορίες σε κάθε τραγούδι ξεχωριστά. Αυτή η δουλειά με γέμισε πολλή μεγάλη χαρά: θυμήθηκα τραγούδια που είχα χρόνια ν’ ακούσω, ανακάλυψα καινούρια, πλημμύρισα αναμνήσεις κι επιβεβαίωσα το μοναδικό δόγμα της ζωής μου: η μουσική είναι ένα από τα δυο πράγματα της ζωής που δεν χρειάζεται να δικαιολογήσεις την επιλογή σου (για όσους άνοιξαν τώρα τους δέκτες τους, ο έρωτας είναι το δεύτερο – duhh!)
Όμως μέσα σε όλα έκανα και μια θλιβερή διαπίστωση: στις μέρες μας δεν υπάρχουν πια τα λεγόμενα love songs!
Κοιτάζω τις δυο προηγούμενες δεκαετίες και βρίσκω τόσα και τόσα τραγούδια που χορεύαμε στα πάρτυς, γράφαμε στα εσώφυλλα των βιβλίων, αφιερώναμε τους εφηβικούς (και μετέπειτα) έρωτες. Βρήκα τραγούδια και θυμάμαι πως έλιωνε ο κόσμος στο άκουσμα τους. Δεν θα σας μιλήσω με νούμερα και στατιστικές γιατί θα κοιμηθώ πριν τελειώσω τη φράση! Απλά απορώ: τι χορεύουν τα σημερινά παιδιά στα πάρτυς; Τι ψιθυρίζουν όταν αγκαλιάζονται; Τι σιγοτραγουδούν όταν σβήσουν τα φώτα; Όταν κουραστούν από τον χορό τα πόδια ποιος μιλάει για ραγισμένες καρδιές, ευτυχία, δάκρυα, φιλιά; Που είναι σήμερα όλοι αυτοί που έλεγε ο Paul McCartney πως ήθελαν να γεμίσουν τον κόσμο με “silly love songs” ;
Είναι περίεργο να σκέφτεσαι πόσα λίγα αληθινά ερωτικά τραγούδια κυκλοφορούν στις ήμερες μας όταν μάλιστα οι άνθρωποι πονάνε περισσότερο από παλιά. Οι σχέσεις πλέον δημιουργούνται και τελειώνουν μέσα σε μια νύχτα. Πάντα όμως μένει κάτι να θυμόμαστε από τον άλλο, όσο γρήγορα κι αν πέρασε από τη ζωή μας. Πως θα το κουβαλήσουμε αυτό το ‘κάτι’ στα χρόνια που θα έρθουν αν δεν το δέσουμε στις αισθήσεις μας μ’ ένα τέτοιο τραγούδι; Είναι πράγματι ανησυχητικό που δεν έχουμε πια τέτοιες μελωδίες στη ζωή μας ή είναι δική μου υπερβολή; Ίσως γιατί ανήκω σε μια γενιά που το να σβήσουν τα φώτα και να τυλίγονται τα χέρια γύρω από το λαιμό σήμαινε ακόμα κάτι. Σήμαινε κάτι και το να σβήσουν τα φώτα και να κρυφτείς κάτω από το πάπλωμα με τα ακουστικά στ’ αυτιά σου παίζοντας στη λούπα έναν αργό ρυθμό. Γίναμε τόσο κυνικοί πλέον που δεν ακούμε ρομαντικά τραγούδια; Το ήξερε κανένας άλλο αυτό και δεν μου το έλεγε; Γιατί έχω μόνο ερωτήσεις και καμία απάντηση. Ήμουν σίγουρος πως ο κόσμος αλλάζει. Απλά είχα την εντύπωση πως η ζωή μας δεν αλλάζει τόσο δραματικά /ύπουλα.

Μέχρι να ξανασβήσουν τα φώτα και να διαλέξουμε ταίρι ας θυμηθούμε ένα lovesong από κάθε χρονιά των ‘80ς που έφτασε στη κορυφή της Μεγάλης Βρετανίας.

1980: The winner takes it all / ABBA

1981: Being with you / Smokey Robinson

1982: Ebony & Ivory / Stevie Wonder & Paul McCartney

1983: Only you / The Flying Pickets

1984: Hello / Lionel Ritchie

1985: I know him so well / Elaine Page & Barbara Dickson

1986: Take my breath away / Berlin

1987: China in your hand / T’Pau

1988: A groovy kind of love / Phil Collins

1989: Sealed with a kiss / Jason Donovan

Eντυπώσεις

Μπορεί να φταίει το μέτριο τραγούδι, τα εξτένσιονς, τα χρόνια που βαραίνουν την ‘Απόλυτη’, οι κόπιτσες της ζακέτας, ο ανεμιστήρας, ο καπνός, η κακή φωνή, οι διεθνείς συνομωσίες, οι κυβερνητικοί χειρισμοί, η Αννίτα Πάνια, η ανορεξική κόρη, ο φορτηγατζής που απλώνει χέρι, το καλτσόν, το σανσόν και το κουλεμανσόν. Όμως, για έναν ανεξήγητο λόγο 20,000 άτομα (plus η Ντέπη Hobbit Γκολεμά) για 3 ολόκληρα λεπτά τραγουδούσαν την ίδια μελωδία. Στη τηλεόραση έμαθα πως ακούστηκε χάλια. Στο στάδιο τη βραχνιασμένη φωνή της ‘Απόλυτης’ την είχε σκεπάσει η ενωμένη φωνή Ελλήνων και αλλοδαπών. Είναι πολύ πιθανό αυτό να συμβαίνει κάθε χρόνο με κάποιο σουξέ ή με το τραγούδι της χώρας που φιλοξενεί τη Γιουροβίζιον. Απλά χτες το βράδυ έτυχε να είναι το Εverything .Kαι σας διαβεβαιώνω πως ήταν 3 συγκλονιστικά λεπτά.

Η ΠΟΔΑΡΑ!

Που πας βρε Άννα καημένη, Άννα καταημένη;! Η άλλη χτες με τέτοια ΠΟΔΑΡΑ κι ούτε στα τελικά δεν πέρασε. Σε ποιό θαύμα ελπίζεις; Αν και η αλήθεια είναι πως ο φίλος μου ο Χρήστος μου είχε πει πέρυσι πως η Απόλυτη είχε πάει στην Νέα Υόρκη κι έχει ' βάλει πόδια'! Είχε κι επιχειρήματα - μη με ρωτήσετε, δεν θυμάμαι. Προχτές πήγε κι έβαλε και καινούρια μαλλιά, μάγουλα και μασκάλες οπότε βλέπω να τραγουδάει κατευθείαν από το βουλκανιζατέρ. Καλή επιτυχία (;)



Υ.Γ. Το μπλόγκ μας εξακολουθεί να υποστηρίζει την "ΠΟΔΑΡΑ" και γι' αυτό θα ήθελα να σας ενημερώσω πως η αγαπημένη Kate Ryan θα μοιράζει αριστερές ΚΛΩΤΣΕΣ στους θαυμαστές της γύρω στις 20:10 σε κεντρική πλατεία του Δήμου Αθηνών. Φήμες λένε πως ενδέχεται να κλωτσήσει τον Απόστολο Σουγκλάκο ΚΑΙ τη Sophie Karvelas.
Y.Γ. Αυτό το τοσοδούλι πόστ έκανα περίπου 20 λεπτά γιατί: α) είδα το νέο βίντεο κλιπ της Νάνσυς Αλεξιάδη και, β) η Αννέτ δεν πήγε στο ραντεβού με δημοσιογράφο του Star και ο κύριος 'Λα Σουσουρελά' που μοιάζει με τον Ζυμαρούλη της Πίλσμπουρι ταπεινώνει την Αννέτ, τη Κύπρο, την Taft και την αρχή της ελεύθερης οικονομίας.

Guns n' fate n' roses

Τέτοια εποχή πριν 13 χρόνια αλληλογραφούσα με έναν τύπο, τον Σ.. 17 εγώ, 34 εκείνος. Στο Πειραιά εγώ, στη Χαλκιδική αυτός. Στο σχολείο εγώ, στη φυλακή αυτός. Για νομική είχα χωθεί εγώ, για ναρκωτικά τον είχαν χώσει εκείνον.
Με τον Σ. επικοινωνούσαμε κάτι παραπάνω από ένα εξάμηνο. Είχε βάλει αγγελία για φίλους μέσω αλληλογραφίας σ’ ένα περιοδικό – το Τηλέραμα αν δεν κάνω λάθος. Την αγγελία μου την είχε φέρει ο Νεκτάριος, που ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερος μου και τελείωνε τότε τη Θεολογική σχολή. Μου είχε σχεδόν επιβάλλει να απαντήσω στην αγγελία γιατί «όλοι άνθρωποι είμαστε /πρέπει να βοηθάμε όσους έχουν την ανάγκη μας κλπ» και πολλά άλλα τέτοια χριστιανικά κι ορθόδοξα που είτε δεν πίστευε είτε ξέχασε με τα χρόνια που πέρασαν.
Το πρώτο γράμμα μου έμοιαζε με ποστ στο μπλόγκ: σχετικά σύντομο, σχετικά προσωπικό, κυρίως γενικό και αόριστο. Έλαβα την πρώτη απάντηση λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ένα γράμμα χειμαρρώδες κάτι παραπάνω από 4 σελίδες. Το πρώτο που έκανε ήταν να μου συστηθεί και να μου πει πως είχε καταδικαστεί για εμπόριο ναρκωτικών αφήνοντας μου την πρωτοβουλία για το αν θα ήθελα να συνεχίσουμε την αλληλογραφία από τη στιγμή που γνώριζα το αδίκημα του. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, για λίγο προβληματίστηκα. Σκέφτηκα πως κάτω από άλλες συνθήκες η θέση μου απέναντι σ’ έναν έμπορο ναρκωτικών θα ήταν «Σταύρωσον αυτόν». Αποφάσισα όμως πως πλέον θα ήταν λίγο ελεεινό να του γράψω «Sorry, ψάχνω να αλληλογραφήσω με κάποιον που είναι μέσα για φοροδιαφυγή. P.S. Burn in hell».
Έτσι έστειλα το δεύτερο γράμμα. Κι εκείνος απάντησε – ανακουφισμένος που δεν είχα ανακαλέσει την αρχική μου απόφαση. Αλληλογραφούσαμε πολύ συχνά, 4-5 καμιά φορά και παραπάνω φορές τον μήνα. Μου έγραφε λίγο πριν κλείσουν τα φώτα τη νύχτα, τα μεσημέρια όταν τελείωναν τη δουλειά, όσο συχνά ένιωθε την ανάγκη. Άλλοτε ευδιάθετος, άλλοτε βαρύς από τη ζωή, τα λάθη και τις ενοχές του. Μεγάλα γράμματα, πυκνά γραμμένα γεμάτα σκέψεις, αναμνήσεις και, κάποιες φορές, εξομολογήσεις. Εγώ του περιέγραφα τη ζωή στη Τρίτη Λυκείου κι αυτός τη ζωή στη πτέρυγα των αγροτικών φυλακών.
Από τα γράμματα του φαινόταν ένας άνθρωπος μορφωμένος, ροκάς, ανυπότακτος, γεμάτος επιχειρήματα για την παραμικρή του δραστηριότητα. Οι πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκε, αν και πολλές φορές αναφέρθηκαν, δεν μπήκαν ποτέ στο μικροσκόπιο. Η αλήθεια είναι πως εγώ δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω σαν πραγματικότητα. Και το είχαμε αφήσει εκεί.
Πολλές φορές μέσα στα γράμματα μου του έβαζα και μικρά σημειώματα των συμμαθητών μου, κασέτες που του έγραφαν, ακόμα κι ένα διαγώνισμα Πολιτικής Οικονομίας που ο Παναγιώτης είχε πάρει 06 λόγω ‘ανακολουθίας σκέψεων’. Για ‘μας ήταν παιχνίδι. Για τον Σ. όμως ήταν το παράθυρο σε μια ζωή που δεν είχε ποτέ – λόγω επιλογών κυρίως. Ενθουσιαζόταν τόσο πολύ με τα νέα μας που για να μας ανταποδώσει τη ‘χάρη’ όταν του είπα πως θα πηγαίναμε πενταήμερη στη Ρόδο μου έστειλε μια δισέλιδη λίστα με ονόματα και διευθύνσεις από γνωστούς και φίλους του που θα μας παρείχαν από θαλαμηγό για βόλτες, τραπέζι στα καλύτερα εστιατόρια κλπ. Οι φίλοι μου ποτέ δεν είδαν αυτή τη λίστα.
Τον Σ. τον συνάντησα μόνο μια φορά. Τέλη Μαΐου 1993 σε μια πενθήμερη άδεια του στη συναυλία των Guns n’ Roses. H αλήθεια είναι πως όταν τον είδα τρόμαξα λίγο γιατί ήταν ψηλός και ογκώδης αν και το πρόσωπο του ήταν όσο ευγενικό περίμενα. Η συναυλία ήταν συγκλονιστική και ο Σ. είχε ενθουσιαστεί. Κάποιες στιγμές που τον παρατηρούσα αντιλαμβανόμουν πως δεν σου έδινε την εντύπωση ανθρώπου που στερείται την ελευθερία του: γεμάτος χαρά, ενέργεια σα να μην σκέφτεται την επόμενη μέρα που θα επέστρεφε στο κελί του. Μετά τη συναυλία πήγαμε σ’ ένα μπαρ στο Μεταξουργείο. Αν σας έλεγα πως εκεί τα ναρκωτικά τα έφερναν σε δίσκο θα ήταν υπερβολή αλλά θα παίρνατε αρκετά ξεκάθαρη ιδέα για το τι συνέβαινε. Περιέργως δεν είχα σοκαριστεί μολονότι δεν έμεινα πολύ και ίσως να απέφυγα τυχόν καυγάδες που όπως μου είχε πει ο Σ. ήταν ‘καθημερινότητα σ’ αυτό το μπουρδέλο’. Αυτό έλεγε και τρανταζόταν από τα γέλια.
Μια εβδομάδα μετά έλαβα το τελευταίο του γράμμα. Χωρίς διεύθυνση. Λίγα λόγια για πρώτη φορά. Μου έγραφε πως το είχε σκάσει μερικές ώρες μετά τη συνάντηση μας. «Καλύτερα μια σκοτάδι παρά σκοτάδι σκέτο», έγραφε. Μου είπε πως χάρη στη δική μας πήρε αυτή την απόφαση – κάτι που ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν είναι καλό ή όχι. Επίσης, μου έγραφε τι να κάνω σε περίπτωση που με ενοχλούσε η αστυνομία – κάτι που δεν έγινε ποτέ. Έκλεινε λέγοντας ‘να μη λυπάσαι για ‘μένα. Είμαι ελεύθερος’.

Όλα αυτά τα θυμήθηκα με αφορμή ένα ποστ του Enteka για τους Guns n Roses. Και θυμήθηκα τον Σ. και το November rain που του είχε γράψει η φίλη μου η Σταυρούλα σε μια κασέτα Denon και πολύ του άρεσε. Για μια στιγμή θέλησα να βάλω μερικά αποσπάσματα από τα γράμματα του Σ. αλλά οι φίλοι μου με απέτρεψαν λόγω απορρήτου. Αν τα έβαζα θα το έκανα γιατί με τα γράμματα του Σ. κατάλαβα από πολύ νωρίς τι σημαίνει ‘δεύτερη ευκαιρία’.

Τεστ

Πόσοι άραγε είναι στη δουλειά αυτή τη στιγμή και βαριούνται θανάσιμα?

Θέλω...

αυτό το φιλί να κρατήσει ....

Πρωινή προσευχή

Καλέ μου Θεούλη,

σ’ ευχαριστώ που και σήμερα με ξύπνησες αργά και χουζούρεψα.
Σ’ ευχαριστώ που ξύπνησες νωρίς την αδελφή μου κι ήρθε να βγάλει εκείνη το Λένυ βόλτα
Σ’ ευχαριστώ για το μέλι που έχω στο ντουλάπι μου - το χρειάζομαι για να μαλακώνει ο λαιμός μου και να ‘πατάω’ καλύτερα στις χαμηλές νότες.
Σ’ ευχαριστώ που και σήμερα έχει πολύ δυνατό ήλιο.
Σ’ ευχαριστώ που το ροζ και το γαλάζιο είναι τα χρώματα που μου ταιριάζουν περισσότερο.
Σ’ ευχαριστώ που τα μολύβια στη κασετίνα μου έχουν γυαλιστερές, φρεσκοξυσμένες μύτες.
Σ’ ευχαριστώ που σήμερα δεν είναι μια άλλη μέρα αλλά, η ωραιότερη συνέχεια της χθεσινής.
Σ’ ευχαριστώ που το motto μου είναι “Nobody puts baby in the corner” και όχι το "Hasta la vista, baby".
Σ’ ευχαριστώ που και σήμερα όπου κι αν τύχει να βρεθώ όλο και κάποιον θ’ ακούσω να λέει «Σ’ αγαπώ»!
Σ’ ευχαριστώ που αυτό μας είναι αρκετό.
Θα τα ξαναπούμε το βράδυ.

Καλημέρα!

List mania

Αν σας αρέσουν οι λίστες στο μπλόγκ του Έντεκα θα βρείτε τη παιδική χαρά σας!!

Ημερολόγια Χωρισμένων : Αιτίες Διαζυγίου

10 things I hate about you

1) Τρως από το πιάτο μου.

2) Τα βράδια υπνοβατείς.



3) Έχεις παρεξηγήσει την έννοια ‘βρώμικο σεξ’.



4) Με κρύβεις από τους φίλους σου.



5) Τα ρούχα σου είναι πολύ ευαίσθητα και θέλουν πλύσιμο στο χέρι.



6) Μου ψάχνεις τα συρτάρια.




7) Έχουμε διαφορετικές θεωρίες για την Τέχνη.

vs



8) Έχω διαρκώς την αίσθηση πως κάτι μου κρύβεις.



9) Έχεις κολλήσει στη προσχολική ηλικία.

10) Κουράστηκα να μου κάνεις υποδείξεις.

Ζητείται step by step λύση σε πρόβλημα...

... με θέμα : "Γιατί δεν μπορώ να 'ανοίξω' τα κόμεντς μου?!" Ε? Ε?

3A: Αγάπης Αγώνας Άγονος

Ο καλύτερος τρόπος για να περάσεις το Σαββατόβραδο σου όταν είσαι μόνος, κουρασμένος και φρεσκολουσμένος (η δικαιολογία που χρησιμοποιώ όταν βαριέμαι να βγω από το σπίτι) είναι να μιλήσεις στο τηλέφωνο με φίλους για φίλους. Θα σας έλεγα πως δεν πρόκειται για τηλεφώνημα κουτσομπολιού αλλά, μάλλον δεν θα έπειθα.
Η, κατά τα άλλα, ευχάριστη και χαλαρή βραδιά παίρνει μια αναπάντεχη τροπή όταν συνειδητοποιείς πως όσο περισσότερο ρωτάς ή απαντάς για τις ζωές όσων έχεις καιρό να δεις, οι προτάσεις σου φαίνονται να επαναλαμβάνονται με δραματικό τρόπο. Όσο περνούσε η ώρα, ένιωθα πως πολλοί φίλοι μου ζουν μόνοι και απογοητευμένοι. Άλλοι περνούν τις ώρες τους περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο, άλλοι μπερδεμένοι σε αδιέξοδα γυμνασιακών καπρίτσιων, άλλοι προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο και κυρίως τον εαυτό τους πως ζουν ευτυχισμένοι. Κι ας μαδάνε όλη μέρα μαργαρίτες. Η μαργαρίτα ως γνωστό πεθαίνει τελευταία. Όχι η ελπίδα.
Προσπαθώ να καταλάβω:
Πως γίνεται οι δικοί μου φίλοι, όλοι τους μοναδικοί και χαρισματικοί να μην ζουν ευτυχισμένοι?
Πως είναι δυνατόν να μην θέλουν να δουν αυτόν που αγαπάνε?
Τι διάολο σκέφτονται όταν στο πρώτο ραντεβού με την κοπέλα των ονείρων τους, η πρώτη πληροφορία που δίνουν για τον εαυτό τους είναι «στη ζωή η απόλυτη προτεραιότητα είναι η καριέρα μου!»?
Τι τους κάνει να διαλέγουν να ζουν μ’ έναν άνθρωπο που δεν τους λείπει?
Γιατί οι φίλοι μου λένε πως φοβούνται την μοναξιά?
Είναι μόνο οι φίλοι μου?
Πότε ακριβώς ο κόσμος ξέχασε να γελάει, να κλαίει, να παραδίνεται, να ικετεύει, να συγχωρεί, να ονειρεύεται, να κοιμάται αγκαλιά, να φιλάει με τα μάτια ανοιχτά, να σφίγγει το μπράτσο του άλλου, να λέει αθώα ψέματα, να χορεύει, να πολιορκείται, να φτάνει στο ραντεβού μισή ώρα νωρίτερα από την ανυπομονησία, να πίνει από το ίδιο ποτήρι, να μην κλείνει το τηλέφωνο αν δεν το κλείσει πρώτα ο άλλος? Πώς ακριβώς χώρεσε η μοναξιά ανάμεσα σε δυο σφιχτά αγκαλιασμένους ανθρώπους? Φαντάζομαι τη στιγμή που ο ίδιος κόσμος αποφάσισε να πάψει ν’ αγωνίζεται. Για τον έρωτα τουλάχιστον. Μάλλον κανείς δεν θέλει ν’ αναλάβει αυτή την ευθύνη πια.
Ίσως βέβαια και όλα αυτά να είναι μια εξαιρετικά λανθασμένη γνώμη. Ίσως αυτά να μην συμβαίνουν και όλα να είναι καλύτερα απ’ όσο νομίζω. Πολύ πιθανό. Εξάλλου, όλα αυτά σας τα γράφει ένας άνθρωπος του οποίου προτεραιότητες είναι οι φίλοι, ένας παχουλός, γελαστός κανελί σκύλος, τα itunes και μια διπλή τηγανιά πατάτες. Κάποιος που δεν γνώρισε (ή δεν κατάλαβε ποτέ τι θα πει) προσωπική μοναξιά, άμυνα στην ευτυχία, τα-παρατάω-όλα-για τη-καριέρα-τώρα! Πέντε χρώματα έχω όλα κι όλα και μ’ αυτά ανακατεύω τη ζωή μου. Η μαμά μου όμως μ’ έμαθε να μην μπλέκω ποτέ το μαύρο με το άσπρο γιατί το γκρίζο λεκιάζει εύκολα. Πρώτα το μάτι και μετά τη ζωή.

Words of wisdom: "...you ask me to enter and then you make me crawl

and I can't keep holding on to what you've got

when all you've got is hurt".

One / Mary J Blige & U2

Nikolas Skouras vs The People

Ένα από τα αγαπημένα μου blogs είναι του Νικόλα Σκουρα. Σαλονικιός, κύριος, ευθύς με μοναδικό defaux να βγάζει creepy βιντεάκια από τις καταδύσεις του - τόσο creepy που νομίζεις πως από στιγμή σε στιγμή η κάμερα θα δείξει σε πρωτο πλάνο δυο σειρές από τεράστια δόντια και πολλές μπαρμπουλήθρες.
Σήμερα ανακάλυψα πως πριν λίγες μέρες ο Νικόλας θέλησε να ανοίξει ένα blog με τίτλο "Τρέλλα και κορδέλα" και θεματολογία παλαβά περιστατικά που θα αφηγούμαστε εμείς οι μπλόγκερς σχετικά με τρελλούς ενοικιαστές/ γκόμενους/ οδηγούς κλπ κλπ. Γενικά παράδοξα περιστατικά της ζωής μας. Η πρόταση είχε πολύ καλή ανταπόκριση: Hell was unleashed!
O AllouFunMarx - ο οποίος παρεπιπτόντως διατηρεί ένα πολύ ωραίο μπλόγκ- θεώρησε πως ο Νικόλας χρησιμοποιώντας τη λέξη "τρελλός" εννοούσε τους κλινικά διαταραγμένους ανθρώπους. Νομίζω πως ήταν μια πολύ λάθος εκτίμηση καθώς, ο Νικόλας - όπως και κανένας μπλόγκερ απ'όσο ξέρω- δεν έχει δείξει μέχρι τώρα τέτοιες κανιβαλίστικες προθέσεις. Πολλοί συμφώνησαν με τον Allou, πολλοί διαφώνησαν. Κατά τη γνώμη μου, έγινε ένα μπουρδούκλωμα άνευ προηγουμένου με αποτέλεσμα ο Νικόλας να κλείσει το εν λόγω blog προτού καν να το αρχίσει.



Να σημειωθεί πως δεν γνωρίζω προσωπικά ούτε τον Νικόλα, ούτε τον Allou. Aπλά με αφορμή αυτό το συμβάν, είδα πως μερικές φορές οι προθέσεις μας παρεξηγούνται. Ίσως μερικές φορές παρερμηνεύουμε τις λέξεις και αδικούμε πρόσωπα. Είναι καλό μερικές φορές να παίρνουμε σαν δεδομένο πως κανείς από εμάς δεν είναι κρετίνος αντί να βλέπουμε ελέφαντες εκεί που δεν φυτρώνουν. Αν πάλι ψάχνατε αιτία να τσακωθείτε με το Νικόλα, θεωρώ πως ο τίτλος "Τρέλλα και Κορδέλα" είναι τόσο Πάνια-σμένος που κανείς δεν θα σας παρεξηγούσε αν καλούσατε την αστυνομία να συλλάβει και τον Σκούρα και τις μπουκάλες οξυγόνου του! (What were you thinking?!)
To ρεζουμέ της υπόθεσης δεν είναι άλλο από την καλή πίστη. Τα blogs είμαστε εμείς που τα γράφουμε. Η υπερβολή θίγει και τους δυο. Και από εκεί όλους μας.

Συγκλονιστικές Αποκαλύψεις

Χρειάστηκε να διακόψω την ηλιόλουστη βόλτα μου γιατί ο Λένυ με πληροφόρησε πως έφτασε στα γραφεία μας αυτό το αποκαλυπτικό βίντεο. Εικόνες που σοκάρουν. Μια γροθιά στο τηλεοπτικό κατεστημένο που αποδεικνύει περίτρανα πως για να επιζήσεις στην ανελέητη τηλεοπτική αρένα πρέπει να ξεβρακωθείς. Λυπηρό αλλά αληθινό.

Υ.Γ. Αν έχετε συγγενείς συνταξιούχους που παρακολουθούν αυτό το χρυσσσό παιδί, να τους απομακρύνετε από τα μόνιτορ(ς).

Νάνσυ

Σήμερα το μπλόγκ μας αγαπάει τη Νάνσυ Αλεξιάδη! Για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος είναι πως συμπαραστέκεται στον αγώνα μας ενάντια στα μπλόγκς* που με το που θα τα επισκεφτείς όλο και κάποια Φαραντούρη θα σου μαγκώσει τη ψυχή. Αν είσαι δε τυχερός μπορείς να πέσεις μόνο σε ηχητικά εφέ που σκοπό έχουν να σε χαλαρώσουν και να σε κοιμήσουν! Duh! H Νάνσυ προσπαθεί μαζί μας για ένα λιγότερο χαλαρό μπλογκο-αύριο! Μην την αποπαίρνεις λοιπόν, βρωμόπαιδο κι αλήτη!
Eπίσης, πρέπει να αποκατασταθεί η αλήθεια γύρω από το όνομα μου γιατί διαλέγοντας προχτές Depeche Mode κάποιος μου έστειλε mail και μου έλεγε πως η επιλογή μου ήταν "ευαίσθητη κι ποιοτική"!! Please!
Kατά τα άλλα, σήμερα θα έχει υπέροχη μέρα και θα παώ βόλτα στη θάλασσα. Το αυτό επιθυμώ και για εσάς. Αν με χρειαστείτε θα λιάζομαι στη παραλία της Χαλκίδας! Την αγάπη και την καλημέρα μου!

*φυσικά και εξαιρείται ο Λαμπρούκος με τις μ ο ν α δ ι κ έ ς επιλογές Του!

Καλό σου μήνα!

Λίγα λουλούδια, σε περίπτωση που βρέχει και δεν μπορείτε να βγείτε στα λειβάδια! Ένα τραγούδι (μη φοβάσαι Depeche mode είναι!) σε περίπτωση που ακόμα δεν βρήκατε πως θα ξεκινήσει το playlist του Μάη! Καλό μήνα σε περίπτωση που σας έκοψαν το τηλέφωνο, λείπουν οι γειτόνοι και ο περιπτεράς δεν θέλει να σας ξέρει. Αυτό τον μήνα λέω να μην κάνουμε πάρτυ. Σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερα αν τον γεμίζαμε Κυριακές. Και όποια άλλη λέξη τελειώνει σε -γκαλιές! Άντε, ξεκινήστε! Καλό μας μήνα!