Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 09, 2009

Η Τριλογία του καλοκαιριού, μέρος Β: Κι ύστερα ήρθες και μ' έλυσες

Πριν 11 μήνες περίπου ένα ζευγάρι αγόρασε από έναν εκτροφέα, ένα θηλυκό αγγλικό μπουλντόγκ. Δεν είχαν σκοπό ν' αποκτήσουν σκύλο αλλά το μικρό τους αγοράκι έπασχε από ελαφρυάς μορφής αυτισμό και οι γιατροί τους συνέστησαν πως θα έκανε πολύ καλό στο παιδί αν μεγάλωνε μαζί μ' έναν σκύλο. Και είχαν απόλυτο δίκιο.
Σε λίγους μόνο μήνες το αγοράκι έδειξε θεαματική βελτίωση στην αντίληψη και την επικοινωνία του. Όπως ήταν φυσικό, το αγοράκι και ο σκύλος έγιναν ένα. Μέχρι που μιά μέρα ο σκύλος άρχισε να βήχει.
Ο μπαμπάς πήγε τον σκύλο στον κτηνίατρο και μετά από πολλές εξετάσεις ο κτηνίατρος του είπε πως το σκυλί έχει στένωση αορτής και πολύ σύντομα θα πέθαινε.
Όπως καταλαβαίνεις, αν μιά μέρα το σκυλάκι ξεψυχούσε στην αγκαλιά του παιδιού θα ήταν μιά φρικτή εμπειρία για τον μικρό και θα σήμαινε απίθανη επιδείνωση της υγείας του. Έτσι, λοιπόν, οι γονείς, συμβουλευόμενοι τους γιατρούς που παρακολουθούσαν το παιδί αντικατέστησαν τον σκύλο μ' έναν άλλο, όμοιας ράτσας, μικρότερης ηλικίας αλλά υγιή λέγοντας στο παιδί πως ο σκύλος του έπρεπε να πάει διακοπές κι έστειλε στη θέση του την μικρή της αδελφή.
Ο κτηνίατρος άφησε το άρρωστο μπουλντόγκ σε μιά κλινική μικρών ζώων ελπίζοντας πως εκεί θα περνούσε ήρεμα τις λίγες μέρες που του απέμεναν.
Τρεις μήνες μετά, ένα απογεύμα στην αρχή του Αυγούστου βρεθήκαμε σε αυτή την κλινική. Πριν ακόμα μπούμε μέσα μας γάβγιζε ένα μπουλντόγκ από μιά περιφραγμένη αλάνα με άλλα σκυλιά, στο πλαί της κλινικής. Τα μάτια της ήταν πιο μεγάλα κι από την κοιλίτσα της! Η κτηνίατρος μας είπε την παραπάνω ιστορία σημειώνοντας πως η στένωση αορτής είναι πολύ συνηθισμένη στα μπουλντόγκ αλλά δεν είναι θανατηφόρα: με προσοχή στις δραστηριότητες κι ένα λασίξ την ημέρα το σκυλί θα ζήσει μιά απόλυτα φυσιολογική ζωή.
Το συγκεκριμένο βέβαια σκυλί που είχε μάθει μεγαλώνοντας να είναι όλος ο κόσμος ενός μικρού παιδιού, ζούσε τους τελευταίους μήνες σ' ένα κλουβί, με λίγες ώρες παιχνιδιού την ημέρα. Είχε στο βλέμμα την ίδια προσμονή που είχε ο Λέννυ όταν τον πρωτοαντίκρυσα στη βιτρίνα του pet shop πριν 4,5 χρόνια: λες και σου ζητούσε να την σώσεις.
Την φώναζαν Κλειώ. Κι αν κατά μία διαβολική σύμπτωση διαβάζει αυτό το πόστ κάποιος από την παλιά της οικογένεια να ξέρει πως αυτή τη στιγμή που γράφω ροχαλίζει ευτυχισμένη στο παχιό της μαξιλάρι. Τώρα πια την λέμε 'Φρόσω' και είναι πολύ καλά.



25 σχόλια:

fevis είπε...

Νανάκο σ' αγαπώ...:-)

Σουσουράδα είπε...

Να σου ζήσει το μωρό... με συγκίνησες πρωί πρωί

prozak είπε...

δεν θα κάνω το συνειρμό, δε θα κάνω το συνειρμό...

χμ, τι είπες ότι είχε το παιδάκι...????

:-))

Αλλοτριωμένη είπε...

Γεια σου ρε Φροσάρα!
Γεια σου κι εσένα Νανάκο. Καλή χρονιά.

DonnaBella είπε...

:-))) & :-*!

Ανώνυμος είπε...

μπράβο ρε νανάκο. μπράβο σου μπράβο σου μπράβο σου. δεν σε ξέρω αλλά σε αγαπάω.
χριστίνα.

Έλια είπε...

Ελπίζω πως ο πρωτότοκός σου είναι εξίσου τρυφερός.Και ας χάσουμε ξεκοιλιαστικά πόστς

Nanakos είπε...

Ναι Έλια (!), και το Λέννυ μου δεν υστερεί σε χάρη. Εδώ μέσα υπάρχουν πολλά πειστήρια που το αποδεικνύουν. Άσχετα αν τον απειλώ καμιά φορά πως θα τον ταίσω στους εξωγήινους!
Την καλημέρα μου a tutti!

Gogo είπε...

Νιώθω τόσο κακιά!
:)

Ιφιμέδεια είπε...

Τι βλέμμα η Φρόσω..

Και το όνομα της πάει πολύ.
Να της ζήσεις!

YO!Reeka's είπε...

ουφ πολύ συγκινητικό ήταν αυτό

Nanakos είπε...

Ναι Ιφιμέριδα, κι εγώ πιστεύω πως το όνομα της πάει πάρα πολύ. Σκεφτόμουν βέβαια και το "Μπιτς Ντόλευ" αλλά καταψηφίστηκε.

Loucretia είπε...

Ευχομαι η κουκλα σου, να σου βγει μεγαλυτερη γλωσσοκοπανα απο τον Lenny!:-ΡΡ

Ποτε θα τη φερεις να παιξει με τον δικο μου;;;

patsiouri είπε...

Κοντεύω να βάλω τα κλάματα...
Εχασα το Όνειρο και στα καπάκια μάζεψα τρεις γάτες γιατί δε θέλω να ξαναδεθώ με σκύλο ποτέ...
Και καλά...
Η ζωή με ένα Σκύλο είναι σαν τα ναρκωτικά.
Δεν κόβεται εύκολα.
Πόσο μάλλον με δύο....

ΥΓ: Μου επιτρέπεις να το ανεβάσω κάπου?
Με πηγή φυσικά.

Ανώνυμος είπε...

Nα είσαι πάντα καλά.
Λευτέρης

nanakos είπε...

Loucretia, να σου λείπουν τα κοινωνικά! Δεν θα την βάλω στο αναμορφωτήριο πριν χρονίσει!

Α, ρε Patsiou εσύ το ξέρεις το μάθημα καλύτερα απ' όλους. Χάρισμα σου το πόστ.

An-Lu είπε...

Στέλνω μια σφικτή αγκαλιά για τους τρεις σας...

lee είπε...

Υπεροχη η πραξη σου Νανακο, συγχαρητηρια. Οσοι απο εμας εχουν σκυλακια με προβλημα υγειας σε νιωθουν απολυτα.
Και ειναι πανεμορφη η Φροσουλα.

another george blog είπε...

Η πρώτη φωτό με καθήλωσε. Τι μάτια είναι αυτά, Θεέ μου.

Idάκι είπε...

Ti 8ea!! Pisteuw o Lenny 8a thn latrepsei... Na sou zhsei omorfe an8rwpe <3

Tanila είπε...

Tα σκυλιά πάντα μοιάζουν στους ιδιοκτήτες τους!

Νανάκος είπε...

Γι αυτό και αν την έκλεβες Ντανίλα μου θα μπορούσες πολύ εύκολα να περάσεις γι' αφεντικίνα της. Θα ήσασταν η κοντή και η πιο κοντή!

Kος Μηδενικός είπε...

Εξαιρετικός! Μπράβο σου...αν και τα Bulldog δεν είναι η αδυναμία μου! Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα είμαι ξανά έτοιμος να αποκτήσω ένα σκυλί. Ακόμα και ένα χρόνο μετά δεν θέλω να αντικαταστήσω το μικρό μου με κάποιο άλλο. Θα δούμε!

An-Lu είπε...

Νανάκο σ αγαπώ. Τελεία.

tsok είπε...

να σου ζήσει το δεύτερο τέκνο! άλλο ένα και πας για φοροελαφρύνσεις! ματάρες η μπουμπού σου, όντως...