A series of unfortunate events: Νούμερο 'βαρέθηκα να μετράω'

Θυμάστε που πριν μερικούς μήνες σας έγραφα για την εμπειρία της τραπεζικής ληστείας? Και μετά από λίγο πώς μας διέρρηξαν στη δουλειά? Και πριν λίγες μέρες πώς μου έσπασαν το αυτοκίνητο? Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε για το πώς μου άνοιξαν το (καινούριο) σπίτι!
Μπαίνω σπίτι που λες σήμερα (για την ακρίβεια πριν μία ωρα) και μου μένει η κλειδαριά στο χέρι. "Ψευτοπράγματα" λέω από μέσα μου - γιατί ποτέ δεν πάει ο νους μου στο κακό. Πάω κατευθείαν στη κουζίνα γιατί λύσσαγα για μιά λεμονίτα. Το πλυντήριο ανοιχτό και όλα τα ρούχα στο πάτωμα. Άπλυτα! Τα ντουλάπια ορθάνοιχτα. Αμέσως σκέφτηκα πως είχε έρθει η γιαγιά (επειδή έχει μιά εμμονή με τ' ανοιχτά ντουλάπια) αλλά μετά σκέφτηκα πως ήμουν χθες όλη τη μέρα με τη γιαγιά οπότε είχε ακλόνητο άλλοθι. Η δεύτερη σκέψη ήταν πως μπήκαν κλέφτες. Μπαίνοντας στη κρεββατοκάμαρα, μου έδωσα εσωτερικά συγχαρητήρια για το αστυνομικό μου δαιμόνιο!
Όλο το περιεχόμενο της ντουλάπας είχε προσγειωθεί στο κρεββάτι. ΌΛΟ! Ρούχα, παπούτσια, σεντόνια, εσώρουχα, το φωτόσπαθο, ένα αυτόγραφο της Ρουσλάνας και δυό πακέτα pizza mexicana (που τα κρύβω στη περίπτωση πολέμου). Όλα αναποδογυρισμένα και όλα εκεί. Γενικά δεν έλειπε τίποτε από το σπίτι. Για μιά στιγμή μ' έπιασε ένας παράλογος φόβος πως είχαν κλέψει την κουρτίνα του μπάνιου αλλά ευτυχώς τίποτα τέτοιο δεν είχε συμβει.
Ήπια τη λεμονίτα μου, έκανα ένα τσίγαρο και κάθισα να σας γράψω ενώ στη Θρασκιά η Βάνα μας λέει ότι "κυνηγάει τους άνδρες και τα δίνει όλα". Αυτός που μπήκε στο σπίτι μου πρέπει να ήταν άνδρας γιατί θέλει δύναμη να κατεβάσεις τις αποθηκευτικές τσάντες με τα ρούχα. Πρέπει να ήταν κοντός γιατί οι πάνω-πάνω ήταν στη θέση τους. Σίγουρα ήταν αδύνατος και με απίθανα χαμηλή αίσθηση του γούστου γιατί δεν μου έλειπε κανένα απολύτως ρούχο. Πιθανολογώ πως πρόκειται για υποχόνδρια αδερφή γιατί ό,τι δεν τον αφορούσε δεν το πείραξε. Τα περισσότερα ρούχα ήταν βγαλμένα από τις τσάντες αλλά τα είχε αφήσει διπλωμένα με τις λεβάντες τους. Πρέπει να ήταν νεαρός γιατί οι ηλικίες από 30 και πάνω έχουν περασμένα στο dna τους τα Star Wars οπότε θα έπαιρνε το φωτόσπαθο. Προφανώς έψαχνε μπιζού και χρήματα. Μπιζού δεν φοράω γιατί με πιάνουν ημικρανίες και αν είχα λεφτά θα έτρωγα παγωτό με τέσσερις μπάλες κι όχι με τρεις.
Τέλος πάντων, κλείνω τώρα γιατί πρέπει να ταχτοποιήσω, να φάω γεμιστά και να λουστραριστώ γιατί το βράδυ εχω σκοπό να τραγουδήσω με την Ελένη Δήμου (seriously). Kαι θα σκέφτομαι πως όποιος έψαχνε, έψαχνε για κάτι πιο απαγορευμένο από λεφτά. Τη φιλοσοφική λίθο φερ' ειπείν.
Cheerios!