Δευτέρα, Νοεμβρίου 10, 2008

Mέσα στον γυάλινο κώδωνα

Στη ζωή, έρχεται κάποια στιγμή που νομίζεις πως τα έχεις όλα: την καλύτερη οικογένεια, τον πιο υπέροχο σύντροφο, τους πιστότερους φίλους, την δημιουργικότερη δουλειά, τον πιο χνουδωτό σκύλο. Φαίνονται πως όλα είναι στη θέση τους και, μάλιστα, με τη δυναμικότερη προοπτική που θα μπορούσες να φανταστείς. Αλλά δεν μπορείς να φανταστείς.
Και ξαφνικά χάνεις τον έλεγχο. Τα έχεις όλα αλλά κάθε τί που θες να απολαύσεις συνοδεύεται από ένα κόμπο. Θες να περνάς όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο με τον άνθρωπο σου γιατί τόσο πολύ τον αγαπάς, αλλά δεν μπορείς. Θες να κοιμάσαι στη δουλειά σου γιατί τόσο πολύ την αγαπάς, αλλά δεν μπορείς. Θες να περάσεις χρόνο με τους φίλους σου γιατί, πώς να γίνει, έχουν περάσει πολλά χρόνια που τους λατρεύεις αλλά ούτε αυτό το μπορείς. Πρέπει να βρεις μιά ισορροπία ανάμεσα σε όλους και όλα. Πες μου πώς γίνεται;
Πώς γίνεται να μοιράσεις έτσι τη ζωή σου ώστε να μην αδικείς κανένα κομμάτι της; Πώς γίνεται μέσα στη νύχτα να σταματήσεις το μυαλό σου από το να τρέχει στο συναίσθημα που δεν κατάφερες να αποδώσεις την ημέρα που έφυγε ή την ημέρα που θα έρθει;
Τον τελευταίο καιρό ζω μέσα σε μιά μόνιμη ενοχή. Προσπαθώντας να τα κάνω όλα, νιώθω πως δεν κάνω τίποτα. Νιώθω πως έχω χάσει τον έλεγχο. Λίγο ή πολύ δεν ξέρω. Πάντως τον έχω χάσει. Και όλα αυτά που θα έπρεπε να απολαμβάνω φαίνεται πως απομακρύνονται. Μου φαίνεται πως όλα κουβαριάζονται μέσα στο μυαλό μου. Ακόμα και το μπλόγκ μου που αγαπάω τόσο πολύ εδώ και χρόνια εξαφανίζεται μέσα στον ορυμαγδό της μέρας. Έχω πολλά να γράψω αλλά νομίζω πως έχω αρχίσει να ξεχνάω πώς.
Είναι οι μέρες που ξεχνάω πώς. Οι μέρες που δεν ξέρω πώς. Όλα συνεχίζουν αλλά δεν ξέρω προς τα πού. Και η μέρα έχει τελικά πολύ λίγες ώρες για να ξεκαθαρίσω τόσους προορισμούς.
Υours faithfully.

18 σχόλια:

Rodia είπε...

Το Σ/Κ που έρχεται αφιέρωσέ το στο Νανάκο σου: ξάπλωσε το Σαββατόβραδο και κοιμήσου κοιμήσου κοιμήσου κοιμήσου κοιμήσου κοιμήσου κοιμήσου κοιμήσου και τη Δευτέρα θα ξημερωθείς μια χαρά! :)))
(δοκιμασμένη συνταγή)

patsiouri είπε...

Νανάκο μου είναι σαν να το έγραψα εγώ.
Οι δύο δουλειές απαιτούν, το αγόρι γκρνιάζει "Δε σε βλέπω" η "είσαι πάντα κουρασμένη", οι φίλοι "μας φτύνεις"...θέλω να ρίξω σε όλους μια μούτζα και να πάω διακοπές μόνη μου με το Χοντρό Αμίλητο Θησαυρό,χωρίς κινητό...μπορώ????????

Ανώνυμος είπε...

αγαπημένε μου νανακο,
το έχουμε ξαναπεί.πάνε οι καλές μέρες. πέρασαν. όμως όλο αυτό εμένα μου ακούγετε για την δική σου ανασφάλεια την οποία εξωτερικεύεις και στους άλλους. οι φίλοι, οι γονείς, ο σκύλος, το έτερον ήμισυ είναι πάντα εκεί για σένα όπως και εσύ για αυτούς. και αυτό είναι δεδομένο. μην το ξεχνάς ποτέ. άλλωστε όλοι μας λειτουργούμε και δίνουμε ότι καλύτερο μπορούμε ακόμα και μέσα από ένα τηλεφώνημα, ένα μύνημα, μια σκέψη,
vassilis

Ανώνυμος είπε...

h agwnia/enoxh ths eytyxias. relax. and enjoy. you deserve this & you owe nothing to nobody.

enteka είπε...

(συμφωνώ με ροδιά)
εύχομαι τα καλύτερα

Ανώνυμος είπε...

Γι αυτό έχεις χαθεί. Με συγκίνησες αν και σ' έχω πεθυμήσει (τον λόγο σου δηλαδή γιατί δεν γνωριζόμαστε)

Loucretia είπε...

Δεν νομιζω να περιμενεις απο μενα λογια συμπαραστασης, για να το ξεκαθαριζουμε.

Alitovios είπε...

Όποτε κολλάει ο εγκέφαλος πηγαίνω ένα ταξιδάκι μόνος μου για καμιά βδομαδούλα και ξελαμπικάρω. Δοκίμασε το.

Ανώνυμος είπε...

Eisai kalos anthrwpos Nanako.Alla prosekse dioti what goes around comes around.I eutixia tou na einai ola stin thesi tous den einai pantotini, apolause tin oso mporeis twra pou tin exeis kai ase stin akri tis anasfaleies.I kardia sou tha se boithisei na moiraseis swsta ton xrono sou.

Η Κουρούνα είπε...

Από μένα φιλιά. Δεν βλεπόμαστε ποτέ, αλλά χαίρομαι που υπάρχεις.

happypepper είπε...

Αγαπητέ Νανάκο,
Διαβάζω συχνά τα ποστ σου, τουλάχιστον όποτε προλαβαίνω.
Δυστυχώς θα συμφωνήσω ότι αυτά που γράφεις είναι σα να τα έγραψα εγώ. Για την ακρίβεια, σήμερα το πρωί με έπιασε αυτή η ρημάδα σκέψη. Σκέφτηκα μάλιστα να ορίσω ένα Π.Α.Φ. (!)= Πρόγραμμα Αποκατάστασης Φίλων, ίσως να ορίσω ότι ΚΑΘΕ Σάββατο απόγ θα βλέπω έναν έναν τους φίλους που αγαπάω και που ποτέ δε βλέπω.
Δεν είναι Πίτα όμως η ζωή μου να τη χωρίζω σε μερίδες...
Τέλος πάντων.
Νά' σαι καλά.
Και ό,τι κάνεις θα είναι καλό για σένα. Κι όποιος αντέξει.

tsok είπε...

κι εγώ συμφωνώ με ροδιά.
τίποτε δε σε ξαναβάζει σε persapective από ένα διάστημα τεμπελιάς και απραξίας.
σήμερα βγήκα από ένα τετραήμερο απραξίας και αισθάνομαι πολύ καλύτερα!
εύχομαι να θυμηθείς από πού μπήκες στο ψυχολογικό σου αδιέξοδο ώστε να καταφέρεις να βγεις κιόλα...

georgethebeast είπε...

einai apla ta pragmata!!!
kleineis to oaka
mas mazeyeis
ferneis kai tin cher kai mia xara!!!!

sikia είπε...

Μην αγχώνεσαι, σε έχω ήδη συγχωρέσει που με παραμέλησες και εμένα αλλά και την κολασμένη σχέση μας....

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πίστευα πως κάποτε θα σε γνώριζα και θα γινόμασταν φίλοι..

Ανώνυμος είπε...

Χτες βράδυ την ώρα που μ' έπαιρνε ο ύπνος, σκέφτηκα για σένα: Απλώς έχει ενοχές επειδή είναι ευτυχισμένος.

υγ. αφήνω τι σημαίνει για μένα ότι ήσουν η τελευταία μου σκέψη της ημέρας, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...

Tess

nanakos είπε...

Ροδιά μου αγαπημένη και στον κόσμο παινεμένη, αυτό έχω σκοπό να κάνω. Θα σηκωθώ μόνο για να φτιάξω παστίτσιο!
Πατσιούρι μου, ακόμα και το χοντρόσκυλο θα παρατούσα γιατί τελευταία έχει γίνει πολύ απαιτητικό. Και χοντρό!
Βασιλάκη μου, αυτό με τη σκέψη το είπα σ' ένα φίλο μου και μου απάντησε "Ξέρεις, δεν είμαι τηλεπαθητικός! Πού να ξέρω πως με σκέφτεσαι!" No further comment!
Donnabella, ενώ συμφωνώ μαζί σου η ενοχική μου περσόνα λέει πως όταν δεν χρωστάς σε κανέναν, δεν έχεις και κανέναν. true or false?
Enteka, από μέρα σε μέρα περιμένω να κάνεις copy/paste το ποστ και να το βάλεις στο μπλόγκ σου. Απ' όσο διαβάζω κι εσύ πρέπει να είσαι σε παρόμοια κατάσταση.
Ανώνυμε, μην ανησυχείς εδώ είμαι. Εδώ γύρω.
Λουκρητία, δεν περιμένω συμπαράσταση ούτε λόγια παρηγοριάς. Στην αντίθεση περίπτωση (που δεν δάγκωνες δηλαδή σαν σμέρνα)θα καταλάβαινα πως κάτι πολύ λάθος συμβαίνει και θα έτρεχα στο πλησιέστερο καταφύγιο.

nanakos είπε...

Alitovie, αυτό το πράγμα που όταν έχετε ένα θέμα πηγαίνετε ταξίδι πολύ με συγχύζει. Πολλοί το κάνουν και ξέρω πως αποδίδει αλλά πώς τα καταφέρνετε (πρακτικά εννοώ) δεν μπορώ να το καταλάβω.
Ναι Κουρουνίτσα μου! Ούτε βλεπόμαστε και τα Βλάχικα μοιάζουν πια σαν περασμένα μεγαλεία. Αλλά αυτή είναι μιά σκέψη που ούτε θέλω, ούτε και πρέπει να κάνω/ουμε! Σε φιλώ πάρα πολύ!
Ανώνυμε (2), ειλικρινά ζω με την ελπίδα πως 'what goes around comes around' και στο τέλος θα δικαιωθώ κι εγώ όπως η Κλειώ! :-)
Happypepper, με έναν φίλο την εβδομάδα δεν ξεμπλέκεις εύκολα! Αλλά όπως λες "όποιος αντέξει"!
Tsok, είσαι σούπερ τεμπέλα τετραημέρου και θα σε κάνω αφίσα στο δωμάτιο μου!
Constantine Iliakis, δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά δεν πέθανα!! Μπορούμε ακόμα να γίνουμε φίλοι! Μπορείς!
George, ένα τεράστιο ευχαριστώ για το σούπερ αναζωογονητικό μπουρδολογικό τηλεφώνημα! Το θυμόμουν αργότερα και γελούσα βλέποντας Saw 4!
Συκιά, τη δική μας σχέση την παραμέλησα εκούσια μέχρι να ξεμπλέξεις από τα δικαστήρια. Αν καθαρίσεις το όνομα και την υπόληψη σου, το ξανασυζητάμε. Αλλιώς...!
Tess, μην ανησυχείς: κι εγώ με σκέφτομαι πριν κοιμηθώ και γελάω. Είναι καλό! Θα σε δω στον ύπνο σου!