Ημερολόγια Χωρισμένων Μέρος ΙΣΤ: Ακρότητες

«Γνωριστήκαμε μέσω του ιντερνέτ. Εγώ, όπως ξέρετε, ήταν να παντρευτώ φέτος το καλοκαίρι ένα πριγκηπόπουλο από την Τζαντζιβάρη, τον Πίτα»

«Πίτα. Το επίθετο;»

«Πίτα μπιφτέκι. Δεν έχει σημασία το επίθετο. Το θέμα είναι πως ήμασταν πολύ ερωτευμένοι και η μαμά του μου είχε πολύ μεγάλη αδυναμία. Να φανταστείτε δυό φορές την εβδομάδα μου έστελνε με κούριερ τάπερ με φαγητά που έσιαχνε η υπερέτρια και φυλαχτά από γκαλάνγκα»

«Καλή κυρία»

«Μόνο καλή;! Αλλά κι εγώ δεν την άφηνα έτσι. Και τα cd της Ραλλίας της έστειλα και το ημερόλογιο του Τρύφωνα Σαμαρά κι έναν φρονιμήτη της Θώδης που της είχε ξεκολλήσει στη Boom Boom. Τί νομίζατε? Να μας περάσει για γύφτους ως έθνος?»

«Και γιατί χωρίσατε με τον πρίγκηπα?»

«Ανωτέρα βία. Έπεσε σε μιά γούρνα με μπαρακούντα και μόνο τις κάλτσες του βρήκανε. Κι αυτές σουρωτήρι».

«Τα συλλυπητήρια μου»

«Ευχαριστώ πολύ. Έτσι λοιπόν χήρεψα πριν ακόμα στεφανωθώ. Όπως καταλαβαίνετε, βούλιαξα στο πένθος. Για 40 μέρες, έντυσα με κρέπια τους τοίχους, μαύρη νταντέλα στους καθρέφτες και όλη μέρα άκουγα Γαϊτάνο και Περικλή Στεργιανούδη. Μέχρι και τα σκυλιά μου κυκλοφορούσαν με πενθάκι».

«Εύγε σας. Τον τιμήσατε τον συχωρεμένο»

«Αν τον τίμησα λέει? Βέβαια, μετά τα σαράντα τα ξάνοιξα λίγο γιατί με τόσο μαύρο, το σπίτι είχε γίνει ηλιακός θερμοσίφωνας και ρούφαγε όλη τη λαλάκα. Να μην σας τα πολυλογώ γιατί αργήσαμε κι έχω να σας δώσω και αυτόγραφο, άρχισα σιγά σιγά να προχωράω. Γιατί, τί είναι η ζωή, κύριε αρχιφύλακα μου?»

«Εεεμμ...μεγάλη πουτάνα?»

«Μια κουνελότρυπα που αν δεν έχεις ταίρι, δεν σε χωράει»

«Στο σπίτι σας μόνο ΣΚΑΙ πιάνετε?»

«Όχι, πιάνω κι Έξτρα3. Τέλος πάντων, αυτά δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει πως πριν μερικές μέρες γνώρισα μέσω του ιντερνέτ τον ‘Κρεατόβεργα_33’. Του ζήτησα φωτογραφίες, γιατί ζούμε σε πονηρούς καιρούς, κι αντίκρυσα έναν καλλονό, έναν Άδωνη, έναν κούρο. Φανταστείτε τον Μπάμπη Γκολέ μισή φορά πιο όμορφο»

«Τί μου λέτε? Υπάρχουν τόσο ωραίοι άνδρες?»

«Κι όμως υπάρχουν. Μου στέλνει τις φωτογραφίες κι όταν με συνέφερε η οικιακή μου βοηθός με τον αιθέρα, του έστειλα κι εγώ δυό δικές μου – όχι πρόσωπο.»

«Αλλά?»

«Ε, πιο πικάντικες: λίγο μπούτι, λίγο κότσι, λίγη σπάλα. Έτσι για να πάρει μιά ιδέα και να μην αποκαλύψω πως είμαι δημόσιο πρόσωπο. Κανονίζουμε ένα ραντεβού και βρισκόμαστε σ’ ένα ξενοδοχείο εδώ κοντά που γνωρίζω τον ιδιοκτήτη και τη μαμά του κι όποτε ανθίζουν οι ζαρντινιέρες μου τους πάω λίγη ρόκα, έτσι για το συχώριο.»

«Ο νεαρός σας περίμενε εκεί?»

«Μάλιστα. Μπήκα, με είδε, έπαθε την πλάκα του και κάτσαμε να πιούμε ένα φρουτοποτό. Μιλήσαμε για Τέχνη, για αθλητισμό και μουσική. Είχαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα και φαινόταν άριστος άνθρωπος αλλά κουβέντα στη κουβέντα είχε περάσει το μισάωρο και δεν είχα όρεξη να μείνουμε πάνω από 3 ώρες και να πληρώσω κι άλλα 10 ευρώ για το δωμάτιο.»

«Στις Φιλιππίνες το είχατε νοικιάσει το δωμάτιο κι έκανε 10 ευρώ?»

«Όχι στου Πάπαγου. Φιλική τιμή λόγω γνωριμίας. Μετά το μισάωρο λοιπόν, βγάζουμε τα ρούχα μας: εγώ έμεινα με το ζλιπ και τα βραχιόλια που φοράω για τ’ αρθριτικά και το παιδί με το πανταλόνι και τις σαγιονάρες. Πάμε στο δωμάτιο, ξαπλώνω στο στρώμα με το νερό και μόλις έπιασα μουράγιο του κάνω νόημα να πλαγιάσει δίπλα μου»

«Δεν μιλήσατε καθόλου?»

«Ναι αμέ. Τον ρώτησα εγώ: ‘τί γουστάρεις να σου παίξω μπουζουξή μου σεβνταλή?’»

«Και τί σας απάντησε?»

« ‘Σκάσε και κλείσε το αιρ κοντίσιον γιατί έχω αυχενικό’»

«Μάλιστα. Και μετά?»

«Μετά με γύρισε τα μπρούμυτα και μου’ κατσε στο σβέρκο.Και μετά...»

«Και μετά...?»

«Με βίασε, κύριε αρχιφύλακα μου. Με βίασε και μάλιστα παρά φύσην!»

«Εεεεμμ, υπάρχει κι άλλος τρόπος μεταξύ δυό ανδρών?»

«Δεν ξέρω και ποσώς μ’ ενδιαφέρει. Έχω χρέος να το τονίσω. Με βίασε τρεις φορές, την μιά πάνω στην άλλη»

«Τί μου λέτε? Χωρίς διάλειμμα?»

«Χωρίς. Μισό. Όχι, έκανε διάλειμμα. Μεταξύ δεύτερης και τρίτης φοράς με παράτησε και μου βούτηξε από τη μπανάνα 2.500 ευρώ κι ένα ρολόϊ αμύθητης αξίας. ‘Πάρτα’ του λέω ‘σατανά και πήγε στα κομμάτια και στις μπουκιές’. Φοβόμουν για τη σωματική μου ακεραιότητα, καταλάβαίνετε. ‘Σκάσε’ μου είπε ‘μωρή καναβατσότριχα’ και έπεσε πάνω μου ξανά να με πολιορκήσει»

«Εσείς γιατί είχατε πάνω σας τόσα χρήματα?»

«Νοικιάζω μιά καντίνα στη παραλιακή και είχα περάσει για το μηνιάτικο»

«Όση ώρα σας βίαζε, δεν προσπαθήσατε να φωνάξετε βοήθεια?»

«Στο ξενοδοχείο αυτό επειδή είναι γνωστοί μου, κάθε φορά που πηγαίνω μετά από 20 λεπτά τηλεφωνούν στο δωμάτιο από τη ρεσεψιόν για να δουν αν είμαι καλά»

«Και τότε?»

«Εκείνη την ημέρα είχαν καθαρίστρια και πλένανε τις μοκέτες και ξεχάστηκε η κυρία που με γνωρίζει».

«Κάμερες δεν υπήρχαν?»

«Υπήρχαν και κάμερες αλλά η καθαρίστρια είχε βγάλει τους φακούς και τους μούλιαζε στη χλωρίνα».

«Και πώς σωθήκατε?»

«Αφού με γλέντησε καλά καλά για να με εξευτελίσει με έλουσε με χρυσή βροχή»

«Ταχυδακτυλουργός?»

«Όχι, ανώμαλος. Μου έριξε και μιά μπάτσα κι εξαφανίστηκε».

«Εσείς δεν καλέσατε τη ρεσεψιόν να τον σταματήσουν?»

«Φυσικά και την κάλεσα. Έκανα τρία τσιγάρα – ένα για κάθε βιασμό – και μετά τηλεφώνησα στη ρεσεψιόν. Αλλά δεν ήταν κανείς γιατί βοηθούσαν την καθαρίστρια που είχε στουμπώσει σ’ ένα πατάρι»

«Και μετά?»

«Φωνάξαν την πυροσβεστική γιατί κόντευε να σκάσει μεροκαματιάρα γυναίκα»

«Με εσάς τί έγινε μετά?»

«Ντύθηκα, πλήρωσα με American express, έφαγα 6 καλαμάκια και ήρθα από εδώ να σας τα πω»

«Ξέρετε κάποιο στοιχείο του δράστη για να κάνουμε έρευνα μετά τη μήνυση?»

«Α, δεν θέλω να του κάνω μήνυση. Μικρό παιδί ήταν, έκανε ένα σφάλμα. Πρέπει να σαπίσει στη φυλακή για ένα στιγμιαίο λάθος?»

«Κι εδώ τί ήρθατε τότε?»

«Βασικά ήρθα να σας τα πω και να με δανείσετε 10 ευρώ για να πληρώσω τον σουβλατζή στη γωνία και το ταξί για το σπίτι μου. Κι επειδή σε μερικές μέρες θα βγω να τα πω και στην τηλεόραση, σκέφτηκα να έρθω και να σας δώσω την είδηση σε αποκλειστικούλι. Έτσι για να μην βαριέστε στη βάρδια»