Παρασκευή, Ιουλίου 25, 2008

Διακοπές στο βουνό του Φιρένζε

Από χτες αργά το βράδυ, βρισκόμαστε με το ‘μωρό’ στο Πήλιο. Το ταξίδι κράτησε λίγο παραπάνω από πέντε ώρες στη διάρκεια των οποίων ένα μηχανάκι έπεσε πάνω μας και είδαμε τις φλόγες της Βαρυμπόμπης να κόβουν την εθνική στη μέση. Στην οποία εθνική οδό χτες για πολλά, πολλά χιλιόμετρα ταξιδεύαμε ολομόναχοι. Ένα αυτοκίνητο εδώ, μιά νταλίκα πιο πέρα και γύρω γύρω εξωγήινοι. Γενικά δεν ήταν και πολύ εύκολο ταξίδι: για 80 χιλιόμετρα στον Μαλλιακό έδωσα σκληρή εσωτερική μάχη για να καταπολεμήσω την πεταλοφοβία μου. Βγαίνοντας από τον Βόλο βρήκαμε επιτέλους την πολυπόθητη πινακίδα που έγραφε «Αργαλαστή 20 χλμ». Μετά από 45 λεπτά και 4 κιλά νεύρα σε σερπαντίνες τα χιλιόμετρα παρέμειναν τα ίδια: «Αργαλαστή 20 χλμ». Kudos στη σήμανση και τους απανταχού τοπογράφους. Το δυσκολότερο κομμάτι ήταν η διαδρομή στο βουνό: ταξιδεύαμε σε pitch black φωτισμό, με μόνη ένδειξη ζωής τις αλεπούδες που πετάγονταν συχνά πυκνά στη μέση του δρόμου χαρούμενες και πιο φουντωτές από ποτέ. Επίσης, εγώ έχω γενικά μια κλίση προς τα αριστερά. Όχι ιδεολογικά αλλά λόγω άνισου καταμερισμού της προσωπικής μου βαρύτητας. Αυτή μου την κλίση την έχω μεταφέρει και στην οδήγηση που σημαίνει πως σε πολλές στροφές, οι δυό ρόδες της Μπουλούς βρίσκονταν στον αέρα. Περιμέναμε να δούμε και σε καμιά στροφή ένα κοριτσάκι με άσπρη ποδιά φρενοκομείου και μαύρα λιγδωμένα μαλλιά αλλά σταθήκαμε τυχεροί και δεν μας τίμησε.

Ευτυχώς, μας αποζημίωσε το ξενοδοχείο και η θέα, την οποία απολάυσαμε ανοίγοντας τα μάτια μας σήμερα το πρωί. Χθες, λόγω νύστας, το μόνο που καταφέραμε ήταν να τσιμπήσουμε κάτι στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Στο ρόλο του ‘κάτι’ βάλτε μιά σαλάτα λιβανέζικη που, όπως μας πληροφόρησε ο σερβιτόρος, την φτιάχνουν με ρόκα, βαλσάμικο, μαρούλι και τυριά. Τυριά δεν είχε αλλά, δόξα τω Θεώ, βρήκαμε πολλά νάτσος μέσα!

Σήμερα περάσαμε όλη τη μέρα ροχαλίζοντας. Κοιμήθηκαμε κατά τις 4 για μεσημέρι και μέσα στον ύπνο μου θυμάμαι ξεκάθαρα πως αναρωτήθηκα ‘μήπως να κοιμηθούμε συνεχόμενα και για βράδυ’? Σηκωθήκαμε όμως, πήγαμε για μπάνιο και χτύπησα και το ‘μωρό’ με μια μεγάλη ναυτική κουλούρα διάσωσης στο κεφάλι. Από τύχη δεν έπαθε διάσειση. Δική του τύχη δηλαδή γιατί έχω σαν αρχή να μην επισκέπτομαι νοσοκομεία στις διακοπές οπότε, θα κατέληγε με μαγιό πίσω από έναν θάμνο με κάπαρες.

Το καλό είναι πως το ξενοδοχείο έχει ασύρματο δίκτυο κι έτσι έχω το κομπουτεράκι μου και την ευκαιρία να ξαναγράφω στο μπλογκάκι μου που πολύ είχα παραμελήσει τελευταία και δεν μου άρεσε καθόλου αυτό.

Και τώρα ύπνο.

Αύριο πάλι.

10 σχόλια:

Wrong Guy είπε...

Τέλεια,αγαπάω Πήλιο,ο πολιτισμός στις διακοπές για μένα,το περίμενα ότι εκεί θα πήγαινες.

Πάω κάθε χρόνο,έρχομαι μεθαύριο εκεί, να πας στο Παπά νερό.

υγ.καλά εγώ γιατί τώρα χάρηκα τόσο;

tsok είπε...

Τώρα που είδα τη μάσκα, να θυμηθώ να πάρω μάσκα, αναπνευστήρα και στρώμα θαλάσσης
Κρίμα που ο Πίπης (= η δική μου σερνική Μπουλού), έχει μικρό πορτ μπαγκάζ. Αλλιώς θα τα σήκωνα τα τζάμπο.
Καλά μπάνια και προσοχή στο μωρό!

chaos_onion είπε...

Είχα ν'ακούσω την Αργαλαστή απ'το μάθημα γεωγραφίας της Δ' Δημοτικού και ξαφνικά φέτος όλοι μ'αυτήν ασχολούνται! Μήπως το σύμπαν θέλει κάτι να μου πει; :S

ria είπε...

αγόρι μου, πως πήγες στο βόλο? αφού πια ο μαλιακός και το θρίλερ που παιζόταν εκεί έλαβε τέλος με τον καινούργιο δρόμο. τώρα είναι τόσο ασφαλής και γρήγορος που είσαι σε χρόνο ρεκόρ στον προορισμό σου!

καημένο μωρό τι τραβάς! καλά γιατί τη χτύπησες?

kanataki είπε...

νιώθω την ανάσα σου στον σβέρκο μου...

υγ χαθηκε ρε αδερφε να πεταχτεις μεχρι τη σαλονίκη?

υγ μόνο ο Τερζής και ο Βαρδής να λιώσουν στα πηγαινελα?
( αστοιχείωτε είναι λαικό το τραγούδι στο οποίο αναφέρομαι)
υγ ε,αστοιχείωτε..

nanakos είπε...

Wrong Guy, εμείς μένουμε στο Χόρτο. Έλα για βουτιές και πινγκ-πονγκ!!

υγ. έχω μαζί μου κι ένα ipod γιομάτο Μαράγια!

Τσοκ, καλά που μου θύμησες το στρώμα!! Αν κaι σέρνω ακόμα μέσα μου τον φόβο του κίτρινου στρώματος στο Jaws!

Chaos onion (super nickname!!), από που κι ως που ασχολούνται όλοι με την Αργαλαστή??!! Μου κάνει τρομερή εντύπωση αυτό!

Ria, δεν έχει σημασία! Ο δρόμος ήταν μια χαρά αλλά ο φόβος δύσκολα φεύγει!
υγ. ποιά χτύπησα??!

nanakos είπε...

Στη Σαλονίκη δεν πιάνετε Extra 3! Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορώ να έλθω έτσι εύκολα!!

υγ Γκανάτα!

Parsifal είπε...

Ακουσε τον γέρο Πάρσιφαλ και στην επιστροφή ή τέλος πάντων μια άλλη μέρα, πήγαινε να φάς στην Πορταριά στον Γευσοκράτορα. Ευχή και κατάρα σου δίνω, μη φύγεις απ το Πήλιο αν δε φας εκεί. Εχω 2 χρόνια να πάω κ η εικόνα του καραμελωμένου αγριογούρουνου με στοιχειώνει καθημερινά.

Ανώνυμος είπε...

Να περνάς υπέροχα Νανακούλη και να μας γράφεις ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!!!! Να μην μας ξανααφήσεις τόσο καιρό χωρίς νέα σου!!!

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ κ. Νανάκο! τώρα στις διακοπές σας να θυμάστε: οχι σκουπίδια, οχι πλαστικά, όχι πατητές και ειδικά μετά το φαγητό, όχι γουρουνιές, σε θάλασσες και ακτές!

όλα τα άλλα είναι ελεύθερα!

Enjoy!!!!!!!! και καλές βουτιές!