Μια μέρα χαρά!

Μετά από σχεδόν δυο εβδομάδες χωρίς dsl και σήμερα, επιτέλους, έληξε το εμπάργκο που μου είχε κυρήξει η τεχνολογία (σ.σ. στο ρόλο της 'τεχνολογίας' η Vivodi). Σύμφωνα με τη παραπάνω εταιρεία δεν είχα ίντερνετ γιατί: είχε αναβάθμιση το δίκτυο, είχε πρόβλημα η γραμμή του ΟΤΕ, όφειλα 184 ευρώ, δεν ήμουν συνδρομητής (!), η γραμμή μου δούλευε φυσιολογικά (!!). Κάθε φορά που τηλεφωνούσα δεν ήξερα τί θα ακούσω. Στο τέλος, αποφάσισα πως η εξυπηρέτηση πελατών έχει τα γραφεία της στο outer space και έπαιξα το τελευταίο μου χαρτί: "θα περάσω (με το Millenium Falcon) από τα γραφεία σας να δούμε τί συμβαίνει. Θα φέρω και την ξαδέλφη μου, Μαρία Καλπάκη!".
Δεν ξέρω αν οφείλεται στο εκβιαστικό namedropping ή στο πως δεν τους ξαναενόχλησα για 3 συνεχόμενες ώρες πάντως, σήμερα επανήλθε η γραμμή μου κι ένα καλάθι με αλλαντικά από την εταιρεία!
Όλες αυτές τις ημέρες χρησιμοποιούσα πολύ λίγο το διαδίκτυο μέσω της τηλεφωνικής γραμμής. Οπότε έχω μείνει πίσω στα μπλογκοσφαιρικά σανσόν, στο Grey's Anatomy και στα καλοκαιρινά αξεσουάρ για stocky σκύλους.
Κι επειδή σας μισώ ανεπανόρθωτα γιατί είχατε ίντερνετ ενώ εγώ έτρωγα πιλάφι με γιαούρτι, σας αφήνω για την ώρα με το τραγουδάκι της Πρωτοψάλτη από τη διαφήμιση για τα δάνεια, με τίτλο "Μια μέρα χαρά" (η μέρα που σου εγκρίνεται το δάνειο). Περιμένω με ανυπομονησία το σίκουελ που φαντάζομαι πως θα λέγεται "Δυό μήνες μόνο" ("...δεν πλήρωσα τη δόση και η τράπεζα μου παίρνει το σπίτι"!)

A bientot!