Δευτέρα, Μαρτίου 26, 2007

(Κι άλλες) Σκηνές από ένα Σαββατοκύριακο

Σκηνή Πρώτη
(Κάθε βράδυ του Σαββάτου, κλαίω κι είμαι του θανάτου)
Το συγκεκριμένο Σαββατόβραδο, περίπου στις 11, ανακάλυψα πως έχασα το κλειδί του αυτοκινήτου. Προσπάθησα να θυμηθώ τι είχα κάνει το τελευταίο 24ωρο: έφαγα ένα ολόκληρο ταψί μελιτζάνες σουφλέ, είδα 6 επεισόδια από το "Heroes", κοιμήθηκα περίπου 12 ώρες και άδειασα τρεις φορές το τασάκι στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας. (Τώρα που το ξανασκέφτομαι, πρέπει να βρω το μπλουζάκι που γράφει "LOSER" με glitter!) Τηλεφώνησα στους γονείς, μήπως και το είχα ξεχάσει σπίτι τους αλλά τζίφος. Το κλειδί δεν έχει βρεθεί ακόμα αλλά η απώλεια του τάραξε την οικογενειακή γαλήνη. Ξέχασαν αμέσως το θέμα που είχε προκύψει με τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά (μεγάλη ιστορία, θα σας την πω μετά το Πάσχα) και οργάνωσαν quest για την ανεύρεση του κλειδιού. Η γιαγιά, ως μόνιμο trendsetting device, πιθανότατα αντί για "το κλειδί του αυτοκινήτου" να άκουσε "το κλειδί για το μπαούλο με τους θησαυρούς του Βασίλειου Κουλεμανσόν του Γ". Γι' αυτό και θεώρησε πως μια καλή αρχή για ψάξιμο είναι οι καλοκαιρινές της τσάντες. Στο πατάρι. As we speak, ψάχνει τις τσέπες της σχολικής ποδιάς της - η γιαγιά πήγε σκολείο στις Ινσουλίνες. Αν το βρει, δεσμεύομαι να επανιδρύσω τους ΟΝΕ.

Σκηνή Δεύτερη
(μια Κυριακή που η μάνα Ελλάς έπαιζε πρέφα)

Το μπιτόνι με τη σκορδαλιά ήταν έτοιμο από το μεσημέρι του Σαββάτου. Η αναλογία σκόρδου - ψωμιού ήταν 6 σκελίδες ανά φέτα. Για πειραματόζωο χρησιμοποίησα το Λέννυ: με μισή κουταλία του γλυκού ξεράθηκε για 5,5 ώρες. Ευτυχώς συνήλθε λίγο πριν καλέσω ταξί για το pet cemetary. Mέχρι την Κυριακή το μεσημέρι είχα φάει τόση σκορδαλιά που ανέπνεα στον Πειραιά και λιποθυμούσε ο Χρήστος Πάζης στο Μπουρνάζι.

Σκηνή Τρίτη
(Το Πάσχα του Χρήστου Σαντικάι)

Λέννυ: Τι είναι η λαμπάντα?
Εγώ: Ένας χορός που ήταν της μόδας το '89.
Λέννυ: Και γιατί τον χορεύουμε στην εκκλησία?
Εγώ: Πόσες φορές σου 'χω πει να μην βλέπεις Μενεγάκη?
Λέννυ: Ο Μπρούνο μου είπε πως το Πάσχα ο μπαμπάς του παίρνει τη λαμπάντα του και πάει στην εκκλησία.
Εγώ: Λαμπάδα! Ηλίφιο!
Λέννυ: Τι είναι λαμπάδα?
Εγώ: Ένα κερί με στολίδια.
Λέννυ: Θα μου πάρεις? Ο Μπρούνο έχει μια με κόκκαλο.
Εγώ: Ο Μπρούνο είναι 18 χρονών. Να του πεις να πάρει μια με νεκροφόρα.
Λέννυ: Θα μου πάρεις μια με τη Λάσσι?
Εγώ: Να σου πάρω μια με τη φωτογραφία του κτηνίατρου?
Λέννυ: Παλιομαλάκα!
Εγώ: Αν ξαναπείς κακές κουβέντες θα σου πάρω και μπλουζάκι με τη φίλη σου την Ευθανασούλα!
Λέννυ: Πλμλκ!

17 σχόλια:

alienlover είπε...

Θεά η γιαγιά.. ΘΕΑ!!!!!
στον διάλογο με το Λέννυ, γελασα τοσο πολυ που α)πνιγηκα απο τα γελια β) θέλω το σκύλο σου ΤΩΡΑ!!!
επειδή δεν τον αγαπάς.. ακους εκεί νεκροφόρα και ευθανασούλα....

Ερμής είπε...

Όταν διαβάζω το blog σας είναι σαν να βλέπω όλες τις αγαπημένες μου χιουμοριστικές σειρές μαζί! Συγχαρητήρια! Και φιλάκια στον Λέννυ!

Trilian είπε...

αχ να σαι καλα... μεσα στην τσιμπλα μου ελιωσα στο γελιο!!!
:))))

Ανώνυμος είπε...

Αχ, κύριε Νανάκο μας! Μια των ημερών θα μας ξεκάνετε από τα γέλια! Θα 'πρεπε να σας χορηγούν ως ισόβιο αντικαταθλιπτικό!

Ένας ανώνυμος, αλλά ΜΕΓΑΛΟΣ, θαυμαστής σας!

tzo είπε...

χιχιχιχιχιχιχιχιχι!
Πόσο άναγκη το είχα να γελάσω δεν μπορείς να φανταστείς!
Χαχαχαχαχαχα!

Ανώνυμος είπε...

Νανάκο με πέθανες. Διαβάζω το Post σου στο γραφείο και με το ζόρι κρατιέμαι κάθε φορά να σκάσω από τα γέλια. Απολαυστικός όπως πάντα.

Αν ο alienlover θέλει το σκύλο σου, εγώ να ζητήσω τη γιαγιά σου; Τύφλα να χει η Θεοπούλα... :D

Μαρκησία του Ο. είπε...

Και μένα με πέθανες! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

ειδικά με το "ανέπνεα στον Πειραιά και λιποθυμούσε ο Χρήστος Πάζης στο Μπουρνάζι."

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

φιλί μεγάλο γλυκό μου!

BLUEPRINTS είπε...

θα σε καταγγείλω στη φιλοζωική, ακούς εκεί σκορδαλιά στο Λέννυ, μα τι πατέρας είσαι εσύ; (πέρα από πλάκα μου'φυγε ο καφές με την ατάκα που εντόπισε κι η μαρκησία παραπάνω, ακόμη γελάω)

fevis είπε...

Στον φωταγωγό έψαξες? Για το κλειδί λέω... Μήπως το πέταξες μαζί με τα αποτσίγαρα? Και εδώ που τα λέμε, τι δουλειά έχουν τα αποτσίγαρα στον φωταγωγό? Αν όντως είναι εκεί το κλειδί, τότε.. η φύσις εκδικείται... Και ο φωταγωγός επίσης.... :-)

oni είπε...

Kai gw mia mera epsaxna mia mplouza mou me mple glitter kai anakalypsa pws thn eixe kollhth prwhn one-night-stand meta apo 2 xronia se asxeto club pou me ksanaeide kai me ligotera mallia ki olas. Dhladh h mish ntroph dikh tou ki h mish ntroph dikh mou... Elpizw na breis to kleidi tou aytokinhtou k thn mplouza LOSER dioti thn deyterh isws th xreiastw k gw. Na ksepatikwsw to patron an einai :P

Ανώνυμος είπε...

Ki εγώ τη θέλω τη γιαγιά!
Νέμο, μαλλώνουμε;
ανάκο ΜΗ μιλάς με το σκύλο. Κι αν σου μιλάει αυτός αγνόησέ τον. Είναι ένδειξη σχιζοφρένειας να μιλάς με τα ζώα.
Παρεπιπτόντως, ποιός είναι ο Χρήστος Σαντικάι;

nanakos είπε...

Η γιαγιά είναι up for grabs για όποιον ενδιαφέρεται αλλά πρέπει να σας προειδοποιήσω πως όσα κάνει τα κάνει έχοντας σώας τα φρένας. Και είναι και μικρή ακόμα. Σας το λέω γιατί το τεμάχιο θα συνοδεύεται με την ένδειξη "ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ"!

Τανίλα?! "Ποιός είναι ο Χρήστος Σαντικάι?" Μόνο ΝΕΤ καικανάλι της Βουλής πιάνει η τηλεόραση σου?! Άγιες μέρες έρχονται. Συντονίσου!

Idάκι είπε...

Εξοχότατα αποσπάσματα ενός έξοχου σ/κ!!!!!

(νά σαι καλά, πνίγηκα με το τσάι)

Ανώνυμος είπε...

H τηλεόραση (και τα πισιά) είναι μηχανήματα του διαβόλου, σατανικά, αισχρά, κατάπτυστα, κ.λ.π.
Τα αποφεύγω και όπου τα πετύχω τα σπάω στα κεφάλια των ειδολωλατρών που τα λατρεύουν.
Τις άγιες μέρες του Πάσχα ακούω μόνο ραδιόφωνο (το σταθμό της Εκκλησίας) και συχνάζω στην ενορία μου.

jul είπε...

Και εγώ έφαγα κόλλημα με την γιαγια
Respect!!!

patsiouri είπε...

Έλα ρέ, μή λές έτσι στο παιδί, μπορεί να καταλαβαίνει...

An-Lu είπε...

Μιλάμε έκανα καινούργιο συκώτι από τα γέλια!!!!!!
Τελικά βρέθηκε το κλειδί;
Μην αγριομιλάς του παιδιού βρε!