Closure

Χθες, μπήκα κατά τύχη στο μπλόγκ του gsus-saved και όπως διάβαζα παλαιότερα κείμενα του έπεσα πάνω σ' ένα ποστ που είχα γράψει πριν 1,5 χρόνο. Το πόστ ήταν ο διάλογος που είχα με τον Θύμιο το προηγούμενο βράδυ σ' ένα μπαρ. Ο gsus το είχε ανεβάσει χωρίς να αναφέρει ποιός το είχε γράψει και το αφιέρωνε σε κάποιο φίλο του.
Η αλήθεια είναι πως έγινα λίγο έξαλλος. Όχι γιατί ήταν η κορωνίδα της ελληνικής λογοτεχνίας ή η επιτομή στγγραφικής τέχνης. Απλά γιατί ήταν δικό μου και σε μια αντίστοιχη περίπτωση θα θεωρούσα δεδομένο πως όταν δανειζόμαστε κάτι, αναφέρουμε και το πρόσωπο με το οποίο παίξαμε 'δανειστική βιβλιοθήκη'. Φυσικά, όπως αποκαλύφθηκε ο gsus δεν ήταν ούτε ανόητος, ούτε δόλιος: το κείμενο του είχε σταλεί στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο ως spam. Το ίδιο μήνυμα είχε σταλεί και στον αγαπημένο μου Έντεκα , τον οποίο ως γνωστόν, εμπιστεύομαι με κλειστά τα μάτια. Και χωρίς όμως αυτά δεν θα είχα λόγο να αμφισβητήσω τον λόγο κάποιου που δεν γνωρίζω και δεν με γνωρίζει. Θεωρώ πως οι άγνωστοι δεν έχουν λόγο να λένε ψέμματα μεταξύ τους.
Το χθεσινό ποστ το κατέβασα γιατί ήταν πολύ καταγγελτικό και, όπως αποδείχτηκε, άδικο και ζητώ συγνώμη αν σε κάποια σημεία ήταν αγενές. Κάπου εδώ θα έπρεπε, μάλλον, να μιλήσουμε για τα πνευματικά δικαιώματα των ποστς αλλά αυτό είναι μια deja vu κουλεμανσόν κουβέντα που καταντά πληκτική. Έστω κι αν επανέρχεται συχνά για να μας ταράξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Case closed.