Μέρες Αμνησίας: 3η μέρα

Nan's Labyrinth

Το χειρότερο πράγμα που σου συμβαίνει όταν σου-διαφεύγουν-μερικά-πράγματα, είναι πως πρέπεις να εμπιστευτείς αυτούς που υποτίθεται σε ξέρουν καλά.
Παράδειγμα 1: Κατά τα λεγόμενα λοιπόν των -υποτιθέμενων -γονιών μου, το αγαπημένο μου φαγητό είναι η φάβα. Τρώω όσπρια, ψητά άπαχα κρέατα και χιλιάδες φρούτα και σαλάτες. Σιχαίνομαι τα τηγανιτά, τα junk και τα φαγητά με πολλά λιπαρά. Γενικά είμαι υπέρμαχος της υγιεινής διατροφής και μάλιστα όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω διατροφολόγος. Σούπερ ήρωας που τρώει σαλάτες: η στολή μου πιθανότατα να είναι πράσινη με σήμα το σέλινο.
Παράδειγμα 2: Κατά τα λεγόμενα των -υποτιθέμενων - γονιών μου, είμαι δικηγόρος. Αυτή η δήλωση, σε συνδυασμό με τον κρυφό μου έρωτα για τα μαυρομάτικα φασόλια, είχε σαν αποτέλεσμα να πάθω εσωτερική επιληψία για τουλάχιστον 34 δευερόλεπτα. Όσο οι -υποτιθέμενοι- γονείς μου έδειχναν πτυχία, βαθμούς σχολής και συστατικές επιστολές από διάφορα γραφεία, αποφάσισα πως ίσως τελικά να μην είναι τόσο άσχημα τα πράγματα: και ο συνάδελφος Daredevil είναι επίσης δικηγόρος. Η προοπτική να είμαστε ντουέτο αλα Μπάτμαν & Ρόμπιν μου 'φτιαξε λίγο τη διάθεση.
Παράδειγμα 3: Την κοπέλα μου την λένε Αγγέλα. Γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά και πριν 3 σχεδόν χρόνια, σ' ένα γάμο στη Κρήτη αποφασίσαμε πως αγαπιόμαστε. Είναι από καλή οικογένεια, με περιουσία και σκοπεύουμε να παντρευτούμε το 2008. Δεν έχει σημασία που είναι δίσεκτο: η αγάπη μας είναι λίγο πιο μικρή από το σύμπαν. Μου την έδειξαν και σε φωτογραφία: ωραία κοπέλα και συνισταζούμενη. Μελαχροινούλα, αδυνατούλα και σύμφωνα με την -υποτιθέμενη- μητέρα μου, στέλεχος μεγάλης επιχείρησης. Δεν μένουμε μαζί γιατί όπως με πληροφόρησε ο -υποτιθέμενος- μπαμπάς μου "τα παιδιά της τάξης μας δεν το συνηθίζουν".
Παράδειγμα 4: Αγαπημένος μου τραγουδιστής είναι ο Γιάννης Πλούταρχος, αγαπημένη τραγουδίστρια η Αλεξίου - μόνο όταν τραγουδάει ως Χαρούλα και όχι ως Χάρις. Αγαπημένο μου τραγούδι ένα που λέει για ένα χαμάμ στο οποίο κολυμπάει ένα χαρέμι (!) και αγαπημένος μου ηθοποιός ο Τσάρλς Μπρόνσον. Μου αρέσουν τα αυτοκίνητα, ψηφίζω ΠΑΣΟΚ δαγκωτό και είμαι Ολυμπιακός μέχρι το κόκκαλο. Τα χρώματα που μου αρέσουν είναι τα σκούρα και δεν περπατάω ποτέ ξυπόλητος. Πηγαίνω τακτικά στην εκκλησία και δεν βγαίνω ποτέ χωρίς την αδελφή μου!
Βγήκα στο μπαλκόνι. Ήθελα να κάνω ένα τσιγάρο αλλά θυμήθηκα πως δεν κάπνιζα. Μετά από όλες αυτές τις πληροφορίες είχα αρχίσει να πιστεύω πως πρέπει να είμαι ο πιο θανάσιμα βαρετός σούπερ ήρωας ... EVER!!! Απ' όλα όσα είχα μάθει δεν θυμόμουν τίποτε! Για την ακρίβεια, όσο τα σκεφτόμουν το στομάχι μου ανακατεύοταν. Μέσα σε όλα αυτά που μου είχαν κάνει εντύπωση, υπήρχε και κάτι ακόμα.
" Έχω σκύλο?" ρώτησα τους -υποτιθέμενους- γονείς μου μόλις ξαναμπήκα στη τραπεζαρία.
"Πώς σου'ρθε αυτό?" απόρησε η -υποτιθέμενη- μαμά μου.
"Στο μπαλκόνι έχει ένα σκυλόσπιτο" είπα.
"Είναι για το κουνέλι του γείτονα. Μας το αφήνει καμιά φορά" μου απάντησε.
"Πόσο μεγάλο είναι αυτό το κουνέλι?" απόρησα
"19 κιλά χώρια τα δόντια" με τάπωσε η -υποτιθέμενη- μητέρα
"Στο σπίτι μου βρήκα κι ένα μασημένο κόκκαλο" συμπλήρωσα
"Κι αυτό του κούνελου είναι" μου ανταπάντησε
"Και που είναι τώρα ο κούνελος?"
"Γλίστρησε στα σκατά και βούλιαξε" ακούστηκε η -υποτιθέμενη-γιαγιά που δεν είχε μιλήσει καθόλου όση ώρα τρώγαμε.
"Ο κούνελος κάνει με τον γείτονα διακοπές στην Αίγινα. Κι εσύ πρέπει να πας να ξεκουραστείς τώρα γιατί σου τα είπαμε όλα μαζεμένα" είπε ο -υποτιθέμενος - μπαμπάς μου "Άντε και να δεις ποιός θα'ρθει να σε δει μετά".
"Ποιός?" ρώτησα χωρίς καμία ευχάριστη προσδοκία.
"Η Αγγέλα" μου είπαν όλοι με μια ενθουσιώδη φωνή.
Προσπάθησα να θυμηθώ το πρόσωπο ή τη φωνή της αλλά το μόνο που άκουγα ήταν μια φωνή στο κεφάλι μου να επαναλαμβάνει: "Τζένη μου, ασφαλώς θα σε καθυστέρησε η μοδίστρα η Αγγέλα!"