Μέρες Αμνησίας: 2η μέρα

HERO

Η υποτιθέμενη οικογένεια μου με άφησε στο υποτιθέμενο σπίτι μου. Σκέφτηκαν πως αν έμενα για λίγο μόνος στο οικείο περιβάλλον ίσως και να θυμόμουν κάτι. Βέβαια για κάποιο ανεξήγητο λόγο θεώρησαν πως αν θυμηθώ κάτι αυτό θα είναι το τηλέφωνο τους γιατί φεύγοντας μου είπαν "πάρε μας τηλέφωνο"!
Μπήκα στο σπίτι. Έκανα μια βόλτα στους χώρους, συμπαθητικό μου φάνηκε. Σίγουρα καλύτερο από το νοσοκομείο. Κάθησα στο δωμάτιο μου και χάζευα. Ενστικτωδώς το χέρι μου έπιασε το τηλεκοντρόλ κι άνοιξε την τηλεόραση στο κανάλι 6. Εκεί ήταν συντονισμένο το Star που έδειχνε την εκπομπή La Sousourela. Για λίγο με μαγνήτισαν τα θέματα της που ήταν πολύ καταγγελτικά. Σηκώθηκα όμως γιατί είχα δουλειά να κάνω.
Το όνομα μου το είχα μάθει. Βρήκα και την ταυτότητα μου και συμπέρανα πως είμαι 30 χρονών και Ιχθύς. ΟΚ! Από το σπίτι μπορούσα επίσης να συμπεράνω πως πρέπει να ζούσα άνετα. Τι δουλειά κάνω όμως? Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, έστρωσα τον φιόγκο του τραύματος και προσπαθούσα να θυμηθώ τι κάνω στη ζωή μου. Κοίταγα μια τον καθρέφτη και μια το δωμάτιο για να πάρω καμιά ιδέα. Με τα πολλά κατέληξα πως πρέπει να είμαι σούπερ ήρωας. Σε αυτή την απόφαση μου συνεπικούρησε κι ένα σπαθί που βρήκα κρυμμένο στη ντουλάπα. Μυστικός σούπερ ήρωας! Έψαξα για στολή αλλά δεν βρήκα. Μάλλον θα έχω και κρυσφήγετο. Ένιωσα πολύ περήφανος για τον εαυτό μου και για το καλό που κάνω στη κοινωνία - γιατί απέκλεισα να είμαι 'κακός'!
Εντύπωση επίσης μου έκανε αρχικά το γεγονός πως δεν είχα καμία φωτογραφία με κάποια κοπέλα. Παντρεμένος δεν ήμουν σίγουρα αλλά δεν μπορεί να μην είχα φιλενάδα. Όταν βέβαια ανακάλυψα πως είμαι σούπερ ήρωας κατάλαβα πως δεν είχα κοπέλα γιατί δεν θα μπορούσα να βάλω τη ζωή της σε κίνδυνο. Συνήθως εμείς που ζούμε πέρα από νόμους και η ζωή μας ταλαντεύεται καθημερινά μεταξύ χαμού και επιβίωσης, δεν έχουμε το δικαίωμα να θέτουμε σε κίνδυνο τις ζωές των άλλων. Οι εχθροί μας μπορεί να μας απειλήσουν χρησιμοποιώντας τα πρόσωπα που αγαπάμε. Καταλαβαίνετε, φαντάζομαι!
Με παραξένεψε βέβαια το γεγονός πως δεν είχα το αθλητικό σώμα ενός σούπερ ήρωα αλλά φαντάστηκα πως θα έχω κάποιες άλλες δυνάμεις - που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν.
Άρχισα να ψάχνω στη βιβλιοθήκη για παραπάνω στοιχεία. Κόμικς, βιβλία, βιβλία, χιλιάδες cds σε κουτάκια και βαλιτσάκια, ένα γράμμα από την Ίβο Τζίμα στα γιαπωνέζικα, ένα ζευγάρι μαράκες, ταινίες που δεν μου θύμιζαν τίποτα - αν και στις πιο πολλές απ' όσο κατάλαβα πρωταγωνιστούσαν συνάδελφοι μου - κι ένα μασημένο κόκκαλο! Αυτό ομολογώ πως με παραξένεψε λίγο αλλά υπέθεσα πως μπορεί να είμαι παράξενος με το φαγητό. Βρήκα κι ένα χαρτάκι που έγραφε με πορτοκαλί γράμματα "Grow up, Dorothy!". Δεν πρόλαβα όμως να σκεφτώ τι θα μπορούσε να σημαίνει γιατί η υποτιθέμενη αδελφή μου χτύπησε το κουδούνι φωνάζοντας "Πετάξου να φάμε!".