Η τελευταία εικόνα της: αυτό με λυγίζει πιο πολύ. Να στέκεται στο κατώφλι λες και αιωρούταν πάνω από την άβυσσο. Λες και θα την κατάπινε ένα αδιαίρετο κενό που δε λογάριαζε και μετά θα έσβηνε για πάντα από τη ζωή μου. Έκανε να μιλήσει και ορκίζομαι πως για ένα δευτερόλεπτο η γροθιά της έσφιξε την καφέ της τσάντα τόσο σφιχτά που αν ήταν το δέρμα μου θα είχαν ζεσταθεί τα ακροδάχτυλα της από το λιγοστό αίμα.
"Φεύγω τώρα" μου είπε τρυφερά χωρίς να ξεκολλήσει το βλέμμα της από το στόμα μου που έτρεμε. "Σου έχω πατάτες μ' αυγά στο φούρνο. Ψωμί δεν πήρα, φάε φρυγανιά. Σου'χω κάνει και σαλάτα. Με κάπαρη." έκανε μια παύση και φόρεσε βιαστικά τα γυαλιά της.
"Το βράδυ?" τη ρώτησα κατεβαίνοντας ένα σκαλί και πλησιάζοντας τη.
"Μην πλησιάζεις" με αναχαίτισε αστραπιαία. "Δεν είμαι καλά" ψιθύριζε την ώρα που ένα δάκρυ έσκαβε με μανία το πρόσωπο της.
Ήθελα να μηδενίσω τα λίγα μέτρα που μας χωριζαν και να την αγκαλιάσω.Ήμουν βέβαιος πως ένα άγγιγμα μου θα την έκανε καλά. Αλλά το χέρι της ήταν ακόμα προτεταμένο σαν άκαμπτη διαταγή που καμία αγάπη δεν μπορούσε να λυγίσει.
"Με κόλλησε κουλεμανσόν η Τασία όταν ήρθε για τα κάλλαντα" είπε "ο γιατρός είπε πως είμαι φορέας προς το παρόν αλλά..." σταμάτησε βιαστικά.
Δεν ξέρω ποιό συναίσθημα στριμώχτηκε στο βλέμμα μου εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα. Άνοιξε την πόρτα και χάθηκε χωρίς να με κοιτάξει, χωρίς να μου πει μια λέξη τελευταία. Έμεινα μαρμαρωμένος με κενό νου μέχρι την ώρα που εμφανίστηκαν οι πυροσβέστες για να βγάλουν τη Σούλα του πέμπτου και τη μπουγάδα της από το ασανσέρ.
(Απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Κουλεμανσόν Ξανάρχονται")
19 σχόλια:
Κι εκεί που νόμιζα πως έπαθες μετάλλαξη κι έγινες έντεχνος...ουφ!
ευτυχώς που γράφεις και συ (έτσι σκέφτηκα γελώντας, αφού τελείωσα το διάβασμα)!
Χμμμ, ωστε εβαλε καπαρη στη σαλατα...λυπαμαι που πρεπει να στο πω, αλλα ειναι τρελα ερωτευμενη μαζι σου!
Καλη Χρονια τσουπωτουλη μου ;-))
Αναρρίγησα.
Νομίζω ότι τούτο δω το κείμενο είναι το αγαπημένο μου. Μετά το ΛουκαΝίκο, βεβαίως.
Εξαίρετη αρχή ενός ανατριχιαστικού θρίλερ!!
Καλή χρονιά αγαπητέ κύριε Καθηγητή,
εύχομαι αναρίθμητες τραγανιστές & μαγικά άπαχες τηγανητές πατάτες!
Φιλιά σανσόν.
Η φρυγανιά με χάλασε λίγο...δεν πάει με τα αυγά και τις πατάτες!!!
Ξέρω πως αυτό που σε πόνεσε περισσότερο έιναι που δεν ήρθε το βράδυ να σου μαγειρέψει λουκάνικα.
Νανάκο είσαι απ' τους λίγους μπλόγκερ, ένας-δύο δηλαδή όλοι κι όλοι, που πρώτα σε γνώρισα σαν άνθρωπο κι ύστερα σαν γραμματοσειρά. Και μετά επήλθε το χάος...Τι να προτιμήσω: τη γελαστή φατσούλα ή την Times New Roman; Ανάβω τσιγάρω, τρώω κανα δύο πετσάκια (τα νύχια δεν τα πειράζουμε, κοκεταρία βλέπεις) και πετάγομαι να τα πω λίγο με τη Σούλα που πάντα ακούει τα υπαρξιακά μου....Έρχομαι σε 5'....
Ουφ! Πάλι με ανακούφισε αυτό το κορίτσι. Μου λέει: Μωρ τι θέλεις και τα μπλέκεις, η καλύτερη επιλογή είναι το choose both ways, δηλαδή και το παιδί και τη χαρτούρα του. Ε, αυτό ήταν, ηρέμησα.
Τώρα πια ξέρω πως μέχρι να ξημερώσει η άγια εκείνη μέρα που θα μας ξαναφέρει κοντά, θα περνάω να βλέπω το χαρτομάνι που ξετυλίγεις στην επιφάνεια εργασίας...
Πολλά χαιρετίσματα σε σένα και την εξουσία!
Και ημερολογιο χωρισμενων & κουλεμανσον; Μας κακομαθαινετε κυριε πρεσβη!
πόσα κιλά ήταν η μπουγάδα που κόλλησε το ασανσέρ;
στο καλύτερο μας κόβεις!!!!
απάντησε στην τρίλιαν, ΠΟΣΑ ΚΙΛΑ ΗΤΑΝ Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ ΝΑΚΑΚΟ;!
88888-)))))
Είναι πολύ θλιβερό και συνάμα απογοητευτικό, να ξεδιπλώνεις τα νύχια της ψυχής σου και αντί για λόγια συμπαράστασης στο εσωτερικό σου drama, να πέφτεις σε αναγνώστες με τόσο χαμηλό επίπεδο. Σε ανθρώπους που αδυνατούν να συλλάβουν το μεγαλείο της φουρτούνας και εμμένουν στο βάρος μιας μπουγάδας. Που ζω? Με τι κόσμο συγκοινωνώ? Που έχω βάλει το πυρέξ?
Ε, λοιπόν για να ικανοποιήσω την αυθάδη βουλιμία σας λέω πως η μπουγάδα είχε κουρτίνες. Κουρίνες σαλονιού 73 τμ., με καταπληκτική τζαμαρία απ άκρη σ' άκρη και θέα την απέναντι πολυκατοικία.
Και τώρα,
τώρα που τίποτε άλλο δεν απέμεινε,
κλείνω αυτό το μπλόγκ.
Ναι.
Ναι.
Το κλείνω.
Και πριν το κλείσω θα πω στον μπλόγκερ να κλείσει και τα δικά σας. Ειδικά της Τρίλιαν, του Μπιλζούκ και του Τζέλιαλ. Και μετά όλα τα άλλα.
Κι όποιο δεν κλείνει,
θα το καταριέμαι...βαριά.
THE END
... πόσο βαρια θα μας καταριέσαι; βαριά όσο η μπουγάδα της κυριούλας; οχι για να ξέρουμε και πόσο βαρια θα είναι η καταρα που θα μας πλακώσει... εδώ ολόκληρο ασανσέρ και τα φτυσε πόσο μάλλον εγώ που είμαι και μισή φτυξιά άνθρωπος... :)))
Ε, δεν θα τη βάλω και στο ζύγι, πάντως μια βαρύτητα θα την έχει. Να υπολογίζεις το βάρος ενός μέσου Ολλανδέζου ηλικίας 30-40 που δουλεύει σε κτηνιατρείο. Όχι κτηνίατρου.
οχι ρε γαμώτο... για ένα Ολλανδό κτηνίατρο μπορώ να υπολογίσω... για τον βοηθό επιφυλάσσομαι ! : )
Δεν πιστεύω αυτή η Κουλεμανσόν της Τασίας να κολλάει και μέσω βλογόσφαιρας, γιατί δεν έχω καμία όρεξη να αρρωσταίνω! Ε; Λοιπόν κολλάει;
Ω!
ναι ναι..
κλειστο και εσυ να δουμε τι στον μπουτσο θα διαβαζουμε μετα ρε χαμενε!!!
πολλα φιλακια,εδω ειμαι και ας μην σχολιαζω...
αναθεμα στην ώρα κατάρα στη στιγμή σκοτώσαν οι οχτροί μας (εμείς) το γελαστό παιδί (εσένα)
εμένα πάντως μου αρκεί η απάντησή σου. πως κάνεις έτσι παλληκάρι μου;
μια κουβέρτα είπαμε.
α α
α
Δημοσίευση σχολίου