Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005

Home


Χθες βράδυ... κουβέντες ατελείωτες. Εκεί που λες πως επιτέλους ήρθε το πνεύμα των Χριστουγέννων και θα ανάψει για λίγο τα λαμπιόνια της διάθεσης σου ξαφνικά πέφτει η τάση. Και συνειδητοποιείς πως δίπλα σου υπάρχουν άνθρωποι που το φετινό τους δώρο ήταν μια αναπάντεχα κακή ανατροπή της ζωής τους.
Χθες βράδυ, η διάθεση μου άλλαξε και μέχρι αυτή την ώρα δεν έχω βρει το κέφι μου. Είχα σκοπό να 'ανεβάσω' χριστουγεννιάτικα τραγούδια αντί να γράφω αυτό το πόστ (που είναι ούτως ή άλλως εκτός του πνεύματος του μπλογκ μου) αλλά για την ώρα δεν μπορώ.
Δεν μπορώ γιατί ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που φέτος τα Χριστούγεννα αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα. Όχι λεφτά, ούτε γκομενικά, ή επαγγελματικά. Πραγματικά προβλήματα. Φίλοι που η πραγματικότητα τους άλλαξε και πλέον αμφιβάλλουν γι' αυτούς που αγαπούσαν μια ζωή. Φίλοι που ξύπνησαν ένα πρωί και ξαφνικά η ζωή στο σπίτι τους είχε μετατραπεί σε ριάλιτι χειρίστης ποιότητας. Σιωπή, ψέμματα και χυδαιότητα. Και όλα όσα ακολουθούν.

Φέτος τα Χριστούγεννα δεν θέλω να πάω πουθενά. Θέλω να μείνω σπίτι με την οικογένεια μου. Σκέφτομαι ακόμα και να κοινηθώ στο πατρικό μου. Να μαγειρεύουμε, να γελάμε, να καυγαδίζουμε, να φτιάχνουμε καφέ και να χαριεντιζόμαστε με τον Λέννυ. Να τους κοιτάζω και να τους ευγνωμονώ που κοντεύω τα 30 και στις δύσκολες στιγμές μου ακόμα ψιθυρίζω πως "θέλω τη μαμά μου". Να τους ευχαριστώ που όλοι τους κοιτιούνται κατάματα χωρίς ενοχές, χωρίς ντροπή, χωρίς μυστικά. Να χαίρομαι που οι γονείς μου ακόμα δεν κάνουν βήμα ο ένας χωρίς τον άλλον, που κοιμούνται ακόμα στο ίδιο κρεβάτι αγκαλιά. Τι κι αν ακόμα πολλές φορές με αντιμετωπίζουν σαν 12χρονο; Σημασία έχει πως γι' αυτούς το πρώτο τους ραντεβού δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Σημασία έχει ότι ξέρω πως όταν είναι μαζί, είναι μια χαρά και δεν βυθίζονται σε απελπιστκά δυστυχισμένες σιωπές.
Σημασία έχει πως στη ζωή τους δεν αισθάνονται πως θυσίασαν τη παραμικρή προσωπική τους επιθυμία αφού η μοναδική τους ανάγκη ήταν να αγαπιούνται και να αγαπούν τα παιδιά τους.
Σημασία έχει πως μ' έμαθαν πως το σπίτι είναι καταφύγιο και όχι ναρκοπέδιο.
Σημασία έχει πως πέρα από κόντρες και αντιπαραθέσεις κάθε φορά που τους κοιτάζω γεμίζω περηφάνια.
Και είμαι περήφανος που ποτέ δεν σκέφτηκα να ρίξω μαύρη πέτρα και να τους ξεχάσω. Είμαι περήφανος που ποτέ δεν τους είπα να κόψουν το λαιμό τους - δεν μ' ενδιαφέρουν. Είμαι περήφανος όχι γιατί δεν το είπα αλλά γιατί εκείνοι δεν με ανάγκασαν ποτέ να το διανοηθώ.
Στη ζωή μου ξέρω πως θα χάσω πολλές μάχες. Ξέρω όμως πως αν ποτέ σκεφτώ πως δεν έχω καμία ανάγκη την οικογένεια μου θα έχω χάσει τον πόλεμο. Και μπορώ να σας υπογράψω πως όσοι το λένε με ελαφρυά καρδιά και χωρίς δεύτερη σκέψη -δείγμα δήθεν δύναμης κι ανόητου ενήλικου απογαλακτισμού- εύχονται να ήταν αλλιώς τα πράγματα.
Φέτος τα Χριστούγεννα θέλω, όπως πάντα, να τα περάσω με τους γονείς μου. Γιατί μ' έμαθαν να λέω "σ' αγαπώ" και να κοιτώ κατάματα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

11 σχόλια:

ci είπε...

Ίσως τελικά αυτό σου το ποστ αν και με όχι τόσο χαρούμενη διάθεση, είναι πολύ πιο Χριστουγεννιάτικο και από τα τραγούδια..
Καλές Γιορτές και καλή δύναμη σε όσους την χρειαστούν!

Ανώνυμος είπε...

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που προσπαθούν ακόμη να βρουν τον εαυτό τους, την αγάπη τους, την ζωή τους.
Εύχομαι όλοι μας να μπορούμε να πούμε αυτό το 'σ'αγαπώ' κατάματα.
Σαν δώρο στον εαυτό σας φέτος τις γιορτές, αγαπήστε, συγχωρήστε, ανακαλύψτε, δημιουργήστε, κάντε ότι σας αρέσει,
αλλά: χωρίς να θίγετε τον άλλο.
Καλές γιορτές

trol είπε...

Να ελπίζεις και να πιστεύεις ότι τα άτομα της ιστορίας σου θα βγουν πιο δυνατά και ζωντανά...τις πιο πολλές φορές πετυχαίνει. Καλές γιορτέςςς!!

Sadie είπε...

Se zileyw toso poli! Kala sou Xristougenna... Se filw!

vasvoe είπε...

μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα αμη πεις! δεν ξέρεις από πού πήγασε αυτό που εσύ ονομάζεις "δήθεν" δύναμη
μπορεί να χρειάστηκε χρόνια συλλογής κουράγιου.

έχω παρατηρήσει όντως πως στους ανθρώπους με αγαπημένη οικογένεια φαίνεται αδιανόητο να έχει κάποιος άξιο λόγο να κόψει δεσμούς με την οικογένειά του...

Storyteller είπε...

Ναι...ετσι ναι και όχι μόνο!
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΝΑΝΑΚΟ...
Οπως...όπου... και με όποιους...αρκεί να είναι για μας "η οικογένεια", αυτοί που μας συμπληρώνουν, μας αγαπούν, μας σκέφτονται και μας νοιάζονται!
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!

mindstripper είπε...

Σημασία έχει πως στη ζωή τους δεν αισθάνονται πως θυσίασαν τη παραμικρή προσωπική τους επιθυμία αφού η μοναδική τους ανάγκη ήταν να αγαπιούνται και να αγαπούν τα παιδιά τους.

Έτσι εξηγείται.
Τώρα ξέρω γιατί σου έχω τόση αδυναμία.
Μεγάλη αγκαλιά.
Χρόνια πολλά.

beep beep είπε...

Κι εγω καπως ετσι μεγαλωσα και μια τετοια σχεση εχω με τουθς δικους μου. Αδιανοητο θα μου φαινοταν να μην τους ειχα στη ζωη μου.Οπως κι εσυ.Ειμαστε πολυ τυχεροι κι ας το ξεχναμε καμια φορα.Αντε και καλες μας γιορτες.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφεις,έχεις δίκιο.Αγαπημένες οικογένειες ποτέ δεν έσπασαν τα δεσμά τους με τα παιδιά τους.Έτσι και εσύ.

υ.γ.1 Καλά Χριστούγεννα
υ.γ.2 Έχουμε το ίδιο επίθετο.

Katerina ante portas είπε...

Θέλω να ευχηθώ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σ' αυτό το σχόλιο, γιατί καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που εκθειάζεις και γιατί εκτιμώ αφάνταστα του ισχυρούς δεσμούς!
Ο,τι καλό!

alximist είπε...

Αυτοί που ξεκόβουν από τις οικογένειες τους, μπορεί απλά να βίωναν σε άσχημες συνθήκες, που δεν έχουν σχέση με αυτό που περιγράφεις στην δική σου. Όπως και να έχει πάντα οι γονείς είναι ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ζωή του καθενός, γιατί όσο και να μην το παραδεχόμαστε αυτούς αντιγράφουμε, και δανειζόμαστε πολλά από αυτούς. Το να ξεκοψεις είναι μια κίνηση αλλα ποτέ δεν θα απαλαγείς από το οικογενειακό φορτίο, γιατί έχει εμποτιστεί μέσα του όλη η προσωπικότητα σου. Αν κανεις θέλει να έχει μεγαλύτερη αυτογνωσία, πρέπει πρώτα να διερευνήσει όλα τα συμπλέγματά του από την οικογένεια. ΄Ενα πολύ καλό κομμάτι ήταν η 3η ή 4η επίγνωσή από την ουράνια προφητεία που με έναν πολύ απλό τρόπο περιγράφει τις βασικές επιρροές που οι γονείς περνάνε στα παιδία τους.