Τετάρτη, Νοεμβρίου 03, 2010

Η μετακόμιση της Φρόσως Θεμιστοκλέους

Μερικοί από εσάς ίσως να θυμούνται πώς μπήκε στη ζωή μας η Φρόσω ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι. Πώς την βουτήξαμε από το ορφανοτροφείο και την κάναμε μωρό.
Στην αρχή την πήρα στο σπίτι και κοιμόμασταν 'γκαλιά. Mου έφαγε παπούτσια, σεντόνια και μιά μελόντικα αλλά τί να κάνεις; Παιδί ήταν ακόμα. Όταν μετακομίσαμε έναν όροφο πιο κάτω χαιρόταν πολύ γιατί επιτέλους είχε πολύ χώρο να τρέξει. Εκεί όμως ανακάλυψε και το σκουπιδιάρικο που επισκεπτόταν εκκωφαντικώς το δρόμο μας κάθε βράδυ στις 11. Αυτό είχε σαν επακόλουθο, ν' ανακαλύψει και όλη η γειτονιά την Φρόσω!
Τα πρωινά στο θέατρο, τ' απογεύματα στο θέατρο περνούσε τις μέρες της με χάδια κι αγκαλιές απ' όλο τον κόσμο, ακόμα και από αυτούς που δεν συμπαθούν τα σκυλιά. Γιατί η Φρόσω μπορεί να είναι ασκημομούρα κοπελιά αλλά είναι επίσης και ακαταμάχητη.
Κι εκεί που άρχισε να συνηθίζει το πολιτιστικό γλωσσάρι της Αθήνας, την μάζεψε η Πρόνοια. Στον ρόλο της Πρόνοιας η Τασία. Το Σού μπορεί να αποκαλούσε την Φρόσω 'Γεωργία' (a.k.a. Βασιλειάδου) αλλά της φαινόταν αδιανόητο ένα χοντρό σκυλί που θα έπρεπε να ραχατεύει σε παχουλό καναπέ κοιτάζοντας το κενό μ' ευδαιμονία, ανεβοκατεβαίνει ολημερίς σκάλες και χαιδολογιέται με τον πρώτο τυχάρπαστο που έχει όραμα αλλά όχι την κοινή αίσθηση καθαριότητας (κάπως έτσι ορίζει το Σου τους καλλιτέχνες). Και έτσι έγινε.
Η Φρόσω Θεμιστοκλέους μετακόμισε στη Μαυρομιχάλη αλλά κράτησε το πατρικό της. Στην αρχή την βλέπαμε συχνά. Μετά αραιότερα. Μετά μας έβλεπε κι έκανε πως δεν μας ήξερε. Προφανώς γιατί στο δικό μας πρόσωπο δεν αναγνώριζε το αυστηρό πρόγραμμα του Σου: ξύπνημα στις 07:00 με πρωινό κοτόπουλο και μετά ελεύθερη να κοιμηθεί μέχρι τις 19:30. Εκείνη την ώρα που έκανε δεύτερο διάλειμμα το σαπούνια της Εδέμ, η Φρόσω είχε ραντεβού με την κατσαρόλα. Το ραντεβού χανόταν μόνο αν έρχονταν οι εξωγήινοι και απήγαγαν το Σου, πράγμα που έως τη σήμερον δεν έχει συμβεί. Στη συνέχεια το πρόγραμμα περιλάμβανε 'γκαλιά με την Τασία μέχρι μία από τις δύο να βγάλει την κόρυζα και να πάει στο κρεβάτι της.
Το τέλειο πρόγραμμα.
Το ωραιότερο ήταν πόσο αρμονικά κούμπωσε η Φρόσω στη ζωή της Τασίας και τ' αντίστροφο. Το Σου με ανεξάντλητα αποθέματα αγάπης και αστείρευτη όρεξη να διηγείται τις αναρίθμητες κουλεμανσόν ιστορίες της και η Φρόσω ήθελε μόνο την ασφάλεια πως το αφεντικό της θα γυρίσει στην ώρα του από τη δουλειά και θα την έπαιρνε αγκαλιά. Αυτό ήταν όλο.
Βρήκαμε την Φρόσω πριν ένα χρόνο και δυό μήνες περίπου και αναδρομικά σκέφτομαι πως αυτό το σκυλί είχε πολύ συγκεκριμένο λόγο που μπήκε στις ζωές μας: ήρθε για να μας θυμίσει πως στο τέλος τέλος ό,τι και να έχει συμβεί το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σου δώσει δύναμη είναι η αγκαλιά των άλλων. Και δεν το λέω με την ρομαντική έννοια ξαπλωμένος ανάσκελα, δαγκώνοντας ένα τριαντάφυλλο. Η Φρόσω λόγω του καρδιακού της προβλήματος θα έπρεπε να είχε πεθάνει όταν ήταν έξι μηνών. Ήταν όμως πολύ αποφασισμένη να βρει ανθρώπους να την αγαπήσουν πραγματικά. Όπως και έγινε.
Πριν λίγο καιρό, την πήγαμε για τις καθιερωμένες εξετάσεις της κι εκεί φάνηκε πως η κατάσταση της είχε επιδεινωθεί πολύ. Εξωτερικά όλα ήταν υπέροχα αλλά δυστυχώς ο χρόνος τελείωνε. Η γιατρός ήταν εκείνη που είπε πως αυτό το σκυλί το συντήρησε μόνο η αγάπη. Και λόγω της αγάπης έπρεπε να την κοιμήσουμε μόλις φαίνονταν τα πρώτα σημάδια εξασθένησης γιατί θα υπέφερε. Αλλά όλοι υπολογίζουμε χωρίς τον ξενοδόχο.
Όπως εκείνο το απόγευμα του Αυγούστου που με είδε η Φρόσω και σκέφτηκε "αυτό είναι το θύμα που θα με βγάλει από τ' ορφανοτροφείο" έτσι και πριν λίγες μέρες, ενώ καθόταν ανάμεσα στα μπούτια του Σου και του μπωλ της με το κοτόπουλο σκέφτηκε "τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένη, δεν θα βρω καλύτερη στιγμή". Και απλά διάλεξε ποιός χτύπος θα ήταν ο τελευταίος. Αληθινά δεν υπήρχε καλύτερη στιγμή!

19 σχόλια:

fevis είπε...

Αχ βρε Νανάκο... Το γλυκός και τρυφερός τρόπος να την αποχαιρετήσεις.. Ήσασταν όλοι τυχεροί που συναντηθήκατε και μοιραστήκατε τις στιγμές σας.. Και εσείς και η Φρόσω.. Φιλιά πολλά..

Ανώνυμος είπε...

Kathe fora, oso kairos kai na pernaei milas mesa stin kardia mas. Den kaneis kala pou argeis toso poly alla toulaxiston aksizei. Egw pantws s' efxaristw giati eixa skylo kai katalavainw akrivws to synais8ima. Filia stin Sou pou tin agapise.

Provato είπε...

λυγμ

Provato είπε...

λυγμ

Loucretia είπε...

και μια αγκαλια σε ολους εσας που την αγαπησατε

Η Κουρούνα είπε...

Νανάκο μου, να είσαι πάντα καλά, μαζί με αυτούς που αγαπάς. Είσαι από τους ανθρώπους που κάνουν τη ζωή όμορφη. Πολλά φιλιά.

Rodia είπε...

Νανακουλίνι μας, σίγουρα υπαρχει παραδεισος -τουλαχιστον για τα ζωάκια- και η Φρόσω πήγε τσιφ εκει περα, στο εγγυωμαι...
Τοσο τρυφεροοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο ποστ για κατι που ποναει... Ολα μπορουν να ειπωθουν/γραφτουν ομορφα.
..κουραγιο

nanakos είπε...

Μπορεί να ακουστεί παράξενο αλλά η στεναχώρια μας για την Φρόσω κράτησε πολύ λίγο. Από την μέρα που την πήραμε ξέραμε ό,τι η καρδιά της ήταν σαν ωρολογιακή βόμβα και θα μπορούσε να πεθάνει ανά πάσα στιγμή. Με τον καιρό όμως το ξεχάσαμε. Το σημαντικό είναι πως, για έναν ανεξήγητο λόγο, έζησε 1,5 χρόνο παραπάνω. Κι έζησε πολύ, πολύ ευτυχισμένη. Και όταν σταμάτησε ν' αναπνέει την βάλαμε να ξαπλώσει στα μαλακά μαζί με τον Φανούρη, τη Ντόλη, την Πωλινίτσα, τον Λου, τη Μπιάνκα και τον Άρη. Μεγάλη παρέα!

υγ.1 Όπως καταλαβαίνετε, αν ζωντανέψει ποτέ το pet cemetary θα έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα.

υγ.2 Τα ζεστά φιλιά μου σε όλους σας.

BLUEPRINTS είπε...

το έχω περάσει σχεδόν έτσι (γνωρίζοντας ότι υπάρχει γρήγορη ημερομηνία λήξης) αλλά πρέπει να σου πω ότι δεν το ξεπέρασα τόσο γρήγορα, όπως και να έχει σας χάρισε και της χαρίσατε όμορφες στιγμές και συναισθήματα, φιλιά πολλά μικρέ μου

g for george είπε...

Α, ρε Φρόσω, αγαπούλα μου.
Δεν θα ξεχάσω την όμορφη φατσούλα σου.

An-Lu είπε...

Το οτι περασε 1,5 αγαπωμενη και αγαπωντας ηταν οτι καλυτερο μπορουσε να συμβει σε ολους σας...

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Με συγκίνησες πρωινιάτικα. Παράλληλη ιστορία με τον δικό μας τον Ramonako. Και εμάς με ημερομηνία λήξης μπήκε στην ζωή μας, αλλά....

Τυπος Νυχτερινος είπε...

Να είσαι καλά βρε καμάρι.. μόνο αυτό, να είσαι καλά..

Ανώνυμος είπε...

Τυχερή η Φρόσω που αγαπήθηκε τόσο πολύ!

StellaP είπε...

Μόλις ανακάλυψα το μπλογκ σας και με συγκινήσατε τόσο πολύ διαβάζοντας την ανάρτησή σας που μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Μου θυμίσατε τον Μπόρις, τον πρώτο σκύλο της οικογένειάς μου, πριν 20 χρόνια, που αναγκαστήκαμε να του κάνουμε ευθανασία γιατί είχε αρρωστήσει βαριά και αθεράπευτα. Τον κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου την ώρα που ο γιατρός του έκανε την ένεση και χρειάστηκε προσπάθεια για να με πείσουν να τον αφήσω αν και είχε τελειώσει. Νόμιζα ότι το είχα ξεχάσει αλλά όχι.
Δεν σας γνωρίζω αλλά καταλαβαίνω ότι πρέπει να είστε σπουδαίος άνθρωπος. Να είστε πάντα καλά.

Caktos είπε...

Φτου! Μπήκα και ήμουν έτοιμος να αρχίσω να τιτιβίζω, αλλά είδα το παραπάνω σχόλιο και λέω να πάω μια βόλτα σ’ αυτό το μπλόκ της Αθεϊας. Πετάγομαι κι έρχομαι.

Ιδομενέας είπε...

βούρκωσα μετά από τόσο καιρό, φχαριστώ.

Γιώτα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Γιώτα είπε...

"Καλό σου ταξίδι πάλι να 'ρθεις
το αρωμά σου ν' αφήσεις
και να προσκυνήσεις
δεν θα χαθείς..."

Γιώτα-Φάνης

Κε Νανάκο μας σας στέλνουμε πολλά φιλιά και χαμόγελα, τουλάχιστον κάποιος λυτρώθηκε γιατί για τους εναπομείναντες ο δρόμος εξελίσσεται σε γολγοθά...