Το ρετιρέ της κολάσεως

Κάτι άλλο ήθελα να γράψω σήμερα αλλά όταν είδα αυτό το trailer κατάλαβα το αληθινό μου καθήκον. Λόγια δεν έχω Μόνο δείτε το!

Η μετακόμιση της Φρόσως Θεμιστοκλέους

Μερικοί από εσάς ίσως να θυμούνται πώς μπήκε στη ζωή μας η Φρόσω ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι. Πώς την βουτήξαμε από το ορφανοτροφείο και την κάναμε μωρό.
Στην αρχή την πήρα στο σπίτι και κοιμόμασταν 'γκαλιά. Mου έφαγε παπούτσια, σεντόνια και μιά μελόντικα αλλά τί να κάνεις; Παιδί ήταν ακόμα. Όταν μετακομίσαμε έναν όροφο πιο κάτω χαιρόταν πολύ γιατί επιτέλους είχε πολύ χώρο να τρέξει. Εκεί όμως ανακάλυψε και το σκουπιδιάρικο που επισκεπτόταν εκκωφαντικώς το δρόμο μας κάθε βράδυ στις 11. Αυτό είχε σαν επακόλουθο, ν' ανακαλύψει και όλη η γειτονιά την Φρόσω!
Τα πρωινά στο θέατρο, τ' απογεύματα στο θέατρο περνούσε τις μέρες της με χάδια κι αγκαλιές απ' όλο τον κόσμο, ακόμα και από αυτούς που δεν συμπαθούν τα σκυλιά. Γιατί η Φρόσω μπορεί να είναι ασκημομούρα κοπελιά αλλά είναι επίσης και ακαταμάχητη.
Κι εκεί που άρχισε να συνηθίζει το πολιτιστικό γλωσσάρι της Αθήνας, την μάζεψε η Πρόνοια. Στον ρόλο της Πρόνοιας η Τασία. Το Σού μπορεί να αποκαλούσε την Φρόσω 'Γεωργία' (a.k.a. Βασιλειάδου) αλλά της φαινόταν αδιανόητο ένα χοντρό σκυλί που θα έπρεπε να ραχατεύει σε παχουλό καναπέ κοιτάζοντας το κενό μ' ευδαιμονία, ανεβοκατεβαίνει ολημερίς σκάλες και χαιδολογιέται με τον πρώτο τυχάρπαστο που έχει όραμα αλλά όχι την κοινή αίσθηση καθαριότητας (κάπως έτσι ορίζει το Σου τους καλλιτέχνες). Και έτσι έγινε.
Η Φρόσω Θεμιστοκλέους μετακόμισε στη Μαυρομιχάλη αλλά κράτησε το πατρικό της. Στην αρχή την βλέπαμε συχνά. Μετά αραιότερα. Μετά μας έβλεπε κι έκανε πως δεν μας ήξερε. Προφανώς γιατί στο δικό μας πρόσωπο δεν αναγνώριζε το αυστηρό πρόγραμμα του Σου: ξύπνημα στις 07:00 με πρωινό κοτόπουλο και μετά ελεύθερη να κοιμηθεί μέχρι τις 19:30. Εκείνη την ώρα που έκανε δεύτερο διάλειμμα το σαπούνια της Εδέμ, η Φρόσω είχε ραντεβού με την κατσαρόλα. Το ραντεβού χανόταν μόνο αν έρχονταν οι εξωγήινοι και απήγαγαν το Σου, πράγμα που έως τη σήμερον δεν έχει συμβεί. Στη συνέχεια το πρόγραμμα περιλάμβανε 'γκαλιά με την Τασία μέχρι μία από τις δύο να βγάλει την κόρυζα και να πάει στο κρεβάτι της.
Το τέλειο πρόγραμμα.
Το ωραιότερο ήταν πόσο αρμονικά κούμπωσε η Φρόσω στη ζωή της Τασίας και τ' αντίστροφο. Το Σου με ανεξάντλητα αποθέματα αγάπης και αστείρευτη όρεξη να διηγείται τις αναρίθμητες κουλεμανσόν ιστορίες της και η Φρόσω ήθελε μόνο την ασφάλεια πως το αφεντικό της θα γυρίσει στην ώρα του από τη δουλειά και θα την έπαιρνε αγκαλιά. Αυτό ήταν όλο.
Βρήκαμε την Φρόσω πριν ένα χρόνο και δυό μήνες περίπου και αναδρομικά σκέφτομαι πως αυτό το σκυλί είχε πολύ συγκεκριμένο λόγο που μπήκε στις ζωές μας: ήρθε για να μας θυμίσει πως στο τέλος τέλος ό,τι και να έχει συμβεί το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σου δώσει δύναμη είναι η αγκαλιά των άλλων. Και δεν το λέω με την ρομαντική έννοια ξαπλωμένος ανάσκελα, δαγκώνοντας ένα τριαντάφυλλο. Η Φρόσω λόγω του καρδιακού της προβλήματος θα έπρεπε να είχε πεθάνει όταν ήταν έξι μηνών. Ήταν όμως πολύ αποφασισμένη να βρει ανθρώπους να την αγαπήσουν πραγματικά. Όπως και έγινε.
Πριν λίγο καιρό, την πήγαμε για τις καθιερωμένες εξετάσεις της κι εκεί φάνηκε πως η κατάσταση της είχε επιδεινωθεί πολύ. Εξωτερικά όλα ήταν υπέροχα αλλά δυστυχώς ο χρόνος τελείωνε. Η γιατρός ήταν εκείνη που είπε πως αυτό το σκυλί το συντήρησε μόνο η αγάπη. Και λόγω της αγάπης έπρεπε να την κοιμήσουμε μόλις φαίνονταν τα πρώτα σημάδια εξασθένησης γιατί θα υπέφερε. Αλλά όλοι υπολογίζουμε χωρίς τον ξενοδόχο.
Όπως εκείνο το απόγευμα του Αυγούστου που με είδε η Φρόσω και σκέφτηκε "αυτό είναι το θύμα που θα με βγάλει από τ' ορφανοτροφείο" έτσι και πριν λίγες μέρες, ενώ καθόταν ανάμεσα στα μπούτια του Σου και του μπωλ της με το κοτόπουλο σκέφτηκε "τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένη, δεν θα βρω καλύτερη στιγμή". Και απλά διάλεξε ποιός χτύπος θα ήταν ο τελευταίος. Αληθινά δεν υπήρχε καλύτερη στιγμή!