The heart asks pleasure first

Dear diary,

από την τελευταία φορά που σε μουτζούρωσα τα ακόλουθα συνταρακτικά έχουν συμβεί:

Η Μπουλού ξαναπέθανε! Αληθινά έχω αρχίσει να πιστεύω πως το αυτοκίνητο είναι possessed από το πνεύμα της Μπέττυ Βαλάση τότε που ανά τρίμηνο φούσκωνε και ξεφούσκωνε σαν σαμπρέλα: μιά πεθαίνει, δυό σηκώνεται! Στο πρόσφατο επεισόδιο, η Μπουλού έκαψε φλάντζα (fladja!). Αυτό είναι κάτι μηχανικό! Επίσης κάτι έχει το καπάκι. Μην μπερδεύεσαι: δεν είναι κάτι σαν το καπάκι του τάπερ αλλά ένα κομμάτι της μηχανής. Θα έπρεπε κανονικά να την νεκροφιλήσω, να πάρω ένα κουτί μελομακάρονα που έχω ξεχάσει στο πορτ μπαγκάζ από το μιλένιουμ και να την αφήσω ν'αναπαυθεί εν ειρήνη. Αλλά εξακολουθώ να είμαι συναισθηματικά γραπωμένος πάνω της όπως ο πτεροδάκτυλος στην Τέα Λεόνι. Τώρα είναι στο χειρουργείο και την επόμενη εβδομάδα θα την παραλάβω με καινούρια μηχανή και νέα δίψα για ζωή. Ή τουλάχιστον αποφασιστικότητα για άλλα 200 χιλιόμετρα!
Για αύριο το βράδυ κανονίστηκε τελικά το ρομαντικό ραντεβού με την εγγονή της σπιτονοικοκυράς μου. Χρήσιμο παρασκήνιο: τα Χριστούγεννα οι γονείς μου πέτυχαν στο μονοθέσιο ασανσέρ την Lady Fraga.Eκεί αντάλλαξαν ευχές και κοπλιμέντα - λόγω ημερών - και η κυρία τάδε τους ενημέρωσε πως είμαι τόσο καλό παιδί (εγώ) που θέλει να μου γνωρίσει την εγγονή της. "Τέτοιος που 'ναι, τέτοια του αξίζουν" είπε η μητέρα και το θέμα ξεχάστηκε. Μέχρι που ένα βράδυ χτύπησε η πόρτα κι εμφανίστηκε μιά κοπελίτσα να με ρωτήσει αν έχω διαρροή. Της είπα 'όχι' και της έκλεισα ευγενικά την πόρτα γιατί είχα και την Ugly Betty στο ημίχρονο. Στις αρχές του μήνα, τηλεφώνησα στην σπιτονοικοκυρά και εκτυλίχτηκε ο ακόλουθος διάλογος:
"Κυρία τάδε καλημέρα...μπλα μπλα...πώς είστε... μπλα μπλα... τί κάνει η αδελφή σας με την βγαλμένη μέση?"
"(Έχε κατά νου ότι η κυρία τάδε μιλάει ακριβώς όπως ο Βέλγος σεφ του Μάπετ Σόου) Καλά αγόρι μου, θα έρθεις για το ενοίκιο?"
"Δεν θα έρθω σήμερα...θα σας το φέρω μεθαύριο αν δεν σας πειράζει"
"(Παρατεταμένη σιωπή...το μυαλό της κυρίας τάδε λειτουργούσε πιο αργά και θορυβωδώς από το ασανσέρ) Την άλλη εβδομάδα θα κατέβει η εγγόνα μου και μου είπε να σου πω να βγείτε για φαγητό. Είναι αρχιτέκτονας!"
Δεν πα' να 'ναι και τενίστρια, ήθελα να της πω αλλά ένεκα η ανάγκη.
"Με μεγάλη μου χαρά (not) να βγούμε (not). Είμαι σίγουρος πως θα περάσουμε πολύ ωραία (seriously doubt it!). Την είχα συμπαθήσει πολύ (τη δυσεντερία)"
"Ωραία. Θα της το πω για να φορέσει παπούτσια (ντόινγκ!)"
"Για το ενοίκιο είστε εντάξει?"
"Και καθόλου να μην μου το φέρεις παίρνω άλλα 12 και τη σύνταξη του άντρα μου. Εισαγγελέας ήταν."
Στις βεντούζες να τα φας, ήθελα να πω. Αλλά είναι και θεόκουφη και δεν θα έπιανε τόπο η έξωση.
Έτσι θα βγούμε αύριο με την δεν-θυμάμαι-πώς - την-λένε. Ήθελα να πάμε στα McDs, ήθελε να πάμε στο Κόνα Κάι (γιατί ρουπώνει ελαφρυά το βράδυ) τελικά θα πάμε για ένα ποτό και αν έχουμε όρεξη μετά στον Πλούταρχο που "πήρε το cd του από το ψιλικατζίδικο και το έχει λιώσει" (ain't gonna happen!).
Tέλος, αγαπημένο μου ημερολόγιο, με τούτα και μ' εκείνα η καρδιά μου δεν είναι και πάρα πολύ καλά και ο γιατρός είπε πως μπορεί κάποια στιγμή να κάνει κρακ και να ξεραθώ στα καλά καθούμενα. Οκ, δεν είπε αυτό ακριβώς αλλά δεν ήταν και πολύ ευοίωνος. Να αποφεύγω συγκινήσεις, στεναχώριες, το Greek Idol, να πάρω κάτι χάπια, να κάνω βίαιτα (την κοίταξα την λέξη και δεν βρήκα το λήμμα), να ξεκουραστώ και να κάνω τον σταυρό μου. "Στους Aerosmith μπορώ να πάω?" τον ρώτησα. "Πού?!" ήταν η απάντηση του. Σκατά καρδιολόγος. Θα παώ στον Preston Burke. Aν πάντως μου συμβεί το ανεπανόρθωτο, η γιαγιά έχει τους κωδικούς του μπλογκ και θα σας ενημερώσει.
Αυτά τα λίγα. Πάω να πλύνω τα κατασαρόλια γιατί θα έρθει η Πωλινίτσα και υποτίθεται πως δεν έφαγα κοκκινιστό με πατάτες τηγανιτές χθες βράδυ!
Toodles!