My side of the bed

Χθες το βράδυ, γύρισα πολύ αργά από τη δουλειά. Έφαγα δυό νεγράκια, έκανα ντους, πήρα το βιβλίο μου και ξάπλωσα. Το κρεββάτι στο καινούριο μου σπίτι είναι πολύ μεγάλο. Χωράει εμένα, το Λέννυ, την Πόλα Αμπντούλ και το μικρό της μπαλέτο. Με πήρε ο ύπνος διαβάζοντας, μου έπεσε το βιβλίο στο κεφάλι κι εγώ με τη σειρά μου έπεσα στο πάτωμα. Οκ, δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε.
Κόντευε 5 το πρωί κι άρχισα να σκέφτομαι τα διπλά κρεββάτια. Παραπάνω από το μισό κρεββάτι ήταν τέλεια στρωμένο. Τις πρώτες μέρες είχα τον ενθουσιασμό της άπλας, αυτό το 'φαρδύς - πλατύς' project που κουκουλώνεσαι κάτω από το πάπλωμα και νομίζεις πως η σπηλιά δεν έχει άκρη. Ξυπνάς το πρωί και είναι όλα ένα κουβάρι: σεντόνια, μαξιλάρια, μαλλιά, πάπλωμα. Όσο περνά όμως ο καιρός, η τρικυμία του ύπνου φθίνει. Δεν ξυπνάς σε τόση μεγάλη αταξία και σιγά σιγά κατασταλάζεις στη μιά μεριά του κρεββατιού. Κι αυτήν κρατάς.
Όσο περνά ο καιρός, χρειάζεσαι λιγότερο χώρο, κοιμάσαι στη μιά πλεύρά και ξυπνάς στην ίδια. Το αντίστοιχο βέβαια συμβαίνει και όταν δεν κοιμάσαι μόνος. Σε αυτή την περίπτωση αντί για την άπλα του κρεββατιού, διαλέγεις την άπλα της αγκαλιάς που έχεις δίπλα σου. Όμως και σ' αυτή την περίπτωση, σιγά σιγά τα πρωινά σε βρίσκουν στην πλευρά του κρεββατιού που είχες διαλέξει από πριν. Μαζεμένο στη γωνιά σου. Δεν είναι περίεργο?
Γιατί χρειαζόμαστε τόσο χώρο όταν αυτός που έχουμε αληθινά ανάγκη είναι πολύ λιγότερος?
Ξέρεις πως είναι τα βράδυα που δεν μπορείς να κοιμηθείς: σκέφτεσαι κάτι που ποτέ δεν θα σου πέρναγε από το μυαλό και σε τριγυρίζει και σε οδηγεί σε άλλες σκέψεις και κάθε μιά από αυτές, συνήθως, είναι αδιέξοδη με αποτέλεσμα στο τέλος να σε πάρει ο ύπνος γιατί μούδιασε το μυαλό σου από τα ερωτηματικά που συσσωρεύτηκαν χωρίς λόγο.
Προσπάθησα να με φανταστώ σ' ένα ηλιόλουστο πάρκο πουλώντας παγωτά. Το μυαλό μου όμως επέστρεφε σε μεγάλα κρεββάτια και σε μικρόσωμους ανθρώπους που γυρνούσαν την πλάτη τους σ' ένα κενό. Πολλές πλάτες, πολλά κενά. Κι έκαναν τα κρεββάτια να μοιάζουν ακόμα μεγαλύτερα. Και τα κενά ακόμη πιο άδεια.

Essential alone - in - bed listening: Turn to stone - Ingrid Michaelson