Μέρες που έφυγαν, ώρες που έρχονται

Όπως το περσινό καλοκαίρι, έτσι και το Πάσχα φέτος κινήθηκε σε "baby-boom" μοτίβο: το Γαλαξείδι είχε μετατραπεί σε σκηνικό του 'Οχτάποδα φρικιά' μόνο που αντί για αράχνες και ταραντούλες σε καταδίωκαν καρότσια και μωρά, μπιμπερό και πάνες, σκουφιά και παγουρίνια. Τόσα πολλά μωρά είχα να δω από το νηπιαγωγείο. Σε κάθε γωνιά, στην εκκλησία, στη λεωφόρο, στα πάρκα, στους κήπους! Κι όποιος δεν είχε μωρό, χάϊδευε μια τρομπαρισμένη κοιλίτσα. Και πρέπει να ξέρετε πως οι νέοι γονείς παρεξηγούνται όταν παρομοιάζεις το παιδί τους με το σκυλί σου. Τον λόγο βέβαια δεν τον καταλαβαίνω αφού το Λέννυ στους έξι μήνες ήταν πανέμορφο κι έπιανε πουλιά στον αέρα (κυριολεκτικά) ενώ το μωρό της Ρόζμαρι (επίσης, κυριολεκτικά) στους έξι μήνες θυμίζει κατσιμάμουνα που δεν μπορεί να περπατήσει στα τέσσερα.
Γι' αυτό λοιπόν και αποφασίσαμε με τον Θύμιο να εμφανίσουμε του χρόνου τα δικά μας μωρά! Θα νοικιάσουμε για 4 μέρες από ένα μωρό ο καθένας. Εγώ θα έχω ένα μαύρο και θα λέω πως το έκανα με τη Ριχάνα! Ο Θύμιος θα έχει ένα κίτρινο και θα λέει πως το έκανε με τη Γκονγκ Λι. Την επόμενη χρόνια, θα εμφανίσουμε άλλα μωρά, διαφορετικού φύλου, χρώματος και ηλικίας κάνοντας τους ανύποπτους ότι "μα είναι το ίδιο μωρό με το περσινό". Αυτό θα το επαναλαμβάνουμε μέχρι να εξαντληθούν τα φύλα και τα χρωματολόγια.

Η γρίπη των χοίρων. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, αρρωσταίνω από 2 έως 27 φορές τον χρόνο. Συνήθως γιατί θεωρώ υποχρέωση μου απέναντι στη Τέχνη όταν οδηγώ φρεσκολουσμένος να έχω και τα 4 παράθυρα της Μπουλούς ανοιχτά και να παίζει στη διαπασών το "Γιαρέμ-Γιαρέμ". Έτσι λοιπόν, όποια καινούρια γρίπη κυκλοφορεί τρυπώνει από το παράθυρο και της κάνω crash test πριν ακόμα την πάρουν είδηση στο Λοιμωδών.
Εδώ και 5 μέρες, λοιπόν, είμαι πάλι ζαβλακωμένος. Λίγο πυρετό, λίγο πόνο στο σώμα, λίγο πονόλαιμο, λίγο αγκαλιάζω την κολώνα και με παίρνει ο ύπνος. Δυστυχώς, αυτά δεν είναι τα συμπτώματα της διαβόητης γρίπης. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένος γιατί μετά από τόσα χρόνια που στέκομαι ακλόνητος στο πλευρό του μπέϊκον, αυτό προτίμησε το Μεξικό αντί για 'μένα.
Για τον λόγο αυτό, σας καλώ όλους να επαναφέρουμε τη γρίπη των πουλερικών με τη δικαιολογία πως είναι μια αρρώστια κλασσική όπως τα loafers και ο Dean Martin.

Το highlight του μήνα ήρθε προχθές όταν ανακάλυψα πως επιτέλους ένας χριστιανός φιλοτιμήθηκε ν'ανεβάσει σε torrent την "Κόρη του Μιστράλ" (με πόσο μεγαλύτερο 'L' μπορεί να γραφεί η λέξη 'loser' στο κούτελο μου?!). Για όσους από εσάς το πρώτο ψηφίο της ηλικίας σας είναι κάτω από '3' αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Όλοι οι υπόλοιποι θα θυμούνται κάποια βράδια Τετάρτης στα μέσα των '80ς ('86-'87) που χαζεύαμε τη -σαραντάρα τότε- Στέφανι Πάουερς να υποδύεται την 18χρονη Μαγκαλί Λουνέλ να πέφτει από ένα ταψί ντυμένη μαρουλοσαλάτα και να προσγειώνεται στην αγκαλιά του Ζουλιέν Μιστράλ που θα την ερωτευόταν και μετά θα την χώριζε και μετά θα τα έφτιαχνε με την κόρη της και θα κατέληγε να είναι ο πατέρας της εγγονής της πρώην του αγαπημένης! Λέω να οργανώσω ειδική προβολή του σίριαλ και μετά καραόκε διαγωνισμό για το ποιός θα πει καλύτερα το 'Only love' της Νάνας. Θα μοιράζουμε και περιστρεφόμενα γαρύφαλλα!

Οι φήμες που διαδίδει η - κατά τ' άλλα τρισμέγιστη- Λουκρητία πως διατηρώ σχέση με τη Σούζαν Μπόιλ σας διαβεβαιώ πως είναι ψευδείς και πλήρως ανυπόστατες. Με τη Σούζαν είχαμε γνωριστεί τυχαία γιατί ψωνίζαμε αλλαντικά από το ίδιο Tesco. Μιά μέρα στην ουρά του ταμείου μου έπεσε ένα σαλάμι που κρατούσα αγκαλιά - σαν μωρό ήταν θυμάμαι. Η ευγενέστατη Σούζαν, έσκυψε μου πιασε το σαλάμι, την ευχαρίστησα κι έκτοτε δεν την ξαναείδα. Δυστυχώς δεν ξαναείδα και το σαλάμι εκείνο γιατί ο σαλαμέμπορας κατηγορήθηκε για παράνομη διακίνηση μπλάνκο οπότε κλείσανε τα σαλάμια, κλείσανε και τα διορθωτικά.

Είναι Τετάρτη μεσημέρι και βρέχει. Σε λίγο θα φύγω για Γαλαξείδι για να μαζέψω επιτέλους το χοντρό και τη γιαγιά που ξόμειναν από τα Βάγια. Μου έχουν λείψει είναι η αλήθεια. Η γιαγιά δηλαδή γιατί για το χοντρό έχω βρει ήδη έναν κρεοπώλη στο Λαύριο
που θέλει να το αγοράσει με 35 ευρώ + Φ.Π.Α. Στο τέλος της διαδρομής με περιμένουν γεμιστά, κεφτέδες και το ποδήλατο μου. Βέβαια, την τελευταία φορά που ταξίδεψα για Γαλαξείδι με βροχή κατέληξα σ' ένα χαντάκι να μουτζώνω με τα πόδια τον Θεό. Και η Μπουλού στην εντατική. Ελπίζω να είμαι πιο τυχερός αυτή τη φορά. Αν όμως μου συμβεί κάτι σας υπερπαρακαλώ να μην φτιάξει κανείς αποχαιρετιστήρια σελίδα στο Facebook με τίτλο "Καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων, Νανάκε !" γιατί θα στοιχειώσω τις τουαλέτες σας. Αυγά και την αγάπη μου!