Στην περιοχή των Εξαρχείων ζει ένα θρυλικό πρόσωπο: η Πετσέτα. Πολλοί έχουν ακούσει γι' αυτήν, πολλοί την έχουν δει αλλά είναι λίγοι εκείνοι που κατάλαβαν ποιά είναι. Γιατί η Πετσέτα μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Αν είσαι τυχερός.Πριν λίγες μέρες, είχα παρκάρει τη Μπουλού στη Ζωσιμάδων. Κατεβαίνοντας τη Θεμιστοκλέους και στρίβοντας τη Μεθώνης ακούω φωνές στα δεξιά μου. Γύρισα το κεφάλι μου και τότε την είδα. Μιά γυναίκα ακαθόριστης ηλικίας - που σημαίνει πως μπορεί να είναι 28 αλλά μπορεί να είναι και 60. Ξανθιά με μαύρες ρίζες και ταμαχιάρα με φαρδυά μπράτσα που ανέμιζαν σαν μαρκίζες ξεχασμένου σαλούν. Με τεράστια γυαλιά. Και, φυσικά, κολάν. Φυστικί. Την είδα γατζωμένη στο παράθυρο ενός ανθρωπάκου που είχε παρκάρει στον πεζόδρομο και δεν τον άφηνε να φύγει. Γιατί εκεί έγκειται η εγκληματική φύση της Πετσέτας: παραμονεύει σαν τον κορκόδειλο ανυποψίαστους καταπατητές του πεζοδρόμου και τους επιτίθεται. Αυτή και το ακόμα πιο εγκληματικό λιλιπούτειο άσπρο σκυλί της.
Ούρλιαζε, φώναζε μες στο μεσημέρι και χτυπούσε το αυτοκίνητο. Την είδα να ξαπλώνει φαρδυά πλατυά πάνω στο καπό κι άκουσα τον κυριούλη να βάζει μπρος. Σκέφτηκα να παρέμβω αλλά επειδή δεν μου πάει ο ρόλος του κομπάρσου στον 'Κόκκινο κύκλο', έτρεξα προς την Μπουλού.
Μπαίνω πανικοβλήτο στη Μπουλού κι αγκαλιάζω το τιμόνι. Βγαίνω από τη θέση μου και συνειδητοποιώ έντρομος πως ο δρόμος μπροστά ήταν κλειστός. Πίσω μου τρία ανυπόμονα αυτοκίνητα και μόνη διέξοδος... ο πεζόδρομος.
Στην καλύτερη περίπτωση, στο ενάμιση λεπτό που είχε μεσολαβήσει, θα είχε αποδράσει ο κύριος και η Πετσέτα θα συνέχιζε τη βόλτα του φρικτού πατσαβουριού της. Στη χειρότερη, η Πετσέτα θα ήταν φυστικί χαλκομανία στον πεζόδρομο και το δαιμονικό σκυλί της θα συνέχιζε το λειτούργημα της. Έστριψα.
Είναι μερικές φορές στη ζωή που ο Θεός κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να μας αποδείξει πως υπάρχει. Ένα μικρό θαύμα που σου γαληνεύει την ψυχή και σε γεμίζει με την αισιοδοξία πως τελικά δεν είσαι μόνος και κάποιος σε φυλάει και σε προστατεύει. Φυσικά τίποτε απ' όλα αυτά δεν συνέβη εκείνο το απόγευμα.
Μπαίνοντας στον πεζόδρομο είδα από μακριά το άσπρο αυτοκίνητο του κυριούλη να απομακρύνεται μα την όπισθεν και την Πετσέτα να σηκώνεται από χαμέ και να τον παίρνει στο κυνήγι. Η ανακούφιση μου κράτησε κλάσματα του δευτερολέπτου. Γιατί σχεδόν αμέσως η Πετσέτα αντιλήφθηκε τη Μπουλού να πλησιάζει και γύρισε απειλητικά προς το μέρος μου.
Μπήκε στη μέση του δρόμου και το τεράστιο ανθρωπόμορφο σήμα του Χ Factor ορθώθηκε μπρόστα στα μάτια μου. Ανέβασα τα παράθυρα κι έκανα τον αδιάφορο. Προχωρούσα αργά κάνοντας πως δεν καταλαβαίνω τα μαινόμενα ουρλιαχτά της "ΠΟΥ ΠΑΣ? ΓΙΑΤΙ ΜΠΗΚΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ? ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΧΕΣΕΙ ΑΝ ΤΟ ΠΑΤΗΣΕΙΣ?". Μέχρι που η Πετσέτα έκανε το αδιανόητο: άνοιξε την πόρτα του οδηγού, με βούτηξε από το σακάκι (εκείνο το ωραίο το κοτλέ κρεμ από το Austin Reed με τον λεκέ μουστάρδας κάτω από το μανίκι που μόνο εγώ μπορώ να δω) και με τράβηξε έξω. Οκ! Πάμε άλλη μία φορά: άνοιξε την πόρτα του οδηγού, με βούτηξε από το σακάκι και με τράβηξε έξω!
Αν δεν φορούσα ζώνη, εγώ θα βρισκόμουν στα πεζόδρομια και η Μπουλού διχοτομημένη από την κολώνα. Με τράβηξε με τέτοια λύσσα που κόντεψε να σκίσει τη ζώνη. Και δεν είμαι και αδύνατο αγόρι. "Σας παρακαλώ πολύ κυρία μου, απελευθερώστε με!" θα της έλεγα αν οι τρόποι μου ταίριαζαν με το σακάκι μου. "Άσε με κάτω μωρή τρελλή" φώναξα σκεφτόμενος πως δεμένος σαν κοκορέτσι μπορεί αυτές να ήταν και οι τελευταίες μου λέξεις. Αρπάζω ένα cd από το διπλανό κάθισμα και της χτυπάω τα χέρια. Στρώνω βιαστικά το σακάκι μου και πάω να κλείσω την πόρτα. Εκείνη γραπώνεται από την πόρτα ουρλιάζοντας. "ΜΗ ΜΟΥ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ! ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΡΕ ΑΛΗΤΗ" φώναζε ξανά και ξανά. "ΠΑΡΕ ΤΑ ΚΟΥΛΑ ΣΟΥ ΘΑ ΣΤΑ ΞΕΡΑΝΩ!" φώναζα ξανά και ξανά. Δεν τα πήρε. Η πόρτα έκλεισε κι έφυγα.
Τα συμπεράσματα της ιστορίας είναι τα εξής δύο:
Καταρχάς, όταν γίνεται μιά φασαρία προσπάθησε να επέμβεις διακριτικά κι ευγενικά γιατί όταν έρθει η δική σου σειρά δεν θα βρεθεί ένας χριστιανός να σου συμπαρασταθεί και να σε σώσει από το κακό.
Και, δεύτερον, φρόντισε - όταν χρειαστεί να σώσεις το τομάρι σου- να κλείσεις την πόρτα δυνατά. Πολύ δυνατά. Χωρίς να νιώσεις τύψεις. Αλλιώς θα βλέπεις για τουλάχιστον 20 μέτρα, ένα ζευγάρι χοντροκομμένα χέρια να τεντώνουν 10 λουκανικοειδή δάχτυλα προς το μέρος σου. Και σίγουρα δεν σου εύχονται "καλό δρόμο"!
27 σχόλια:
Τύφλα να'χει ο Steven King!
"Εφιάλτης στο δρόμο με τις μολότωφ"
...και τρίτον,μετά που βάζουμε ζώνη,κατεβάζουμε την ασφάλεια και κλειδώνουμε!
Συγγνώμη,το Πετσέτα βγαίνει από κάπου ή τη βαφτίσανε έτσι;
:)
Ειλικρινά Aurelia δεν ξέρω... Έτσι την είχα ακούσει. Πάντως δεν κρατούσε κανενός τύπου λευκό είδος.
βοήθεια!!! ιστορίες τρόμου!
Με λένε Πετσέτα Παπουτσάνη και θέλω τα βρεγμένα μου μαλλιά πίσω!
Στοιχειώδες αγάπη μου, πρώτα βάζουμε ασφάλεια και μετα ζώνη...
;-)
ΥΓ Η σπογγώδης εγκαφαλοπάθεια εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς στο γελλαδιστάν ή μου φαίνεται;
Μπορεί να έχει σχέση με την "Πετσέτα" το πρώην νόμισμα της "Ιτσπανίας". Έτσι κι αλλιώς, εκτός από Χίτσκοκ και Scary Moovie, η περιγραφή προσδίδει έντονα στοιχεία "αλμοδοβαρικότητας" στην όλη allure του χαρακτήρα.
Το ερωτημα "το σκυλί μου που θα χεσει αν το πατήσεις" με αφησε αφωνο
αγαπημένε μου Νανάκο
θέλω να την κάνω φίλη μου και να πετάμε πέτρες από το μπαλκόνι μου!!!! πότε θα μου τη γνωρίσεις?
vassilis
α) όταν πριν από αρκετά χρόνια δούλευα στο 55 τέτοιες περιπτωσάρες ήταν η καθημερινή μας πελατεία. Η λυση; ωμμμμμμμμμμμμμμ (είπε οκλαδόν και με τα χέρια στα γόνατα)
β) μπαστούνι μπέιζμπολ στο κάθισμα του συνοδηγού ή πίσω. Κάνει 10 ευρώ το ξύλινο ή κάτι τέτοιο (αλλά μασίφ λέμε τώρα!) Στις ευκολες περιπτώσεις απλώς το κραδαίνεις, στις δύσκολες ο "καλός" σου/η "καλή" σου πάνε για ρήξη χιαστού. Και για ξεκάρφωμα, βάλτε και ένα γάντι και δύο μπαλάκια και πείτε στον ευσυνείδητο μπάτσο ότι είστε σε ομάδα σόφτμπολ (σε μένα πιάνει πάντως...)
Ακριβώς όπως το λέει η Αουρέλια: ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΑΝΤΑ ΚΛΕΙΔΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ.
Αν δεν είναι μια μαινόμενη Πετσέτα, μπορεί να είναι ένα γυφτάκι στο κόκκινο φανάρι, που έβαλε στο μάτι τα φραγκοστάφυλα και τους χοχλιούς από τη λαϊκή που έχεις στο κάθισμα του συνοδηγού.
Και τα διδάγματα της ιστορίας είναι τρία.
Το τρίτο είναι ότι τελικά η ζώνη ΟΝΤΩΣ σώζει ζωές
Βασιλάκη, θα κάνατε τρελλή συντροφιά! Και κομποζάρει απίθανα και με τον ζωγράφο - φωτοτυπία του Ρίτσαρντ Μπράνσον - που εκθέτει απέναντι σου!
Τσοκ: α)τί είναι το 55? και,
β) πόσες σελίδες Α3 είναι το ποινικό σου μητρώο??
Γερμανέ, νομίζω πως είπε για την ακρίβεια "αν τη λιώσεις" αλλά δεν είμαι και 100% σίγουρος.
Ντανίλα, το μόνο πράγμα που σώζει ζωές είναι το ξεμάτιασμα. Period.
υγ. χοχλιούς & φραγκοστάφυλα?? Υπάρχει λόγος να τονίσω πως η προσπάθεια σου να μας πείσεις για τη νοικοκυροσύνη σου είναι εντελώς περιττή? Μάλλον όχι.
α) μπαράκι επί της οδού καλλιδρομίου, τα παλιό μαγαζί του Άσιμου
β) wouldn't you like to know....
Το άγριο σκυλί που σε συντροφεύει τόσα χρόνια γιατί δεν το είχες μαζί σου να σε προστατεύσει;
Ναι...Πετσέτα...είχε και έναν άντρα κάποτε έχω ακούσει, ιθαγενείς της περιοχής.
Άσχετο αλλά άκουσα πως πέθανε η Φτερού, ισχύει????????
Δεν έχει σχέση με τον πανέμορφο πρασινοειδές ζιγκολό που ανήρτησες. Νανάκοοοο σου βρήκα τον σύντροφο της ζωής σου!!! Να κοίτα εδώ κουκλί:
http://www.mixtape.gr/t.asp?sub=1&sec=2&uid=1854
ένα ευχαριστώ είναι αρκετό...:)
Που χάθηκες; Σε πέτυχε πουθενά η "Πετσέτα" χωρίς να φοράς ζώνη ασφαλείας;
μωρέ Νανακούλη μπορείς να γράφεις πιο συχνά πληηζ;;
Καλα μιλάμε δεν έχω ξαναδιαβάσει πιο αστείο! Τέλειο Νανάκο!
Νανάκο που χάθηκες;; Η Θεσσαλονίκη έχει γεμίσει γκέιδες. Καταγράφω τους εμφανίσιμους & ματσωμένους (καθότι έχουμε οικονομική κρίση). Όταν θα έρθεις θα σου τους δείξω. Σου είπα σε λάθος μέρος κατοικείς! Έλα εδώ να βρεις το φως σου (Άγιο Φως)! μπαα πιαα...τσ τσ τσ...
Δε βρίσκεις άτομα για συντροφιά γιατί δε μοιάζεις με γκέι. Πρέπει να τρυπήσεις το αυτάκι & να κάνεις το κολπάκι που αναγνωρίζονται μεταξύ τους κι από τον άλλο κόσμος, εντάξει; Διαφορετικά θα είσαι όλο μόνος σου :(
ποιο είναι αυτό το κολπάκι ρε νανάκο που λέει ο ανώνυμος;
άντε ξεκόλλα και γράψε!
Δεν το ξέρουν όλοι το κολπάκι αυτό Wrong Guy, είναι για τους εκλεκτούς. Μην κοιτάς ο ανώνυμος, αυτός ξέρει τα πάντα. Μέχρι και ότι ο Νανάκος δεν έχει συντροφιά και είναι μόνος του (!!!)
Αλλοτρίωσε με κι άλλο, αλλοτριωμένη!
Μην απορειτε αλλο, ο Νανακος ζει τον ερωτα του με την Susan Boyle, τις προαλλες θεαθησαν να περπατουν χερι-χερι σε συσταδα χωριων της Σκωτιας, ο Νανακος της μαζευε λουλουδια κι αυτη του ψιθυριζε στο αυτι.."the dream I dreamed..."
Ελπίζω να είσαι και να περνάς καλά, γι' αυτό να αργείς να γράψεις.
Δημοσίευση σχολίου